مدیران و رهبران: هر دو ضروری هستند، و تمایز بین این دو ظریف، اما مهم است. مدیریت و رهبری از این جهت که مکمل یکدیگر هستند با هم هستند و تلاش برای تفکیک کامل این دو نقش احتمالاً ناکارآمد بوده و منجر به مشکلات می شود.

واقعیت این است که مردم می توانند هم مدیر و هم رهبر باشند و اغلب هم هستند و این می تواند چیز خوبی باشد. اگر شرح شغل «مدیریت» دارید، اگر مهارت های رهبری مثبت را نشان دهید احتمالاً به عنوان یک مدیر مؤثرتر خواهید بود – نوعی که باعث می شود مردم بخواهند شما را در نبردهای استعاری که در دنیای تجارت رخ می دهد دنبال کنند. .

در اینجا برخی از تفاوت های بین مدیران و رهبران، و همچنین بین زیردستان و پیروان، همراه با اطلاعاتی در مورد اینکه چه زمانی مدیریت مهمتر از رهبری است و بالعکس، آورده شده است.

مدیران زیردستان دارند. رهبران پیروانی دارند

مدیران دارای زیردستان هستند و اختیارات آنها توسط شخص دیگری در شرکت به آنها اعطا می شود. در یک وضعیت صرفاً مدیریتی، معاملات انجام می شود. مدیر به زیردستان خود می گوید که کدام وظایف را انجام دهد، و زیردستان این کار را انجام می دهد زیرا این کار اوست. مدیران می‌دانند که چگونه کارها را در محدودیت‌های زمان و منابع انجام دهند و نسبت به افرادی که صرفاً به عنوان رهبر تصور می‌شوند، ریسک‌گریزتر هستند. اما این بدان معنا نیست که مدیران بی رحم هستند. در واقع، بیشتر آنها اداره یک گروه با انگیزه و شاد را ترجیح می دهند.

یک رهبر (یا مدیری که به دلیل شرایط در حالت رهبری قرار دارد) پیروانی دارد و برخلاف زیردستان، پیروان داوطلبانه به رهبران اجازه می‌دهند آنها را رهبری کنند، حتی اگر خطری وجود داشته باشد. پیروان معتقدند که نه تنها از پیروی از یک رهبر خاص پاداش های بیرونی به دست می آورند، بلکه افراد بهتری برای آن خواهند بود. این لزوماً به این معنا نیست که یک رهبر همیشه یک «مردم» است، بلکه رهبران نوعی وفاداری را القا می‌کنند که نه تنها به انجام معاملات، یا تکمیل وظایف، بلکه امکان تغییر و تحول را می‌دهد – باعث بهتر شدن چیزی می‌شود.

یین و یانگ مدیریت و رهبری

یین و یانگ در فلسفه چینی نیروهای مکملی هستند که با هم وحدتی پویا را ایجاد می کنند که بیشتر از مجموع اجزای آن است. مدیریت و رهبری را می توان یین و یانگ در نظر گرفت. وقتی هر دو عنصر وجود داشته باشند، اتفاقات بزرگی می تواند در یک سازمان رخ دهد. برای مثال، در حالی که یک رهبر نوآوری می کند، یک مدیر اداره می کند. بدون نوآوری هیچ چیز بهبود نمی یابد، اما بدون انجام فرآیندها، ایده ها نظری باقی می مانند.

رهبر با دیدگاه بلندمدت خود، اعتماد مردم را بر می انگیزد. در عین حال، مدیر، با در نظر گرفتن الزامات کوتاه مدت، می داند که چگونه افراد را وادار به انجام کار واقعی کند. به عبارت دیگر، در حالی که رهبر بر پاسخ به سؤالات «چه» و «چرا» تمرکز می کند، مدیر بر پاسخ به سؤالات «چه زمانی» و «چگونه» تمرکز می کند. به راحتی می توان فهمید که چگونه رهبری و مدیریت هر دو برای دستیابی سازمان به پتانسیل آن ضروری هستند.

فراخوانی بر هر دو مهارت مدیریت و رهبری

بسیاری از افراد مشاغل مدیریتی دارند، اما می توانند با نشان دادن ویژگی های رهبری نیز بهترین نتایج را کسب کنند. تمرکز بر کارایی (همانطور که مدیران انجام می دهند) ضروری است، اما تمرکز بر نتایج و هدف نیز ضروری است. این موضوع در دنیای تجارت امروزی که مردم به مدیران نگاه می کنند نه فقط برای تعیین تکلیف، بلکه کمک به درک اهمیت آن کار، بیشتر از همیشه صادق است. مرحوم پیتر دراکر فهمید که شما مردم را مدیریت نمی کنید، بلکه آنها را رهبری می کنید. در نهایت شما می خواهید آن را بسازید تا هر فردی بتواند از نقاط قوت و دانش خاص خود به طور بهینه استفاده کند.

مدیریت یا رهبری: چرا هر دو نه؟

بهترین مدیران دارای مهارت های رهبری هستند و بهترین رهبران دارای مهارت های مدیریتی هستند. دانستن اینکه چه تکنیک هایی را باید در چه موقعیت هایی به کار گرفت، مشخصه یک مدیر یا رهبر برجسته است. مهم است که هم به کوتاه مدت و هم در بلندمدت نگاه کنید تا بفهمید چه زمانی مهم‌ترین کار انجام دادن وظایف است و چه زمانی مهم‌ترین چیز عقب‌نشینی و درک دلیل انجام آن‌ها است. شما باید بتوانید هم جنگل و هم درختان را ببینید.

من به‌عنوان سخنران اصلی رهبری یا برای کمک به شرکت‌های تجاری پیشرو در دسترس هستم. هدف من این است که قفل عظمت همه افراد سازمانتان را باز کنم تا بتوانید فرهنگ سازمانی را ایجاد کنید که نتیجه می‌گیرد و دنیا را به مکانی بهتر تبدیل می‌کند.