ایران کوچینگ

IRANCOACHING

مقدمه

صنعت گردشگری در حال حاضر بزرگ‌ترین صنعت جهان است که با رشد پویا، فعالیت‌های جدید، مقصدهای جدید، فناوری‌های جدید، بازارهای جدید و تغییرات سریع همراه است. گردشگری صنعت جهانی و کسب‌وکاری بزرگ است که به رشد خود ادامه خواهد داد. توجه به این رشد با توسعه برنامه‌ریزی‌شده، ‌دوست دار محیط‌زیست از دغدغه­های برنامه­ریزی در سراسر جهان است. خواه گردشگری در نپال یا اندونزی در حال رشد باشد یا در ایالات‌متحده و استرالیا و تایلند و فرانسه و یا ایران. هدف این فصل آشنایی با مفاهیم و کلیات صنعت گردشگری و همچنین سازمان­های مربوط به آن در سطح ملی، منطقه­ای و بین­المللی است.

 

تعاریف مفاهیم و واژه‌ها

تعریف گردشگری

گردشگری مفهومی فراگیر و گسترده است که تاریخچه آن به سال 1811 یا پیش از آن
برمی­گردد و به دلیل چندوجهی و میان‌رشته‌ای بودن از دیدگاه­های مختلف اعم از اقتصادی، جامعه­شناختی، جغرافیا و مدیریتی می­تواند موردبررسی قرار گیرد و شاید به همین دلیل است، تاکنون تعاریف متعددی از گردشگری با توجه به دیدگاه رشته­های مختلف صورت گرفته است. در تعاریف اولیه بیشتر بر بعد فاصله تأکید گردیده است و گردشگران بر مبنای فاصله­ای، از محل مسکونی داشته­اند طبقه­بندی می­شدند به­گونه­ای که کمیسیون ملی گردشگری آمریکا 1973، در تعریف گردشگری داخلی فاصله پنجاه مایل را در نظر گرفته است که دربرگیرنده تمامی سفرها به‌جز سفر برای کار می‌شده است (گرتنز، 1969، ص 98). از بعد اجتماعی نیز تعریف گردشگری فصل مشترک بین زندگی ساکنان بومی و زندگی غیرعادی گردشگران را در برمی‌گیرد (برنارد، 1996، ص 75).

در بعد جغرافیایی گردشگری زمانی از فعالیت گذران اوقات فراغت یا تفریح، مستلزم غیبت شبانه از مکان مسکونی عادی است، تعریف می­شود (اسکینر، 1999،‌ص 47) با این وجود که حدود دو قرن از آن زمان تا حال می­گذرد اما هنوز تعریف عملی و قابل‌قبول ارائه نشده است (اسمیت، 1989،‌ص 67).

بااین‌حال سازمان جهانی گردشگری[1] (1997) گردشگری را مجموعه­ای از فعالیت­های افراد به مکان­­هایی خارج از محل زندگی خود و کار خود به‌قصد تفریح و استراحت و انجام امور دیگر مسافرت می­کنند و بیش از یک سال متوالی و پیاپی در آن مکان نمی­مانند اطلاق می­کند، معمولاً‌ اهداف این گردشگران عبارت است از: گذراندن اوقات فراغت، تفریح– سرگرمی، فراغت خاطر، دیدار،‌ دوستان و آشنایان، فعالیت­های شغلی و حرفه­ای،‌ معالجه پزشکی، انگیزه مذهبی و زیارت،‌ فرهنگی و غیره همچنین این سازمان گردشگری را به سه قسمت تقسیم کرده است:

• گردشگری داخلی: ساکنان یک کشور که فقط داخل همان کشور مسافرت می­کنند.[2]
• گردشگری خارجی: افرادی که ساکنان یک کشور نیستند و به آن سفر می­کنند.[3]
• گردشگری خروجی: افراد ساکن یک کشور که به خارج سفر می­کنند[4].
• گردشگران افرادی هستند که مسافرت آن‌ها به دلیل کسب لذت یا رفع کنجکاوی صورت
  می­گیرد (سیگاکس، 1876، ص 18). مفهوم گردشگری و مسافر عملاً‌ در قاموس واژگان دولت ایالات‌متحده یکسان و مشابه است، یعنی هر کس که بیش از 24 ساعت یا یک شبانه­روز را دور از محل اقامت خود سر کند،‌ البته استثنائاتی در این خصوص وجود دارد، مسافرت­های نظامی،‌ دانشجویان مقیم،‌ دانشجویان مهاجر و دیپلمات­ها و افرادی که کارشناسان خارج از محل اقامتشان هستند، جزو گردشگران محسوب نمی­شوند. پس گردشگر کسی است که بیش از 24 ساعت را دور از محل اقامت خود سپری کند. (T.O.، 1997، لانربرگ، 1383، ص 44).

 

ارکان صنعت گردشگری

لغت جهانگردی (گردشگری)‌ تلفیقی از فعالیت­ها،‌ خدمات و صنایع مختلف است، لذا شامل ارکان اساسی خاصی است که می‌توان آن‌ها را به دودسته کلی زیر تقسیم نمود:

• منابع گردشگری
• زیرساخت‌ها

منابع گردشگری شامل منابع طبیعی، منابع فرهنگی و منابع انسان‌ساخت می‌باشند که خود به نحوی اشکال مختلف گردشگری را ایجاد می‌نماید. زیرساخت‌ها دربرگیرنده ساخت‌وسازهای زیربنایی و روبنایی یک کشور محسوب می‌شوند و به‌طور عمده شامل سیستم‌های ارتباطی،‌ سیستم‌های بهداشتی،‌ حمل‌ونقل و اجزای آن،‌ هتل رستوران‌ها،‌ مراکز خرید و مراکز تفریحی و غیره است.

 

گردشگری روستایی

در مورد این تعریف صاحب‌نظران با درنظرگرفتن یک سری معیارها از دیدگاه‌های خود،‌ تعاریف متفاوتی از گردشگری روستایی که زیاد با هم همخوانی ندارند ارائه دادند. این عدم اتفاق نظر نشان دهنده اینست که گردشگری روستایی صنعتی پیچیده و مبهم محسوب می­شود (دات، 1994، ص 25). گردشگری روستایی را فعالیتی چندوجهی که در محیط خارج از شهر صورت می­گیرد و به گردشگران ماهیت زندگی روستایی را نشان می دهد تعریف می­شود. همچنین در جایی دیگر گردشگری روستایی این­گونه تعریف می کنند: «گردشگری روستایی شامل هرچیزیست که گردشگران را از مناطق پرجمعیت شهری سوق می­دهد» (لین، 1994، ص 11).

