کارآفرینی به عنوان یک دانشجو، ایده خوب یا بد؟

ر میان اولین نتایج گوگل هنگام جستجوی نحوه ایجاد یک کسب و کار در دوران دانشجویی: ” راه اندازی کسب و کار به تنهایی در دوران دانشجویی غیرممکن است “.

در 21 سالگی، هنوز در مدرسه، و سه شرکت بعداً ایجاد شدند، من کاملاً معتقدم که این کاملاً نادرست است و فکر نمی‌کنم کسی را بترساند. کارآفرینی یک ماجراجویی باورنکردنی، پر از دشواری ها و چالش ها، اما همچنین پر از مزیت است.

نام من جولیان ایوالدی، یکی از بنیانگذاران و رئیس رشد در شرکت مخفی است . ما گروهی از کارآفرینان سریالی، با طرز فکر دزدان دریایی، از بنیانگذاران مخفی بیش از 10 استارت آپ هستیم.

چه کسی رویای راه اندازی یک کسب و کار موفق را نداشته است؟ برای ایجاد شرکت خود، مدیریت کارکنان، یا نداشتن ساعات اداری. من از سن 12 سالگی این رویا را داشتم، تصور می‌کردم در راس یک شرکت چندملیتی هستم، برای گسترش کسب‌وکارم به دنیا سفر می‌کنم و هزاران نفر را مدیریت می‌کنم.

من اولین پروژه کارآفرینی خود را در 15 سالگی شروع کردم. من در دبیرستان بودم. ایده من این بود که یک برنامه تلفن همراه ایجاد کنم تا همسایگانی را که می توانند با یکدیگر تبادل خدمات کنند، به هم متصل کنند.

چشم انداز من ایجاد یک برنامه کاربردی تلفن همراه بسیار محبوب و ضروری بود که در سراسر جهان استفاده می شود. اما این اولین اشتباه من بود.

وقتی جوان هستید، یا خیلی جاه طلب هستید یا به شدت فاقد جاه طلبی هستید. به ندرت پیش می آید که تعادل مناسب داشته باشید.

من با بسیاری از دانشجویان صحبت کرده ام که به من گفته اند که نمی خواهند در طول تحصیل کسب و کاری راه بیندازند، زیرا احساس می کنند در سن خود قانونی راه اندازی نمی کنند و بسیار نگران، ترسیده و عقب مانده اند. دانش آموزان دیگر به من گفتند که می خواهند فیس بوک بعدی را ایجاد کنند، پول جمع کنند و رئیس یک شرکت چند ملیتی باشند. این دانش‌آموزان تحلیل مالی کسب‌وکار خود را مطالعه می‌کنند و حتی قبل از راه‌اندازی پروژه‌شان، در زمینه کسب‌وکار خود کار می‌کنند.

فکر می‌کنم برای مدت طولانی یکی از آن دانش‌آموزانی بودم که کمی بیش از حد جاه‌طلب بودند، قدرت و پول جذب می‌کردند، و در عین حال درباره اینکه کارآفرینی واقعی چیست، تحصیلات زیادی نداشتم. من هرگز واقعاً به این فکر نکردم که چقدر می خواهم وسواس و متعهد باشم.

در آن زمان، هدف اول من مالی بود که به خودی خود چیز بدی نیست، اما قرار دادن آن به عنوان هدف اول، با جاه طلبی ساخت یک شرکت چند ملیتی، باعث شد اشتباهات زیادی مرتکب شوم.

چالشی را انتخاب کنید که مناسب شما باشد

کارآفرینی را می‌توان به‌عنوان ایجاد یک فعالیت یا پیشنهادی که ارزش تولید می‌کند، از ابتدا تعریف کرد. این فعالیت می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، یک موزه (یک شرکت منفعل)، یک استارتاپ (یک شرکت جوان در حال توسعه کامل)، یک SME (شرکتی که در بازار خود قرار دارد و نسبتاً پایدار است) یا یک چند ملیتی (شرکتی که دارای دفاتر و فعالیت در چندین بخش از جهان).

این بدان معناست که یک کارآفرین می تواند یک شبکه اجتماعی ایجاد کند و همچنین گل در بازار روز یکشنبه بفروشد. کارآفرینی می تواند در چندین درجات باشد و اولین کاری که باید انجام دهید زمانی که می خواهید کارآفرین شوید این است که با خودتان صادق باشید، از خود بپرسید بهترین کاری که برای شما انجام می شود چیست ؟

این سوال نباید بر اساس توانایی های فنی یا مهارت های سخت مورد نیاز برای ایجاد پروژه شما باشد، بلکه باید بر اساس میزان جاه طلبی، درجه وسواس و به ویژه میزان تعهد شما باشد.

