کوچینگ و منتورینگ چیست؟

کوچینگ و منتورینگ چیست؟هم کوچینگ و هم راهنمایی فرآیندهایی هستند که هم مشتریان فردی و هم مشتریان شرکتی را قادر می سازند تا به پتانسیل کامل خود دست یابند.

مربیگری و منتورینگ شباهت‌های زیادی دارند، بنابراین منطقی است که کارهای مشترکی که مربیان و مربیان انجام می‌دهند، چه خدمات در نقش پولی (حرفه‌ای) و چه بدون دستمزد (خیرخواهانه) ارائه شود، بیان کنیم.

• کشف نیازها، انگیزه ها، خواسته ها، مهارت ها و فرآیندهای فکری را برای کمک به فرد در ایجاد تغییر واقعی و پایدار تسهیل کنید.
• از تکنیک های پرسش برای تسهیل فرآیندهای فکری خود مشتری به منظور شناسایی راه حل ها و اقدامات به جای اتخاذ یک رویکرد کاملاً دستوری استفاده کنید.
• از مشتری در تعیین اهداف و روش های مناسب ارزیابی پیشرفت در رابطه با این اهداف حمایت کنید
• برای درک وضعیت مشتری، مشاهده کنید، گوش دهید و سؤال بپرسید
• خلاقانه از ابزارها و تکنیک هایی استفاده کنید که ممکن است شامل آموزش یک به یک، تسهیل، مشاوره و شبکه سازی باشد.
• تعهد به اقدام و توسعه رشد و تغییر شخصی پایدار را تشویق کنید.
• توجه مثبت بی قید و شرط به مشتری را حفظ کنید، به این معنی که مربی همیشه حامی و بدون قضاوت مشتری، نظرات، سبک زندگی و آرزوهای او است.
• اطمینان حاصل کنید که مشتریان شایستگی های شخصی خود را توسعه می دهند و وابستگی ناسالم به رابطه مربیگری یا راهنمایی ایجاد نمی کنند.
• نتایج فرآیند را ارزیابی کنید، تا جایی که ممکن است از اقدامات عینی استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که رابطه موفق است و مشتری به اهداف شخصی خود دست می یابد.
• مشتریان را تشویق کنید تا به طور مستمر شایستگی ها را بهبود بخشند و در صورت لزوم برای دستیابی به اهدافشان، اتحادهای توسعه ای جدید ایجاد کنند.
• در حوزه صلاحیت شخصی خود کار کنید.
• داشتن صلاحیت و تجربه در زمینه هایی که مربیگری انتقال مهارت ارائه می شود.
• روابط را مدیریت کنید تا اطمینان حاصل کنید که مشتری سطح مناسبی از خدمات را دریافت می کند و برنامه ها نه خیلی کوتاه و نه خیلی طولانی هستند.

تعاریف مفید

موضوع مشترکی که همه انواع کوچینگ و مربیگری را متحد می کند این است که این خدمات وسیله ای برای تجزیه و تحلیل، تأمل و عمل ارائه می دهند که در نهایت مشتری را قادر می سازد در یک زمینه دیگر از زندگی یا کار خود به موفقیت دست یابد.

در اینجا برخی از تعاریف منتشر شده است که ما به طور خاص دوست داریم…

 

تفاوت بین مربیگری و منتورینگ

همانطور که در بالا مشاهده می شود، شباهت های زیادی بین مربیگری و منتورینگ وجود دارد! مربیگری، به ویژه در معنای سنتی آن، فرد را قادر می‌سازد تا مسیر همکار مسن‌تر و عاقل‌تری را دنبال کند که می‌تواند دانش، تجربه را منتقل کند و درها را به روی فرصت‌های دور از دسترس باز کند. از سوی دیگر، کوچینگ معمولاً بر این اساس انجام نمی‌شود که کوچ تجربه مستقیمی از نقش رسمی شغلی مشتری خود داشته باشد، مگر اینکه کوچینگ خاص و متمرکز بر مهارت‌ها باشد.

با این اوصاف، متخصصانی هستند که خدمات خود را تحت عنوان منتورینگ ارائه می دهند که هیچ تجربه مستقیمی از نقش مشتریان خود ندارند و سایرین تحت عنوان کوچینگ خدمات ارائه می دهند. بنابراین، اخلاقیات داستان این است که تعیین نیازهای شما و اطمینان از اینکه مربی یا مربی می تواند نوع و سطح خدمات مورد نیاز شما را، هر نامی که نامیده می شود، به شما ارائه دهد، ضروری است.

