نسبت فعلی – فرمول، معنا، مفروضات و تفاسیر

نسبت جاری رایج ترین معیاری است که برای سنجش توان پرداخت بدهی کوتاه مدت یک شرکت استفاده می شود. این مقاله جزئیات مربوط به این نسبت را ارائه می دهد.

فرمول

نسبت جاری = دارایی های جاری / بدهی های جاری

معنی

نسبت جاری دارایی های جاری شرکت را در مقایسه با بدهی های جاری آن اندازه گیری می کند . این بدان معناست که شرکت انتظار دارد از افرادی که به آن بدهی دارند پول نقد جمع آوری کند و به موقع به آنهایی که به آنها بدهکار هستند پرداخت کند. بنابراین اگر نسبت فعلی 1.2:1 باشد، به ازای هر 1 دلاری که شرکت به طلبکاران خود بدهکار است، 1.2 از بدهکارانش بدهکار است.

نسبت جاری ایده آل 2 است به این معنی که به ازای هر 1 دلار بدهی جاری، شرکت باید 2 دارایی جاری داشته باشد. با این حال، این به طور گسترده ای بر اساس صنعتی که شرکت در آن فعالیت می کند متفاوت است.

مفروضات

نسبت فعلی دو فرض بسیار مهم را ایجاد می کند. آنها به شرح زیر است:

• نسبت جاری فرض می‌کند که موجودی موجودی موجودی شرکت به قیمتی که در ترازنامه موجود است، نقد شود. هرچند، این وضعیت، موردنظر نیست. در بسیاری از مواقع موجودی ها منسوخ می شوند و در صورت فروش با کسری از هزینه ای که برای آن خریداری شده اند باید دور ریخته شوند. نسبت فعلی به سرمایه گذاران در مورد این ریسک ها هشدار نمی دهد. 

   

• نسبت فعلی فرض می کند که بدهکاران شرکت آن را به موقع پرداخت می کنند. اگر این باور بر اساس حقایق قوی بنا شده باشد اشکالی ندارد. تحلیلگر باید به عملکرد گذشته شرکت در وصول مطالبات خود نگاه کند و برای معنادارتر کردن محاسبه، تأخیر در پرداخت‌ها و بدهی‌های معوق را لحاظ کند. 

تفسیرهای غلط

• نسبت جریان نسبتاً بالا ایمن و سالم در نظر گرفته می شود. با این حال، اگر نسبت جاری بیش از حد بالا باشد، به این معنی است که شرکت به طور موثر دارایی های جاری خود را مدیریت نمی کند. علائم رایج شامل تعداد زیادی موجودی منسوخ و همچنین مشکل پرداخت به موقع توسط بدهکاران است. 

   

• یک نسبت جاری وضعیت بدهی ها و دارایی های شرکت را برای 12 ماه آینده نشان می دهد. این امکان وجود دارد که بدهی ها در 6 ماه آینده سررسید شوند در حالی که دارایی ها ممکن است فقط پس از 9 ماه سررسید شوند. نسبت فعلی اطلاعات قطعی در مورد وضعیت نقدینگی شرکت ارائه نمی دهد. 

   

• از آنجایی که مطالبات در محاسبه لحاظ می شود، یک تحلیلگر باید از سن این مطالبات نیز آگاه باشد. مطالبات قدیمی کمتر احتمال دارد وصول شود و بنابراین سرمایه گذاران باید مراقب پیش بینی بر اساس این مطالبات باشند.