ما در مورد چگونگی استفاده از تامین مالی فروشنده به عنوان یک مکانیسم جایگزین تامین مالی در جامعه تامین مالی زیرساخت مطالعه کردیم. به طور مشابه، لیزینگ نیز به عنوان روشی برای تامین منابع مالی برای پروژه های زیربنایی استفاده می شود. لیزینگ عمدتاً مورد استفاده قرار می گیرد زیرا این روش امکان حفظ سرمایه و همچنین مزایای مالیاتی بسیاری را فراهم می کند.
سرمایه گذاران اغلب بین مدل های لیزینگ و ساخت-عملیات-انتقال سردرگم می شوند. باید درک کرد که لیزینگ صرفاً مکانیزمی برای افزایش منابع مالی است و هیچ کنترلی به موجر نمی دهد. از سوی دیگر، مدل های عملیاتی ساخت و انتقال کنترل قابل توجهی را برای پیمانکار فراهم می کند. همچنین، ترتیبات عملیاتی هستند و ارتباط بسیار کمی با فعالیت های تامین مالی دارند.
در این مقاله انواع اجاره نامه و مزایای هر یک از انواع اجاره توضیح داده شده است .
چگونه می توان از لیزینگ در امور مالی زیرساخت استفاده کرد؟
لیزینگ مکانیزمی است که بر اساس آن موجر مالک تجهیزات است. سپس این تجهیزات برای استفاده در اختیار مستاجر قرار می گیرد. در ازای آن، مستاجر باید مبالغ دوره ای (ماهانه) را به موجر پرداخت کند. در شرایط عادی، پرداخت هایی که برای تجهیزات اجاره ای انجام می شود تقریباً با پرداختی که برای تجهیزات خریداری شده انجام می شود، خواهد بود.
با این حال، بسیاری از شرکت‌ها همچنان لیزینگ را ترجیح می‌دهند، زیرا این روشی خارج از ترازنامه برای جمع‌آوری پول است. در بسیاری از موارد، مستاجر هیچ تعهدی برای ادامه اجاره ندارد و اگر قصد استفاده از خدمات را در آینده نداشته باشد، می تواند پرداخت را متوقف کند. از این رو، لیزینگ مکانیزمی است که باعث می‌شود ترازنامه‌ها کمتر از آنچه که هستند دارای اهرمی به نظر برسند. این اهرم کمتر به رتبه های اعتباری بهتر و در نتیجه نرخ بهره پایین تر تبدیل می شود. این یک سناریوی سودمند برای مستاجر ایجاد می کند.
یکی دیگر از مزایای قرارداد اجاره این است که 100٪ تامین مالی می کند. این احتمالاً تنها روش تأمین مالی است که بدون داشتن سرمایه اولیه قابل دسترسی است. با این حال، این ممکن است در مورد پروژه های زیرساختی درست نباشد. زیرا هر پروژه زیرساختی شامل استفاده از مقدار قابل توجهی از زمین است و به طور کلی اجاره های مالی در زمین ارائه نمی شود. همچنین، هزینه‌های ملایم، مانند هزینه‌های پردازش وام‌ها و همچنین بهره تجهیزات در دست ساخت معمولاً در ترتیبات تأمین مالی اجاره پوشش داده نمی‌شوند.
از دیدگاه مستاجر، تنها عیب آن این بوده است که آنها در هزینه های باقیمانده ای که با اسقاط تجهیزات به دست می آیند، از دست می دهند. این هزینه ها ممکن است زیاد نباشد. با این حال، آنها همچنان باید در هنگام تصمیم گیری در مورد اجاره در نظر گرفته شوند.
اجاره برای موجر نیز یک ترتیب سودمند است. موجر می تواند برای بهره و استهلاکی که به تجهیزات تعلق می گیرد، کسر مالیات را مطالبه کند. این به آنها کمک می کند تا بدهی مالیاتی خود را در کوتاه مدت کاهش دهند. در دراز مدت، اجاره با دریافت وجه از مستاجر پرداخت می شود و ارزش نجات تجهیزات، سود شرکت است. از آنجایی که این تجهیزات گران و کمیاب هستند، ارزش نجات آنها بیشتر است. شرکت ها می توانند از استهلاک تسریع شده استفاده کنند تا حداکثر مزایای مالیاتی را در چند سال اول دریافت کنند و در نتیجه ارزش زمانی پول به دست آورند.
انواع اجاره نامه های مورد استفاده در پروژه های زیربنایی
به طور کلی، اجاره ها به اجاره عملیاتی و همچنین اجاره مالی تقسیم می شوند. با این حال، در مورد پروژه های زیربنایی، تمام اجاره ها ماهیت صرفاً مالی دارند. این اجاره های مالی را می توان به انواع مختلفی تقسیم کرد.
- اجاره اهرمی: اجاره اهرمی جایی است که منابع مالی برای خرید تجهیزات توسط شرکت لیزینگ تامین می شود. در چنین مواردی، شرکت ممکن است تجارت لیزینگ نداشته باشد. در عوض، یک شرکت مالی ممکن است یک قرارداد لیزینگ منعقد کند، فقط به این دلیل که مزایای مالیاتی باعث می شود لیزینگ پیشنهادی جذاب تر به نظر برسد.
- اجاره های مصنوعی : اجاره های مصنوعی نسبتا جدید هستند و فقط در کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده استفاده می شود. تحت اجاره مصنوعی، مالکیت تجهیزات برای اهداف مالیاتی به نام مستاجر نشان داده می شود. از این رو تا آنجا که به مقامات مالیاتی مربوط می شود، هیچ قرارداد اجاره ای وجود ندارد. مستاجر مالک است و بنابراین می تواند تمام مزایای مالیاتی را که همراه با مالکیت است مطالبه کند. اما برای مقاصد حسابداری، همان اجاره به عنوان اجاره عملیاتی در نظر گرفته می شود. از این رو اصلاً در ترازنامه نشان داده نمی شود.
- اجاره تضمین شده: اجاره تضمین شده درست مانند اجاره نامه اهرمی است. با این حال، در برخی از کشورها، قرارداد اجاره مستقیم توسط قانون ممنوع است. از این رو موجر و مستاجر شامل خدمات بانک می شوند. در تئوری، بانک تجهیزات را به مستاجر اجاره می دهد. با این حال، پولی که برای خرید تجهیزات صرف می شود، اغلب توسط یک سپرده ثابت ارائه شده توسط موجر واقعی محافظت می شود. بانک عموماً دانش لازم برای تأمین مالی اجاره را ندارد. به دلایل قانونی فقط به عنوان یک واسطه عمل می کند. منافع بانک ها تضمین شده است. به همین دلیل است که چنین اجاره ای به عنوان اجاره تضمین شده شناخته می شود.
نکته اصلی این است که لیزینگ یک ترتیب مالی صرف است که در تامین مالی زیرساخت استفاده می شود. هدف از لیزینگ به دست آوردن مزایای مالیاتی و/یا کاهش هزینه های تامین مالی است. منافع اساسی سرمایه گذاران، و همچنین مشخصات ریسک/بازده آنها، معمولاً با ترتیبات لیزینگ تغییر نمی کند.
بدون نظر