مربیگری و راهنمایی کسب و کار

توسعه سازمانی، تغییرات ناشی از ادغام و اکتساب و همچنین نیاز به ارائه پشتیبانی از کارکنان کلیدی از طریق تغییر نقش یا شغل، اغلب کاتالیزورهایی هستند که شرکت‌ها را به دنبال مربیگری یا راهنمایی تشویق می‌کنند.

زمانی مربیگری و راهنمایی برای مدیران ارشد و مدیران شرکت محفوظ بود، اکنون به عنوان یک ابزار توسعه حرفه ای یا شخصی برای همه در دسترس است. مربیگری و راهنمائی نیز ارتباط تنگاتنگی با ابتکارات تغییر سازمانی دارند تا به کارکنان کمک کنند تا تغییرات را به شیوه ای سازگار با ارزش ها و اهداف شخصی خود بپذیرند و با آنها سازگار شوند.

مربیگری و راهنمایی، که هر دو بر فرد متمرکز هستند، می توانند روحیه، انگیزه و بهره وری را افزایش دهند و جابجایی کارکنان را کاهش دهند زیرا افراد احساس ارزشمندی می کنند و با تغییرات کوچک و بزرگ سازمانی مرتبط هستند. این نقش ممکن است توسط مربیان یا مربیان داخلی و به طور فزاینده ای توسط آژانس های مربیگری حرفه ای ارائه شود.

برنامه‌های کوچینگ و راهنمایی عموماً در بین کارکنان محبوب هستند زیرا کوچینگ با در نظر گرفتن نیازهای توسعه شخصی کارکنان، تعادلی بین تحقق اهداف و اهداف سازمانی ایجاد می‌کند. این یک رابطه دو طرفه با سازمان و کارمند است که مزایای قابل توجهی به دست می آورد.

همچنین روند فزاینده‌ای برای افراد وجود دارد که مسئولیت بیشتری را برای پیشرفت شخصی و حرفه‌ای خود بر عهده بگیرند و حتی افرادی که در سازمان‌های بزرگ استخدام می‌شوند دیگر به کارفرمایان برای تأمین همه یا نیازهای توسعه شغلی خود متکی نیستند. تعداد افرادی که با مربیان و منتورها به صورت خصوصی قرارداد می گیرند، افزایش یافته است. برخی به دنبال تغییر شغل هستند، اما بسیاری نیز به دنبال این هستند که پتانسیل خود را با کارفرمای فعلی به حداکثر برسانند یا به تعادل بیشتری در زندگی کاری و خانگی خود برسند.

مربیگری و منتورینگ اجرایی

همپوشانی زیادی بین مربیگری یا مربیگری تجاری و اجرایی وجود دارد. بسیاری از افراد هر یک از این خدمات را ارائه می‌دهند، اما تعداد زیادی از متخصصان در بریتانیا وجود دارد که خود را مربی و مربی اجرایی می‌نامند و در حال متمایز کردن مشاغل خود در بازار هستند. تفاوت های کلیدی بین مربیگری و مربیگری تجاری و اجرایی در این است که مربیان و منتورهای اجرایی معمولاً…

• داشتن سابقه کار در نقش های حرفه ای و اجرایی
• به طور انحصاری با “بالا پروازها” یا با کسانی که پتانسیل بالایی دارند کار کنید
• در سطح هیئت مدیره یا مدیر عامل در سازمان‌های با مشخصات بالا یا «آبی چیپ» کار کنید
• محرمانه بودن کامل را ارائه دهید
• با “کاپیتان های صنعت” بالقوه و رهبران تجاری با سابقه کار کنید

مربیگری و راهنمایی عملکرد

بسیاری از مشتریان کوچینگ به جای اصلاح یک مشکل عملکرد، به دنبال کوچینگ یا راهنمایی برای بهبود عملکرد هستند. نشان داده شده است که کوچینگ و منتورینگ مداخله بسیار موفقی در این موارد هستند. هنگامی که یک سازمان در حال پرداخت نرخ های حق بیمه برای خدمات توسعه است، عملکرد معمولاً بازپرداخت کلیدی است که آنها به دنبال آن هستند. حتی اگر یک مدیر یا مدیر در ایجاد تعادل بین کار و زندگی خانگی مورد حمایت قرار گیرد، با هدف افزایش اثربخشی و بهره وری آنها در کار خواهد بود و نه به دلایل نوع دوستانه تر.