 

گردشگری کشاورزی

این نوع توریسم را فرایندی برای ترویج کشاورزی در روستا و تبیین جایگاه کشاورزی در اذهان گردشگران و بهبود محصولات کشاورزی در روستا می­دانند. چنانچه گردشگران با شرکت در فعالیت­های سنتی کشاورزی روستایی بدون ایجاد پیامدهای منفی در اکوسیستم مناطق میزبان،‌ از امکانات مشارکت در فعالیت­های کشاورزی روستایی برخوردار می­شوند. شارپلی، توریسم کشاورزی را در ارتباط مستقیم با محیط زیست زراعی محصولات کشاورزی و اقامت در کشتگاه­های روستایی می­داند. در عین حال که از آن اغلب برای توصیف فعالیت­های گردشگری در نواحی روستایی به طور عام استفاده می­کند.

 

گردشگری غذایی

روش تهیه و پخت­و­پز غذای محلی و سنتی، فلسفه شهید و قصه­ها و ضرب­المثل­های مربوط به­آنها به­عنوان یک جاذبه فرهنگی غیرملموس قلمداد می­شود. برگزاری جشنواره­ها و فستیوال­های غذا در محیط­های روستایی، برگزاری تورهای غذا و آموزش غذای محلی و افزایش گردشگران که به دنبال تنوع غذایی در محیطی کاملاً سنتی هستند منجر به ایجاد گردشگری غذایی شده است. به­طور مثال فستیوال غذایی تایلند که هرساله در فصل بهار
به­مدت 10 روز برگزار می­شود و میهمان های خارجی زیادی را به خوب جذب می کند اشاره کرد (تالفرووال، 1996، ص 21).

 

اکوتوریسم

اکوتوریسم[5] در سال 2002، به وسیله VNEP و سازمان جهانی گردشگری (W.T.O)
به­عنوان سال جهانی اکوتوریسم برگزیده شده بود یکی از محورهای مورد نظر توریسم روستایی بود که به بررسی اکوتوریسم برگزیده شده بود و به حفظ محیط زیست بوم ها در توسعه گردشگری روستایی می پرداخت و تغییرات آب و هوایی و محدودیت­های طبیعی و میزان تغییر محیط زیست و اکوسیستم­های روستایی را مورد مطالعه قرار می­داد.

براین اساس، به نوعی از توریسم گفته می­شود که علاوه بر جاذبه­های طبیعی (رودخانه، جنگل، اکوسیستم طبیعی، دریاچه، کوهستان)، با زندگی،‌ هنجارها و آداب اجتماعی مردم روستایی که در حوزه تعامل و به همکنش،‌ جاذبه­های طبیعی نیز قرار می­گیرد،‌ دارای پیوستگی و ارتباط نزدیک برآورده می­شود. (آل پروود، وود[6]، 1998، ص 8) نیز اکوتوریسم را گونه­ای از توریسم روستایی می­داند که علاوه­بر برخورداری از جاذبه­های طبیعی،‌ به رشد و توسعه اقتصادی روستایی در بستر توسعه پایدار نظر دارد و در این راه از حمایت انجمن­های محلی CBO, NGO نیز بهره­مند می­شود (بمانیان،‌ محمودی نژاد،‌1382، ص 57).

 

گردشگری ماجراجویانه

در گردشگری ماجراجویانه^[7] افراد به صورت شخصی یا گروهی خود را درگیر فعالیت­های خطرناک و پردردسر شامل شکار، سفرهای طولانی، قایق سواری در شیب تند رودخانه، مسابقات ماشین سواری و غیره می­کنند. این نوع گردشگری اخیراً‌ بازار وسیعی را در گردشگری روستایی به خود اختصاص داده است (قادری، 1388، ص 25).

 

برخی مفاهیم مرتبط با گردشگری

مسافر[8]: به شخصی اطلاق می­گردد که بین دو یا چند محل سفر کند.

بازدیدکننده[9]: شخصی که به خارج از محیط معمولی­اش به مدت کمتر از 12 ماه سفر کند و هدف شخص انجام فعالیت­ها به منظور کسب درآمد در مکان بازدیدش نباشد.

اقتصاد جهانگردی: کشورهای صادرکننده جهانگرد به سایر کشورها را بازار خارجی و مجموعه مناطق صادرکننده گردشگر از سود بخشی ناشی از جهانگردی را مطالعه می­کند.

بازار جهانگردی: کشورهای صادرکننده جهانگرد به سایر کشورها را بازار خارجی و مجموعه مناطق صادرکننده گردشگر از داخل کشور به مناطق دیگر را بازار داخلی می­گویند.

تسهیلات جهانگردی: مجموعه فعالیت­ها و اقداماتی است که از هنگام ورود یک گردشگر تا هنگام خروج از کشور یا مقصد محلی به وسیله کلیه موسسات عمومی و خصوصی و طبقات مختلف مردم به منظور ایجاد سهولت در مسافرت انجام می گیرد و نیز آن قسمت از فعالیت­ها و اقداماتی است که جهت حمایت از گردشگران داخلی در شهرها، مسیرها و مراکز جهانگردی انجام می­شود. تسهیلات جهانگردی به خصوص در فرودگاه­ها و مبادی ورود و خروج جهانگردان از جمله ورود موقت اتومبیل­ها و لوازم شخصی، صدور روادید و ترتیبات مربوط به ترخیص کالا از گمرکات و ارائه اطلاعات لازم در اختیار جهانگردان قرار می­گیرد.

تأسیسات جهانگردی: به مجموعه تجهیزات جهانگردی که مورد استفاده گردشگران داخلی و خارجی قرار می گیرد، اطلاق می­شود. شامل مجموعه­ی امکانات اقامتی، پذیرایی، تفریحی همچون هتل­ها، مهمانسرا، مسافرخانه­ها، مجتمع­های جهانگردی، اردوگاه­های جهانگردی، ساحلی کوهستانی و امثال آنهاست.

درجه هتل:‌ هتل­ها برحسب وضعیت ساختمانی، تجهیزات و کیفیت خدماتی که عرضه می­کنند و براساس مقررات خاص هرگروه از یک تا پنج ستاره درجه­بندی می­شوند.

مجموعه شب اقامت: به تعداد تخت­هایی اشاره دارد که ظرف مدت معینی توسط مسافران اشغال می­شود و معمولاً‌ برحسب شب – نفر محاسبه می­گردد.

مقصد: مقصد می­تواند کشور، منطقه یا شهر می­باشد که جهانگردان به عنوان هدف اصلی خود به آنجا سفر می­کنند. آنها می­توانند تنها از یک مقصد دیدن کنند یا با تور به چند مقصد سفر کنند.

نقطه عبور یا توقفگاه: مکانی است که عموماً‌ به دلایل خاص مربوط به حمل و نقل یا مسائل ارتباطی مورد بازدید قرار می­گیرد نه به عنوان هدف اصلی سفر.

ناحیه جهانگرد فرست منطقه یا شهری که جهانگردان در آن زندگی می­کنند ناحیه جهانگرد فرست است که برای کشور مقصد حکم بازار دارد (بول آ، 1379، ص 21 تا 25).