وقتی دانشجو هستید باید با خودتان صادق باشید

آیا می‌توانید در حین توسعه کسب‌وکارتان، به مطالعات خود دستکاری کنید؟ تحصیل مانند یک شغل تمام وقت است، زمان شما را می گیرد. بنابراین بسته به توانایی‌ها، سابقه‌تان، انرژی‌تان، باید تعهد بالقوه‌تان را به یک پروژه ارزیابی کنید.

من این تمرین را در پروژه های اولیه ام انجام ندادم. فکر می‌کردم انرژی و سطح وسواس لازم برای توسعه تجارت تک شاخ را در اواسط دبیرستان دارم. بالاخره توانستم با خودم روراست باشم و آن چیزی که آرزو داشتم نبود. من حاضر نبودم خودم را تا این حد سرمایه گذاری کنم.

من آنقدر انرژی داشتم که چهار ساعت در روز را به کسب و کارم اختصاص دهم و ایده ایجاد کسب و کاری که بتوانم 80 درصد آن را خودکار کنم جذب شدم. من می خواستم یک کسب و کار ایجاد کنم، برای ایجاد ارزش، اما به اوقات فراغت خود وابسته بودم تا فعالیت های دیگر (موسیقی، ورزش…) را تمرین کنم. مدتی طول کشید تا این را بفهمم و بپذیرم، اما تنها پس از آن بود که شروع به ایجاد پروژه هایی کردم که با سطح اشتیاق و تعهد من مطابقت داشت. آن زمان بود که شروع به ساخت اولین پروژه موفق خود کردم.

از 13 تا 15 سالگی سعی کردم یک اپلیکیشن موبایلی بسازم که فکر می کردم انقلابی است. من می خواستم یک شبکه اجتماعی برای همسایه ها ایجاد کنم تا خدمات یا لطفی بین آنها رد و بدل کنند. من کدنویسی را یاد گرفتم تا بتوانم برنامه را بسازم و پس از دو سال توسعه، شش ماه بازاریابی … شکست خوردم.

من آن سطح از وسواس، جاه طلبی و تعهد را نداشتم که این برنامه را آنطور که می خواستم به موفقیت جهانی برسانم.

با این حال، متوجه شدم که کد کامپیوتری که طی دو سال گذشته توسعه داده بودم، مورد توجه توسعه دهندگان، آژانس های فناوری اطلاعات و کارآفرینانی بود که می خواستند برنامه های کاربردی خود را بر اساس کدهای از قبل ساخته شده راه اندازی کنند.

من به سرعت نیازی را در یک جا شناسایی کردم، فروش کد کامپیوتری برنامه تلفن همراه از پیش ساخته شده (InstagramClone، TwitterClone، UberClone) برای توسعه دهندگان و کارآفرینانی که می خواستند برنامه های مشابه را توسعه دهند. من یک وب سایت کوچک ایجاد کردم، این اسکریپت های کامپیوتری را در آنجا برای فروش گذاشتم و یک هفته بعد، تجارت شروع به کار کرد. من به تازگی اولین پروژه کارآفرینی موفق خود را راه اندازی کرده بودم.

واقعیت این است که من موفق شدم زیرا پروژه ای را انتخاب کردم که در آن زمان و انرژی کافی برای سرمایه گذاری داشتم بدون اینکه تحصیلاتم را به خطر بیندازم.در آن زمان دیگر انگیزه و تمایلی نداشتم و چالشی را پیدا کرده بودم که برایم مناسب بود.

کارآفرینی حد و مرزی ندارد

همه می توانند کارآفرین باشند: اگر کارمند، بیکار، دانشجو، بازنشسته…

در حال توسعه پروژه‌ها از سن 14 سالگی، همیشه با برچسب «کارآفرین» درگیر بودم. من در کنار مدرسه و فعالیت‌هایم پروژه‌هایی ایجاد می‌کردم، بدیهی است که به پتانسیل‌های اقتصادی توجه می‌کردم، اما ترجیح می‌دادم خود را یک «عاشق پروژه» بیش از یک کارآفرین بدانم.

کارآفرینی چیست؟ آیا من واقعاً مشروع هستم که یکی باشم؟ آیا این مشکلی برای تحصیل من ایجاد نمی کند؟

سوالات زیادی از خودم پرسیدم که متأسفانه عطش خلقت و خلاقیتم را غرق کرد.

