ایران کوچینگ

IRANCOACHING

فهرست

جلسه 1- مقدمه و دستور جلسه درمان……………………………………… 7

تکلیف…………………………………………………………………………………………………. 9

جلسه 2- تغییر رفتار و ذهن‌آگاهی………………………………………. 10

1- ارزش‌های بالقوه و مسئله انتخاب…………………………………………………… 10

2- معرفی مدل رفتاری و مفهوم تغییر رفتار…………………………………………. 10

3- تمرین ذهن‌آگاهی………………………………………………………………………… 14

۴) تکلیف………………………………………………………………………………………….. 16

جلسه ۳- ارزش‌ها……………………………………………………………. 17

۱- «پذیرش»……………………………………………………………………………………. 17

۲- ارزش‌ها……………………………………………………………………………………….. 17

۳- ذهن‌آگاهی…………………………………………………………………………………… 19

۴- تکلیف…………………………………………………………………………………………. 20

جلسه ۴- شفاف‌سازی ارزش‌ها و اهداف………………………………. 21

۱- شفاف‌سازی ارزش‌ها…………………………………………………………………….. 21

۲- موانع…………………………………………………………………………………………… 22

۳- تعیین اهداف و معرفی عمل متعهدانه……………………………………………… 23

۴- ذهن‌آگاهی…………………………………………………………………………………… 23

۵- تکلیف…………………………………………………………………………………………. 24

جلسه ۵- گسستگی…………………………………………………………. 25

۱- مرور تکلیف و یکنواخت کردن حرکت……………………………………………. 25

۲- گسستگی از تهدیدهای زبان…………………………………………………………. 25

۳- ذهن‌آگاهی…………………………………………………………………………………… 28

۴- تکلیف…………………………………………………………………………………………. 29

جلسه ۶- عمل متعهدانه……………………………………………………. 30

۱- مرور درمان………………………………………………………………………………….. 30

۲- عمل متعهدانه………………………………………………………………………………. 30

3- ذهن‌آگاهی و تمرین خود مشاهده گری………………………………………….. 32

4- تکلیف…………………………………………………………………………………………. 34

جلسه 7- رضایت…………………………………………………………….. 35

1- رنج اولیه و ثانویه………………………………………………………………………….. 35

2- تعهد، و موانع شکل‌گیری رضایت…………………………………………………… 36

3- ذهن‌آگاهی در «پیاده‌روی»……………………………………………………………. 37

4- تکلیف…………………………………………………………………………………………. 38

جلسه 8- ختم جلسات و نتیجه‌گیری……………………………………. 39

1- شفاف‌سازی ارزش‌ها…………………………………………………………………….. 39

2- عود و پیشامدهای منفی – آمادگی نه پیشگیری………………………………. 39

3- خداحافظی…………………………………………………………………………………… 40

پیوست…………………………………………………………………………… 42

افکار و هیجان‌ها……………………………………………………………………………….. 42

هیجان‌ها و درد………………………………………………………………………………….. 43

تمرین «کیک شکلاتی»…………………………………………………………………….. 43

تمثیل «چند نگار»……………………………………………………………………………… 44

تمثیل «مراسم دفن»…………………………………………………………………………. 45

تمثیل «حباب در راه»………………………………………………………………………… 45

تمثیل «باتلاق»………………………………………………………………………………… 46

تمرین «اعداد چه هستند؟»………………………………………………………………… 47

تمرین «قطبیت ذهنی»………………………………………………………………………. 49

تمرین «پرش»………………………………………………………………………………….. 50

تمثیل «صفحه شطرنج»…………………………………………………………………….. 51

تمثیل «آدم ولگرد»……………………………………………………………………………. 53

تمرین «محتوا روی کارت»………………………………………………………………… 54

جلسه 1- مقدمه و دستور جلسه درمان

1- فراهم کردن فرصتی برای بیماران تا با همدیگر و با اهداف درمان آشنا شوند در آغاز به هر کدام از شرکت‌کنندگان در گروه اجازه می‌دهیم تا «داستان درد» خود را بیان کند. مسائل مطرح‌شده، اغلب شامل تاریخچه درد و حوزه‌های خاصی از زندگی است که با مشکل مواجه شده‌اند. به‌طورکلی در ابتدای درمان بیشتر روی مسائل کارکردی متمرکز می‌شویم، با این پرسش از شرکت‌کنندگان که چه عاملی باعث آمدن آن‌ها به درمان شده است و چه انتظاری از شرکت کردن در آن دارند. این بحث، فرصتی فراهم مي‌کند تا به تدریج نقطه تمرکز درمان و انتظارات شرکت‌کنندگان شروع به شکل‌گیری کند. در نهایت، این کار معمولاً فرصت خوبی برای عادی‌سازی تجارب افراد فراهم می‌کند.