مسافران ترانزیت یا عبوری: گروهی از مسافران علاوه بر گردشگران وجود دارند که گاه تأثیرات مشابه تأثیرات گردشگران، برجای می­گذارند. این گروه که تحت عنوان مسافران ترانزیت یا عبوری شناسایی می­شوند، عبارتند از مسافرانی که در طول سفر خود،‌ به­طور موقت در مکانی اقامت می­کنند. معیار تمیز آنها از گردشگران اینست که مسافر ترانزیت معمولاً‌ هیچ یک از تشریفات گمرکی را که برای ورود به هر کشوری لازم است، انجام نمی­دهند (الوانی، م. پیروزبخت، م، 1385، ص 96).

 

گردشگری مذهبی (زیارتی)

ادیان جهانی همواره این باور را در پیروانشان پروراندند که بازدید و زیارت از یک مکان مقدس و مذهبی امری شایسته و ستودنی است و تا حدودی می­تواند گره­های اعتقادی و روحانی و یا مشکلات معیشتی و جسمانی آنان را برطرف نماید. زیارت پدیده­ای مشترک در همه ادیان است و دارای قدمت زیاد است. در دوران باستان و در یونان قدیم بیشترین مسافران را زائران تشکیل می­دادند که در دسته­های بزرگ به زیارت اماکن مقدس می­رفتند. در حال حاضر در بسیاری از نقاط جهان گردشگری مذهبی و زیارت جایگاه خاصی در بین انواع گردشگری دارد (بمانیان، م. محمودی نژاد، هـ، 1388، ص 28).

 

گردشگری ورزشی[10]

امروزه یکی از انواع گردشگری موفق، گردشگری ورزشی است. برگزاری انواع مسابقات جهانی، ملی، منطقه­ای انگیزه­ای قوی برای حضور و شرکت مردم در محل برگزاری مسابقات است. جام جهانی فوتبال نمونه گویای این نوع گردشگری است. به نحوی که همه کشورهای میزبان از چندین سال قبل اقدام به برنامه­ریزی­های جامع و کلان جهت ساخت تأسیسات زیربنایی و روبنایی در کشور خود می­نمایند. نظیر این رویداد البته بسیار گسترده­تر در المپیک تجلی پیدا می­کند.

در حال حاضر، میان گردشگری و ورزش نوع جدیدی از گردشگری ایجاد شده که جنبه‌های مختلف و متنوعی را در برمیگیرد. گستره وسیعی که از فعالیت­های هیجانی نظیر
Advontur Tarism شروع شده و تا فعالیت­های تمدد اعصاب Recordation Tourism امتداد می­یابد. براین اساس از تجمع سه شاخه از فعالیت­های انسانی بعضی گردشگری، ورزش و سلامت ساختار جدید و جامعی برای پرکردن اوقات فراغت و تفریح همراه با نشاط روحی و جسمی انسان­ها ایجاد شده است. نکته مهم در برنامه­ریزی، برنامه­ریزی گردشگری ورزش شناخت سلایق افراد و دسته­بندی رشته­های مختلف ورزشی است یعنی نخست باید میزان تمایلات افراد برای رشته­های مختلف سنجیده شود و سپس متناسب با این درخواست­ها برنامه­ریزی گردد. البته توجه به امکانات زیرساخت­های موجود در هر کشوری از نکات مهم کلیدی است که هرگز نباید مورد غفلت واقع شود.

 

گردشگری تاریخی، هنری، فرهنگی

هرساله تعداد زیادی از مشتاقان دیدار یادمان­های تاریخی، جشنواره­های هنری و مراکز فرهنگی به سراسر جهان به ویژه کشورهای تاریخی سفر می­کنند. این گردشگران که اغلب منزلت فرهنگی و علمی ویژه­ای دارند و تعداد کثیری از گردشگران را تشکیل می­دهند،‌ عموماً‌ در همایش­های فرهنگی، تاریخی شرکت و از گنجینه­های کتابخانه­ها و … بازدید می­کنند‌ (محلاتی، 1380، ص 12) گردشگری فرهنگی فرصتی را به­وجود می­آورد که افراد متعلق به فرهنگ­های گوناگون بتوانند با یکدیگر در تعامل بوده و به غنای فرهنگی یکدیگر پی­ببرند (عبانیان،‌م، محمودی نژاد،‌هـ 1388، ص 28)

گردشگری هنری[11] زیرمجموعه گردشگری فرهنگی و گردشگری میراث (تاریخی) است و رابطه تنگاتنگی نیز با گردشگری علایق ویژه دارد. هنرهای مختلف، مدتهاست که محرکی برای سفر هستند. گردشگران گراند تور[12] اشتیاق فراوانی برای بازدید از تئاترها، سالن­های اپرا، سالن­های کنسرت و جشنواره ها[13] نشان می­دادند. بناهایی که محل برگزاری اجراهای هنری بودند به اندازه خود اجراها جذابیت داشتند و بسیاری از این مکان ها هنوز اساس گردشگری هنری هستند. بازدیدکنندگان از این مکان های هنری، فعالیت تعطیلاتی محبوبی است. گردشگری هنری عموماً‌ شامل بازدید از مکان­های زیر است.

 

جدول 1-1 نمونه­ای از مکان­های دیدنی هنری جهان

نوع مکان	مثال
نگارخانه­های هنری[14]	Uffizi, Florence; prado, Madrid
سالن­های اپرا	La scale, Milan; Sydney opru house
سالن­های تئاتر	Broadway, newyork, royal shakespeare
محل­های اجرای رقص باله	Sadlers, wolls, London, Bolshoi ballet, uoscow
سالن­های اجرای موسیقی کلاسیک	Vienna konzerthous; sysmphony hall, boston
جشنواره­های هنری	Edinbury festival; venice carnaval

 

گردشگری تفریحی، استراحت

محیط شلوغ، آلوده و یکنواخت شهرهای امروزی، موجب فرسایش روحی و جسمی انسان­ها می­شود؛ بنابراین گرایش به ایجاد تنوع در محیط زندگی و فراز از فضای پرتنش شهر و عشق به زیبایی­های طبیعت او را به ترک محیط زندگی واقعی وا می­دارد. گردشگران می­کوشند با استفاده از طبیعت، فرسودگی­های جسمی و روحی خود را بهبود بخشند. شاید انگیزه تمدد اعصاب، تفریح مهمترین عامل و انگیزه گردشگری جهان امروز باشد (محلاتی، 1380، ص 11).

 

گردشگری درمانی و سلامت

منظور از گردشگری و مسافرت برای درمان،‌ رفتن به مکانیست که فرد بتواند از خدمات پزشکی و بهداشتی آن استفاده کند. مراکزی که دارای چنین توانایی­هایی باشند از کشش زیادی برای جذب گردشگر برخوردارند. سه گروه در این رابطه قابل بررسی است یک: مراقبت بهداشتی، یعنی مسافرت به مکانی برای درمان که در محل زندگی شخص میسر نیست.

