مدیریت فناوری در مدیریت عملیات

معرفی

در دهه گذشته یا بیشتر، فناوری روشی را که سازمان‌ها برای کسب و کار خود انجام می‌دهند تغییر داده است. ظهور فناوری در مدیریت عملیات باعث افزایش بهره وری سازمان شده است.

مدیریت فناوری و عملیات

دامنه فناوری و مدیریت عملیات طی یک دوره زمانی تکامل یافته و از توسعه محصولات به طراحی، مدیریت و بهبود سیستم عامل و فرآیندها منتقل شده است .

استفاده از فناوری در مدیریت عملیات تضمین می کند که سازمان ها قادر به کاهش هزینه، بهبود فرآیند تحویل، استانداردسازی و بهبود کیفیت و تمرکز بر سفارشی سازی و در نتیجه ایجاد ارزش برای مشتریان هستند.

ادغام فناوری با سیستم تولید

فناوری باعث کارایی در سازمان و افزایش بهره وری سازمان می شود. با این حال، وارد کردن فناوری در سیستم تولید فرآیند بسیار پیچیده ای است و نیاز به مراحل زیر دارد:

اکتساب فناوری: فناوری به دست آمده باید با اهداف کلی سازمان مطابقت داشته باشد و پس از تجزیه و تحلیل دقیق هزینه و فایده تایید شود.

یکپارچه سازی فناوری: فناوری بر تمام جنبه های تولید یعنی سرمایه، نیروی کار و مشتری تأثیر می گذارد. بنابراین، یک برنامه یکپارچه فناوری جامد مورد نیاز است.

تأیید فناوری: هنگامی که فناوری یکپارچه شد، مهم است که بررسی شود که آیا فناوری اثربخشی عملیاتی را ارائه می دهد و به طور کامل از آن استفاده می شود.

فناوری در ساخت و طراحی

فناوری به طور گسترده در سفارشی سازی محصولات و خدمات طراحی استفاده می شود. استفاده از رایانه و سیستم های الکترونیکی پشتیبان جزء لاینفک صنعت و خدمات مدرن است. تکنیک های فعلی را می توان به طور کلی به دسته های زیر طبقه بندی کرد:

طراحی به کمک کامپیوتر (CAD): CAD پیوند دو جزء پیچیده‌تر طراحی را با دقت بسیار بالایی تسهیل می‌کند و بنابراین بهره‌وری بالاتری را ارائه می‌دهد.

سیستم تولید به کمک کامپیوتر (CAM): دقت در کارکرد هر ماشینی بسیار ضروری است و بنابراین از ماشین‌های کنترل عددی کامپیوتری استفاده می‌شود و در نتیجه بالاترین سطح دقت را تضمین می‌کند.

استاندارد برای تبادل اطلاعات محصول: همانطور که از نام آن پیداست طراحی محصول بین CAM و CAM به صورت سه بعدی منتقل می شود. استاندارد تبادل اطلاعات محصول فرآیند به اشتراک گذاری محصول در تمام مراحل چرخه عمر محصول و به عنوان تبادل فایل خنثی عمل می کند.

سیستم های نرم افزاری در تولید

سیستم های نرم افزاری مختلفی برای عملیات یکپارچه و عملکردهای تولیدی با سایر عملکردهای تجاری سازمان در دسترس هستند. برخی از سیستم های نرم افزاری رایج عبارتند از: برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP)، مدیریت زنجیره تامین (SCM)، توسعه محصول جدید (NPD) و مدیریت ارتباط با مشتری (CRM).

برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) همه عملکردهای تجاری مانند تولید، بازاریابی، منابع انسانی و امور مالی را از طریق یک پلت فرم نرم افزار مشترک به هم مرتبط می کند. مزایای اصلی راه حل ERP این است که نه تنها خطاهای پایگاه داده را کاهش می دهد، بلکه از طریق تحویل سریعتر و انجام سفارش، ارزش را به مشتری ارائه می دهد.

اتوماسیون در تولید و عملیات

اتوماسیون مداخله دستی در فرآیند تولید را کاهش می دهد. بهره وری را افزایش می دهد و حاشیه خطا را کاهش می دهد و در نتیجه صرفه جویی در مقیاس را تسهیل می کند. مزایای اتوماسیون نیز وجود دارد، مانند بیکاری، هزینه شکست بالا و سرمایه گذاری اولیه. بنابراین، اتوماسیون ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد و در نهایت همسویی با یک هدف کلی سازمان مهم است.

چالش ها

فناوری می تواند عامل تسهیل کننده در ایجاد تغییر در عملیات و مدیریت تولید باشد. اما ممکن است استفاده از فناوری در همه جنبه ها با چالش ناشی از هزینه اولیه بالای سرمایه گذاری، هزینه بالای نگهداری و سوء مدیریت امکان پذیر نباشد.