ما انواع مختلفی از مدل های پرداخت سود سهام را مورد بحث قرار داده ایم. ما در مورد مدل رشد گوردون، مدل H، مدل های یک مرحله ای، دو مرحله ای، چند مرحله ای و حتی صفحه گسترده بحث کرده ایم. این مدل‌ها در رویکردشان برای محاسبه ارزش یک شرکت متفاوت هستند. با این حال، پیوند مشترک بین این مدل ها این واقعیت است که همه آنها از سود سهام احتمالی آینده به عنوان ورودی برای استخراج ارزش شرکت به عنوان خروجی استفاده می کنند. بنابراین به نوعی، برآورد سود سهام آینده، سوختی است که تمام این مدل ها را تامین می کند. بنابراین ممکن است ارزشمند باشد که بدانیم چه تکنیک هایی برای رسیدن به این پیش بینی های آینده استفاده می شود.

روش های مختلفی وجود دارد که تحلیلگران می توانند سود سهام احتمالی آینده را تخمین بزنند. برخی از آنها در این مقاله ذکر شده است.

نسبت پرداخت سود سهام:

نسبت پرداخت سود، نسبت بین مقدار سود دفتری که یک شرکت ایجاد کرده است و مقدار نقدی که به عنوان سود سهام پرداخت می کند، است. بسیاری از شرکت‌ها سود سهام خود را به عنوان درصدی از درآمد خود حفظ می‌کنند، زیرا درآمدها به نوعی نشان دهنده ارزش خلق شده توسط شرکت در یک دوره معین است.

بنابراین، اگر یک تحلیلگر نسبت پرداخت سود سهام هدف شرکت را بداند، می‌تواند سود مورد انتظار را محاسبه کند و سپس می‌تواند برای برون‌یابی میزان سود سهام در دوره‌های آینده استفاده کند. بیایید نگاهی به منابعی بیندازیم که تحلیلگران می توانند از آنها برای به دست آوردن این اطلاعات استفاده کنند.

 

    • یادداشت ها: نسبت پرداخت سود سهام هدف شرکت اغلب در پاورقی های همراه صورت های مالی ذکر شده است. در واقع تنها با هدف کمک به تحلیلگران برای محاسبه ارزش احتمالی سود سهام آتی و ارزش گذاری شرکت ارائه شده است.

 

 

    • بایگانی: در بسیاری از موارد، شرکت ممکن است به صراحت به مقدار سودی که قصد پرداخت آن را دارد اشاره نکند. در چنین مواردی، از شواهد تجربی می توان برای به دست آوردن یک مقدار دقیق منطقی استفاده کرد. داده های تجربی را می توان از پرونده های قبلی شرکت در بورس ها به دست آورد.

 

 

    • بحث‌های مدیریتی: در نهایت، بسیاری از اوقات تحلیلگران مستقیماً تماس‌هایی را با مدیریت برنامه‌ریزی می‌کنند تا اطلاعاتی را به دست آورند که ممکن است به آن‌ها کمک کند برای شرکت ارزش قائل شوند. در چنین تماس هایی، موضوع نسبت پرداخت سود سهام اغلب مورد بحث قرار می گیرد. با این حال، شرکت ها قبل از دادن هر گونه قولی در رابطه با پرداخت سود سهام به سرمایه گذاران بسیار محتاط هستند. عدم تحقق این وعده ها اغلب منجر به کاهش شدید ارزش سهام می شود.

 

سود هر سهم:

زنجیره فکری دیگری توصیه می‌کند که اگر تعداد سهامی که باید بین آنها تقسیم شود در حال تغییر باشد، نسبت پرداخت سود چندان مفید نیست. شرکت ممکن است نسبت پرداخت ثابتی داشته باشد، اما با تغییر تعداد سهام موجود، می‌تواند میزان سود سهام دریافتی توسط سرمایه‌گذاران را تغییر دهد. بنابراین، سود هر سهم معیار دقیق تری است. بار دیگر می‌توان از تماس‌های تحلیلگر، داده‌های تجربی یا اعلامیه‌های عمومی شرکت برای استخراج این مقدار استفاده کرد.

محاسبه مستقیم:

در نهایت، بسیاری از تحلیلگران ترجیح می دهند سود سهام آتی را از هیچ معیار دیگری برون یابی نکنند. برای محاسبه میزان سود قابل پرداخت، ابتدا مقدار جریان نقدی آزاد را که ممکن است شرکت داشته باشد محاسبه می کنند. سپس عوامل دیگری مانند مرحله رشد، شرایط اقتصاد کلان، رقابت و غیره را در نظر می گیرند و به برآوردی از میزان سود سهامی که انتظار می رود پرداخت شود، می رسند.

نیازی به گفتن نیست که این محاسبه پیچیده است و نیاز به درک عمیق از محیط تجاری شرکت دارد. از این رو این روش به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد.

نتیجه:

به طور خلاصه، پیش بینی سود سهام آینده را می توان به روش های بی شماری انجام داد. هر روش سطح متفاوتی از مبادله بین کیفیت برآورد و سهولت محاسبه آن را ارائه می دهد. با این حال، از آنجایی که سود سهام نسبت به سایر معیارها پایدارتر است، تحلیلگران اغلب بدون توجه به روشی که برای محاسبه خود استفاده می کنند، تخمین های دقیقی به دست می آورند.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *