چگونه عناصر اخلاقی و اجتماعی را در مدل سازی مالی بگنجانیم

مدل سازی مالی چیست و چگونه برای High Finance بسیار حیاتی است

در دنیای بانکداری و امور مالی بالا، مدل‌سازی یا مدل‌سازی مالی اصطلاحی است که برای توصیف فرآیند پیش‌بینی و تخمین ریسک و بازده و همچنین پیش‌بینی چگونگی آینده در جنبه‌های مالی استفاده می‌شود.

مدل‌سازی مالی برای موفقیت صنعت مالی بسیار مهم است، زیرا نه تنها به بانکداران و سرمایه‌داران کمک می‌کند تا بر سرمایه‌گذاری‌ها و پرتفوی‌های خود تسلط داشته باشند، بلکه به آن‌ها کمک می‌کند تا به آینده نگاه کنند تا بفهمند چگونه انتخاب‌های گذشته و حال آنها تفاوت بین موفقیت و موفقیت را ایجاد می‌کند. شکست در آینده

در واقع، بدون مدل‌سازی، برای بانکداران و جادوگران سرمایه‌گذاری غیرممکن خواهد بود که محصولات جدید سرمایه‌گذاری و مالی را به مشتریان خود ارائه دهند، زیرا نمی‌توانند سود ببرند، مگر اینکه مطمئن باشند که سرمایه‌گذاری در آینده چگونه خواهد شد.

به همین دلیل است که بانکداران و متخصصان سرمایه گذاری با مدل های خود قسم می خورند زیرا به آنها کمک می کند تا در تجارت باشند.

علاوه بر این، حتی بدهی دولتی نیز مدل‌سازی می‌شود و رتبه‌بندی کشورها بر اساس مدل‌های توسعه‌یافته توسط بانکداران تهیه می‌شود. High Finance نمی تواند بدون مدل سازی مالی به عنوان یک ابزار کار کند.

جایی که مدل ها به طور چشمگیری شکست می خورند و چگونه می توان مدل سازی را با استفاده از بازخورد بهبود بخشید

با این اوصاف، موارد متعددی وجود دارد که در آن مدل‌های مالی به طرز چشمگیری شکست خورده‌اند، همانطور که در طول رکود بزرگ سال 2008 مشهود بود، زمانی که کل سیستم مالی در آستانه فروپاشی بود، زیرا بانکداران و سرمایه‌داران نه تنها بحران را پیش‌بینی نکردند، بلکه میزان آن را نیز برآورد نکردند. آسیب وارد شده به اقتصاد جهانی به دلیل تصمیمات سرمایه گذاری آنها.

از آنجایی که مدل‌های مالی با برون‌یابی شاخص‌ها و ریسک‌های موجود در آینده کار می‌کنند، پیش‌بینی آنچه در آینده اتفاق می‌افتد، عنصر مهم مدل‌سازی است.

با این حال، همیشه اینطور نیست که چنین پیش‌بینی‌ها و مدل‌هایی دقیق باشند، زیرا اغلب، سناریوهای احتمالی آن‌طور که برنامه‌ریزی شده عمل نمی‌کنند و مهمتر از آن، ناشناخته‌های شناخته شده سیستم اقتصادی و مالی حتی بهترین مدل‌ها را نیز ویران می‌کنند. برنامه ها

به همین دلیل است که در سال‌های اخیر، بانکداران و سرمایه‌داران به راه‌ها و روش‌هایی برای بهبود مدل‌سازی خود با استفاده از ابزارها و فناوری‌های پیچیده روی آورده‌اند.

در واقع، اعتقاد بر این است که با پیشرفت فناوری، توانایی مدل‌سازی آینده نیز افزایش خواهد یافت.

علاوه بر این، در زمان حاضر، مدل‌سازی الگوریتمی به این نتیجه رسیده است که بیشتر از هوش مصنوعی استفاده می‌شود.

مدل سازی چگونه کار می کند و چرا مدل ها برای بانکداران و سرمایه گذاران حیاتی هستند

بنابراین، مدل ها چگونه تهیه می شوند و چگونه کار می کنند و به بانکداران و سرمایه داران کمک می کنند؟

برای شروع، مدل سازی بر اساس بازده گذشته برای ریسک پذیری و ارزش فعلی چنین سرمایه گذاری ها و بازده احتمالی در آینده برای چنین سرمایه گذاری ها انجام می شود.