دو: زیبایی درمان، شامل مسافرت به مکانی که با تسهیلات و تجهیزات ویژه برای حفظ سلامتی، آزمایش­های کامل جسمانی و تمرینات خاص با خدمات مهمان­خانه ای و
استراحت­گاهی و غیره است. سه: گذراندن دوره نقاهت و بازپروری یعنی مسافر به مکان­هایی که دارای تشکیلات ویژه برای مراقبت فرد در جهت به­دست آوردن سلامتی است و از نظر بهداشتی و درمانی برای مردم شناخته شده است (رجبی، 1385، ص 6).

 

گردشگری اجتماعی

در این نوع گردشگری، هدف عمدتاً مطالعه و شناخت جوامع شامل بررسی فرهنگ، مردم شناسی، جامعه شناسی و دیدار از آشنایان و خویشاوندان است. (رجبی، 1385، ص 6).

 

گردشگری تجاری و بازرگانی

مسافرت­هایی که جهت فعالیت­های تجاری به منظور بازاریابی، خرید و … صورت می­گیرد، گردشگری تجاری یا بازرگانی نامیده می شود. این سفرها معمولاً‌ فرصت دیدار از جاذبه­های گردشگری مقصد را فراهم می­کند. چنین سفرهایی اگرچه عمدتاً از طرف شرکت­های تجاری گردشگری برنامه­ریزی می شود و شرکت هزینه­های آن را می­پردازد اما امروزه در عرصه بین­المللی در سایه سیاسی کشورها قرار می­گیرد. البته اقداماتی چون آزادسازی تجاری زیر نظر سازمان تجارت جهانی در انجام است که از دخالت کشورها در امور تجاری خواهد کاست (رجبی، 1385، ص 6).

 

گردشگری سیاسی

عبارت است از سفر افراد سیاسی و مقامات کشورها به منظور شرکت در اجلاس­ها، مجامع بین­المللی، سمینارهای سیاسی، جشن­های مذهبی و مراسم ویژه (تدفین رهبران،‌ عروسی و…).

 

گردشگری سیاه[15]

همان­گونه که از عنوان می­توان دریافت «گردشگری سیاه» فعالیتی است که حاصل علاقه گردشگران به جنبه­های ناگوار تجربه انسانی است. اگرچه در سال­های اخیر نویسندگان فراوانی در مورد این پدیده نوشته اند و عناوین مختلفی چون «گردشگری مرگ» گردشگری «نقاط سیاه»، «میراث سنگدلی و شقاوت» و … نامیده­اند ولی مکان­هایی که توسط گروهی از نویسندگان بررسی شده­اند عبارتند از:‌ گورستان­ها، میادین جنگ، سایت­های مرگ مشاهیر، مکان­های وقوع بلایا، زندان­ها، اتاق­های شکنجه، سایت­ها و یادمان نسل­کش­ها (لنون و فولی، 2000).

روجک 1993 در ساخت این اصطلاح معنای دوگانه­ای از جنبه سیاهی جاذبه­ها ارائه می­دهد. در ابتدا، نقطه سیاه واقعی به مکانی گفته می­شود که نشان­دهنده مرگ یا مرگ­هایی است (مثلاً آرامگاه ها یا بناهای یادبود) دوم، این اصطلاح می­توان به سایت­هایی اشاره کرد که محل از دنیا رفتن افراد مشهور هستند. در هر مورد گردشگران از سایت­ها بازدید کرده و پیام­هایی از خود به­جا می­گذارند این پیام­ها ممکن است به شکل یادداشت یا نقاشی­های روی دیوار یا اشکال پیچیده­تری مانند نقش بازی کردن باشد (استون، 2006، استوینچ و کمپا، 2003).

گردشگری آموزشی

اگرچه هر مسافری پس از رفتن به یک مکان می­تواند درباره فرهنگ،‌ جامعه و جنبه­های دیگر آن چیزهایی بیاموزد و از این نظر هر نوع سفری را می­توان سفر آموزشی نامید، ولی معمولاً‌ اصطلاح گردشگری آموزشی به سفرهایی اطلاق می­شود که مسافران از طریق برنامه­های رسمی و منظم مطالبی را می­آموزند. گردشگری آموزشی با توجه به ماهیتی که دارد می­تواند در متن هر یک از انواع گردشگری گنجانده شود (بمانیان، م، محمودی نژاد، هـ، 1388، ص 31).

 

گردشگری الکترونیک[16]

از دهه 1990 میلادی فناوری­های نوین اطلاعاتی، به­خصوص اینترنت و شبکه­های کامپیوتری، به­عنوان سازوکار برای پردازش، تحلیل، ذخیره­سازی،‌ بازگردانی و انتشارات اطلاعات، گردشگری را متحول کرده­اند. به گفته بوهالیس[17] (2003، ص 3) این فناوری­ها، مصرف­کنندگان و تولیدکنندگان گردشگری را قادر می­سازند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، آگاهی خود را از نیازها و محصولات افزایش دهند،‌ اطلاع­رسانی کنند،‌ مذاکره نمایند و راه­هایی را برای کاهش فاصله و پرکردن شکاف­های فرهنگی و ارتباطی ارائه دهند. گردشگری الکترونیک به کاربرد فناوری­های نوین در بخش گردشگری اشاره دارد از قبیل رزرو کردن بسته­های تعطیلاتی، پروازها، هتل­ها و عرضه اطلاعات گردشگری.

 

گردشگری اخلاقی

در معنای وسیع اخلاق بخشی از فلسفه است که به بررسی درست و غلط بودن مسائل
می­پردازد. کاربرد اخلاق در کسب و کار و گردشگری پیشینه­ای نسبتاً کوتاه دارد. این نوع گردشگری معمولاً‌ با گردشگری پایدار اکوتوریسم،‌ همگون تلقی می­شود. کانون توجه گردشگری پایدار و اکوتوریسم،‌ تأثیرات گردشگری بر محیط وسیع تر اجتماعی و گردشگری اخلاقی تلاش می­کند. با محیط­زیست، جوامع میزبان و کارکنان به شیوه اخلاقی رفتار شود. گردشگری اخلاقی به این هدف توسعه یافت که صنعت گردشگری و گردشگران تأثیرات اخلاقی اعمالشان را مدنظر قرار دهند و از شرکت در فعالیت­های مغایر با اخلاق در مقصدهای گردشگری اجتناب ورزند (فضل، 2003، 177).

 

گردشگری سالمندان[18]

سازمان ملل در سال 2002 پیش بینی کرده است تا سال 2050 از هر پنج نفر،‌ یک نفر بالای 60 سال باشد و تا سال 2150 این نسبت به یک نفر از هر سه نفر برسد. در نیمه دوم سده بیستم به میانگین سن افراد در دنیای توسعه یافته 20 سال افزایش یافته که این رشد امید به زندگی را در جهان به 66 سال رسانده است. البته این مقدار بین ملل مختلف، متفاوت است ولی در بیشتر کشورهای گردشگر فرست امید به زندگی بالاتر از حد میانگین است. سفر کردن در بین افراد بالای 55 سال که در کشورهای توسعه­یافته بازنشسته محسوب می­شوند روزبه­روز رونق بیشتری می گیرد.

