پیش بینی ها در یک دوره زمانی پخش می شوند
تورم یک وضعیت همیشه پایدار در اقتصاد امروز است. اکنون چندین دهه است که قدرت خرید پول سال به سال در حال کاهش است. جدای از رکود گاه به گاه که در آن پول ممکن است ارزش واقعی پیدا کند، مورد معمول از دست دادن ارزش است. سرمایه گذاران امروز در حال سرمایه گذاری هستند. آنها می خواهند تورم را جبران کنند و باز هم بازدهی بیش از آن داشته باشند. این به سادگی به این معنی است که آنها می خواهند ارزش واقعی را به دست آورند.
برای ما مهم است که این را در حین ارائه برآوردهای جریان نقدی خود درک کنیم. این به این دلیل است که پروژه ها هرگز تمام جریان های نقدی خود را در یک دوره یکسان ارائه نمی دهند. جریان‌های نقدی پروژه‌ها معمولاً در طول سال‌ها و حتی دهه‌ها پخش می‌شوند. بنابراین، درمان تورم برای دستیابی به ارزش صحیح بسیار مهم است. تغییرات جزئی در مفروضات مربوط به تورم می تواند تغییرات گسترده ای در بازده مورد انتظار از پروژه ایجاد کند. یک پروژه قابل دوام ممکن است به سادگی با کمی تغییر اعداد تورم غیرقابل اجرا شود. این مقاله توضیح می دهد که چگونه باید هنگام انجام این محاسبات، تورم را درمان کرد:
تورم بر اجزای مختلف تأثیر متفاوتی دارد
ابتدا باید بدانیم که تورم هرگز بر تمام اجزای صورت سود و زیان به طور یکسان تأثیر نمی گذارد. بنابراین فرض یک نرخ یکنواخت برای همه مؤلفه‌ها ممکن است از نظر تئوری پاسخ‌های درستی بدهد، اما در زندگی عملی اشتباه خواهد بود. به عنوان مثال، این واقعیت را در نظر بگیرید که هزینه های نیروی کار هر سال افزایش می یابد. کارمندان معمولا انتظار دارند که هر سال یک افزایش حقوق دریافت کنند. همچنین پیش بینی می شود قیمت تمام شده مواد اولیه هر سال افزایش یابد. نرخ مالیات هر سال تغییر می کند. با این حال، افزایش قیمت فروش نمی تواند با این تغییرات مطابقت داشته باشد. معمولاً یا بیشتر یا کمتر از درصد تغییر در سایر اجزا خواهد بود. قیمت فروش مبتنی بر بازار است و ما نمی‌توانیم آن را بدون متحمل شدن زیان افزایش دهیم.
بنابراین، نتیجه این است که یک تحلیلگر خوب، سوابق گذشته هر یک از این مؤلفه‌ها را از نظر تمایل تورمی بررسی می‌کند. سپس او سعی خواهد کرد تا در مورد روندهای آتی که احتمالاً غالب خواهند شد، پیش بینی کند. بر این اساس، هر جزء باید نرخ تورم منحصر به فرد خود را داشته باشد. در تحلیل‌های دقیق‌تر، پیش‌بینی‌های تورم سال به سال بسته به اینکه تحلیلگر چگونه رفتار اقتصاد را پیش‌بینی می‌کند، متفاوت خواهد بود.
قاعده طلایی
قانون طلایی در مورد بودجه بندی سرمایه و تورم این است که ما باید در برخورد با تورم ثابت قدم باشیم. کلمه کلیدی سازگاری است. اگر جریان‌های نقدی واقعی داریم، باید آنها را به نرخ بهره واقعی تنزیل کنیم. از سوی دیگر، اگر جریان‌های نقدی اسمی داشته باشیم (معمولاً همین‌طور است)، باید آنها را با نرخ بهره اسمی تنزیل کنیم. این ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما استفاده از نرخ تنزیل اشتباه یک اشتباه رایج است.
ما قبلاً فرمولی را برای تبدیل نرخ های اسمی به نرخ های واقعی و بالعکس مطالعه کرده ایم. فرمول به شرح زیر است:
(1 + نرخ اسمی) = (1 + نرخ واقعی) * (1 + نرخ تورم)
تقریبی به قانون طلایی
اگر محاسبات دقیقی انجام می دهید، ممکن است این فرمول مورد نیاز باشد. اگر قصد به دست آوردن یک رقم تقریبی است، محاسبات ساده پشت دست کافی است. از این رو، اگر نرخ اسمی 12 درصد و نرخ تورم 4 درصد بیان شود، فرض معقولی است که 4 درصد به عنوان نرخ بازده واقعی در نظر گرفته شود. بدیهی است که اعداد حاصل دقیق نیستند، اما تقریب خوبی را ارائه می دهند که دقیقاً همان چیزی است که گاهی اوقات مورد نیاز است.
علیرغم تمام تکنیک‌ها و محاسبات پیش‌بینی، تحلیلگران معمولاً در مورد پیش‌بینی نرخ تورم بسیار دور هستند. این به خاطر کاستی های آنها نیست، بلکه به دلیل ماهیت غیرقابل پیش بینی اقتصاد است. با این وجود، آنها سعی می کنند روش های خود را بارها و بارها در تلاش برای به دست آوردن اعداد صحیح تورم اصلاح کنند.
بدون نظر