آیا باید در این مورد صحبت کنم؟ آیا این شخص با وجود اینکه می تواند پدر من باشد جواب من را خواهد داد؟

در واقع، من به سرعت دچار سندرم خیانتکار شدم. تعداد زیادی از جوانان کارآفرین وجود ندارند، بنابراین ما اغلب خودمان را تنها می یابیم یا درک نمی کنیم. مدتی طول کشید تا متوجه شدم که یک کارآفرین فردی است مانند هر فرد دیگری . آنها به جای اینکه علاقه مند به یک ورزش، یک ساز، یک تمرین باشند، مشتاق ایجاد یک پروژه از ابتدا، ایجاد ارزش، ایجاد یک تجارت، مدیریت یک تیم و غیره هستند.

بزرگترین سرمایه جوانی نادانی است. موفقیت کارآفرینی مستلزم آن است که از منطقه راحتی خود خارج شوید و کارها را تا حد امکان متفاوت انجام دهید.نیاز به تازگی دارد. نادانی چیز خوبی است: اگر از بازار خود باهوش تر باشید، به سرعت خسته خواهید شد و دوام زیادی نخواهید داشت. برای برتری باید سعی کنید همیشه تست شوید!

در دوران مدرسه، می توانید تمام دانشی را که برای موفقیت نیاز دارید، از رویارویی هایی که انجام می دهید به دست آورید. یکی از مزایای بزرگ دانشجو بودن، مهربانی افرادی است که با آنها ملاقات می کنید. برای پیشرفت باید از تمام منابعی که در اختیار دارید استفاده کنید.

زیاد بهش فکر نکن اگر شبهه ای هست شکی نیست.

اگر سؤال یا تردید زیادی دارید، می توانم به شما اطمینان دهم که در صورت شک، شکی وجود ندارد. کارآفرینی برای شما مناسب نیست، حداقل در حال حاضر. راه اندازی یک کسب و کار در دوران جوانی ریسک نسبتاً کمی دارد، فقط به این دلیل که هنوز وضعیت ثابتی ندارید. نه شغلی برای رها کردن، نه خانواده ای برای تغذیه، نه بدهی برای پرداخت… این زمان عالی است!

اما اگر احساس می کنید که زمان شما نیست، نیازی به عجله در سرنوشت نیست. خواسته ها، جاه طلبی ها و اشتیاق تکامل می یابند. هیچ سنی برای کارآفرینی وجود ندارد.

علاوه بر این، جاه طلبی ها و انگیزه ها تغییر می کنند. گاهی با سن، زمان و گاهی با پروژه.

وقتی دو سال پیش The Secret Company را تأسیس کردم، بسیاری از چیزهای زندگی دانشجویی، مبادلات اقتصادی، پیشنهادات کارآموزی، تعطیلات و… را رها کردم. اما من برای ایجاد پروژه ای بسیار جاه طلبانه تر از مشاغل جانبی که قبلاً ایجاد می کردم، احساس آمادگی کردم.

تعدیل‌هایی ممکن بود و دو سال بعد متوجه شدم که اگر با خودم صادق نبودم و در دوران دانشجویی ریسک نمی‌کردم، هرگز نمی‌توانستم به این اهداف برسم.

واقعیت سخت این است که دنیای تجارت می تواند موانع بسیار بالایی برای ورود داشته باشد. این موانع می توانند به اشکال مختلفی از جمله اثربخشی شخصی درک شده، بی تجربگی بین فردی و انسدادهای دنیای واقعی باشند. با این حال، این بدان معنا نیست که کارآفرینی برای دانشجویان غیرقابل دسترس است. با حمایت مناسب مدارس دانش‌آموزان، این موانع ورود می‌تواند به موانع مقیاس‌پذیر و سپس به دست‌اندازهای کوچک در جاده تبدیل شود.

ما با دکتر سعید جوی زاده ، مدیر مرکز کوچینگ ایران و نویسنده کتاب‌ها و مقالات بسیاری در مورد کارآفرینی صحبت کردیم تا نظرات او را در این زمینه دریافت کنیم.

