حراج هلند

کتاب سازی یکی از پرکاربردترین روش ها در فرآیند پذیره نویسی بوده است. با این حال، در طول سال ها، شرکت ها متوجه شده اند که فرآیند کتاب سازی تا حد زیادی توسط واسطه ها، یعنی بانک های سرمایه گذاری کنترل می شود! بانک های سرمایه گذاری کسانی هستند که کتاب ها را می سازند. از این رو، آنها به راحتی می توانند کنترل کنند که چه کسی و با چه قیمتی وارد می شود.

طی سال‌ها، بسیاری از شرکت‌های افزایش سرمایه ادعا کرده‌اند که بانک‌های سرمایه‌گذاری فاسد هستند و بسیاری از آنها به نفع مشتریان خود کار نمی‌کنند. بسیاری از شرکت ها این را به سختی یاد گرفتند. به عنوان مثال، شرکت فناوری نت اسکیپ در طول فرآیند عرضه اولیه سهام 28 دلار برای هر سهم قیمت گذاری شد. با این حال، به محض اینکه سهم در لیست قرار گرفت، به 75 دلار برای هر سهم بزرگ شد! به طور مشابه، توییتر به ازای هر سهم 26 دلار قیمت داشت، در حالی که پس از عرضه به 46 دلار در هر سهم افزایش یافت. در اصل، توییتر، نت اسکیپ و بسیاری از شرکت های دیگر مانند آنها به سادگی پول را روی میز می گذاشتند! به جای اینکه شرکت‌ها این پول را در طول عرضه اولیه سهام جمع‌آوری کنند، سفته‌بازان بازار ثانویه با ورق زدن سهام سودهای هنگفتی به‌دست آوردند.

در طول سال ها، این امر باعث شده است که سرمایه گذاران به کل سیستم شک کنند. در مورد فوق، هر یک از بانک‌های سرمایه‌گذاری کاملاً بی‌اطلاع بودند که نمی‌توانند قیمتی را که واقعاً می‌توان سهام را به آن به فروش رساند اندازه‌گیری کرد. یا دست در دست دلالان بودند و به نفع مشتریان خود عمل نمی کردند. از دست دادن اعتماد به سیستم کتاب سازی، شرکت ها را به جستجوی روش های جایگزین برای کشف قیمت سوق داده است و حراج هلندی یکی از این روش ها است. در این مقاله، نگاهی دقیق‌تر به این خواهیم داشت که فرآیند حراج هلندی چیست و چگونه به غلبه بر کاستی‌های فرآیند کتاب‌سازی کمک می‌کند.

مشکل کتاب سازی

در طول سال‌ها، بسیاری از شرکت‌ها ادعا کرده‌اند که بانک‌های سرمایه‌گذاری با صندوق‌های سرمایه‌گذاری تبانی می‌کنند و در طول فرآیند عرضه اولیه سهام، سهام را می‌فروشند. زیرا این صندوق ها خدمات این بانک های سرمایه گذاری را به اشکال دیگر استخدام می کنند و اغلب در طول سال میلیون ها دلار به آنها پرداخت می کنند. از این رو، حتی اگر بانک از مشتری پول دریافت می کند، آنها اغلب فقط مناقصه صندوق سرمایه گذاری را انجام می دهند! این صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیز به نوبه خود با قیمت‌های پایین پیشنهادی بانک‌ها خرید می‌کنند و سپس سهام را در روز عرضه اولیه سهام برای قیمت بالاتر برگردانند. به همین دلیل است که معاملات زیادی در روز IPO مشاهده می شود. تقریباً همه سهام از روزی که این شرکت ها وارد بورس می شوند تغییر می کنند.

نتیجه نهایی این است که بانکدار سرمایه گذاری و سرمایه گذار یک قتل انجام می دهند. از طرف دیگر، این شرکت ضرر می کند زیرا درآمد بسیار کمتری نسبت به آنچه در غیر این صورت داشت افزایش می دهد. همچنین، سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی واقعی ضرر می‌کنند، زیرا فقط با قیمت‌های متورم می‌توانند سهام بخرند. ریشه این مشکل این است که بانکدار سرمایه گذاری کنترل زیادی بر قیمت عرضه اولیه سهام دارد.