دان[19] (2001) بیان می­کند فعالیت سالخوردگان معمولاً متفاوت از فعالیت جوان­ترهاست. آنها ممکن است جویای ویژگی­های نوستالژیک مناطق کمتر توسعه یافته یا در صورت داشتن ناتوانی­های جسمی خواهان خدمات مراقبتی ویژه­ای باشند. با این حال گردشگران سالمند به هیچ وجه گروه همگنی نیستند. (کلیور و همکارانش (1999) با استفاده از نتایج تحلیل عاملی، بازار سالخوردگان را به 7 بخش انگیرشی تقسیم می­کنند. به ترتیب اندازه بازار: 1- نوستالژی خواهان[20]، 2- طالبان صمیمیت[21]، 3- طالبان یادگیری[22]، 4- گریزطلبان[23]، 5- متفکران[24]، 6- طالبان منزلت اجتماعی[25]، 7- فعالان جسمی[26] گردشگری سالمندان با گردشگری عصر سوم به گردشگران نسل زیادزایی در کشورهای توسعه­یافته غربی اشاره دارد که بالای 55 سال دارند و هر روز بر تعداد آنها که سفر می کنند افزوده می­شوند.

سازمان­های مربوط به گردشگری (ملی، منطقه­ای، بین­المللی)

سازمان­های ملی

دفتر صنایع مسافرت و گردشگری ایالات متحده امریکا

دفتر صنایع گردشگری و مسافرت وزارت بازرگانی ایالات متحده[27] در مقام دفتر ملی گردشگری ایالات متحده عمل می­کند. این دفتر به ارائه آمار و ارقام مسافران در سطح
بین­المللی و مساعدت در اجرای خط­مشی­ها، روابط سازمانی و توسعه برنامه­های ترویجی
بین­المللی می­پردازد که در سال 1996 هنگامی که کنگره آمریکا بودجه مجددی را در اختیار انجمن گردشگری و مسافران ایالات متحده قرار داد تأسیس شد که وظیفه توسعه خط­مشی گردشگری و توسعه گردشگری ورودی و جمع­بندی و ارائه گزارش در خصوص روند مسافرت و گردشگری در ایالات متحده را برعهده دارد.

دفتر صنایع گردشگری و وزارت بازرگانی ایالات متحده سیزده کارمند و یک مدیر دفتر دارد که گزارش­های خود را به معاون تولیدی و خدماتی دفتر تجارت بین­المللی وزارت بازرگانی آمریکا می­دهد که این وزارتخانه یکی از پانزده وزارت اصلی دولت فدرال ایالات متحده است که فعالیت های اصلی آن عبارتند از:

• مدیریت سیستم آماری مسافرت و گردشگری برای ارزیابی تأثیر اقتصادی این صنعت و ارائه منبعی اختصاصی در خصوص مسافرت بین­المللی در ایالات متحده
• طراحی و اجرای برنامه­های ترویجی بین­المللی و فعالیت­های توسعه صادرات
• توسعه و مدیریت خط­مشی گردشگری و برنامه­های اجرایی
• مساعدت فنی در راستای توسعه صادرات مهم و اصلی (گردشگری بین­المللی ورودی) و کمک به توسعه اقتصاد داخلی

دفتر صنایع گردشگری و مسافرت وزارت بازرگانی ایالات متحده، نه برنامه تحقیقاتی جامع و تکمیلی را در خصوص گردشگران بین­المللی برای کمک به شناخت بازار بین­المللی بسیار متغیر انجام داده است که برای کسب اطلاعات بیشتر می­توانید به پایگاه[28] این دفتر مراجعه کنید.

اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات (ایران)

در سال 1314، دولت وقت با هدف جلب سیاحان و شناساندن مفاخر و تمدن کهن ایران به خارجیان اقدام به تأسیس اداره­ای به نام اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات» در بدنه وزارت داخله (کشور)‌ نمود.

 

شورای جهانگردی

در سال 1320 شورایی به نام «شورای جهانگردی» در داخل وزارت کشور توسط اداره سیاسی این وزارتخانه تأسیس شد که هفته­ای یک بار تشکیل جلسه می داد.

 

اداره امور جهانگردی

در سال 1333 با توجه به اهمیت روزافزون جنبه­های اقتصادی و تحکیم مبانی حسن تفاهم میان مردم کشورهای مختلف که مورد توجه دولت وقت قرار گرفت در وزارت کشور اداره­ای به نام اداره امور جهانگردی تأسیس شد که از جمله اقدامات این اداره «تدوین قوانین و مقررات ورود و اقامت اتباع بیگانه» بود. به دنبال آن در سال 1340 شورایی به نام شورای جهانگردی در اداره امور جهانگردی وزارت کشور با ترکیب 12 نفر از نمایندگان وزارتخانه­ها و موسسات دولتی به علاوه سه نفر از افراد صاحب نظر و مطّلع در امر جهانگردی تأسیس گردید. حسب تصویب نامه هیئت وزیران وقت، این شورا وظیفه تعیین خط­مشی و برنامه­های اجرایی اداره امور جهانگردی وزارت کشور را در سطح عالی نظارت به عهده گرفت.

سازمان جلب سیاحان

در سال 1342 به علت سرعت رو به افزایش صنعت گردشگری و روی­آوردن گردشگران خارجی برای مسافرت به ایران و توسعه مواصلات و ارتباطات کشور و همچنین برای هماهنگی و نظارت بر کلیه فعالیت­های جهانگردی کشور، «سازمان جلب سیاحان» تأسیس شد و صنعت گردشگری رفته رفته جای خود را در میان سایر صنایع کشور باز نمود. این سازمان زیر نظر مستقیم نخست وزیر بود و دارای شورایی با ترکیب وزارتخانه­های،‌ اقتصاد، کشور، فرهنگ و هنر، سازمان برنامه و بودجه کانون جهانگردی ایران و سه نفر صاحب نظر و مطلع به پیشنهاد سرپرست سازمان و تصویب نخست وزیر بود. اعضای این شورا به مدت دو سال انتخاب و به صورت افتخاری انجام وظیفه نموده و انتخاب مجدد آنها بلامانع بود. همچنین جلسات آن هر دو ماه یک بار تشکیل می شد.

 

وزارت اطلاعات و جهانگردی

در سال 1353 با الحاق سازمان جلب سیاحان و وزارت اطلاعات این وزارتخانه به عنوان «وزارت اطلاعات و جهانگردی» تغییر نام یافت و سیاستگذاری و هماهنگی امور جهانگردی کشور به معاونت­ها و چند شرکت وابسته به این وزارتخانه واگذار گردید.

 

معاونت امور سیاحتی و زیارتی وزارت ارشاد اسلامی

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، ابتدا وزارتخانه­ای به نام «وزارت ارشاد ملی» از ادغام وزارتخانه های «اطلاعات جهانگردی» و «فرهنگ و هنر»‌ تشکیل شد که به سرعت به نام «وزارت ارشاد اسلامی»‌ تغییر نام یافت و کلیه وظایف و ماموریت­های مربوط به امور سیاحتی، زیارتی، ایرانگردی و جهانگردی در قالب «معاونت امور سیاحتی و زیارتی» در این وزارتخانه سازماندهی می­شد.