موانع ورود دانشجویان کارآفرین

از تحقیقات گسترده دکتر جوی زاده ، او رایج ترین موانع برای کارآفرینان امیدوار را به شرح زیر بیان می کند:

• عدم آگاهی در مورد چگونگی شروع فرآیند کارآفرینی
• کمبود منابع مالی و دانش جذب سرمایه
• مهارت های مدیریت پول توسعه نیافته
• پشتیبانی سیستماتیک ضعیف
• اعتقاد محدود به خود

هیچ یک از این عوامل نباید شگفت‌انگیز باشد. آموزش ابتدایی و متوسطه آموزش بسیار محدودی در مورد کارآفرینی ارائه می دهد. زمانی که دانش‌آموزان در مدرسه‌های بازرگانی یا دانشگاه‌های دولتی یا خصوصی تحصیل می‌کنند، در دوره آموزش عالی، ابتدا به طور رسمی درباره توسعه کسب‌وکار یا کارآفرینی یاد می‌گیرند. بنابراین، این وضعیت که دانش آموزان نمی دانند چگونه یک کسب و کار راه اندازی کنند ، نتیجه آشکار عدم تمرکز بر کارآفرینی در آموزش است.

فقدان ارتباطات تجاری عامل اجتناب ناپذیری است که دانشجویان جوان کارآفرین با آن مواجه هستند. تا این مرحله از زندگی آنها، شبکه دانش آموزان به طور کلی به خانواده و دوستان هم سن و سال خود محدود می شود. بنابراین، شبکه اتصالات در شبکه آنها که می تواند برای کمک به توسعه کسب و کار مورد استفاده قرار گیرد، باید از ابتدا شروع شود.

راه اندازی یک کسب و کار در دوران دانشجویی نیز به دلیل محدودیت زمانی دشوار است . شرکت در آموزش عالی به خودی خود یک مسئولیت تمام وقت است، و اگر تعداد دانشجویانی را در نظر بگیریم که برای تامین مالی خود در حین تحصیل به شغل نیاز دارند، معمولا زمان بسیار کمی برای شروع یک کسب و کار وجود دارد. این تقسیم بندی بین دانش آموزان در مورد نیاز به شغل در حین تحصیل، تأثیری از ثروت خانوادگی است و به ویژه برای بسیاری از دانش آموزان غلبه بر آن چالش برانگیز است.

موانع همچنین می توانند به شکل برداشت و برخورد دیگران با دانشجویان کارآفرین بالقوه باشد . به عنوان مثال، بسیاری از سرمایه گذاران و مشتریان ممکن است تمایلی به تجارت با فردی بسیار جوان نداشته باشند. بی‌تجربه بودن در کسب‌وکار ممکن است به عنوان احتمال بالاتری برای ارائه خدمات غیرحرفه‌ای در نظر گرفته شود، و بنابراین به جای آن، کسب‌وکارهای معتبرتری انتخاب می‌شوند.

موانع دیگری نیز وجود دارد که بر جمعیت شناسی خاص افراد تأثیر می گذارد. در برخی فرهنگ‌ها، عدم حمایت خانواده از دانشجویان دختر و کارآفرینان نوپا نیز یکی از عوامل بازدارنده اصلی است. در این مواقع، مدارس ممکن است با خانواده‌ها درگیر شوند تا تأییدیه بگیرند و روند تأسیس کسب‌وکار خودشان را توضیح دهند. زنان در میان کارآفرینان در سراسر جهان در اقلیت هستند و عوامل زیادی در این امر دخیل هستند.

چگونه مدارس می توانند کارآفرینی را در دانش آموزان تشویق کنند؟

این فهرست از موانع ورود کارآفرینان ممکن است بسیار زیاد و حتی طاقت فرسا به نظر برسد. اگر شانس کم موفقیت هر سرمایه گذاری تجاری در بلندمدت را نیز در نظر بگیریم – حتی برای کارآفرینان با تجربه و تثبیت شده – به راحتی می توان فهمید که چرا کارآفرینی دانشجویی غیرمعمول باقی می ماند.

اینجاست که مدارس کسب و کار می درخشند . هدف اصلی آنها این است که دانش آموزان جاه طلب را به کارآفرینانی با اعتماد به نفس و آماده تبدیل کنند. یک مدرسه کسب و کار با کیفیت بالا ابزارهایی را برای غلبه بر این موانع فراهم می کند.

 

دانش کارآفرینی

دانش کارآفرینی ساده ترین راه برای مدارس است. آموزش واقعی کسب و کار تقریباً تمام عناصر ضروری یک تجارت کارآمد را پوشش می دهد: از اصول اولیه مدیریت، اقتصاد، و توسعه کسب و کار گرفته تا قانون تجارت، استراتژی بازاریابی، روابط عمومی، تدارکات و موارد دیگر. یادگیری تئوری در کلاس، سپس استفاده از آن در موقعیت‌های مطالعه موردی، و سپس آوردن آن به فرصت‌های کارآموزی، بهترین راه برای دانش‌آموزان است تا این دانش را تثبیت کنند.