کوچینگ عملکرد زیربناها و مدل های نظری خود را از روانشناسی کسب و کار و ورزش و همچنین رویکردهای مدیریت عمومی می گیرد.

 

مربیگری و راهنمایی مهارت

کوچینگ مهارت ها با آموزش یک به یک وجوه مشترکی دارد. مربیان و مربیان مهارت، رویکردی جامع برای توسعه شخصی را با توانایی تمرکز بر مهارت‌های اصلی که یک کارمند برای انجام نقش خود نیاز دارد، ترکیب می‌کنند. مربیان و راهنماهای مهارتی باید در اجرای مهارت هایی که آموزش می دهند دارای تجربه و توانمندی بالایی باشند.

نقش های شغلی با سرعت فزاینده ای در حال تغییر هستند. برنامه های آموزشی سنتی اغلب برای مقابله با این الزامات در حال حرکت بسیار غیر قابل انعطاف یا عمومی هستند. در این موارد، مربیگری مهارت‌های یک به یک، یک رویکرد منعطف و انطباق‌پذیر «به‌موقع» برای توسعه مهارت‌ها را ممکن می‌سازد. همچنین می توان به جای دور کردن افراد از کار به یک کلاس درس که در آن شبیه سازی محیط کار آسان تر است، مربیگری مهارت ها را در محیط های “زنده” به کار برد.

برنامه‌های کوچینگ مهارت‌ها به‌طور خاص برای افراد، دانش، تجربه، بلوغ و جاه‌طلبی‌های آن‌ها طراحی می‌شوند و عموماً بر روی دستیابی به تعدادی از اهداف هم برای فرد و هم برای شرکت متمرکز هستند. این اهداف اغلب شامل توانایی فرد در انجام وظایف مشخص و به خوبی تعریف شده و در عین حال در نظر گرفتن نیازهای توسعه شخصی و شغلی فرد است.

آموزش مهارت های یک به یک با رویکرد «نشستن در کنار نلی» به «آموزش در حین کار» یکسان نیست. چیزی که آن را متمایز می کند این است که مانند هر مداخله توسعه شخصی یا حرفه ای خوب، مبتنی بر ارزیابی نیاز در رابطه با نقش شغلی است، به شیوه ای ساختاریافته (اما بسیار انعطاف پذیر) ارائه می شود و نتایج یادگیری و عملکرد قابل اندازه گیری را ایجاد می کند. این شکل از آموزش مهارتی احتمالاً صرفاً بر روی مهارت‌های مورد نیاز برای انجام کار متمرکز می‌شود، حتی اگر به جای سبک «گفتن» یا دستورالعمل، رویکرد مربیگری تسهیل‌کننده را اتخاذ کند.

مربیگری و راهنمایی شخصی

خدمات شخصی یا «کوچینگ زندگی» در یک دهه گذشته در بریتانیا، اروپا و استرالیا رشد چشمگیری داشته است. مربیان شخصی ممکن است رو در رو کار کنند، اما روابط مبتنی بر ایمیل و تلفن نیز بسیار رایج هستند. این مربیان و مربیان در نقش‌های بسیار حمایتی برای کسانی که می‌خواهند نوعی تغییر مهم در زندگی خود ایجاد کنند، عمل می‌کنند.

کوچ ها به مشتریان خود یک محیط حمایتی و انگیزشی برای کشف آنچه در زندگی می خواهند و اینکه چگونه می توانند به آرزوهایشان برسند و نیازهایشان را برآورده کنند، ارائه می دهند. کوچینگ با کمک به مشتری در تعهد به عمل و با توجه به تجربیاتش، فضای شخصی و حمایتی را که برای رشد و توسعه نیاز دارد به فرد امکان می دهد. نقش کلیدی مربی اغلب کمک به مشتری برای حفظ انگیزه و تعهد مورد نیاز برای دستیابی به اهداف است.