سازمان ایرانگردی و جهانگردی

سپس به موجب شورای عالی اداری کلیه وظایف و ماموریت­هایی که در «معاونت امور سیاحتی و زیارتی» در وزارت ارشاد به «سازمان ایرانگردی و جهانگردی» منتقل شد تا در قالب سازمان به فعالیت­های خود ادامه دهد. این سازمان دارای یک شورای عالی به نام «شورای عالی ایرانگردی و جهانگردی» به موجب ماده 2 قانون توسعه صنعت ایرانگردی و جهانگردی مصوب 1370 مجلس شورای اسلامی بود. این شورا با ترکیب 7 وزیر به ریاست معاونت اول، رئیس جمهوری و تعدادی از افراد صاحب­نظر و مطمع بدون حق رأی فعالیت خود را تا پایان سال 82 با تشکیل 13 جلسه (میانگین هر سال یک بار) ادامه داد و در این مدت حدود 67 موضوع در این شورا طرح و مورد تصویب قرار گرفت.

 

سازمان میراث فرهنگی و گردشگری

در سال 1382 با تصویب قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری توسط نمایندگان مجلس شورای اسلامی سازمان ایرانگردی، جهانگردی و سازمان میراث فرهنگی سابق با کلیه اختیارات، تعهدات، امکانات، نیروی انسانی و … از بدنه­ی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا و زیر نظر ریاست جمهوری تحت عنوان «سازمان میراث فرهنگی و گردشگری» فعالیت خود را آغاز نمود. همچنین حسب ماده 3 قانون تشکیل سازمان، یک شورایی تحت عنوان «شورای­عالی میراث فرهنگی و گردشگری» است.

 

سازمان میراث فرهنگی، صنایع­دستی و گردشگری

سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، سازمان آموزشی، تحقیقاتی و نظارتی جمهوری اسلامی ایران به ریاست معاون رئیس جمهوری در زمینه­های مربوط به آثار تاریخی و باستانی صنایع دستی و گردشگری است. اندیشه بهره­گیری از قابلیت­های صنعت گردشگری در حوزه سازمان­های دولتی کشور، از سابقه زیادی برخوردار است. در طول بیش از هفت دهه، سازماندهی به این صنعت با تشکیل اداره­های مختلف شروع شده و سپس به سازمان ارتقا یافته و این ترفیع تا سطح وزارتخانه پیش­رفته است.

در تاریخ 16 فروردین 1385 شورای عالی اداری کشور در یکصدمین جلسه خود، سازمان صنایع دستی کشور را از وزارت صنایع و معادن با کلیه اختیارات،‌ تعهدات، امکانات، نیروی انسانی و غیره جدا و به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری الحاق نمود تا این سازمان تحت عنوان «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» به فعالیت خود ادامه دهد. لازم به ذکر است در مورد سازمان­های ملی به توضیح درباره کشورهای آمریکا و ایران بسنده نموده­ایم.

 

سازمان­های منطقه ای

انجمن مسافرت آسیا – اقیانوسیه[29]

این انجمن در سال 1951 در هاوایی تأسیس شد و هدف اصلی آن توسعه و ترویج و تسهیل مسافرت در آسیا و اقیانوسیه و بین این مقصدهاست. گردهمایی حکومت ها، شرکت­های هواپیمایی و کشتیرانی، جامعه هتل­داران و تورگردان­ها، آژانس­های مسافرتی و سایر سازمان­های گردشگری یکی از اهداف دیگر این انجمن است که این انجمن امروزه رهبری جهانی در گردشگری آسیا و اقیانوسیه محسوب می­شود. اعضای این انجمن به تبادل نظریات و ارائه راه­حل در خصوص حل مشکلات و مشارکت در شکل­دهی آینده مسافرت در این منطقه می­پردازد. در مجموع دو هزار سازمان در سراسر جهان در این انجمن عضویت دارند که این سازمان از زمان تأسیس منبعی ارزشمند در ارائه اطلاعات صحیح و به روز اعضایش در حوزه بازاریابی و توسعه، اطلاعات و آموزش، پایداری و سایر فعالیت­های گردشگری بوده است. فعالیت­های انجمن مسافرت آسیا و اقیانوسیه و طرح­های بلندمدت آن هرسال در کنفرانس این انجمن بررسی می­شود. آینده صنعت گردشگری به حفاظت از محیط زیست و میراث و منابع فرهنگی بستگی دارد. این انجمن در راستای رشد توسعه پایدار به حمایت از طرح­های توسعه و کنفرانس­هایی با محوریت حفظ منابع طبیعی می­پردازد. فعالیت­های این انجمن توسط هزاران تن از کارشناسان امور گردشگری از سراسر جهان اداره و اجرا می­شود. دفتر مرکزی فعالیت­های اجرای این سازمان در بانکوک تایلند و دفتر انجمن اجرایی آن در اوکلند[30] کالیفرنیا واقع شده است. سایر دفترهای انجمن مسافرت آسیا – اقیانوسیه در سیدنی، پکن، کوبی و فرانکفورت قرار دارند که برای اطلاعات بیشتر می­توانید به تارنمای این سازمان http://www.pata.org مراجعه نمایید.

 

کمیسیون مسافرت اروپا[31]

کمیسیون مسافرت اروپا معاهده­ای استراتژیک است که زمینه همکاری بین سازمان­های گردشگری ملی[32] 36 کشور عضو را فراهم می­آورد. این کمیسیون در سال 1948 پایه­گذاری شد و نقش منحصر به فرد در «دفتر گردشگری ملی اروپا[33]» ایفا می­کند. هدف اصلی این کمیسیون جذب میلیون­ها تن گردشگر بالقوه و مشتریان کنونی از بازارهای اصلی گردشگری اروپاست. این امر با استفاده از کمیسیون­های تبلیغاتی و نمایشگاه­های تجاری انجام می­گیرد. دفتر مرکزی این کمیسیون در بروکسل بلژیک واقع شده است. برای اطلاعات بیشتر به تارنمای این کمیسیون به آدرس http://www.visiteurop.com می توانید مراجعه نمایید.