مهارت های مالی و مدیریت پول

در حالی که هیچ مدرسه ای نمی تواند به همه دانش آموزان خود بودجه لازم برای حفظ یک تجارت جدید را ارائه دهد، آموزش ارائه شده در مدرسه باید فرآیند جمع آوری کمک مالی و مهارت های مدیریت مالی را پوشش دهد . راه اندازی یک کسب و کار برای کسانی که از قبل به سرمایه نقدی دسترسی دارند بسیار آسان تر است. اما، برای کسانی که این مزیت اولیه را ندارند، این مانع غیرقابل عبور نیست. موفقیت در این مورد مستلزم ملاقات مهارت های تجاری توسعه یافته و یک ایده تجاری با پتانسیل بالا است.

پشتیبانی سیستماتیک

حمایت سیستماتیک از دانش آموزان نیز ضروری است. این حمایت باید به اندازه کافی متنوع باشد تا هر چه بیشتر نیازهای دانش آموزان را برآورده کند. برای مدارس بازرگانی، این باید شامل موارد زیر باشد:

• • پشتیبانی بوروکراتیک ، برای رسیدگی به مسائلی مانند ویزا، مالیات و اسناد لازم برای شروع رسمی یک تجارت.
  • پشتیبانی عملی ، در صورت نیاز برای غلبه بر بسیاری از چالش‌های خاص صنعت که نمی‌توانند در یک برنامه درسی عمومی پوشش داده شوند.
  • توسعه مهارت های نرم ، از جمله اعتماد به نفس، دیپلماسی، و غیره.
  • حمایت عاطفی ، بدون آن یک کارآفرین بالقوه ممکن است برای حفظ سلامت روانی مثبت تلاش کند.

شبکه سازی

ارتباطات تجاری و عدم وجود آن توسط دانشجویان به سادگی حل می شود. مدرسه ای که بتواند دانش آموزان خود را به طور پایدار با شبکه ای از متخصصان فعال مرتبط کند، مزیت بزرگی را برای دانش آموزان خود فراهم می کند.

بکارگیری متخصصان فعال به عنوان اساتید، سازماندهی رویدادهای شبکه، و ارتباط با مشاغل برای ارائه دوره های کارآموزی و فرصت های شغلی تنها برخی از راه هایی است که مدارس می توانند به توسعه شبکه های حرفه ای دانش آموزان خود کمک کنند.

اعتماد به نفس کارآفرینی

اعتماد به نفس کارآفرینی یکی دیگر از لیست هایی است که یک مدرسه کسب و کار برتر نباید برای ایجاد آن در دانش آموزان خود تلاش کند. چگونه یک مدرسه باعث می شود دانش آموزان خود نسبت به توانایی کارآفرینی خود اطمینان داشته باشند؟

• ارائه آموزش کسب و کار کامل و به روز
• قرار دادن دانش آموزان در گروه ها برای کار مشترک روی پروژه ها
• کار بر روی مطالعات موردی در دنیای واقعی
• تشویق کارآموزی
• ارتباط آنها با متخصصان کسب و کار
• از طریق مربیگری

هرچه دانش‌آموزان با دنیای کسب‌وکار بیشتر آشنا شوند – و این مواجهه واقعی‌تر و امروزی‌تر باشد – برای انتقال از آموزش به صنعت آمادگی بیشتری خواهند داشت و به مهارت‌های خود اعتماد بیشتری خواهند داشت.

مدیریت محدودیت های زمانی

حل محدودیت‌های زمانی برای مدرسه برای دانش‌آموزانش بسیار دشوارتر است. اصلی‌ترین حمایتی که مدارس می‌توانند از دانش‌آموزان ارائه کنند، ساختار برنامه درسی با در نظر گرفتن محدودیت‌ها است.

به عنوان مثال، MBA برنامه ای است با هدف دانش آموزانی با چند سال سابقه کار، که مایل به سرعت بخشیدن به حرفه خود یا یادگیری درک عمیق تر از تجارت برای توسعه بهتر تجارت خود هستند. با ارائه کلاس‌های خارج از ساعات کاری عادی، دانش‌آموزان می‌توانند در کنار توسعه و رشد کسب‌وکار خود مطالعه کنند.

پیمایش در ادراکات و رفتار عمومی

یکی از موانعی که کاملاً خارج از کنترل مدارس است، درک عمومی و رفتار با دانش‌آموزان کارآفرین است . اینها، همراه با سایر عوامل جامعه شناختی مانند تبعیض مبتنی بر جنسیت و نژاد، باید توسط خود دانشجویان کارآفرین هدایت شوند.

