در زیر مروری کوتاه بر «کمیابی: چرا کم داشتن به این معناست» نوشته سندیل ملایناتان و الدار شفیر است.

کمبود: چرا داشتن خیلی کم به معنای خیلی زیاد است

کمبود یک تجربه جهانی بشری است: احساس اینکه ما به اندازه کافی چیزی که نیاز داریم نداریم. در «کمیابی» ، نویسندگان کتاب «سندیل ملایناتان» و «الدار شفیر» توضیح می‌دهند که چگونه دو کمبود رایج – زمان و پول – مغز ما را موقتاً تغییر می‌دهند: این کمبودها ما را با یک منبع محدود در کوتاه‌مدت کارآمدتر می‌کنند، اما همچنین پهنای باند ذهنی ما را کاهش می‌دهند و باعث تحریف می‌شوند. روشی که ما اطلاعات را پردازش می کنیم و تصمیم می گیریم. سپس نویسندگان راه‌هایی را برای مقابله با اثرات نامطلوب کمبود پیشنهاد می‌کنند.

وقتی با کمبود زمان یا پول مواجه می شویم، دیگران اغلب به سرعت به نقص های شخصیت، هوش یا ارزش های ما اشاره می کنند تا توضیحی برای وضعیت مخمصه ما باشد. با این حال، تحقیقات نویسندگان فیلمنامه این روایت را تغییر می‌دهد – به جای انتخاب‌های بد که منجر به کمبود شوند، کمیابی بر توانایی ما برای انتخاب خوب تأثیر می‌گذارد . این نه تنها کمبود را تشدید می کند و توانایی ما را برای کنار آمدن با آن مختل می کند، بلکه آسیب زیادی به سایر بخش های زندگی ما مانند سلامت، روابط و کار می زند.

هدف Sendhil Mullainathan و Eldar Shafir کمک به مردم برای درک روانشناسی کمبود است تا بتوانیم استراتژی هایی را برای استفاده از آن به نفع خود در زندگی شخصی خود شناسایی کنیم و راه حل های سیاستی بهتری برای کاهش فقر طراحی کنیم. شفیر یک دانشمند علوم رفتاری و استاد روانشناسی و روابط عمومی در دانشگاه پرینستون است. تحقیقات او بر تصمیم‌گیری در زمینه‌های فقر متمرکز است و نایب رئیس سابق شورای دستور کار جهانی رفتار مجمع جهانی اقتصاد است.

مولیناتان استاد محاسبات و علوم رفتاری در دانشگاه شیکاگو است. او به دلیل تحقیقات بین رشته ای خود در زمینه اقتصاد رفتاری، مشکلات اجتماعی در ایالات متحده، امور مالی شرکت ها و اقتصاد توسعه، «کمک مالی نابغه» مک آرتور را دریافت کرد. او همچنین ایده‌های غیرانتفاعی 42 را که از علم رفتاری برای حل مشکلات پیچیده جهانی مربوط به حفاظت از محیط زیست، آموزش، فقر، بهداشت و غیره استفاده می‌کند، تأسیس کرد.

کمبود ما را کارآمدتر می کند

برای شروع کشف تأثیر کمبود بر مغز، ابتدا توضیح خواهیم داد که چگونه کمبود به ما کمک می کند تا کارهای بیشتری را با کمتر انجام دهیم. ملایناتان و شفیر کمبود را احساس داشتن کمتر از نیازمان تعریف می کنند . (یادداشت کوتاه: تعریف نویسندگان از کمبود برای درک ایده های آنها کلیدی است زیرا بر اساس درک ما از آنچه داریم و نه واقعیت فیزیکی آنچه داریم. به عبارت دیگر، هر کسی می تواند کمبود را تجربه کند، صرف نظر از میزان ثروت. یا زمانی که آنها با دیگران مقایسه کرده اند، با سایر تعاریف رایج از کمبود که آن را به عنوان واقعیت فیزیکی “نافراوانی یا فراوان” تعریف می کنند ،  متفاوت است.

نویسندگان استدلال می‌کنند که وقتی کمبود را درک می‌کنیم، آن ادراک به طور خودکار ذهن را متمرکز می‌کند و به طور غیرارادی تمام انرژی ذهنی ما را برای مقابله با آن کمیابی هدایت می‌کند. در این بخش، به این خواهیم پرداخت که چگونه کمبود ما را کارآمدتر می‌کند، وقتی که وقت و پول کم داریم. نویسندگان به این کارایی افزایش یافته به عنوان “سود سهام تمرکز” اشاره می کنند.