 

سازمان­های بین­المللی

سازمان جهانی گردشگری[34]

امروزه سازمان جهانی گردشگری شناخته شده­ترین و پیشتازترین سازمان بین­المللی در زمینه مسافرت و گردشگری است. این سازمان مجمعی است که به سیاستگذاری گردشگری و بیان مباحث عملیاتی فنون گردشگری می­پردازند. در این سازمان بیش از 150 کشور و 300 عضو وابسته از جمله انجمن­های گردشگری و موسسات آموزشی، گروه­های هتل­ها، موسسات عمومی–خصوصی و تور اپراتورها به فعالیت مشغولند. سازمان جهانی گردشگری یکی از آژانس­های تخصصی سازمان ملل است که دفتر مرکزی آن در مادرید واقع شده است و به عنوان یکی از آژانس­های تخصصی این سازمان و عضو دائمی در جلسات اجرایی به منظور پیشبرد استراتژی­های جهانی در پاسخ به نیاز همکاری اقتصادی و توسعه، مشارکت فعال دارد. آژانس­های تخصصی سازمان ملل به صورت خودمختار به فعالیت می­پردازند و منشور بودجه، هیئت حاکمه، کارمندان، فعالیت­های انتشاراتی مخصوص خود را دارند. سازمان جهانی گردشگری که تحت نظارت سازمان ملل است، نقش مرکزی و اصلی پیشبرد و توسعه گردشگری مسئولانه، پایدار و جهان شمول را به عهده دارد. هدف اصلی این سازمان کمک به توسعه اقتصادی، تفاهم بین­المللی، صلح، شکوفایی و اقدام جهانی برای حقوق بشر و آزادی­های اساسی است.

سنگ­بنای شکل­گیری سازمان جهانی گردشگری وابسته به سازمان ملل در سال 1925 با تأسیس اتحادیه بین المللی سازمان­های رسمی تبلیغات گردشگری در لاهه بنیان نهاده شد. این سازمان در ادامه و پس از جنگ جهانی دوم با عنوان اتحادیه بین المللی سازمان رسمی گردشگری (IUOTO) تغییر نام یافت و به ژنو تغییر مکان داد. متعاقباً این سازمان به سازمان جهانی گردشگری (WTO) تغییر نام داد و اولین مجمع عمومی آن در ماه مه 1975 در مادرید تشکیل جلسه داد.

در اکتبر سال 2003 میلادی، سازمان جهانی گردشگری به یکی از آژانس­های تخصصی سازمان ملل تبدیل شد و به نقش پیشتازانه خود در گردشگری بین­المللی دوباره تأکید کرد. این سازمان در فعالیت­های متعددی مشارکت دارد. انتقال اصول زیربنایی و گردشگری به کشورهای در حال توسعه وظیفه اصلی این سازمان است که در این خصوص تجربه خود را در خصوص اهداف توسعه پایدار را به کشورهای گوناگون جهان انتقال می­دهد و برنامه­های این سازمان بر پایه سیاست­های پایداری قرار دارند تا به موجب آنها این اطمینان حاصل یابد که منافع اقتصادی توسعه گردشگری باعث آسیب رساندن به محیط یا فرهنگ­های محلی نمی­شود.

این سازمان دارای اهدافی است که به اختصار به آنها اشاره می­کنیم:

– تحقیقات یکی از مهمترین کمک­های این سازمان به گردشگران بوده که استانداردهای
بین­المللی برای اندازه­گیری تأثیرات گردشگری در اقتصاد ملی و پیش­بینی روند آتی توسعه محصولات تهیه و تدوین شده است که از طریق انتشارات این سازمان در دسترس عموم قرار می­گیرد.

• توسعه منابع انسانی یکی دیگر از اهداف این سازمان است که استاندارهایی برای آموزش گردشگری تدوین کرده است که یکی از این فعالیت­ها برنامه اعتبارگذاری برای موسسات آموزشی گردشگری Ted Pual و آزمون استعدادیابی فارغ التحصیلان گردشگری است.
• تسهیل روند مسافرت بین­المللی از طریق حذف یا کاهش اقدامات و الزامات دست و پاگیر حکومتی و استانداردسازی روادید صدور گذرنامه و ویزا
• فراهم آوردن زمینه برای مسافرت افراد معلول، سالمند و بیمار و افزایش ایمنی و استانداردهای فنی که باعث ارتقای کیفیت گردشگری می­شود.
• حضور فعال در فعالیت­های منطقه­ای – هر منطقه­ای از جهان، آفریقا، آمریکا، آمریکای شرقی، اقیانوس آرام،‌ اروپا،‌ خاورمیانه و آسیای جنوبی از سوی نمایندگان منطقه­ای این سازمان مورد توجه ویژه­ای قرار می­گیرند و که این نمایندگان کنفرانس­های منطقه­ای در خصوص مشکلات کشورها برگزار می­کنند تا به موجب آن فضا برای انتقال تجربیات و همکاری در راستای اهداف مشترک از قبیل ایمنی و امنیت فراهم آید.

 

شورای جهانی مسافرت و گردشگری [35](WTTC)

شورای جهانی مسافرت و گردشگری انجمنی است برای حضور رهبران تجارت مسافرت و گردشگری در سطح جهان، این شورا از رئیس جمهوران و کرسی­های ستادی در دانشگاه­ها و مدیران اجرایی صد شرکت پیشتاز در سطح جهان تشکیل شده است. این شرکت­ها عبارت­اند از: شرکت­های اقامتی، غذا و نوشیدنی، کشتی­های تفریحی،‌ فعالیتهای رفاهی و سرگرم­کننده، حمل و نقل و سایر خدمات مرتبط با مسافرت.

شورای جهانی مسافرت و گردشگری تنها سازمانی است که به نمایندگی از بخش خصوصی در تمام قسمت­های این صنعت در سطح جهانی به فعالیت مشغول است. این شورا در سال 1995 و با نظارت کمیته­ای متشکل از 19 عضو فعالیت خود را آغاز کرد. اعضای این شورا هر دو سال یکبار گرد هم می­آیند و به ارائه گزارش­هایی در خصوص فعالیت­هایشان می­پردازند. فعالیت­های روزمره این شورا در دفتری در لندن انجام می­گیرد.

ماموریت این شورا افزایش آگاهی در خصوص منافع اقتصادی و اجتماعی گردشگری و کمک به حکومت در اجرای خط مشی­های اشتغال­زایی و توسعه است. چشم­انداز آنها مشارکت تمامی صاحبان منافع و برقراری توازن برای توزیع منافع حاصل بین اقتصادهای ملی و مقامات محلی و منطقه­ای و جوامع محلی و کسب و کارهاست. در واقع تلاش می­شود تا توازن بین این موارد برقرار شود. 1-حکومت­ها، گردشگری و مسافرت را به منزله اولویت اصلی تلقی کنند. 2-کسب و کارها توازن اقتصادی بین مردم و فرهنگ و حکومت را در نظر داشته باشند. 3-پیگیری­های لازم در خصوص رشد طولانی مدت و شکوفایی صورت گیرد. فعالیت شوراها را می­توان به فعالیت­های جهانی، طرح­های منطقه­ای و تحقیقات اقتصادی تقسیم­بندی کرد.

سازمان بین­المللی اسکال[36] (SKAL)

اسکال سازمان حرفه­ای متشکل از رهبران حرفه­ای از نقاط گوناگون جهان است که به توسعه گردشگری و روابط دوستانه در سطح جهان می­پردازند. این سازمان به مثابه انجمن بین المللی، در سال 1934 تأسیس شد و نزدیک به 22 هزار تن در 500 منطقه از 90 کشور جهان در آن عضویت دارند. دفتر مرکزی اسکال در ترمولینوس[37] اسپانیا واقع است.