این بدان معنا نیست که مدرسه جایی برای کمک به دانش آموزان اینجا ندارد. با آموزش دانش‌آموزان تا حدی که دانش و مهارت‌های آنها غیرقابل انکار است، و با پیوند دادن دانش‌آموزان با مشاغلی که چنین موضع‌گیری‌های منسوخ و متعصبانه را رد می‌کنند، دانش‌آموزان با هر گروه جمعیتی می‌توانند شانس واقعی موفقیت داشته باشند.

آیا کارآفرینان جوان می توانند با رقبای مسن تر رقابت کنند؟

جهان به شدت در حال تغییر است. مشتریان با تجربه وضعیت همه گیر و بحران مداوم هزینه زندگی، رفتار خرید خود را تطبیق می دهند. قرار است این روند ادامه پیدا کند. کسب و کارها و کارآفرینان باید این تغییرات را در هنگام تصمیم گیری برای راه اندازی یا تغییر خدمات و محصولات خود در نظر داشته باشند.

اینجاست که کارآفرینان جوان شانس موفقیت خود را دارند. در مقایسه با کسب و کارهای سنتی، کارآفرینان دانشجو در این محیط کسب و کار فعلی برتری خاصی دارند. آنها انگیزه، شایستگی دیجیتال، تمایل به یادگیری و آزمایش چیزهای جدید، ایده ها و دیدگاه های تازه، و میل قوی برای تغییر جهان را به ارمغان می آورند.

ما در دنیایی در حال تغییر با سرعتی سریع زندگی می کنیم. کارآفرینان جوان برای این کار آماده هستند و به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند تا با روندهای سریع فناوری سازگار شوند.

دکتر Alexandrina Pauceanu، دانشیار مدیریت

 

یک روند کنونی در آموزش کارآفرینی، ارتقای دانش آموزانی است که با یک استارتاپ تاسیس شده یا یک طرح تجاری معتبر فارغ التحصیل می شوند. این یک هدف جاه طلبانه است، به ویژه برای دانش آموزان. بنابراین، برای دستیابی به این هدف، مدارس کسب‌وکار مربیانی را تعیین می‌کنند، کارآفرینان موجود را برای برنامه‌های داخلی دعوت می‌کنند، و با مقامات مالی یا SME برای همکاری در کمک به کسب‌وکار با پتانسیل همکاری می‌کنند.

کارآفرینی هرگز آسان نیست. خبر خوب این است که خود دانشجویان مزایای زیادی در دنیای کارآفرینی دارند. و در حالی که موانع ورود آنها غیرقابل مقیاس به نظر می رسد، پشتیبانی چندوجهی یک مدرسه کسب و کار با کیفیت بالا می تواند کافی باشد تا دانش آموزان را از موانعی که با آن روبرو هستند عبور دهد و آنها را به سمت موفقیت پایدار تسریع کند.

شش چالش بزرگی که دانشجویان کارآفرین با آن مواجه هستند

ما این مقاله را به‌روزرسانی کردیم تا اطلاعاتی در مورد سیستم اهداف و نتایج کلیدی (OKR) داشته باشد. این مقاله در ابتدا در 16 آگوست 2016 منتشر شد  .

ما برخی از اولین و باهوش ترین مبتکران و کارآفرینان کشور را تأمین مالی می کنیم—دانشجویان دانشگاهی که وقت خود را صرف اختراع چیزی جدید و ارائه آن به بازار برای ایجاد تغییرات اجتماعی ارزشمند می کنند. این پیشنهاد ساده ای نیست. کارآفرین بودن به خودی خود به اندازه کافی سخت است، چه رسد به انجام آن به عنوان دانشجویی که همزمان در تلاش برای گرفتن مدرک است، تجربه کارآفرینی ندارد و سعی می کند فناوری پیچیده جدید را کامل کند، همه با هدف کمک کردن. مردم و سیاره

اخیراً، اعضای 13 تیم الکترونیکی که ما تأمین مالی کرده‌ایم، به کمبریج، ماساچوست سفر کردند تا آموزش‌های توسعه سرمایه‌گذاری را ببینند که برای کمک به همه اینها طراحی شده است. از دانش‌آموزان در مورد چالش‌هایی که در تلاش برای توسعه و تجاری‌سازی محصولات خود با آن‌ها مواجه هستند، پرسیدیم.

