بیمه ابزاری است که به افراد کمک می کند از خود محافظت کنند و خطرات خود را متنوع کنند. مفهوم بیمه بر این واقعیت استوار است که خطرات فقط بر افراد خاصی در یک دوره زمانی معین تأثیر می گذارد. از این رو، اگر پول توسط همه افراد جمع شود و به تعداد معدودی پرداخت شود، می توان خطر را کاهش داد. مشکل این است که در صورت وقوع فاجعه، خطرات ممکن است بر همه افراد در یک منطقه خاص تأثیر بگذارد. بنابراین، همه افراد از شرکت بیمه خود مطالبه و درخواست بازپرداخت خواهند کرد. چنین وضعیتی احتمالاً شرکت بیمه را ورشکست می کند. در صورت ورشکستگی شرکت، برخی از بیمه‌گذاران ممکن است مطالبات خود را دریافت نکنند. این امر باعث از بین رفتن اعتماد آنها به مفهوم بیمه خواهد شد. برای جلوگیری از این اتفاق از بیمه اتکایی استفاده می شود.
بیمه اتکایی را می توان به عنوان یک بیمه نامه برای شرکت های بیمه در نظر گرفت. همه شرکت های بیمه به طور کلی با سایر شرکت های بیمه قرارداد بیمه اتکایی منعقد می کنند. در نتیجه، خود می توانند تمام یا بخشی از زیان هایی را که هنگام پرداخت مطالبات به مشتریان با آن مواجه می شوند، مطالبه کنند. بیمه اتکایی رکن مهمی است که باعث ثبات در حوزه بیمه می شود.
انواع مختلفی از قراردادهای بیمه اتکایی وجود دارد که بین شرکت های بیمه و شرکت های بیمه اتکایی اتفاق می افتد. برخی از موارد مهم در مقاله زیر ذکر شده است:
پوشش مبتنی بر ریسک
در این نوع قرارداد، بیمه‌گر اتکایی تنها برای افراد، رویدادها یا خطرات از پیش تعیین شده پوشش ارائه می‌کند. به عنوان مثال، اگر یک شرکت بیمه بخواهد برخی از خطرات مربوط به سیل را تخلیه کند، باید یک قرارداد بسیار خاص با بیمه‌گر اتکایی منعقد کند. بر اساس این قرارداد، بیمه‌گر اتکایی خساراتی را که به دلایل دیگری مانند زلزله یا آتش‌سوزی اتفاق می‌افتد را پوشش نخواهد داد. بنابراین، اگر یک بیمه‌گر بخواهد چندین ریسک مختلف را تخلیه کند، باید چندین قرارداد مختلف با شرکت بیمه اتکایی منعقد کند. این قراردادها از نظر شرکت بیمه ارزان هستند. با این حال، آنها خیلی پایدار نیستند زیرا شرکت بیمه اتکایی می تواند پس از پایان مدت قرارداد را تمدید نکند.
پوشش بر اساس زمان
پوشش بیمه اتکایی مبتنی بر زمان مانند قرارداد عمومی بین شرکت بیمه و بیمه گر اتکایی است. به همین دلیل است که به آن معاهده بیمه اتکایی نیز می گویند. طبق مفاد این قرارداد، شرکت بیمه اتکایی قانوناً موظف است تمام یا قسمتی از خسارات وارده را در یک بازه زمانی معین جبران کند. علت زمینه ای یا خطر خاص بی اهمیت است. به عنوان مثال، شرکت بیمه اتکایی بدون توجه به اینکه ناشی از سیل یا زلزله بوده است، باید خسارت را جبران کند. این نوع قراردادها در مقایسه با پوشش مبتنی بر ریسک گرانتر هستند.
پوشش متناسب
قرارداد پوشش متناسب نوعی قرارداد است که تضمین می کند که شرکت بیمه و شرکت بیمه اتکایی به عنوان شریک کار می کنند. طبق مفاد این قرارداد، شرکت بیمه باید بخشی از حق بیمه دریافتی خود را به شرکت بیمه اتکایی بپردازد. به عنوان مثال، اگر یک شرکت بیمه 100 دلار به عنوان حق بیمه دریافت کند، ممکن است مجبور شود 40 دلار به یک شرکت بیمه اتکایی بپردازد.
در مقابل، شرکت بیمه اتکایی متعهد می شود که 40 درصد از خسارت هایی که از بیمه گذار خواهد شد را پوشش دهد. به عنوان مثال، اگر شرکت بیمه مجبور به پرداخت خسارت به ارزش 80 دلار باشد، شرکت بیمه اتکایی باید 40% یعنی 32 دلار را جبران کند در حالی که موجودی آن توسط شرکت بیمه پرداخت خواهد شد.
لازم به ذکر است که شرکت بیمه اتکایی نیز باید کارمزد پیش پرداخت را به شرکت بیمه بپردازد. این کمیسیون را کمیسیون واگذاری می نامند. این هزینه ها برای پوشش هزینه های پذیره نویسی و جذب مشتری است. این کمیسیون نیز به همین نسبت پرداخت می شود.
به بیان ساده، شرکت بیمه و شرکت بیمه اتکایی به ترتیب 60% و 40% شریک (در این مورد) می شوند. دارایی آنها با هم ادغام نمی شود اما به نسبت مذکور مسئولیت مطالبات و حق بیمه را بر عهده دارند.
پوشش غیر متناسب
بسیاری از شرکت های بیمه تمایلی به مشارکت تمام عیار با یک شرکت بیمه اتکایی ندارند. در عوض، آنها فقط می خواهند در صورت وقوع فاجعه تحت پوشش قرار گیرند. در چنین مواردی قراردادهای پوشش غیرمتناسب منعقد می کنند. طبق این قرارداد، یک شرکت بیمه کارمزد ناچیزی را به شرکت بیمه اتکایی می پردازد تا در صورت افزایش زیان از مقدار معینی، آن را پوشش دهد.
به عنوان مثال، یک شرکت بیمه ممکن است بخواهد که کل خسارت پرداخت شده توسط آن بیش از 100 میلیون دلار در سال باشد. در چنین مواقعی، 100 میلیون دلار اول خسارت توسط شرکت بیمه پرداخت خواهد شد. پس از اتمام سقف، هر گونه خسارتی که توسط شرکت بیمه پرداخت شود توسط شرکت بیمه اتکایی بازپرداخت می شود.
به غیر از مواردی که در بالا ذکر شد، چندین نوع دیگر از بیمه نامه های اتکایی وجود دارد. در برخی از انواع قراردادها، تاریخ طرح ادعا حیاتی است. در حالی که در بسیاری از انواع دیگر قراردادها، تاریخ وقوع زیان مهم در نظر گرفته می شود.
نکته اصلی این است که بیمه اتکایی یک سیستم کارآمد است که به بیمه گران اجازه می دهد به تعهدات خود عمل کنند. از این رو، اگر زلزله بزرگی در تایلند رخ دهد و تمام تایلند ادعایی داشته باشد، بیمه‌گران همچنان می‌توانند هزینه را پرداخت کنند زیرا آنها خود را با شرکت‌هایی که در سایر نقاط جهان فعالیت می‌کنند بیمه اتکایی کرده‌اند، جایی که فاجعه‌ای رخ نداده است.
بدون نظر