بازارهای سهام هند در بالاترین سطح خود قرار دارند. این را می توان تا حد زیادی به جریان بزرگ پس انداز که از اقتصاد به بازار سهام هدایت می شود نسبت داد. بسیاری از این پس انداز به طور منظم از طریق مسیر صندوق سرمایه گذاری مشترک انجام می شود. بازار هند همچنان در حال توسعه است. از این رو، پول زیادی از طریق صندوق‌هایی که به طور فعال مدیریت می‌شوند، سرمایه‌گذاری می‌شود، یعنی صندوق‌هایی که مدیران صندوق در مورد پرتفوی سهام و درصدی که این سهام باید خریداری شود، تصمیم می‌گیرند.
با این حال، در کشورهایی مانند ایالات متحده اینگونه نیست. در ایالات متحده، تعداد زیادی از سرمایه گذاران از صندوق های شاخص برای سرمایه گذاری پول خود استفاده می کنند. صندوق های شاخص نوع خاصی از صندوق های سرمایه گذاری مشترک هستند. آنها منفعلانه مدیریت می شوند. این بدان معناست که مدیر صندوق تصمیم نمی گیرد که کدام سهام و با چند درصد خریداری شود. در عوض، آنها کورکورانه از یک شاخص مشخص مانند S&P 500 پیروی می کنند که ترکیبی از 500 سهم برتر در بازار سهام آمریکا است.
وارن بافت و صندوق های شاخص
ثروتمندترین سرمایه گذاران جهان، وارن بافت، از طرفداران بزرگ صندوق های شاخص است. گفته می شود که وارن از خانواده اش خواسته است که پس از مرگش پول خود را در صندوق های شاخص سرمایه گذاری کنند. این به این دلیل است که او معتقد است صندوق های شاخص برخی از بهترین بازده ها را در بازار ارائه می دهند. این صندوق ها بسیار ارزان هستند و نسبت های کم هزینه ای دارند. به طور متوسط، صندوق های شاخص تنها 0.10٪ در سال کارمزد هزینه دریافت می کنند در حالی که صندوق های مشترک 2٪ تا 3٪ در سال به عنوان کارمزد هزینه دریافت می کنند. در طی یک دوره زمانی طولانی، این هزینه کم به یک مزیت بزرگ تبدیل می‌شود و در نهایت باعث شکست بیشتر سرمایه‌هایی می‌شود که به طور فعال مدیریت می‌شوند.
از آنجایی که وارن بافت مزایای صندوق های شاخص را ستوده و برشمرده است، بدون شک آنها گزینه خوبی برای سرمایه گذاری در آمریکا هستند. با این حال، صنعت صندوق های سرمایه گذاری مشترک در هند می خواهد صندوق های شاخص را بی اعتبار کند. به همین دلیل است که آنها دلایل مختلفی را ارائه می کنند که چرا صندوق های شاخص گزینه خوبی در هند نیستند.
در این مقاله نگاهی دقیق‌تر به برخی از استدلال‌ها علیه صندوق‌های شاخص خواهیم داشت.
اکثر صندوق های سرمایه گذاری مشترک نسبت به بازار عملکرد بهتری دارند
اولا، مدیران صندوق های سرمایه گذاری مشترک در هند ادعا می کنند که بازار هند مانند ایالات متحده نیست. در ایالات متحده، اکثر صندوق‌های سرمایه‌گذاری متقابل با مدیریت فعال، شکست دادن شاخص‌های معیار را دشوار می‌دانند. با این حال، در هند، اینطور نیست، زیرا اکثر صندوق‌هایی که به طور فعال مدیریت می‌شوند، شاخص‌های معیار را شکست می‌دهند.
به نظر می رسد که صندوق های سرمایه گذاری مشترک همیشه شاخص را شکست نمی دهند. در واقع، آنها دستاوردهای خود را اشتباه گزارش می کردند. در حالی که عملکرد خود را با صندوق های شاخص مقایسه می کنند، صندوق های سرمایه گذاری تنها افزایش قیمت را در ارزش شاخص محاسبه می کنند. آنها سود سهام دریافتی توسط صندوق شاخص را در حالی که بازده خود را محک می زنند حذف می کنند. از سوی دیگر، هنگام محاسبه بازده خود، هم سود قیمت و هم سود سهام دریافتی را در نظر می گیرند.