کمبود، پهنای باند ذهنی ما را کاهش می دهد

اگرچه کمبود زمان و پول مزایایی را به همراه دارد، اما ملایناتان و شفیر استدلال می‌کنند که ما جنبه منفی کمبود را به شدت دست کم می‌گیریم، آسیبی که بر ظرفیت ذهنی ما وارد می‌شود که آن‌ها آن را «مالیات بر پهنای باند» می‌نامند. پهنای باند ذهنی اصطلاحی است که ظرفیت شناختی و عملکرد اجرایی مغز ما را در بر می گیرد. این مفاهیم به توانایی ما در توجه به رویدادهای مهم، پردازش اطلاعات، تصمیم گیری خوب و مقاومت در برابر وسوسه ها خلاصه می شود.

ملایناتان و شفیر اظهار می‌دارند که همان کمبودی که به ما تمرکز لیزری روی مسائل فشاری می‌دهد، پهنای باند ذهنی کمی برای انجام کارهای دیگر در زندگی‌مان به‌خوبی باقی می‌گذارد. این ربوده شدن پهنای باند ذهنی ما از سه طریق عمده ما را تحت تأثیر قرار می دهد: باعث می شود از سایر بخش های مهم زندگی خود غافل شویم، عملکرد شناختی خود را کاهش دهیم، و عادت های وام گرفتن را برای برآوردن نیازهای فوری ترغیب کنیم – عاداتی که سپس کمبودهای اولیه را تشدید و پیچیده می کنند.

راهبردهای مقابله با کمبود

با توجه به محدودیت کمیابی و عوارض سنگینی که بر پهنای باند ذهنی ما وارد می کند، ملایناتان و شفیر توصیه هایی را برای دستکاری عمدی محیط خود برای مقابله با روانشناسی کمبود ارائه می کنند . در این بخش، استراتژی‌هایی را برای بهبود زندگی روزمره و همچنین استراتژی‌هایی برای سازمان‌ها برای پیاده‌سازی شرح می‌دهیم.

استراتژی هایی برای زندگی شخصی شما

نویسندگان توضیح می‌دهند که با درک اینکه چگونه کمبود بر پهنای باند ذهنی شما تأثیر می‌گذارد، می‌توانید جنبه‌های زندگی خود را عمداً تغییر دهید تا این کمبودها را توضیح دهید. در اینجا برخی از توصیه های آنها آورده شده است:

1. یادآورهایی ایجاد کنید که تمرکز بیش از حد ناشی از کمبود را مختل می کند تا از فراموش کردن کارهای مهم جلوگیری کند یا شما را در مسیر برنامه خود نگه دارد. این می‌تواند شامل پیام‌های متنی یا اعلان‌های رایانه‌ای باشد – هر چیزی که فعالانه توجه شما را جلب کند.

2. تنظیمات پیش فرض را طوری تغییر دهید که وقتی از توجه به چیزهای خاصی غفلت می کنید، به هر حال انجام شوند. نویسندگان پیشنهاد می کنند پرداخت خودکار برای صورتحساب های خود را تنظیم کنید یا به طور خودکار پول را به یک حساب پس انداز منتقل کنید.

3. وسوسه ها را به حداقل برسانید . از آنجایی که وقتی در ذهنیت کمیابی هستیم، ظرفیت کمتری برای تصمیم‌گیری خوب داریم ، روی راه‌هایی تمرکز کنید که تعداد تصمیم‌های خوب (آینده‌اندیشی) را که باید بگیرید به حداقل برسانید. به عنوان مثال، به جای رفتن به یک مرکز خرید برای خرید چیزی که نیاز دارید، از یک فروشگاه کوچکتر و تخصصی خرید کنید که فرصت کمتری برای خرج کردن پول برای چیزهایی که نیاز ندارید. (یادداشت کوتاه: مایک میکالوویچ در Proit First یک استراتژی جایگزین را برای به حداقل رساندن خطر بیش از حد هزینه‌کردن توضیح می‌دهد. او توصیه می‌کند دسترسی به حساب‌های بانکی خاصی را دشوار کنید تا تسلیم شدن در برابر وسوسه و خرج بیش از حد نیاز به تلاش بیشتری داشته باشد.)

