هر شرکتی کارمندان فوق ستاره خود را دارد. شاید این مدیر تیم فروش شما باشد که باعث افزایش فروش سال به سال شده است، یا شاید این مدیر اجرایی است که مسئول رشد در چندین شرکت بوده است. شاید این یک توسعه دهنده ستاره باشد که کل گردش کار شما را ساده می کند.

هر کسی که باشد، شما می خواهید آنها را در اطراف نگه دارید. در همان زمان، رقبای شما کارکنان راک استار را نیز در تیم خود می خواهند. شما هم می‌خواهید تیم خود را بسازید و شاید به برجسته‌ترین کارمندانی که رقبایتان در کارمندان دارند چشم دوخته باشید.

آیا حرکتی انجام می دهید؟ آیا آنها؟

شکار غیرقانونی کارکنان چیست؟

آنچه ما در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم، شکار غیرقانونی کارمندان است. وقتی یک کارمند با مهارت و ارزش بالا را در کارکنان یک رقیب جستجو می کنید، ممکن است وسوسه شوید که با آنها تماس بگیرید. شاید با آنها تماس بگیرید، شاید استخدام کننده ای را استخدام کنید تا با آنها در تماس باشید، یا شاید در لینکدین با آنها تماس بگیرید. شما احساس می کنید که آنها چقدر به شغل فعلی خود وابسته هستند و به آنها پیشنهاد می دهید – معمولاً یک پیشنهاد بهتر – از آنچه در حال حاضر انجام می دهند.

اگر گاز بگیرند، از کشتی می پرند و شما با موفقیت یکی از کارمندان رقابت خود را شکار کرده اید. البته، اگر بسته حقوق و مزایا شما کافی نباشد، رقبای شما ممکن است بتوانند همه بهترین کارمندان شما را بلافاصله بازگردانند.

شکار غیرقانونی کارکنان می تواند فردی باشد یا می تواند کل تیم باشد. برای یک رهبر تیم غیرمعمول نیست که بخواهد تیمی را که با آنها کار کرده و با آنها رابطه بزرگی داشته است، همراه کند. شرکتی که آنها را استخدام می کند دارایی قابل توجهی به دست می آورد، اما شرکتی که آنها را از دست می دهد زیان قابل توجهی را متحمل می شود.

شکار غیرقانونی می تواند در تمام سطوح یک کسب و کار اتفاق بیفتد، اما بیشتر اوقات و به وضوح در سطوح مدیریتی یا اجرایی اتفاق می افتد. هر چه سطح مهارت و دانش لازم برای ایفای یک نقش بالاتر باشد، احتمال موثر بودن شکار غیرقانونی بیشتر خواهد بود زیرا مجموعه بالقوه نامزدها بسیار کوچکتر است. این پدیده همچنین به همین دلیل است که می‌بینید نام‌های مشابهی در اخبار مربوط به شرکت‌های بزرگ ظاهر می‌شود، که به نظر می‌رسد مرتباً سطوح C و مدیران را عوض می‌کنند، اما به ندرت افراد جدید را وارد می‌کنند.

آیا شکار غیرقانونی کارکنان غیرقانونی است؟

بیایید یک موقعیت را در نظر بگیریم.

شما به دنبال یک مدیر منابع انسانی سطح بالا هستید. شما شغل خود را در صفحه مشاغل سازمان خود ارسال کرده اید و تیمی از استخدام کنندگان مجرب دارید که به دنبال بهترین نامزد هستند. لقمه می گیری؛ یک مدیر منابع انسانی با استعداد و با تجربه که به شرکت شما و بسته مزایای شما علاقه دارد. آن مدیر منابع انسانی برای مصاحبه درخواست می دهد و به زودی متوجه می شوید که بزرگترین رقیب شما در حال حاضر آنها را استخدام می کند.

اگر آنها را استخدام کنید شکار غیرقانونی است؟

فرقی می کند که آنها پیش شما آمدند یا شما پیش آنها؟ آیا استخدام کننده بر اساس نمایه لینکدین خود با آنها تماس گرفت، یا آنها قبلاً به دنبال شغل جدیدی بودند و اتفاقاً کار شما را پیدا کردند؟

آیا باید آنها را استخدام کنید؟

از نظر فنی، بله، این شکار غیرقانونی است. با این حال، این روش طبیعی برای برخی نقش ها نیز هست. افرادی که در یک نقش خاص در یک شرکت کار می کنند، مهارت ها و تجربه های مرتبط با آن نقش را ایجاد می کنند و زمانی که می خواهند ادامه دهند، به دنبال موقعیت های مشابه در شرکت های دیگر می گردند.