رگولاتور هند SEBI این اختلاف را مورد توجه قرار داده است. آنها اکنون از همه صندوق های سرمایه گذاری خواسته اند تا عملکرد خود را با شاخص بازده کل (TRI) به جای شاخص بازده قیمت (PRI) مقایسه کنند. در نتیجه این طبقه‌بندی مجدد، بازار هند نیز از نتیجه بازار آمریکا تقلید می‌کند، یعنی صندوق‌های شاخص بیشتر وجوهی را که به طور فعال مدیریت می‌شوند در بازار شکست می‌دهند.
بازارها کارآمد نیستند
طرفداران صندوق های سرمایه گذاری مشترک ادعا می کنند که بازارهای هند کارآمد نیستند. از این رو، استفاده از سرمایه گذاری فعال بهتر است زیرا یافتن سهام کم ارزش در زمینه هند بیشتر محتمل است.
آنچه مدیران صندوق های سرمایه گذاری مشترک سعی دارند بگویند این است که بازارهای آمریکا توسط افراد حرفه ای اداره می شود در حالی که در بازار هند اینطور نیست. یک بار دیگر معلوم می شود که آنها اعداد را اشتباه گزارش می کنند. واقعیت این است که بیشتر پولی که در بازار سهام هند سرمایه گذاری می شود متعلق به سرمایه گذاران نهادی است. مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک هوشمندانه این واقعیت را نادیده می‌گیرند که صندوق‌های سرمایه‌گذاری آمریکایی نیز در هند سرمایه‌گذاری می‌کنند. وقتی از صندوق های سرمایه گذاری مشترک صحبت می کنند، فقط در مورد سرمایه گذاران نهادی داخلی صحبت می کنند و نه سرمایه گذاران نهادی خارجی.
سرمایه گذار خرده فروشی تنها حدود 16 درصد از کل بازار را تشکیل می دهد. از این رو، 84 درصد دیگر پول هوشمند است. بنابراین، ناعادلانه است که بگوییم بازارهای هند توسعه یافته یا کارآمد نیستند.
شاخص ها متنوع نیستند
بسیاری از مدیران صندوق های مشترک ادعا می کنند که شاخص های هند به خوبی متنوع نیستند. از این رو، آنها در مقایسه با همتایان آمریکایی خود خطرناک هستند. به عنوان مثال، Nifty 50 هندی تنها از 50 سهم تشکیل شده است در حالی که از سوی دیگر، S&P 500 از 500 سهم تشکیل شده است.
با این حال، باید درک کرد که اندازه بازارهای هند و ایالات متحده نیز یکسان نیستند. بازارهای ایالات متحده ارزش بازار بسیار بیشتری دارند و از این رو به شاخص بزرگتری نیاز است. در هند، Nifty 50 بیش از 50 درصد از سرمایه بازار را به خود اختصاص داده است و از این رو به همان اندازه که لازم است متنوع است. تعداد سهام در شاخص مهم نیست.
خطای ردگیری
در نهایت، مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک شکایت دارند که صندوق‌های شاخص دقیقاً از شاخص واقعی تقلید نمی‌کنند. مقداری خطای ردیابی وجود دارد که رخ می دهد. این به این دلیل است که 100٪ پول را نمی توان سرمایه گذاری کرد. 10٪ از پول باید برای بازخریدها و سایر موارد احتمالی نگهداری شود. با این حال، خطای ردیابی در دراز مدت ناچیز است. تنها حدود 15 درصد از صندوق های شاخص دارای خطای ردیابی بیش از 1 درصد در بلندمدت هستند. بنابراین، این استدلال نیز معتبر نیست.
نکته پایانی این است که صندوق های شاخص به همان اندازه که در آمریکا گزینه سرمایه گذاری خوبی در هند هستند.
بدون نظر