سازمان بین المللی اسکال از اعضای وابسته به سازمان جهانی گردشگری است و از ماموریت این سازمان در راستای توسعه گردشگری مسئولانه و پایدار و جهان شمول دفاع می­کند. اسکال ضوابط خدماتی جهانی در گردشگری را پذیرفته است و یکی از حامیان ضوابط اجرایی حمایت از کودکان در برابر بهره کشی­های جنسی در گردشگری است. پس از نامگذاری سال 2002 به نام سال اکوتوریسم و کوهستانها توسط سازمان ملل، این سازمان جایزه­ای را برای بهترین عملکرد در خصوص حفاظت از اکوتوریسم تعیین کرد. اسکال در راستای آغاز تغییرات و ترغیب افراد به حفاظت از محیط زیست به منظور توسعه گردشگری نیرویی قدرتمند تلقی می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به تارنمای http://www.skal.org مراجعه نمایید.

 

انجمن بین­المللی مسافرت هوایی[38] (IATA)

انجمن بین المللی مسافرت هوایی (یاتا) سازمانی بین المللی در حوزه مسافرت­های هوایی است. وظیفه اصلی این سازمان تسهیل جابجایی افراد و کالاها از هر نقطه­ای از جهان، در شبکه جهانی،‌ به نقطه­ای دیگر و از هر مسیر ممکن است. این جابجایی با خریدن بلیط با قیمتی واحد در هر نقطه­ای از جهان و کیفیت خدمات یکسان ممکن می­شود. اصول یکسانی در خصوص حمل و نقل محموله­ها و بسته­های پستی اجرا می­شود.

قطع­نامه انجمن بین المللی مسافرت هوایی (یاتا) نه تنها موجب استانداردسازی بلیط می‌شود، بلکه بارنامه و بازرسی چمدان و سایر موارد مشابه را نیز شامل می­شود. این اصول باعث تسهیل همکاری و یکنواخت شدن فرایند حسابداری و تحویل محموله سفر از طریق سیستم ارتباطات و ذخیره کردن بین خطی می­شود. علاوه بر­ این، الگویی با ثبات از نرخ­ها و کرایه­های بین­المللی ایجاد و حفظ خواهد شد. در واقع آنها ارتباط بین مسیرهای خطوط هوایی بین­المللی گوناگون را در سیستم خدماتی واحد برقرار می­کنند.

هرچند توسعه استانداردها و رویه ها برای صنایع هواپیمایی بین المللی به منظور حمایت و بهبود خدمات هدف اصلی انجمن بین المللی مسافرت هوایی (یاتا) است، اما این سازمان در بسیاری از حوزه­های دیگر از قبیل حمایت از صنعت محیط زیست، امور مشتریان و نظارت و قوانین و حمایت قانونی، ارتباطات صنعتی، برنامه­های زمانبندی، ایمنی و امنیت و امور خدماتی،‌ حضوری فعال دارد.

 

انجمن بین­المللی مسافرت هوایی منبع اطلاعاتی ارزشمندی در صنعت هواپیمایی جهان است. پایگاه داده­های هوایی آنها شرایط را برای مقایسه محصولات بیش از 30 کشور هواپیمایی فراهم می­آورد. سالنامه آماری حمل و نقل هوایی منبعی معتبر از داده­های خطوط هوایی بین­المللی است. علاوه بر این، انجمن بین­المللی مسافرت هوایی (یاتا) به پیش بینی روند جابجایی مسافر و کالا نیز می­پردازد. تحقیقات بازار آنها برای توسعه طرح­های بازار، فنی و برنامه­ریزی شده بسیار مفید است.

خلاصه اینکه ماموریت انجمن بین المللی مسافرت هوایی (یاتا) خدمات رسانی به صنعت هواپیمایی جهان است. خدمات این سازمان از چهار گروه گوناگون حمایت می کند.
1- خطوط هوایی، 2- عامه مردم،‌3- حکومت­ها، 4- اشخاص ثالث. از قبیل عرضه­کنندگان و آژانس­های بین­المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو[39]) دارد. دفتر مرکزی یاتا در مونترال و دفتر اجرایی آن در ژنو سوییس واقع شده است. علاوه بر این، این سازمان دفترهای منطقه­ای متعدد در سراسر جهان دارد. برای اطلاعات بیشتر می توانید به تارنمای http://www.iata.org مراجعه نمایید.

 

سازمان بین­المللی هواپیمایی کشوری (ICAO)

این سازمان یکی از آژانس­های تخصصی سازمان ملل مجمعی جهانی برای پروازهای کشوری است. این سازمان در سال 1944 تأسیس شد. ایکانو به دنبال اینست که از طریق همکاری کشورهای عضو به چشم انداز اصلی خود که ایمنی و امنیت و توسعه پایدار پروازهای کشور است، دست یابد. به منظور اجرای این چشم انداز، ‌این سازمان شش هدف اجرایی برنامه­ریزی شده برای دوره زمانی 2005 تا 2010 تعریف کرد: 1- ارتقای امنیت پروازهای کشوری در سطح جهان، 2- ارتقای ایمنی پروازهای کشوری در سطح جهان، 3- به حداقل رساندن تأثیرات نامطلوب پروازهای جهانی در محیط زیست، 4- ارتقای اثربخشی فعالیت­های عملیاتی پروازها، 5- حفظ پیوستگی پروازها، 6- تقویت قانون بین­المللی پروازهای کشوری که برای اطلاعات بیشتر می توانید به تارنمای این سازمان به آدرس http://www.icao.net مراجعه نمایید.

 

 

[1] – WTO

[2] – Domostic Tourism

[3] – Inbound Tourism

[4] – Outbound Tourism

[5] – ECO Tourism

[6] – wood

[7] – Adventure Tourism

[8] – Traveler

[9] – Visitor

[10] – Sport Tourism

[11] – Art Tourism

[12] – Grand Tour

[13] – Festival

[14] – Gallery

[15] – Dark Tourism

[16] – E- Tourism

[17] – Buhalis

[18] – Mature Tourism

[19] – Dann

[20] – Nostalgics

[21] – Friendlies

[22] – Leatures

[23] – Escapists

[24] – Thiuters

[25] – Statud – seekers

[26] – Physicals

[27] – U.S. Department of commerces office of Travel and Tourism Industeris

[28]. http://www.tinet.ita.doc.gov

[29] – Pacific Asia Travel Association (PATA)

[30] – Oakland

[31] – Europe Travel COmmision

[32] – National Tourism Organizations (NTO)

[33] – National Tourism office of Europe

[34] – United National world Tourism Organization (UNWTO)

[35] – World Travel and Tourism Council: (WTTC)

[36] – SKAL

[37] – Torremolinos

[38] -International Air Transport Association: (IATA)

[39] – International civil ariation organization (ICAO)