چگونه حراج هلندی این مشکل را حل می کند؟

روند حراج هلندی پذیره نویسی به حل این مشکل کمک می کند. این به این دلیل است که کنترلی را که بانکداران سرمایه گذاری در فرآیند تثبیت قیمت دارند، از بین می برد. به عنوان بخشی از حراج هلندی، شرکت‌ها از سرمایه‌گذاران احتمالی مناقصه می‌خواهند. قیمت نهایی بر اساس پیشنهادهای دریافتی واقعی تعیین می شود. از این رو، احتمال وقوع اشتباه قیمت گذاری بسیار کم است.

همچنین فرآیند حراج هلندی به گونه‌ای طراحی شده است که سرمایه‌گذاران را به پیشنهاد قیمت‌های بالاتر تشویق می‌کند و درآمد حاصل از IPO را افزایش می‌دهد. اجازه دهید روند حراج هلندی را با کمک یک مثال درک کنیم:

مثال: شرکت الف می خواهد 300 سهم بفروشد. از سرمایه گذاران خواسته است که برای سهام پیشنهاد دهند و چهار پیشنهاد دریافت کرده است.

• سرمایه گذار B برای هر سهم 16 دلار برای 100 سهم پیشنهاد می دهد 

   

• سرمایه گذار C برای هر سهم 14 دلار برای 100 سهم پیشنهاد می دهد 

   

• سرمایه گذار D برای 200 سهم با قیمت 12 دلار برای هر سهم پیشنهاد می دهد 

   

• سرمایه گذار E برای 200 سهم به قیمت 10 دلار برای هر سهم پیشنهاد می دهد 

توجه داشته باشید که شرکت می خواهد 300 سهم را بفروشد. بنابراین، اگر فقط به سرمایه گذار B بفروشد، عرضه آن تمام نمی شود. اگر به C هم بفروشد، فقط 200 سهم می فروشد. با این حال، زمانی که شرکت به سرمایه گذار D می فروشد، در نهایت بیش از 300 سهم را می فروشد. در اینجا دو نکته قابل ذکر است.

1. قیمت قطع بر اساس کمترین پیشنهادی که شرکت می تواند تمام سهام خود را به فروش برساند، تعیین می شود. در این مورد، آن پیشنهاد از طرف سرمایه گذار D است. بنابراین، قیمت اعتصاب 12 دلار برای هر سهم است. توجه داشته باشید که تمام سهام به قیمت 12 دلار به ازای هر سهم فروخته می شود. از این رو، حتی اگر سرمایه گذار B پیشنهاد بالاتری با قیمت 16 دلار به ازای هر سهم ارائه کرد، آنها باید تنها 12 دلار برای هر سهم بپردازند. همه برندگان مناقصه باید کمترین قیمت پیشنهادی را بپردازند! از این رو، این سیستم سرمایه‌گذاران را تشویق می‌کند تا قیمت‌های بالاتری را پیشنهاد دهند، که به افزایش ارزش کلی IPO کمک می‌کند. 

    

2. این شرکت می خواست تنها 300 سهم را بفروشد. اما تا سرمایه گذار D باید 400 سهم را تخصیص دهند. پیشنهاد دریافت شده از سرمایه گذار E کنار گذاشته می شود. با این حال، سایرین بر اساس نسبت تخصیص سهم خواهند داشت. در اینجا عرضه 300 سهم و تقاضا تا سرمایه گذار D 400 سهم است. بنابراین، نسبت تخصیص 300/400، یعنی 75 درصد است. بنابراین سرمایه گذار B با وجود اینکه برای 100 سهم پیشنهاد داده است، 75 سهم دریافت می کند. 

نکته پایانی این است که با وجود اینکه امروزه کتاب‌سازی همچنان محبوب‌ترین روش پذیره‌نویسی است، اما با رقابت روش حراج هلندی روبرو است که بسیاری معتقدند محبوب‌تر است.