دولت چگونه باید بلایای طبیعی را مدیریت کند

بلایای طبیعی یک واقعیت دشوار است. صرف نظر از اعتقادات ما، این بلایای مانند زلزله و سیل تاثیر زیادی بر زندگی ما در هر نقطه از جهان دارد. هر ساله مردم در سرتاسر جهان با چندین فاجعه مواجه می شوند. زندگی بسیاری از این افراد در اثر این بلایا به کلی نابود شده است.

بسیاری از اوقات، مردم به سادگی از تلاش های انجام شده توسط دولت خود ناراضی هستند. بسیاری بر این باورند که از آنجایی که در قالب مالیات به خزانه دولت کمک کرده اند، اکنون دولت باید آنها را در ساعت نیازشان وثیقه بگذارد.

به نظر می رسد دولت ها در سراسر جهان نمی توانند این انتظارات را برآورده کنند. حتی اگر سوابق تاریخی مطالعه شود، همیشه همین بوده است. دولت ها به ندرت در بروز هر نوع بلای طبیعی سهیم هستند. به نظر می رسد این موسسات خیریه خصوصی و مؤسسات مذهبی هستند که بیشترین تأثیر را در هنگام وقوع چنین رویدادهایی دارند. به همین دلیل است که هر بار که چنین فاجعه ای رخ می دهد، نقش دولت زیر سوال می رود.

در این مقاله نگاهی دقیق تر به این خواهیم داشت که نقش یک دولت در کاهش بلایای طبیعی چگونه باید باشد.

چرا دولت نمی تواند خدمات اقتصادی ارائه کند؟

بلایای طبیعی خسارات زیادی را به دنبال دارد. مردم خانه ها، مکان های تجاری و سایر منابع معیشتی خود را از دست می دهند. حتی طبقه کارگر با از دست دادن شدید درآمد مواجه است. زیرا در این مدت فعالیت های اقتصادی ضربه شدیدی می خورد. در نتیجه چندین نفر در خیابان ها رها می شوند تا خود را تامین کنند. اینها کسانی هستند که از دولت انتظار کمک دارند. آنها غذا، سرپناه و لباس می خواهند تا بتوانند خود را تا زمانی که اوضاع به حالت عادی بازگردد، حفظ کنند. گاهی اوقات از این مقررات به عنوان “خدمات اقتصادی” مربوط به امداد رسانی در بلایا یاد می شود.

با این حال، درک این نکته مهم است که ساختار دولت برای ارائه خدمات اقتصادی به مردم آسیب دیده طراحی نشده است.

• • مشکل دانش : اولاً، تلاش‌های امدادی نیازمند دانش محلی زیادی است. تیم ارائه دهنده امداد در حالت ایده آل باید غیرمتمرکز باشد. تصمیم گیری باید سریع باشد تا اطمینان حاصل شود که کمک به موقع به افراد مربوطه می رسد. دولت ها به این شکل کار نمی کنند. هر تصمیمی که توسط دولت گرفته می شود باید مستند باشد. به همین دلیل است که فرآیند تصمیم گیری متمرکز است. چنین فرآیندی بسیار زمان بر است. به همین دلیل است که خیریه های خصوصی مانند صلیب سرخ توانایی بسیار بیشتری در ارائه این خدمات دارند.

• • مشکل فساد : همچنین افرادی که با موسسات خیریه مانند صلیب سرخ ارتباط دارند داوطلبانه می خواهند در این پرونده مشارکت کنند. آنها پرشور هستند و از این رو به احتمال زیاد بدون داشتن هیچ انگیزه پنهانی در ذهن مشارکت می کنند. از سوی دیگر، مدیران دولتی مجبور به کمک به امدادرسانی در بلایای طبیعی هستند. همچنین، در بسیاری از نقاط جهان، مدیران دولتی به فساد بدنام هستند. به همین دلیل است که سازمان هایی مانند صلیب سرخ برای ارائه خدمات اقتصادی مناسب تر هستند.

دولت چه باید بکند؟

دولت همچنین نقش بسیار مشخصی در مدیریت بلایا دارد. برخی از اقدامات باید به صورت واکنشی انجام شوند، به عنوان مثال، پس از وقوع یک فاجعه، در حالی که برخی دیگر باید فعالانه انجام شوند.

• • حفظ قانون و نظم : باید درک کرد که بلایای طبیعی به طور سنتی زمان هایی بوده است که نظم و قانون از بین می رود. این به این دلیل است که یک زلزله یا سیل کل منطقه را به هرج و مرج می اندازد. عناصر ضداجتماعی این زمان را مساعد برای انجام فعالیت های خود می دانند. به این ترتیب امنیت و امنیت شهروندان به خطر افتاده است. این جایی است که دولت می تواند وارد عمل شود. دولت باید اطمینان حاصل کند که ارتش، پلیس و نیروی دریایی به تعداد زیادی در مناطقی که با بلایای طبیعی روبرو هستند مستقر شده اند. حفظ نظم و قانون برای کاهش مشکلات مردم بسیار مهم است. این امر با موفقیت توسط اکثر دولت ها در سراسر جهان انجام می شود. با این حال، گروه های شهروندی اغلب از این تلاش ها قدردانی نمی کنند.

• • ارائه خدمات امداد و نجات : دولت همچنین در زمینه ارائه خدمات نجات مجهزترین کشور است. دولت تمام تجهیزات لازم برای انجام چنین عملیاتی را در اختیار دارد. به همین دلیل است که وظیفه دولت و نهادهای آن است که عملیات نجات را انجام دهند. گاهی اوقات افراد باید قبل از نجات پیدا شوند. دولت می تواند این خدمات را بهتر از نهادهای خصوصی انجام دهد. به همین دلیل است که اکثر دولت‌ها در سراسر جهان می‌توانند عملیات نجات را با موفقیت انجام دهند.

• • تشویق بیمه : دولت ها خسارات وارده به اموال خصوصی را جبران نمی کنند و نباید. با این حال، آنها باید مردم را تشویق کنند تا در صورت بروز بلایای طبیعی، آماده مدیریت مالی خود باشند. این امر با تشویق بیمه خصوصی قابل انجام است. دولت ها باید سطحی از بیمه را اجباری کنند. همچنین، آنها باید نوعی معافیت مالیاتی برای افرادی که بیمه جامع تری را انتخاب می کنند، ارائه کنند.

نکته اصلی این است که از نظر اقتصادی امکان پذیر نیست که دولت در صورت وقوع بلایای طبیعی تمام مسئولیت را به دوش بکشد. از این رو، دولت باید به انجام کارهایی که در آن خوب است ادامه دهد و به موسسات خیریه خصوصی اجازه دهد وظایفی را انجام دهند که مزیت رقابتی در آن دارند.