4. دوره های با پهنای باند بالا را مدیریت کنید. از آنجایی که پهنای باند در طول زمان تغییر می کند، صورت حساب های خود را بپردازید یا تصمیمات مالی خود را در روزهای غیر کاری عمدی بپردازید، زمانی که به دلیل کمبود وقت کمتر حواس تان به کارهای کاری پرت می شود.

5. زمانی که می توانید بافرهایی از زمان و پول ایجاد کنید . نویسندگان از این مفهوم به عنوان «سستی» یاد می‌کنند، و اساساً برعکس کمبود است: داشتن اتاق تکان دادن به طوری که مجبور نشوید در هنگام وقوع هزینه‌ها یا رویدادهای غیرمنتظره، معاوضه‌های سختی انجام دهید یا به طور فزاینده از چیزها عقب بمانید. با کنار گذاشتن بلوک‌هایی از زمان برنامه‌ریزی نشده و ایجاد حساب‌های پس‌انداز برای مواقع اضطراری، بافرهای کمبود ایجاد کنید، حتی اگر احساس نمی‌کنید زمان یا پول زیادی برای وقت گذاشتن دارید.

استراتژی برای سازمان ها

اگرچه افراد می توانند برخی از اثرات شناختی کمبود را از طریق تغییرات رفتاری هدفمند کاهش دهند، سازمان ها نیز می توانند سهم خود را برای کاهش اثرات مضر کمبود انجام دهند . ملایناتان و شفر توصیه های زیر را دارند:

مهلت های کوتاه تر ایجاد کنید

همانطور که در بخش قبلی در مورد مزایا و معایب کمبود دیدیم، فراوانی اغلب باعث ضایعات می شود، در حالی که کمبود باعث افزایش کارایی می شود. بنابراین، ملایناتان و شفیر ادعا می کنند که تحمیل مهلت های طولانی احتمالاً منجر به دوره های طولانی عدم فعالیت و همچنین دوره های کوتاه و پر استرس بهره وری می شود. به عنوان یک جایگزین، آنها ایجاد ضرب الاجل های کوتاه تر و مکرر را برای افزایش کارایی و کاهش فرصت های عقب ماندن از برنامه کاری مورد نظر توصیه می کنند.

گزینه های خوبی برای تصمیم گیری های تکانشی ایجاد کنید

Mullainathan و Shafir توصیه می کنند از این واقعیت استفاده کنیم که وقتی پهنای باند ذهنی کم داریم ظرفیت کمتری برای مقاومت در برابر وسوسه ها داریم. آنها استدلال می‌کنند که موسسات مالی می‌توانند گزینه‌هایی ایجاد کنند که به شما کمک می‌کند به جای بدتر کردن وضعیت مالی‌تان، زمانی که می‌خواهید چیزهای غیرضروری بخرید، پس‌انداز کنید . برای انجام این کار، Mullainathan و Shafir ایده قرار دادن کارت های پس انداز را در نزدیکی باجه های تسویه حساب در فروشگاه ها به جای آب نبات و آدامس ارائه کردند. اینها کارت هایی هستند که به طور خودکار پول را از حساب جاری شما به حساب پس انداز منتقل می کنند و به شما این فرصت را می دهند که به جای خرج کردن، پول خود را پس انداز کنید.

ارسال یادآوری ها

برای مقابله با تمایل مردم به فراموش کردن وظایف مهم سالانه، نویسندگان می‌گویند که آژانس‌ها می‌توانند قبل از پایان مهلت‌ها یادآور فیزیکی یا دیجیتالی را برای افراد ارسال کنند . این شبیه به استراتژی فردی در بخش قبل است اما می تواند توسط موسسات نیز اجرا شود. برای مثال، دپارتمان وسایل نقلیه موتوری می‌تواند برای تمدید ثبت نام خودرو، یادآوری‌هایی را پست کند، کاری که وقتی در ذهنیت کمیابی هستید به راحتی فراموش می‌شود.