2- تعیین دستور جلسه تغییر از طریق استفاده از تمرین «ناامیدی خلاق[1]» (هیز[2] و همکاران، 1999؛ دال[3] و همکاران، 2005 و مک‌کراکن[4]، 2005)

سپس از هریک از افراد می‌خواهیم توضیح بدهد که دردش از کسی شروع شده است و میانگین تقریبی آن (یا هر شاخص تمایل مرکزی دیگر) را محاسبه می‌کنیم. این کار به درمانگر این امکان را می‌دهد که ماهیت طولانی مدت درد را دریابد، همچنین راجع به اهمیت تجربه‌ی بیماران، در ارتباط با نقشی که در زندگی با درد مزمن دارند، به‌گونه‌ای که انگار «متخصصان واقعی درد» خود بیماران هستند، توضیحاتی بدهد.

سپس از شرکت‌کنندگان خواسته می‌شود تمامی درمان‌های قبلی مربوط به درد را فهرست کنند. لانس مک‌کراکن(2005) در کتاب خود اشاره مي‌کند که او و همکارانش از این تمرین، برای بحث پیرامون رفتارهای دیگری که در گذشته جهت سازگاری با درد انجام شده است، استفاده کرده‌اند (از قبیل اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی، استفاده از عصا/ صندلی چرخ‌دار، محدود ساز فعالیت/ استراحت). به‌طورکلی، تجربه ما نشان مي‌دهد که حتی یک گروه کوچک از بیماران، تقریباً فهرستی از همه درمان‌ها موجود، اعم از مرسوم یا غیرمرسوم را، در اختیار قرار می‌دهد. پرسیدن راه‌های دیگری که بیماران جهت کاهش اثر درد بر زندگی‌شان آزموده‌اند نیز احتمالاً مفید خواهد بود (از قبیل نرفتن به مهمانی‌ها، توقف کار/ بازی/ ورزش/ و مانند آن). درمانگر همچنین می‌تواند از این فرصت برای ارائه‌ی آموزش‌های کلی راجع به راهبردهای و داده‌های درمان‌های قبلی، یا گاهی اوقات کمبودهای آن‌ها استفاده کند.

سرانجام، به‌طور خلاصه تحلیلی از درمان‌های قبلی ارائه مي‌دهیم و آن‌ها را به پیامدهای کوتاه مدت و درازمدت تقسیم می‌کنیم. معمولاً کاملاً روشن می‌شود که درمان‌های قبلی، چه درازمدت و چه کوتاه مدت، فواید درازمدت اندک و هزینه‌های زیادی در برداشته‌اند. ما از این موضوع به عنوان فرصتی برای زیر سؤال بردن درمان‌های قبلی استفاده نمی‌کنیم، بلکه در عوض، از آن برای پر بار کردن بحث راجع به آنچه یاد گرفته‌شده و گزینه‌های بالقوه که موجود است بهره می‌بریم. دال و همکاران (2004) تمرین مشابهی را به کار برده‌اند، و این سؤال را مطرح کرده‌اند که، «تجربه‌تان چه چیزی به شما می‌گوید؟» این سؤال هم شاید فرصت مشابه برای شروع فرایند انتقال دستور جلسه، از نوع گرایش به کنترل درد، به انواع کارکردی‌تر، فراهم کند.

این تمرین معمولاً اثر هیجانی قابل‌توجهی روی بیماران دارد، هنگامی‌که بیماران با این مسئله مواجه می‌شوند که پیگیری کنترل درد، منجر به نتایج سودمند اندکی شده و درعین‌حال ممکن است در رنج آن‌ها نیز سهیم باشد. عدم کارایی دستور جلسه حذف/ کنترل درد را هم می‌توان در بحث گنجاند.

تکلیف

تکلیف، به منظور راه‌اندازی فرایند افزایش انعطاف‌پذیری طراحی شده است. به نحوی که برای شرکت‌کننده مفید باشد، انجام تکلیف را تشویق کنید.

[1]. Creative Hopelessness

[2]. Hayes

[3]. Dahl

[4]. McCracken