اگر “شکار غیرقانونی” غیرقانونی بود، برای کسی غیرممکن بود که از یک شرکت به شرکت دیگر نقل مکان کند در حالی که هنوز در همان زمینه کار می کند. از این گذشته، راه کمی برای تعیین اینکه آیا کارمند به میل خود ترک کرده است یا شکار غیرقانونی شده است وجود ندارد، و یک شرکت به اندازه کافی دعوا می تواند سعی کند هر کارمندی را که ترک می کند مجازات کند.

در اینجا یک چیز دیگر را باید در نظر گرفت. در سال 2010، تحقیقاتی در سیلیکون ولی انجام شد. شش شرکت بزرگ فناوری – اپل، گوگل، پیکسار، اینتویت، ادوبی و اینتل – توافقنامه ای بین آنها امضا کردند. آن توافق این بود که آنها کارمندان یکدیگر را شکار نمی کنند. آنها حداقل از تماس با یکدیگر برای شکار غیرقانونی کارمندان خودداری می کنند.

اگر کارمندی بخواهد گوگل را ترک کند و برای پیکسار کار کند، می تواند؟ خب، پیکسار می توانست بر اساس این قرارداد از استخدام آنها خودداری کند. این وضعیت منجر به تحقیقات وزارت دادگستری شد که به این شرکت ها دستور داد این توافق را متوقف کنند. شکار غیرقانونی نه تنها غیرقانونی نیست، بلکه مورد تشویق قرار می گیرد: طبق تصمیم وزارت دادگستری، توافقنامه ضد شکار غیرقانونی، یک توافقنامه ضد اعتماد و ضد رقابتی است. می توانید بیانیه کامل را  اینجا بیابید .

این وزارتخانه گفت که این قراردادها شکل قابل توجهی از رقابت را برای جذب کارکنان بسیار ماهر حذف کرد و به طور کلی رقابت را به ضرر کارکنان آسیب دیده که احتمالاً از اطلاعات مهم رقابتی و دسترسی به فرصت های شغلی بهتر محروم بودند، کاهش داد.

واقعیت این است که حداقل در سطح فدرال، شکار غیرقانونی کارمندان غیرقانونی نیست.

آیا مقررات دولتی در مورد شکار غیرقانونی وجود دارد؟

سطح دیگری برای بررسی وجود دارد و آن سطح ایالتی است. به طور خاص، ممکن است با  تداخل خطرناک در یک رابطه تجاری یا قرارداد مواجه شوید.

معنی آن چیست؟

هر زمان که با طرف دیگری – خواه توزیع کننده، عمده فروش یا کارمند – قراردادی ببندید، انتظار ندارید شخص ثالثی سعی کند در آن رابطه دخالت کند. اگر مداخله خارجی  آن قرارداد را از بین ببرد  و خسارت مالی وارد کند، ممکن است بتوانید برای آن مداخله ادعای تخلف را پیگیری کنید.

در برخی از تفاسیر، این می تواند شامل قرارداد کارمند و تصمیم استخدام باشد. اگر کارمندی را استخدام می‌کنید، اما یک رقیب مداخله می‌کند و به جای آن او را درگیر می‌کند، آیا خسارت قابل توجهی برای بردن رقیب به دادگاه دارید؟

حقیقت این است که در حالی که ممکن است بتوانید برای یک کارمند مجرد خسارت را در دادگاه پیگیری کنید، اما معمولاً آنقدر مهم نیست که ارزشمند باشد. تداخل زیان آور اغلب در مورد قراردادهای اساسی با خرده فروشان، توزیع کنندگان و سایر مشاغل اعمال می شود، نه کارکنان فردی. با این حال، این مقررات از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است، و اگر کارمندان شما به طور مداوم توسط یک رقیب خاص از شما شکنجه شوند، ممکن است مفید باشد که با یک وکیل صحبت کنید.

“قوانین ایالتی متفاوت است، اما اگر تاکتیک‌های شکار غیرقانونی کارکنان شما شامل اتهامات نادرست، بی‌اعتنایی آشکار به توافق‌های غیررقابتی یا اقدام غیرقانونی باشد، ممکن است درگیر مداخله‌های غیرقانونی باشید.” –  رویترز _

به خاطر داشته باشید که “رقیب پیشنهاد بهتری برای کارمند دارد” دلیل خوبی برای بررسی اقدامات قانونی نیست. شما همیشه می توانید پیشنهاد خود را برای رقابت افزایش دهید. بیشتر اوقات، شما باید به دنبال شواهدی مبنی بر تخلف باشید.