در بسیاری از موارد مربیگری شخصی صرفاً بر اساس زمینه و تمرکز برنامه از مربیگری تجاری متمایز می شود. کوچینگ کسب و کار همیشه در چارچوب محدودیت هایی که برای فرد یا گروه توسط بافت سازمانی ایجاد می شود انجام می شود. از سوی دیگر مربیگری شخصی کاملاً از دیدگاه فرد گرفته شده است.

چگونه کوچینگ و منتورینگ با خدمات حرفه ای مرتبط مقایسه می شود؟

آیا کوچینگ فقط درمان با نام دیگری است؟

کوچینگ لزوماً با نام دیگری «درمان» نیست، اگرچه زیربنای نظری کلیدی، مدل‌ها و تکنیک‌ها منشأ خود را در زمینه روان‌شناسی و درمان‌های مرتبط مانند گشتالت و رفتار درمانی شناختی یافتند  که کاربردهای گسترده‌ای در زمینه‌های سازمانی و شخصی دارند.

تفاوت کلیدی بین کوچینگ و درمان در این است که کوچینگ به دنبال حل مسائل اساسی عمیق‌تر نیست که علت مشکلات جدی مانند انگیزه ضعیف، عزت نفس پایین و عملکرد ضعیف شغلی است. برنامه های کوچینگ و منتورینگ عموماً بیشتر با مسائل عملی تعیین اهداف و دستیابی به نتایج در مقیاس های زمانی خاص سروکار دارند.

کوچینگ و راهنمائی معمولاً با این فرض آغاز می‌شود که مراجع از خود آگاه و «کل» هستند و مربیگری یا راهنمایی را انتخاب کرده‌اند زیرا نیازی به مداخله درمانی ندارند. ممکن است شخصی که مشکلات اساسی دارد، موفقیت را در زمینه مربیگری تجربه کند، حتی اگر مسائل اساسی حل نشده باشند. با این حال، اگر یک مشتری “گیر” کند و برنامه مربیگری یا منتورینگ به نتایج مطلوب دست نیابد، ممکن است یک مداخله روانشناختی یا درمانی برای پیشبرد و دستیابی مشتری به اهدافش ضروری باشد.

برنامه های آموزشی مربی و مربی که معمولاً بسیار کوتاه هستند، به جای مداخله مربی یا راهنمایی، با هدف واجد شرایط بودن مربیان برای ارزیابی اینکه آیا ممکن است فردی به مداخله درمانی نیاز داشته باشد، نیستند. این امر تا حدی ناشی از محدودیت‌ها و موانع حرفه‌ای است که به طور سنتی پیرامون روان‌شناسی و درمان‌ها قرار می‌گرفتند، اما بیشتر به این دلیل است که ارزیابی روان‌شناختی فرآیند پیچیده‌ای است که نیاز به آموزش تخصصی دارد. با این حال، مربیان و منتورهای حرفه‌ای همیشه مراقب این احتمال هستند که یک مشتری ممکن است مشکلات یا مشکلاتی داشته باشد یا ممکن است مشکلات یا مشکلاتی را ایجاد کند که مربیگری یا راهنمایی به تنهایی برای آن کافی نیست.

پیشرفت مشتری همیشه نظارت می شود و مربیان و مربیان به دنبال علائمی هستند که ممکن است نشان دهد که یک مشتری نیاز به ارزیابی توسط یک درمانگر آموزش دیده دارد. برخی از مربیان در صورتی که این کار مفید باشد، مشتری را به یک درمانگر مناسب ارجاع می دهند. سایر مربیان به موازات یک مداخله درمانی یک برنامه کوچینگ را اجرا خواهند کرد.

اکثر مربیان و مربیان مشتاق حفظ مرزهای حرفه ای بین کوچینگ و منتورینگ و درمان های سنتی هستند و زمانی که مشتری به این شکل از مداخله نیاز داشته باشد، با درمانگران همکاری خواهند کرد.

 

درمان سنتی، روانشناسی و مشاوره و رابطه آنها با مربیگری

برخلاف تصور رایج، درمان «معطوف به عقب» نیست و با کلیشه صرف 20 سال حضور در جلسات هفتگی برای بحث در مورد تجربیات دوران کودکی مطابقت ندارد. برای دیدگاهی واقعی تر و مدرن تر از آنچه روانشناسی بالینی و درمان ها ارائه می دهند، به راهنمای روانشناسی و عملکرد آن مراجعه کنید  .

