تاریخچه برنامه های کاربردی پایگاه داده

یکی از مهمترین اهداف توسعه سیستم های کامپیوتری، اپلیکیشن پایگاه داده ای بود که می توانست بر روی آنها استفاده شود. پردازش داده ها باعث رشد سرعت پردازنده کامپیوتر شد.

در واقع، پردازش داده ها قبل از کامپیوترها انجام می شود. کارت های پانچ شده در ایالات متحده برای جمع آوری داده ها برای سرشماری در اوایل قرن بیستم استفاده شد. اولین پردازش داده ها توسط کارت های پانچ روی دستگاه های مکانیکی انجام می شد. توسعه واقعی در سرعت پردازش داده ها، ذخیره سازی داده ها و توسعه برنامه های کاربردی DB بسیار دیرتر یعنی از دهه 1950 شروع شد .

از نوارهای مغناطیسی برای ذخیره داده ها و خواندن از روی آن استفاده می شد. این برنامه های پایگاه داده ساختار سلسله مراتبی داشتند و از سیستم های شبکه استفاده می کردند. آنها هنگام استفاده با پرس و جو اصلی، دقیقاً برای آنها توسعه یافته، بسیار کارآمد بودند، اما DB برای رسیدگی به پرس و جوها یا تراکنش های جدید طراحی نشده بود. همچنین نوارهای مغناطیسی باید به ترتیب مرتب شده باشند تا داده های معتبر بازیابی شوند.

بعداً در دهه 60 هارد دیسک ها به وجود آمدند و بازیابی اطلاعات سریعتر بود و نیازی به ذخیره متوالی نداشت. این دوره از نظر پیشرفت در سیستم های DB نیز قابل توجه بود. بعداً در سال 1970، ادگار کاد، پدر یا مدل پایگاه داده رابطه‌ای، ساختار جدیدی را برای ساخت پایگاه داده ایده‌پردازی کرد و مقاله پیشگامانه‌ای با عنوان «مدل رابطه‌ای از داده‌ها برای بانک‌های داده‌های مشترک بزرگ» نوشت. او پایگاه داده را از روش‌های رویه‌ای پرس‌وجو آزاد کرد و آغاز انتزاع داده‌ها را مشخص کرد، یعنی پنهان کردن جزئیات نحوه پیاده‌سازی پایگاه داده برای برنامه‌نویسان برنامه و کاربران نهایی. سیستم R بر اساس مفهوم Codd توسط IBM توسعه یافت و برای اولین بار زبانی برای پرس و جو به نام SQL یا زبان پرس و جو ساخت یافته داشت. بعداً، System R به یک محصول تجاری DBMS اصلی معروف به DB2 توسعه یافت.

برنامه نویسی شی گرا در دهه 80 به سرعت در حال توسعه بود و همچنین به آنچه ما به عنوان پایگاه های داده شی گرا می شناسیم کمک کرد. ایده این بود که داده ها را به عنوان اشیا در نظر بگیریم و مفهوم سازی و برنامه ریزی با استفاده از این ایده آسان تر شد. پیشرفت بزرگ دیگری که اتفاق افتاد سرعت پردازش پردازنده ها و همچنین مفهوم سازی نمایه سازی بود که زمان دسترسی به داده ها و عملکرد DB را بسیار افزایش داد.

دهه 90 زمان یک وب جهانی بود، بسیار بی سابقه که تا به حال دنیا ندیده بود. داده ها اینجا روی اینترنت بود. پایگاه‌های داده‌ای که پیوندها به آن‌ها ارسال می‌شد، متنوع و متفاوت بودند و به تکنیکی برای تبادل کارآمد داده‌ها نیاز داشت. همچنین پایگاه داده باید از دسترس پذیری بسیار بالایی برخوردار باشد و 24×7 کار کند. XML یا Extended Markup Language استانداردی برای ارائه تبادل داده بین پایگاه های داده و صفحات وب مختلف است.

اخیراً، روند رو به رشد پایگاه داده NoSQL وجود داشته است. اینها با پایگاه داده های به اصطلاح کلاسیک متفاوت هستند و برای ساختارشان به مدل رابطه ای متکی نیستند. آنها داده ها را با استفاده از زبان پرس و جوی ساختاریافته پرس و جو نمی کنند، بلکه از زبان UnQL یا زبان پرس و جو بدون ساختار که هنوز در مرحله توسعه است (مشابه XQuery) است. این پایگاه‌های اطلاعاتی عموماً هنگام کار با مقادیر زیادی داده استفاده می‌شوند. برخی از نمونه ها Mongo DB، CouchBase، HBase مورد استفاده فیس بوک، Big Table مورد استفاده گوگل و Dynamo DB مورد استفاده آمازون هستند.