1. مالکیت معنوی

هر دانش آموزی باید خط مشی مالکیت معنوی مدرسه خود را درک کند (با فرض اینکه این خط مشی را داشته باشد). اگر در مدرسه چیزی با ارزش واقعی اختراع کرده اید، اهمیت آن دو چندان می شود. شما باید حقوق و تعهدات خود را بشناسید: برخلاف پژوهشگران دانشکده و فارغ التحصیل، که روابط قراردادی آنها با یک مؤسسه معمولاً کاملاً رسمی است، دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد معمولاً به معنای سنتی در دانشگاه خود استخدام نمی شوند. بر این اساس، IP ایجاد شده توسط دانش‌آموز می‌تواند خارج از مرزها قرار داشته باشد و می‌تواند مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از مسائل را در مورد مالکیت مطرح کند.

توصیه ما : سیاست IP مدرسه خود را بیاموزید. در حال حاضر فقدان اجماع بین مؤسسات در مورد نحوه مدیریت IP تولید شده توسط دانشجویان کارشناسی وجود دارد. سیاست ها متفاوت است اکنون پیدا کردن آن می تواند به به حداقل رساندن درگیری ها در مسیر کمک کند. همچنین می‌توانید مقاله ما را بخوانید، آیا پاسخ‌های صحیح به این سؤالات مالکیت فکری را می‌دانید؟

2. کامل کردن محصول

تیم‌های الکترونیکی معمولاً علم پیچیده‌ای پشت اختراعات خود دارند. داشتن یک ایده عالی اما ندانستن دقیق نحوه اجرای آن چالشی است که بسیاری از تیم ها با آن روبرو هستند. اعضای تیم Spinthesis ، یک استارت‌آپ دانشگاه ایالتی داکوتای شمالی، دریافتند که تکمیل فناوری تکثیر ابریشم عنکبوت یکی از بزرگترین چالش‌های آنها است. براد هافمن، عضو تیم، گفت: “بسیاری از آن ها مواد زیستی هستند، بنابراین پرش به جنبه بیولوژیکی همه چیز بزرگترین چالش بود. ما آنقدر از نظر فنی متمرکز هستیم که آن دانش را نداریم. این در واقع یک منحنی یادگیری بسیار شیب دار بود.»

توصیه ما : تیم‌های الکترونیکی می‌توانند از PIها، همتایان همگروهی و سایر مربیان خود برای حل چالش‌های فناوری استفاده کنند.

3. تعادل مدرسه با سرمایه گذاری

کارآفرین بودن یک شغل وقت گیر است که با یک وسواس زندگی هم مرز است. بیشتر کارآفرینان جوان پس از اتمام مدرسه روی نوآوری های خود کار می کنند، بنابراین جای تعجب نیست که ایجاد تعادل بین این دو چالش بزرگی است. برای مری دوایر و انوشری سریدار، رهبران تیمی از کوپر یونیون که یک توپ اطفاء حریق کوچک به نام SEAL ایجاد کردند، دریافتند که یک بار مسیر سخت باعث می‌شود تا برای یافتن زمان برای کار روی اختراع خود تلاش کنند.

توصیه ما : ما همیشه به ماتریس مدیریت زمان Covey اشاره می‌کنیم ، که به کارآفرینان کمک می‌کند تشخیص دهند چه چیزی فوری است و چه چیزی نیست. اولویت بندی کلیدی است! به یاد داشته باشید، صدها تیم الکترونیکی قبل از اینکه راهی برای انجام آن پیدا کنید.

4. تمرکز بر اهداف حیاتی

محدودترین منبع یک دانشجوی کارآفرین زمان است. بسیاری از تیم‌های ما تشخیص اینکه چه چیزی واقعاً برای موفقیت در بازار اهمیت دارد، مشکل بوده است، و این باعث شده است که اهداف مبهمی را که به جایی نمی‌برد اولویت‌بندی کنند. دانشجویان کارآفرین می توانند با اجرای یک سیستم اهداف و نتایج کلیدی (OKR) اطمینان حاصل کنند که از زمان خود استفاده بهینه می کنند. OKRها تیم ها را قادر می سازند تا چشم انداز خود را تازه کنند و اهداف را به عنوان نتیجه به جای فعالیت ها در میان بگذارند. این به تیم ها کمک می کند تا وضوح و همسویی را در اولویت قرار دهند و دینامیک قدرت ناسالم را حذف کنند.

برای  Remora ، تیمی مستقر در UC San Diego، OKR ها وضوح، جهت و شفافیت را ارائه کردند. آنها یک وسیله نقلیه آبی به نام SeaSkimmers ساختند که از هوش مصنوعی برای جمع آوری زباله در بنادر دریایی استفاده می کند، اما در پیشبرد اهداف خود مشکل داشتند. یکی از آموخته هایی که ما برای اجرای آن بسیار هیجان زده بودیم، چارچوب OKR بود. تیم ما نشست و مدتی را صرف استراتژی برای آینده مان کرد و از OKR ها به عنوان راهی برای تمرکز چشم اندازمان استفاده کرد.” سااکیب اکبانی، سرپرست تیم Remora گفت.