مدیریت پهنای باند کارکنان

Mullainathan و Shafir توصیه می‌کنند که محل‌های کاری عمداً پهنای باند کارمندان را با جلوگیری از ساعات کار زیاد افراد و اطمینان از اینکه می‌توانند خواب کافی داشته باشند، مدیریت کنند . مطالعات نشان می دهد که بهره وری زمانی که افراد بیش از حد کار می کنند و کم خواب هستند در مقایسه با زمانی که ساعات کمتری کار می کنند و به خوبی استراحت می کنند به شدت کاهش می یابد. (یادداشت کوتاه: تأثیر پهنای باند کم و متعاقب آن محرومیت از خواب منجر به اختلال در توجه و تمرکز می شود که عواقب بسیار بدی در زمینه پزشکی دارد. متیو واکر در کتاب « چرا می خوابیم» گزارش می دهد که دستیاران پزشکی محروم از خواب در معرض خطر بیشتری برای ارتکاب هستند. خطاهای جراحی، تشخیص نادرست و ایجاد مرگ های بی احتیاطی .)

کاهش تأثیر فقر: یک کمبود منحصر به فرد

اکنون که استراتژی‌های کاهش اثرات کمبود را پوشش داده‌ایم، در مورد اینکه چرا فقر از نظر چالش‌ها و راه‌حل‌های بالقوه، کمبودی منحصربه‌فرد است، بحث خواهیم کرد. ملایناتان و شفیر تأکید می کنند که خطرات ناشی از فقر در مقایسه با سایر اشکال کمبود (مانند عدم توانایی در مدیریت برنامه خود) بیشتر است. اگر کسی یک قرار ملاقات را از دست بدهد، ممکن است برنامه فشرده خود را بیشتر پیچیده کند – اما این یک مسئله بقا نیست ، مانند عدم توانایی در پرداخت اجاره یا خرید مواد غذایی.

علاوه بر این، نویسندگان به این نکته اشاره می‌کنند که اگر پول کم داشته باشیم، به احتمال زیاد با کمبود زمان دست و پنجه نرم می‌کنیم، زیرا فقط ساعت‌های زیادی وجود دارد که می‌توانیم برای کسب درآمد کار کنیم.

کمبود مالی تأثیرات گسترده ای دارد

پول تنها چیزی است که همه منابع دیگر ما را کنترل می کند، بنابراین بر همه جنبه های زندگی ما تأثیر می گذارد. نویسندگان توضیح می‌دهند که تأثیر دومینوی طرز فکر کمبود به نتایج بدتری برای افراد فقیر از نظر سلامت، فرزندپروری، حافظه، بهره‌وری کار و خواب کمک می‌کند. آنها از این استدلال با شواهدی حمایت می کنند که نشان می دهد وقتی کمبود پول از بین می رود، ظرفیت شناختی افراد افزایش می یابد. ملایناتان و شفیر تأکید می کنند که مشکلات مربوط به این مناطق به جای کمبود آموزش یا صلاحیت، ناشی از کمبود پهنای باند ناشی از فقر است. 

سلامتی

به عنوان مثال، در زمینه سلامت، نویسندگان می نویسند که افراد فقیر کمتر احتمال دارد داروهای خود را به طور منظم مصرف کنند . اگرچه این دارو ممکن است بسیار مهم باشد، اما Mullainathan و Shafir ادعا می کنند که تمایل دارد از کانون باریک ناشی از کمبود خارج شود . این امر حتی برای شرایطی که به شدت قابل درمان هستند، مانند فشار خون بالا، منجر به بیماری شدیدتر می شود.

(یادداشت کوتاه: ملایناتان و شفیر مشخص نمی‌کنند که آیا این مشکل برای همه بیماری‌ها صدق می‌کند یا خیر، اما بر اساس استدلال آنها می‌توان نتیجه گرفت که کمبود پهنای باند باعث می‌شود افراد فقیر از داروهای بیماری‌های مزمن با عواقب طولانی‌مدت غفلت کنند. این بسیار سخت‌تر است. از شرایطی که عواقب فوری برای عدم مصرف دارو دارند، مانند آسم ، چشم پوشی کنید ، اگرچه این شرایط ممکن است به کاهش پهنای باند ذهنی برای موارد دیگر نیز کمک کند.)

فرزندپروری

ملایناتان و شفیر استدلال می کنند که رعایت استانداردهای مشترک برای فرزندپروری خوب (مانند ارائه قوانین ثابت و ارتباط با فرزندان ) برای والدین فقیری که بیش از حد بر گسترش منابع کمیاب تمرکز دارند بسیار دشوارتر است. آنها برای مدیریت مناطق متعدد و اتخاذ تصمیمات استراتژیک پیچیده به پهنای باند ذهنی نیاز دارند .