درمان، اگر چیزی باشد، بسط آنچه در یک رابطه مربیگری اتفاق می‌افتد، به جلو متمرکز است و با هدف بهبود یا ارتقای زندگی است. این در مورد حرکت و رهایی از مشکلات و مسائلی است که مردم را عقب نگه داشته و آنها را از به دست آوردن هر آنچه که می توانند از زندگی خود باز می دارد. یکی دیگر از تصورات غلط رایج این است که برای انجام درمان باید “دیوانه” یا “عصبی” بود که اینطور نیست.

درمان نیز محدود به زمان و بر اساس ارزیابی نیازها است. در حال حاضر بسیار نادر است که با درمان هایی مواجه شویم که شامل مداخلات پایان باز است که سال ها طول می کشد. درمانگران با 4 سال آموزش تمام وقت در مقطع کارشناسی و پس از آن 1 تا 2 سال تحصیلات تکمیلی تمام وقت و 3 تا 5 تمرین تمام وقت تحت نظارت قبل از اینکه “واجد شرایط” در نظر گرفته شوند، بسیار آموزش دیده اند. درمانگران، مشاوران و روانشناسان بالینی معمولاً باید در کل دوران حرفه ای خود در “نظارت” حرفه ای شرکت کنند تا از حفظ استانداردهای بالا اطمینان حاصل کنند. روانشناسانی که رویکردهای درمانی را به کار می‌برند، از نظر اخلاقی و حرفه‌ای نیز تنها در صورتی ملزم به کار با مشتریان هستند که ارزش قابل اندازه‌گیری را بتوان نشان داد، به این معنی که اگر مردم واقعاً به درمان نیاز نداشته باشند، ادامه ارائه خدمات برای ارائه‌دهندگان اخلاقی نیست.

به دلیل این رابطه بین کوچینگ و روانشناسی و درمان ها، برخی از متخصصان ارائه دهنده خدمات کوچینگ در واقع درمانگر، مشاور یا روانشناس هستند. این بدان معناست که بسته به نیازهای فوری و ترجیحات مشتری می توان سطح مناسبی از خدمات را ارائه داد.

استفاده از عناوینی مانند “مثبت” یا “روانشناسی مربیگری” به طور فزاینده ای رایج است که مشتریان را برای یافتن ارائه دهندگان خدماتی که تمرکز روانشناختی در کار خود به عنوان مربی دارند، آسان تر می کند. برای توضیح روانشناسی مربیگری به عنوان یک حوزه عملی به www.coachingpsychologist.net/WhatIs/Index.php مراجعه کنید.

هر کسی که به دنبال بهبود زندگی است، و مایل به کار در مسائل عمیق تر است، می تواند از قرارداد با یک مربی یا مربی که در وهله اول سابقه درمانی سنتی دارد، سود ببرد. اگر مشتری مطمئن نیست که چه نوع خدماتی بیشترین سود را برای او خواهد داشت، باید تشویق شوند تا ارزیابی حرفه ای را توسط یک ارائه دهنده واجد شرایط مناسب تضمین کنند.

در برخی از کشورها مانند بریتانیا، مقررات دولتی برای روانشناسان وجود دارد. تعداد کمی از عناوین محدود شده توسط دولت شناسایی شده است تا اطمینان حاصل شود که عموم می توانند اطمینان حاصل کنند که هر حرفه ای که از این عناوین استفاده می کند به درستی تحت چارچوب نظارتی ثبت شده است.

عناوین محدود شده توسط دولت بریتانیا برای محافظت از مردم شامل روانشناس بالینی، روانشناس مشاوره و روانشناس شغلی است. اصطلاحات عمومی تر مانند روانشناس، درمانگر و مشاور عناوین محدودی نیستند، بنابراین هر کسی می تواند از شما برای بازاریابی خدمات خود استفاده کند. برای مثال، عناوین «روانشناس مربی» و «روانشناس مثبت»
محدود نیستند . از آنجایی که چنین است، هنگام انتخاب مربی یا مربی با مهارت‌های روان‌شناختی درمانی، مشاوره یا کسب‌وکار، مهم است که اطمینان حاصل شود که آنها در یک نهاد نظارتی مناسب ثبت شده‌اند. در انگلستان، عناوین حرفه روانشناسی توسط شورای حرفه های بهداشت و مراقبت www.hcpc-uk.org تنظیم می شود .