آخرین مرحله: تحویل مدل مالی

مدل های مالی پروژه های پیچیده ای هستند که ساخت آنها ماه ها یا حتی سال ها طول می کشد. همچنین باید درک کرد که افرادی که مدل های مالی را توسعه می دهند، همان افرادی نیستند که آن را در دراز مدت حفظ می کنند. از این رو، نیاز به یک انتقال رسمی وجود دارد که در آن خالق مدل باید مدل را به کاربران تحویل دهد و همچنین عملکردهای آن را به تیم توضیح دهد، که در صورت خرابی مدل در آینده، از آن کاربران پشتیبانی می‌کند.

به دلیل کمبود وقت در بسیاری از مواقع مدل ها بدون هیچ توضیحی فقط به کاربران و تیم تحویل داده می شود. با این حال، این مشکل در مراحل بعدی ایجاد می کند. نحوه صحیح تحویل مدل و تمامی مراحل انجام آن در این مقاله به تفصیل توضیح داده شده است .

مرحله شماره 1: کارگاه

یک مدل مالی معمولی دارای بسیاری از عملکردهای پیچیده داخلی است. اگر کارکردهای مدل توضیح داده نشود، زمانی که خالق مدل مالی از تصویر خارج شود، هم کاربر و هم تیم پشتیبانی، کار با آن را بسیار دشوار خواهند کرد. به همین دلیل است که قبل از اینکه واگذاری واقعاً انجام شود، باید یک کارگاه انجام شود. این کارگاه باید شامل گام به گام، کامل و جامع مدل مالی باشد. کاربران و تیم پشتیبانی باید از ویژگی های مختلفی که در مدل تعبیه شده است و همچنین دلیل انجام این کار آگاه شوند. اسناد مختلف ایجاد شده در مرحله آزمایش نیز باید با کاربران و همچنین با تیم پشتیبانی به اشتراک گذاشته شود.

در طول این کارگاه، هم به کاربران نهایی و هم به تیم پشتیبانی باید اطلاعاتی در مورد عملکرد دقیق مدل ارائه شود. مشخصات عملکردی باید با جزئیات با کاربران نهایی مورد بحث قرار گیرد. در عین حال، مشخصات عملکردی و فنی نیز باید برای تیم پشتیبانی توضیح داده شود.

مدلساز نیاز به ایجاد مستندات دقیق دارد که به وضوح رویه عملیاتی استاندارد را که باید توسط کاربران تجاری دنبال شود، مشخص کند. همچنین، مستندات فنی باید با تیم پشتیبانی به اشتراک گذاشته شود. به طور کلی، اطلاعات مربوط به تمام نسخه های مدل مالی در اختیار تیم پشتیبانی قرار می گیرد.

مرحله شماره 2: بازی زنده

پس از موفقیت کارگاه، مدل‌سازان، کاربران تجاری و تیم پشتیبانی همگی باید در مورد تاریخ شروع به توافق برسند. این فرآیند نسبتاً ساده است. در ابتدا، تیم فنی اطمینان حاصل می کند که تمام رایانه هایی که قرار است مدل روی آنها نصب شود، قدرت محاسباتی لازم برای اجرای آن را دارند. ثانیاً، مکانیسم انتقال مدل مورد توافق قرار گرفته است. در برخی موارد، مدل در یک مکان مرکزی قرار می گیرد، در حالی که در موارد دیگر، بر روی هر کامپیوتر نصب می شود. پایگاه داده فرضیات، کتابچه های آموزشی و سایر اسناد از این دست نیز باید به کاربران نهایی منتقل شود.

خالق مدل مالی مسئول اطمینان از راحتی کاربران در استفاده از مدل است. به همین دلیل است که آنها مدتی قبل از اینکه مدل به عهده تیم پشتیبانی شود، پشتیبانی ارائه می دهند.

مرحله شماره 3: ارسال Go-Live

خالق مدل مالی مستقیماً مسئول حفظ مدل برای مدت زمان محدودی خواهد بود. مسائلی که بعداً پیدا می شوند باید به عنوان تیم های پشتیبانی و تعمیر و نگهداری معرفی شوند. این مهم است که به وضوح زمان ارائه این پشتیبانی پس از رفتن به زندگی را مشخص کنید. همچنین باید کاربران را تشویق کرد که تا حد امکان از ویژگی‌های بیشتری استفاده کنند تا مشکلات، در صورت وجود، در اسرع وقت حل شوند. سپس فرآیند باید با علامتی از سوی کاربران تجاری به پایان برسد. اگر فرآیند پس از اجرای زنده به راحتی انجام نشود، در مراحل بعدی مشکلات زیادی ایجاد می شود. بسیاری از مشکلات را می توان به سادگی اجتناب کرد اگر شخصی که برای حفظ مدل شناسایی شده است بتواند در فرآیند ایجاد مدل نیز گنجانده شود.

مرحله چهارم: یکپارچه سازی با سیستم های موجود

مدل های مالی به ندرت به صورت مجزا مورد استفاده قرار می گیرند. در عوض، خروجی یک مدل به ورودی مدل دیگر تبدیل می شود. این قسمت معمولا توسط تیم پشتیبانی مدیریت می شود. با این حال، تیم توسعه باید این را در هنگام ایجاد و تحویل مدل در نظر داشته باشد. مشخصات فنی مدل جدید باید با مدل موجود سازگار باشد تا همه آنها در یک اکوسیستم قرار گیرند.

پروژه های مدل سازی مالی به طور قابل ملاحظه ای شبیه پروژه های فناوری اطلاعات شده اند . از این رو، منصفانه است که بگوییم مدل‌سازان مالی می‌توانند چند چیز را از روش‌های مورد استفاده شرکت‌های زیرساختی بزرگ برای مدیریت پروژه‌های خود بیاموزند.