بدهی ها و اعتبارات بلوک های سازنده سیستم حسابداری دو ورودی هستند. بسیاری از دانشجویان حسابداری استفاده از این کلمات را گیج کننده می دانند. بسیاری با تلاش برای تشبیه چیزی که از قبل می دانند مانند مثبت و منفی، سعی در درک آنها دارند. با این حال، بدهی ها و اعتبارات به طور مشخص با مثبت و منفی متفاوت هستند. گاهی اوقات یک ورودی بدهی ممکن است باعث افزایش موجودی حساب شود در حالی که در موارد دیگر باعث کاهش مانده حساب می شود. بیایید تلاش کنیم و درک کنیم که این سیستم بدهی و اعتبار چگونه کار می کند.
سیستم اعتبار بدهی را می توان به عنوان یک سیستم دو لایه درک کرد. مراحل مربوط به تصمیم گیری در مورد اینکه آیا یک حساب باید بدهکار یا بستانکار شود به شرح زیر است:
- نوع حساب را مشخص کنید
- نوع معامله را مشخص کنید
تعیین نوع حساب
حساب ها بر دو نوع بدهکار و اعتبار هستند. در اینجا نحوه متمایز شدن آنها آمده است
- 4 طبقه بندی: چهار طبقه بندی عمده حساب ها در حسابداری وجود دارد. دارایی ها، بدهی ها، درآمدها و هزینه ها هستند. هر موردی را می توان دقیقاً به عنوان یکی از این طبقه بندی ها طبقه بندی کرد. با این حال، ممکن است همان کالا به دو قسمت تقسیم شود و بخشی از دارایی و بخشی هزینه و غیره باشد.
- تقسیم به دو گروه: ما می توانیم این 4 دسته را در 2 دسته ادغام کنیم. مخارج و دارایی ها بیانگر خروج منابع از شرکت است. درآمد و بدهی به معنای ورود منابع به شرکت است. بنابراین حساب ها را می توان به عنوان خروجی و ورودی طبقه بندی کرد
- حساب‌های خروجی یعنی هزینه‌ها و دارایی‌ها دارای مانده بدهی پیش‌فرض هستند
- حساب های ورودی یعنی درآمد و فروش دارای مانده اعتباری پیش فرض هستند
وقتی حسابی را بدهکار می کنید که دارای مانده بدهی پیش فرض است، ارزش آن را افزایش می دهید. وقتی حسابی را که دارای مانده بدهی پیش‌فرض است اعتبار می‌دهید، ارزش آن را کاهش می‌دهید. همین امر در مورد حساب های اعتباری نیز صادق است.
نوع معامله را مشخص کنید
اکنون می توانید تصمیم بگیرید که یک حساب را بدهکار کنید یا اعتبار دهید. فرض کنید باید موجودی نقدی را افزایش دهید. پول نقد یک دارایی است و بنابراین دارای مانده بدهی پیش فرض است. وقتی بیشتر آن را بدهی می کنید، موجودی آن را افزایش می دهید. بنابراین، حساب نقدی را بدهکار خواهید کرد.
به طور مشابه، می توانید تعیین کنید که آیا یک مورد نیاز به بدهکار یا اعتبار دارد. به عنوان یک چک، باید اطمینان حاصل کنید که بدهی ها در هر تراکنش با اعتبارات برابر است. این مانند اصل اساسی حسابداری است.
بدون نظر