در حالی که سازمان های مردم نهاد یا بخش غیرانتفاعی بر این فرض بنا شده اند که اشکال توسعه پایدار و عادلانه را تبلیغ می کنند، مفهوم پاسخگویی داخلی و ساختارهای داخلی حاکمیت نیز باید مورد بحث قرار گیرد. نکته اینجاست که سازمان‌های غیردولتی نیاز به ایجاد مکانیسمی برای اعمال اخلاق و حرفه‌گرایی در درون خود دارند تا تغییر را بدون . به عبارت دیگر، قبل از اینکه آنها این اصطلاحات را به دنیای خارج موعظه کنند، باید آنها را در درون خود تمرین کنند. از این رو، برای سازمان های غیردولتی ضروری است که در معاملات خود اخلاقی و حرفه ای باشند و قوانین رفتاری سختگیرانه ای را در درون خود رعایت کنند. اخیراً موارد بسیاری از تخلفات در بخش غیردولتی وجود داشته است و از این رو زمان پاسخگویی و شفافیت در داخل فرا رسیده است.

هر بحثی در مورد سازمان های غیردولتی اغلب این سوال را ایجاد می کند که آنها در داخل چه می کنند. به عبارت دیگر، به قول معروف، همسر سزار باید بیش از حد مشکوک باشد و از این رو، سازمان‌های غیردولتی باید اول از همه پاک باشند. در هند موارد متعددی از تخلفات مالی توسط سازمان های مردم نهاد و مواردی بوده است که اختلاس و اختلاس مالی گزارش شده است.

در این زمینه، برجسته کردن اتفاقاتی که برای سازمان ملل رخ داد که در آن بسیاری از بدن‌های آن در فساد غرق شده بودند، مفید است. سازمان ملل متحد از کلاهبرداری نفتی گرفته تا سوء استفاده از منابع مالی توسط سازمان هایی مانند یونیسف و یونسکو، به دلیل این موارد مجبور به زیان شهرت شده است. نکته اینجاست که بخش غیردولتی به ویژه برای هرگونه تخلفی تحت نظر است، زیرا مفاهیم عالی عدالت و برابری را اعلام می کند.

جدای از این، این واقعیت که بخش غیردولتی دارای مقیاس یا اندازه عملیات برای داشتن کنترل های داخلی دقیق نیست، باید مورد بحث قرار گیرد. در حالی که سازمان های ذکر شده در بالا علیرغم کنترل های داخلی شکست خوردند، بسیاری از سازمان های غیردولتی به سادگی بدون هیچ گونه دموکراسی داخلی یا آیین نامه رفتار داخلی فعالیت می کنند. در واقع، ثابت شده است که تأمین مالی مشکوک و عمل به عنوان مجرای پول سیاه و حمایت از پولشویی در بین NGOها بیداد می کند. از این رو، نمی‌توان مورد بهتری برای بررسی دقیق فعالیت‌های سازمان‌های غیردولتی و اطمینان از برتر بودن آن‌ها از هر نظر وجود داشت.

اخیراً ادعا شده است که اعتراضات علیه نیروگاه هسته‌ای کندانکولام با انگیزه دولت‌های غربی از سازمان‌های غیردولتی هندی به عنوان مجرا استفاده می‌کنند. باید از این نوع رفتارها پرهیز کرد و یک سیستم کنترل قوی که از حسن نیت سازمان های غیردولتی سوء استفاده نمی کند باید ایجاد شود. نکته اینجاست که برای جامعه، بخش NGO ها چراغ امید است و از این رو، NGO ها نباید جامعه را بدیهی بدانند. آنها همچنین نباید با پنهان کردن منابع مالی و اقدامات عملیاتی خود، دولت را گول بزنند.

سرانجام، در این مواقع که رفتارهای غیراخلاقی در میان تمام اقشار جامعه بیداد می کند، وسوسه پیروی از گله قوی است و مقاومت در برابر آن سخت است. این امر در مورد بخش NGO نیز صدق می کند و با توجه به مقدار زیادی پول که به این بخش سرازیر می شود، خطرات واقعاً زیاد است. در نتیجه، فرد باید آنچه را که موعظه می‌کند عمل کند و از این رو، بخش NGO باید قوانین رفتاری سختگیرانه‌ای داشته باشد که ماهیت اخلاقی و حرفه‌ای داشته باشد.