مقاله قبلی در ماژول به معرفی بحران اقتصادی جهانی با مروری کوتاه بر علل آن پرداخت. این مقاله به طور عمیق به علل بحران اقتصادی جهانی می پردازد.
برای شروع، بحران اقتصادی جهانی دارای یک برچسب متمایز “ساخت ایالات متحده آمریکا” است که به این معنی است که منشاء بحران در وام دهی بی پروا و شیوه های بانکداری پرخطر وال استریت است. جنبه اول ایجاد مشتقات سمی در بالای بازار مسکن ارزان قیمت است که به این معنی است که پس از رکود بازار مسکن، اوراق بهادار مالی و مشتقات مبتنی بر بازار مسکن منفجر شد و بانک‌ها قادر به وام دادن به آنها نبودند. یکدیگر و متحمل ضرر و زیان
آنچه وضعیت را تشدید کرد این بود که جهانی شدن اقتصاد جهانی به این معنی بود که بحران تنها به ایالات متحده محدود نمی شد و از این رو اقتصاد جهانی در نتیجه بحران ضربه خورد.
جنبه بعدی این واقعیت است که آمریکایی ها و بسیاری از سایر نقاط جهان عمیقاً در بدهی (شخصی، شرکتی و دولتی) بودند که قابل دوام نبود. نکته اینجاست که اگر کسی بیش از توانش زندگی کند، دیر یا زود بدهی ها سررسید می شود و روز حساب مالی به این معناست که یا مجبور به پرداخت یا ورشکستگی می شود. وقتی این امر در سطح فردی اتفاق می افتد، معمولاً منجر به سلب مالکیت خانه ها، اعلام ورشکستگی و ناتوانی در پرداخت صورت حساب های کارت اعتباری و غیره می شود. وقتی این اتفاق در سراسر اقتصاد رخ می دهد و شرکت ها، بانک ها، دولت ها (محلی، منطقه ای و ملی) را درگیر می کند. و نتیجه خالص آن یک تنگنای اعتباری است که به عبارت دیگر نامی بود که به بحران اقتصادی جهانی داده شد.
جنبه سوم بحران این است که رشد در دنیایی با منابع محدود نمی تواند بی نهایت ادامه یابد. بنابراین، با افزایش سرسام‌آور قیمت‌های بنزین و قیمت مواد غذایی در تابستان 2008، افراد و خانواده‌ها تحت الحمایه نیروهای بازار قرار گرفتند و یک بحران کامل رشد به رهبری بازار را تحمیل کردند. نکته اینجاست که ما در دنیایی با منابع محدود زندگی می کنیم و از این رو الگوی رشد برای همیشه نیاز به بازنگری دارد زیرا محدودیت هایی وجود دارد که می توانیم از منابع برای آن استفاده کنیم. این جنبه دیگری از بحران است که برخی از مفسران به آن اشاره کرده اند.
به طور خلاصه، همگرایی نیروهای مختلف (اقتصادی، اجتماعی و سیاسی) وجود داشت که منجر به “طوفان کامل” فاجعه اقتصادی و اجتماعی شد. امیدواریم که این بحران باید به عنوان هشداری برای سیاستگذاران برای ترویج شیوه های تجاری پایدار و برای افراد و خانواده ها باشد که فراتر از توان خود زندگی نکنند. نکته نهایی برای هر سیستم اقتصادی مبتنی بر بدهی این است که می توان روز حساب را به تعویق انداخت، اما نمی توان با این انتظار که بدهی ها سررسید نمی شود، برای همیشه ادامه داد.
در خاتمه، این مقاله به تشریح دقیق عوامل ایجاد کننده بحران اقتصادی جهانی پرداخته و در مقالات بعدی به بررسی عوامل تصادفی مختلف همراه با توصیه هایی در مورد چگونگی حل بحران می پردازد.
بدون نظر