در مورد بندهای غیر رقابتی چطور؟

دیوار دیگری که ممکن است در مورد شکار غیرقانونی کارکنان با آن مواجه شوید، بند عدم رقابت است. بند عدم رقابت، بندی در قرارداد کاری است که در اصل می گوید: “شما حداقل یک سال پس از ترک لیست ما برای رقیب مستقیم شرکت ما کار نخواهید کرد.”

یا به نقل از  Workable :

«شرایط عدم رقابت برای جلوگیری از آزاد شدن بازارهای کار آزاد برای همه طراحی شده است. آنها شفافیت را در شرکت ها تشویق می کنند و می توانند نرخ نگهداری را افزایش دهند. اما ممکن است دستمزدها را خفه کنند و بر تحرک نیروی کار تأثیر بگذارند. صرف‌نظر از تأثیرات گسترده‌تر آن‌ها بر اقتصاد، قراردادهای غیررقابتی برای بسیاری از کارمندانی که شرکت‌ها می‌خواهند استخدام کنند، یک واقعیت است.

بنابراین، با وجود بندهای غیر رقابتی در بازی، در مورد کارمندان شکار غیرقانونی کجا ایستاده اید؟

حقیقت این است که بسیاری از بندهای غیر رقابتی از نظر قانونی قابل اجرا نیستند. از جمال جکسون در لینکدین :

دولت‌ها معمولاً به چهار عامل مختلف نگاه می‌کنند تا مشخص کنند آیا توافقنامه عدم رقابت شما معتبر است یا خیر. می پرسند: 1) آیا محدود به زمان است؟ 2) آیا از نظر محدوده جغرافیایی محدود است؟ 3) آیا محدود به صنعت یا فعالیت خاصی است؟ و 4) آیا از منافع تجاری مشروع محافظت می کند؟

در بسیاری از موارد، بندهای عدم رقابت در بازی این الزامات را برآورده نمی‌کنند و بنابراین بیش از حد محدودکننده در نظر گرفته می‌شوند. اگر آنها بسیار محدود کننده باشند، شرکت ها نمی توانند آنها را اجرا کنند. اگر تصمیم بگیرید که یک کارمند را با نقض بند عدم رقابت شکار کنید، شرکت سابق آنها باید شما را در دادگاه به چالش بکشد، جایی که قاضی می تواند بند عدم رقابت آنها را به طور کامل لغو کند.

ممکن است تصمیم بگیرید که این ارزش ریسک را دارد یا خیر. گاهی اوقات، یک بند عدم رقابت به خوبی شکل می گیرد و مورد بررسی قانونی قرار می گیرد، در این صورت شما (یا کارمند جدیدتان) می توانید در قبال نقض آن قرارداد مسئول باشید.

اغلب، شرکت‌ها از نگاه کردن به رقبای مستقیم برای  نامزدهای منفعل  اجتناب می‌کنند تا از ورود به بندهای غیر رقابتی جلوگیری کنند. استخدام برای یک نقش مشخص در خارج از محیط اطراف شما بهتر عمل می کند.

اصول اخلاقی کارمندان شکار غیرقانونی چیست؟

حال، در مورد نگرانی های اخلاقی کارکنان شکار غیرقانونی چطور؟ آیا این غیراخلاقی است یا بی ادبانه است؟

حقیقت این است که همه چیز نسبی است. هیچ پاسخ قطعی و ساده ای برای این سوال وجود ندارد.

اگر شرکت شما از نزدیک با سایر شرکت‌ها در همان جایگاه عمومی کار می‌کند، ممکن است بخواهید برای جلوگیری از تیرگی روابط تجاری، کارمندان را شکار کنید. از سوی دیگر، اگر از نزدیک با رقبا کار کنید، ممکن است متوجه شوید که کارمندان تجارت می توانند برای هر دو طرف سود ببرند. باز هم، همکاری بیش از حد نزدیک با رقبا ممکن است باعث نقض قوانین ضد تراست شود، که به نفع هیچ کس نیست.

شکار غیرقانونی در بدترین حالت خود غیراخلاقی است، به ویژه زمانی که شما با نیت مخرب شکار غیرقانونی می کنید. مثلاً بگویید، شما یک رقیب دارید که سهم بازار خوبی در جایگاه شما دارد. رقابت با آنها برای ترجیح مصرف کننده، بودجه بازاریابی یا کیفیت محصول برای شما دشوار است. بنابراین، در عوض، آنها را در جایی که درد دارد ضربه می زنید. شما بهترین کارمندان آنها را شناسایی کرده و در تلاش برای شکار غیرقانونی آنها هستید. آنها با تیمی با مشکل روبرو هستند و بسیار کمتر قادر به رقابت در همان مقیاس خواهند بود. این استراتژی می تواند یک شرکت را ویران کند و همچنین کاملا غیراخلاقی است.