توصیه ما:  با متمرکز کردن اهداف حول نتایج ایده‌آل، تیم‌های دانش‌آموزی می‌توانند تعیین کنند چه فعالیت‌هایی به احتمال زیاد به آنها در دستیابی به این نتایج کمک می‌کند. با دادن اجازه به همه برای تصمیم‌گیری فعالانه که کدام فعالیت‌ها با اهداف کلیدی هماهنگ هستند، تیم‌ها می‌توانند ارتباط مستقیم را تمرین کنند، روابط سالم را تقویت کنند و در اهداف خود با مسئولیت‌پذیری و جهت‌دهی روشن پیشرفت کنند.

5. یافتن شرکای مناسب

همه کسب‌وکارها باید از شرکای مناسبی مانند تولیدکنندگان، تامین‌کنندگان یا توسعه‌دهندگان مشترک فناوری مطمئن شوند. اما همسویی بین شرکت و شریک همیشه وجود ندارد.

تیمی به نام cerVIA از کلمبیا به این موضوع پی برده اند. در تلاش برای توسعه ابزار تصویربرداری برای کشورهای کم‌درآمد که دقت غربالگری سرطان دهانه رحم را افزایش می‌دهد، اولاچی اولرو از سرویا می‌گوید که در جستجوی یک شریک تولیدی: «با وجود اینکه ما ایده بسیار روشنی از آنچه محصول می‌خواهیم داریم. برای به نظر رسیدن و آنچه می خواهیم انجام دهد، شراکت با یک شرکت تولیدی بزرگتر بهترین کاری است که می توانیم با سرمایه اندک انجام دهیم. اما آنها می خواهند ایده خود را به محصول ما منتقل کنند. حفظ یکپارچگی آن سخت است.»

توصیه ما : برای شناسایی شرکای مورد نظر در جایی که پتانسیل سود متقابل وجود دارد، بررسی های لازم را انجام دهید. هر دو طرف می خواهند تا جایی که ممکن است به دست بیاورند در حالی که کمترین امکان را دارند. این به تیم بستگی دارد که تصمیم بگیرد چه چیزی معقول است و چه چیزی غیر منطقی است.

6. گرفتن بودجه

در اینجا جای تعجب نیست – چالش عمده ای که تیم های الکترونیکی با آن روبرو هستند، دریافت بودجه است. این خود را به دو
صورت نشان می دهد: 1) دریافت بودجه کافی از قبل برای حمایت از توسعه نمونه اولیه و مراحل اولیه توسعه سرمایه گذاری، و 2) پر کردن شکاف بین سرمایه گذاری نوپا و جذب دلارهای سرمایه گذاری فرشته یا VC قابل توجه.

بسیاری از تیم‌های ما گواهی می‌دهند که قبل از اینکه ما را پیدا کنند، نمی‌توانستند بودجه کافی برای پیگیری این ایده پیدا کنند. این مورد در مورد Blu Horizon از دانشگاه پورتوریکو مایاگز، به رهبری کوین اولواریا و ابیملک مرکادو بود. محصول آنها، Anani ، میزان مصرف آب را در خانوارها اندازه گیری می کند و داده ها را در قالبی به راحتی قابل هضم به مشتریان تحویل می دهد. یافتن بودجه خوب برای تیم ها سخت است، به خصوص در پورتوریکو. کوین و ابیملک با استفاده از پول کمک مالی Stage 1 E-Team به کمبریج سفر کردند تا بر روی کشف بازار کار کنند – بهترین بازار را برای Anani پیدا کردند.

توصیه ما : تضمین پول سرمایه گذاری عمده برای پیشبرد یک سرمایه گذاری به جلو، یک چالش بزرگ برای E-Teams یا هر کارآفرین دیگری است. همانطور که از کمک های مالی فراتر می روید، مهم است که اهداف نقطه عطف را با انتظارات سرمایه گذاران هماهنگ کنید. زمانی که ارزش پیشنهادی واضحی وجود دارد، شواهدی از تناسب محصول با بازار، و یک مدل کسب‌وکار اولیه و بررسی‌شده وجود دارد، سرمایه‌گذاری فرشته و سرمایه‌گذاری خطرپذیر در مراحل اولیه را دنبال کنید.