این بدان معناست که داده‌های گذشته و حال برای مدل‌سازی بازده‌های آتی و اینکه آیا سرمایه‌گذاری‌ها به روشی که مدل‌سازی شده‌اند انجام می‌شود یا خیر، استفاده می‌شود .

این امر مستلزم دانش نه تنها الگوهای ریسک و بازده، بلکه اطلاعاتی در مورد طیف وسیعی از شاخص‌ها است که به بانکداران کمک می‌کند تا درک کنند که تصمیمات آنها در مورد سرمایه‌گذاری در آینده چگونه خواهد بود.

به عبارت دیگر، مدل‌ها مفید هستند زیرا به بانکداران و مشتریانشان کمک می‌کنند تا بفهمند که مقدار مشخصی از پول سرمایه‌گذاری شده در حال حاضر در آینده چه نتیجه‌ای خواهد داشت و چگونه چنین سرمایه‌گذاری‌هایی می‌تواند به طور گسترده تحت تأثیر ریسک‌های شناخته شده و ناشناخته قرار گیرد.

در واقع، این جایی است که مدل‌سازان زیرک موفق می‌شوند زیرا نه تنها داده‌ها را در اختیار دارند، بلکه از Gut Feeling برای تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد ریسک‌های شناخته شده و ناشناخته استفاده می‌کنند که می‌تواند بر سرمایه‌گذاری‌ها تأثیر بگذارد. بنابراین، گذشته به حال خبر می دهد که به نوبه خود فردا را شکل می دهد.

چرا مدل سازی معاصر اغلب به دلایل اخلاقی و اجتماعی مورد انتقاد قرار می گیرد؟

با این اوصاف، در سال‌های اخیر انتقادات زیادی نسبت به مدل‌ها و ابزارها و فناوری‌های مورد استفاده بانکداران و سرمایه‌داران برای تهیه مدل‌ها وجود داشته است.

هدف این انتقادات این است که چگونه مدل‌های این روزها بیش از حد به فناوری متکی هستند و چگونه مدل‌سازی مبتنی بر یادگیری ماشینی است، اگرچه سخت‌گیرانه عنصر انسانی را در نظر نمی‌گیرد.

به عبارت دیگر، بسیاری از کسانی هستند که معتقدند مدل سازی بیش از حد مکانیکی شده و با واقعیت های روزمره اکثریت جدا شده است.

با این حال، این که بانکداران و سرمایه داران در کار کسب درآمد برای مشتریان خود و برای خود هستند، دلیل بی اعتباری انتقاد فوق عنوان می شود.

از سوی دیگر، برخی از عناصر حقیقت برای مخالفان وجود دارد زیرا مدل‌های رتبه‌بندی بدهی و ریسک و بازده حاکمیتی بر زندگی میلیاردها نفر تأثیر می‌گذارند و از این رو، یک مورد اخلاقی و اجتماعی برای مدل‌سازی مسئولانه وجود دارد.

به عبارت دیگر، در حالی که مدل‌های ثروتمندان و ثروتمندان می‌توانند عاری از عوامل عاطفی مدل‌سازی باشند، در مورد مدل‌های مالی که برای ملت‌ها آماده می‌شوند و بر زندگی و معیشت فقرا و نیازمندان تأثیر می‌گذارند، نمی‌توان همین‌طور گفت.

اندیشه های پایانی

در نهایت، این یک واقعیت است که مدل‌ها اغلب بازخوردی در مورد سرمایه‌گذاری‌های گذشته و ارزش‌های کنونی دارند تا بتوان پیش‌بینی‌های بهتری داشت.

با این حال، این همیشه آنطور که در نظر گرفته شده کار نمی کند، زیرا برخی از تصمیمات ممکن است قربانی سوگیری آگاهانه و ناخودآگاه مدل سازان باشند.

اینجاست که اغلب به بررسی کامل مدل‌ها نیاز است، زیرا چندین لایه کنترل و تعادل، عینیت و شفافیت را تضمین می‌کند.

علاوه بر این، بررسی متقاطع قابلیت اطمینان مدل ها را نیز افزایش می دهد.

برای نتیجه گیری، مدل سازی مالی یک عنصر بسیار مهم بانکداری و مالی در حال حاضر و آینده است.