به عنوان مثال، پس از ساعات طولانی کار، والدین ممکن است مجبور شوند برای تهیه شام، نظافت، اطمینان از انجام تکالیف، اجرای قوانین انضباطی، حل تعارضات بین فرزندان خود، تلاش برای گذراندن زمان با کیفیت با خانواده و برنامه ریزی تدارکات برای آینده تلاش کنند. روز – همه اینها در حالی است که والدین برای تامین مخارج اولیه روی گذران زندگی متمرکز هستند. ملایناتان و شفیر همچنین خاطرنشان می‌کنند که والدین فقیر نمی‌توانند با استخدام مربیان یا ارائه دهندگان مراقبت از کودکان، از پول برای کاهش حجم کار خود استفاده کنند.

حافظه

افرادی که در فقر زندگی می کنند نیز در به خاطر سپردن مواردی مانند پرداخت به موقع صورت حساب ها یا پیگیری قرار ملاقات ها با مشکل مواجه هستند . این امر منجر به جریمه هایی مانند جریمه دیرکرد می شود و پرداخت قبوض را برای مردم دشوارتر می کند. ملایناتان و شفیر همچنین می نویسند که پرداخت دیرکرد عواقب شدیدتری برای افراد فقیر دارد – ممکن است بودجه ماهانه خواربار فروشی برای افراد کم درآمد را از بین ببرد نه اینکه هزینه ناچیزی برای یک فرد ثروتمند باشد. آنها استدلال می کنند که فقر نه تنها ریسک عدم پرداخت را افزایش می دهد، بلکه باعث می شود افراد به دلیل کمبود پهنای باند، چنین چیزی را فراموش کنند  .

بهره وری کار

ملایناتان و شفیر همچنین ادعا می‌کنند که فقر حافظه کاری را کاهش می‌دهد (توانایی ما برای پیگیری چندین کار و پردازش اطلاعات) . سپس این بر توانایی افراد فقیر برای بهره وری در محل کار تأثیر می گذارد . به عنوان مثال، کارگران خرده‌فروشی باید بتوانند سفارش‌ها را به صدا درآورند، مراقب دزدی‌های فروشگاهی باشند، و با مشتریان دوستانه و تعامل داشته باشند، همه اینها در حالی که در وضعیت روحی شدیدی به سر می‌برند.

خواب

ملایناتان و شفیر می نویسند که فقر بر خواب نیز تأثیر می گذارد زیرا مشغول بودن به بی ثباتی مالی میزان و کیفیت خواب افراد فقیر را کاهش می دهد. اثرات محرومیت از خواب در طول زمان انباشته می‌شود و پهنای باند ذهنی مردم را که قبلاً کاهش یافته است، از بین می‌برد. سپس این امر بر سایر زمینه‌های مورد بحث در این بخش، مانند فرزندپروری و کار، و همچنین مسائل ایمنی مانند رانندگی تأثیر منفی می‌گذارد.

تغییر برنامه های اجتماعی برای به حداقل رساندن پهنای باند ذهنی مورد نیاز

به دلیل اثرات شدید و انباشته کمبود مالی که در بخش قبل مورد بحث قرار گرفت، ملایناتان و شفیر استدلال می‌کنند که سیاستگذاران باید برنامه‌های اجتماعی را طراحی کنند که با به حداقل رساندن پهنای باند ذهنی مورد نیاز برای مشارکت در این برنامه‌ها، منافع مردم را به حداکثر برسانند . در این بخش برخی از راهبردهای پیشنهادی آنها برای اجرای این امر توضیح داده می شود.

برنامه نویسی آموزشی

ملایناتان و شفیر پیشنهاد می‌کنند که برنامه‌های آموزشی کلاس‌ها را به‌صورت دوره‌ای ارائه کنند تا افراد مجبور نباشند در صورت غیبت یک جلسه، برنامه را ترک کنند . از آنجایی که افراد فقیر به احتمال زیاد وظایف دیگری دارند که توجه آنها را از یک کلاس دور می کند (که نیاز فوری نیست)، این استراتژی مشارکت افراد را آسان تر می کند حتی اگر نتوانند به طور مداوم در آن حضور پیدا کنند. به عنوان مثال، اگر یک کلاس از چهار جلسه مختلف تشکیل شده است، تاریخ های شروع را تلنگر بزنید تا اگر کسی جلسه ای را از دست داد، بتواند به گروه دیگری از جایی که پایان داده است بپیوندد.

