مفروضات مورد استفاده در ارزش گذاری حقوق صاحبان سهام

ارزش گذاری حقوق صاحبان سهام در مورد حدس زدن ارزش یک سازمان در یک دهه آینده یا یک افق زمانی حتی بزرگتر است. بدیهی است که آینده مالی، درست مانند آینده به طور کلی، دشوار است.

با این حال، در ارزیابی حقوق صاحبان سهام، تا زمانی که برخی مفروضات در مورد آینده مطرح نشود، نمی توان ادامه داد. بنابراین، هر گزارش تحلیلی که می خوانیم، پیش فرض هایی در مورد آینده می دهد. برخی از این مفروضات به صراحت بیان خواهند شد در حالی که برخی دیگر در گزارش ذکر خواهند شد.

نکته مهمی که باید بدانیم این است که هر گزارش یا ارزش گذاری سهام فقط به اندازه مفروضاتی است که بر اساس آن ساخته شده است. اگر ما به عنوان سرمایه گذار با مفروضاتی که گزارش بر اساس آن است موافق نباشیم، به طور کلی با گزارش موافق نیستیم!

بنابراین، یک سرمایه‌گذار خوب، آگاهانه گزارش‌های ارزش‌گذاری سهام را برای مفروضات ساخته شده اسکن می‌کند، آنها را تأیید می‌کند و تنها پس از آن به ارزیابی انتقادی گزارش می‌پردازد. در صورت مشاهده هرگونه مغایرت، سرمایه گذاران ممکن است مفروضات را تنظیم کنند تا به ارزش منصفانه سرمایه گذاری برسند.

بیایید به برخی از مفروضات رایجی که در طول فرآیند سرمایه گذاری انجام می شود نگاه کنیم:

پیش فرض نگرانی:

اولین و اساسی ترین فرضی که توسط تحلیلگران مطرح می شود، فرض تداوم فعالیت است. فرقی نمی‌کند که کدام مدل مورد استفاده قرار می‌گیرد یا جریان‌های نقدی هستند که تنزیل می‌شوند یا سود سهام، تحلیل‌گر و بنابراین سرمایه‌گذار فرض می‌کنند که شرکت برای آینده قابل پیش‌بینی به فعالیت خود ادامه خواهد داد.

این فرض معمولا معتبر است زیرا اکثر شرکت ها در واقع در یک دوره زمانی در تجارت باقی می مانند. با این حال، اگر سرمایه گذاران موضع نزولی در مورد سهام اتخاذ می کنند و انتظار دارند که شرکت در آینده نزدیک تعطیل شود، باید اطمینان حاصل کنند که ارزش شرکت را بر اساس فرض انحلال و نه بر اساس فرض تداوم فعالیت که معمولاً اینطور است، ارزیابی می کنند.

مفروضات سرمایه گذاری مجدد:

برای پیش‌بینی جریان‌های نقدی آتی که ممکن است 5 یا 10 سال آینده باشد، تحلیلگران باید در مورد نحوه استفاده از درآمدهایی که شرکت در همان دوره تولید می‌کند، مفروضاتی ایجاد کنند. یا اگر بر این باورند که شرکت با نرخی سریعتر از نرخی که می‌تواند توسط اقلام تعهدی داخلی تامین مالی شود، رشد می‌کند، همچنین باید فرضیاتی را در مورد اینکه این پول توسط شرکت از کجا و با چه هزینه‌ای تنظیم می‌شود، داشته باشند. این مفروضات باید در واقعیت مستقر باشند، یعنی فرض سرمایه گذاری بیشتر باید توسط بازار بزرگتری که شرکت سعی در ورود به آن دارد و در دسترس بودن منابع انسانی و سایر منابع برای انجام آن حمایت شود!

این یکی از اساسی ترین مفروضات در ارزیابی حقوق صاحبان سهام است. تحلیلگران مختلف دیدگاه‌های متفاوتی درباره نحوه برنامه‌ریزی شرکت برای انجام تجارت خود در آینده دارند. این مفروضات مختلف دلیل اصلی پشت ارزش گذاری های مختلف هستند.

بسیاری از اوقات، تحلیلگران با مدیریت ارشد شرکت ارتباط برقرار می کنند، به ویژه برای اطلاع از برنامه های بلند مدت خود تا بتوانند جریان های نقدی را بر اساس آن برنامه ریزی کنند. این مفروضات معمولاً در خود گزارش بیان می شود.

مفروضات پرداخت سود سهام:

بر اساس پرداخت سود سهام گذشته شرکت، نرخ‌های رشد مورد انتظار و جریان نقدی آزاد آن، سرمایه‌گذاران می‌توانند حدس بزنند که نسبت پرداخت سود برای هر شرکت معین چقدر خواهد بود. این پرداخت‌های سود سهام، جریان‌های نقدی هستند که از شرکت خارج می‌شوند و بنابراین نرخ رشد را کاهش می‌دهند. مهم است که اعتبار فرض پرداخت سود سهام را درک کنید، زیرا ارزش شرکت می تواند به طور قابل توجهی تغییر کند، حتی اگر تعدیل های جزئی در پرداخت سود سهام انجام شود.

مفروضات کلان اقتصادی:

تمام مفروضاتی که قرار است انجام شود، مختص شرکت نیستند. این شرکت به طور کلی بخشی از اقتصاد کلان است. بنابراین انتظار می رود هر گونه تغییر در اقتصاد کلان شرکت را نیز تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین تحلیلگران از پیش بینی های نهادهایی مانند IMP، بانک جهانی و غیره به عنوان مفروضات خود استفاده می کنند. از آنجایی که این پیش‌بینی‌ها از سوی نهادهایی می‌آیند که در زمینه خود متخصص هستند، بهترین تخمینی هستند که یک تحلیلگر واقعاً می‌تواند انجام دهد. با این حال، حتی این ارگان‌ها در زمینه پیش‌بینی وضعیت آینده اقتصاد نیز سابقه بدی دارند. از این رو، دستیابی به داده های دقیق در مورد اقتصاد بسیار دشوار است، حتی اگر یکی از اساسی ترین مفروضات را تشکیل دهد.

مفروضات صنعت:

در نهایت، تحلیلگران در مورد نحوه عملکرد رقبای مختلف شرکت نیز مفروضاتی را مطرح می کنند. این به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل صنعت انجام می شود. هیچ شرکتی در خلاء فعالیت نمی کند و از این رو عملکرد هر شرکت معینی را می توان با عملکرد همتایان خود مرتبط دانست. مفروضات مربوط به تغییر سهم بازار یا رهبری بازار باید بر اساس داده های صحیح و مزیت های رقابتی قابل پیش بینی باشد. پیش بینی تغییرات در صنعت نیز برای تحلیلگران مشکل است. با این حال، انجام این کار در مقایسه با تحلیل های کلان اقتصادی آسان تر است.

بنابراین، هر گزارش ارزیابی حقوق صاحبان سهام دارای مفروضات صریح و ضمنی است. کار یک سرمایه گذار این است که قبل از اینکه به محتوای گزارش ایمان بیاورد و بر اساس آن تصمیم بگیرد، صحت این مفروضات را به دقت مطالعه کند!