آیا مسائلی در رابطه با اسرار تجاری وجود دارد؟

موضوع دیگری که ممکن است پیش بیاید، به ویژه برای شرکت های نوآور، نوآورانه، استارت آپ ها و شرکت های فناوری، اسرار تجاری است.

شرکت‌هایی مانند اپل و گوگل ممکن است بخواهند بندهای غیر رقابتی را دقیقاً اجرا کنند تا رقبای آنها کارمندان خود را استخدام نکنند و آن کارمندان را مجبور به سرریز کردن فرآیندهای داخلی، فناوری‌های جدید یا سایر اسرار تجاری نکنند. به هر حال پپسی نمی تواند کارمندان سابق کوکاکولا را برای یادگیری دستور العمل کوکای خود استخدام کند.

حقیقت این است که در حالی که شرکت‌ها اغلب از بندهای غیر رقابتی برای مبارزه با این موضوع استفاده می‌کنند، اما اجرای آنها دشوار یا غیرممکن است. درعوض، یک شرکت باید برای حفاظت از مالکیت معنوی شرکت، قرارداد عدم افشای اطلاعات را شامل شود.

البته، شرکت‌های به اندازه کافی بزرگ اغلب با خرید کامل کل شرکت، این مشکل را برطرف می‌کنند. گوگل در صنعت فناوری به دلیل خرید شرکت‌های فناوری با برنامه‌های نوآورانه و قرار دادن آن برنامه‌ها در سرویس‌های Google شناخته شده است (  برای مثال به این فهرست کامل مراجعه کنید  ).

آیا این عمل کم و بیش اخلاقی است؟ کی میتونه بگه؟

آیا باید کارمندان را از رقبای خود شکار کنید؟

همه اینها باعث می شود که شما یک سوال کلیدی بپرسید: آیا باید کارمندان را شکار کنید؟

پاسخ متفاوت است.

شما اغلب می توانید بدون هیچ خطری برای خود یا کسب و کارتان کارمندان را شکار کنید، البته تا زمانی که توافق نامه های معتبر غیررقابتی وجود نداشته باشد. چه نامزدهای منفعل یا جویای کار فعال، کارمندان به دنبال نقش های جدید در شرکت هایی هستند که می شناسند. اغلب، دور شدن از حوزه نفوذ خود به اندازه کافی چالش برانگیز است که برخی از شیوه های استخدام به عنوان شکار غیرقانونی در نظر گرفته نشوند.

در حالی که برخی از قوانین و مقررات ایالتی ممکن است مانع شکار غیرقانونی شود، در اکثر مواقع، آنها هیچ اقدام قانونی انجام نمی دهند. هیچ یک از این دو شرکت به احتمال زیاد در مورد یک کارمند اقدام قانونی نمی کنند. شکار غیرقانونی تنها زمانی مشکل ساز می شود که یک شرکت کمپین اختصاصی را برای نابودی رقیب با شکار تمام استعدادهای برتر خود آغاز کند.

ریشه همه اینها کارمند است. کارمند بهترین چیز را برای خود و خانواده اش می خواهد، یعنی کار کردن برای شرکت با بهترین دستمزد، بهترین مزایا، بهترین تعادل بین کار و زندگی، بهترین فرهنگ، بهترین رفت و آمد و غیره. بنابراین، اگر یک رقیب بخواهد بهترین کارمندان خود را حفظ کند، باید بهترین و رقابتی ترین حقوق و مزایا را ارائه دهد. اگر می خواهید آنها را شکار کنید، باید وضعیت فعلی آنها را شکست دهید، و این ممکن است همیشه امکان پذیر نباشد.

بنابراین، برای به پایان رساندن. آیا شکار غیرقانونی کارکنان غیرقانونی است؟ نه، اگرچه ممکن است با برخی از قوانین قراردادهای سطح دولتی مغایرت داشته باشد. آیا غیر اخلاقی است؟ معمولاً خیر، خارج از موقعیت‌های خاص یا زمانی که با نیت مخرب انجام می‌شود. آیا باید آن را انجام دهید؟ این کاملاً به این بستگی دارد که چگونه می توانید کارکنان خود را با کارمندان با استعداد پر کنید بدون اینکه در وهله اول به شکار غیرقانونی متوسل شوید.