نویسندگان همچنین بر اهمیت ارائه قوانین سرانگشتی که به خاطر سپردن آنها آسان باشد، به جای بارگذاری بیش از حد افراد با اطلاعاتی که قادر به پردازش و حفظ آنها نیستند، تأکید می کنند. به عنوان مثال، “همیشه ابتدا بدهی با بالاترین بهره خود را پرداخت کنید” یک قانون کلی است که می تواند تأثیر بیشتری نسبت به یک دوره طولانی در استراتژی های مالی داشته باشد. این استراتژی همچنین کمبود زمانی را که افراد فقیر بیشتر تجربه می‌کنند در نظر می‌گیرد، زیرا بیان قوانین سرانگشتی زمان‌برتر است.

در نهایت، Mullainathan و Shafir از سازمان‌ها می‌خواهند که صرفاً بر تلاش‌های آموزشی (مانند کلاس‌های مربوط به تغذیه یا اینکه چرا مصرف داروهای شما مهم است) تمرکز نکنند که بر زمان محدود و پهنای باند ذهنی افراد مالیات می‌دهد. در عوض، ملایناتان و شفر توصیه می‌کنند که به سمت استراتژی‌های مشخص ، مانند یادآوری برای مصرف دارو بروید. این امر تمایل افراد به فراموش کردن وظایف مهم را به جای تلاش برای متقاعد کردن مردم به اینکه وظایفی مانند پایبندی به دارو مهم هستند، هدف قرار می دهد.

برنامه های کاربردی برنامه های اجتماعی

راهبرد دیگر برای بهبود برنامه‌های اجتماعی کمک به افراد برای پر کردن فرم‌ها و برنامه‌های کاربردی است ، زیرا بسیاری از مردم مزایایی را که واجد شرایط آن هستند از دست می‌دهند، زیرا فرم‌ها و برنامه‌ها اغلب خسته‌کننده، زمان‌بر هستند و به اشکال مختلفی از اسناد نیاز دارند. تحقیقات نویسندگان نشان می دهد که کمک به افراد با برنامه های کاربردی به صورت حضوری نرخ مشارکت را افزایش می دهد.

مراقبت از کودک

ملایناتان و شفیر همچنین استدلال می‌کنند که کاهش بار مراقبت از کودکان از طریق گزینه‌های مراقبت از کودکان رایگان یا یارانه‌ای بسیار می‌تواند در آزادسازی پهنای باند ذهنی افراد کم‌درآمد کمک کند. آنها تأکید می‌کنند که مراقبت از کودک به بسیاری از عملکردهای شناختی سطح بالا نیاز دارد و بدون گزینه‌های مراقبت از کودک مداوم، ممکن است افراد مجبور شوند حمل‌ونقل و سایر ترتیبات تدارکاتی را با چند نفر کمک کنند.

سیاست ها و برنامه های مالی

نویسندگان همچنین مزایای تغییر وام‌های با کارمزد بالا را برجسته می‌کنند ، به طوری که برخی از کارمزدها به سمت حساب پس‌انداز برای وام‌گیرنده می‌رود . آنها توضیح می دهند که این امر غریزه مردم را برای انتخاب راه حلی سریع برای نیازهای فوری و در عین حال کاهش خطر مارپیچ شدن آنها به بدهی را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین به مردم کمک می‌کند تا یک بافر مالی ایجاد کنند که می‌تواند هزینه‌های غیرمنتظره و اضطراری را پوشش دهد.

در نهایت، کارفرمایان می‌توانند به تثبیت درآمد کارمندان و کاهش اثرات مضر کمبود با ارائه یک برنامه منظم و پرداخت مکرر به آنها کمک کنند . ملایناتان و شفیر پیشنهاد می‌کنند که درآمد پایدار پهنای باند ذهنی افراد را نیز تثبیت می‌کند.

در مورد کشاورزانی که هر دو خوداشتغال هستند و ممکن است فقط یک بار در سال در زمان برداشت درآمد داشته باشند، ملایناتان و شفیر یک محصول مالی را توصیه می کنند که درآمد یک کشاورز را در طول یک سال توزیع می کند. این امر دوره‌های فراوانی و کمبود شدید را کاهش می‌دهد، و کشاورزان را با درآمد ماهانه‌شان کارآمدتر می‌کند و در زمانی که پول حاصل از برداشت قبلی کم است، پهنای باند ذهنی آزاد می‌کند.