مشکل دزدی دریایی و حقوق مالکیت فکری

مقدمه: مشکل دزدی دریایی

هیچ بحثی در مورد حقوق مالکیت معنوی (IPR) بدون ذکر مشکل دزدی دریایی در سراسر جهان کامل نمی شود. دزدی دریایی عبارت است از کپی کردن، سرقت، تکثیر، انتقال و فروش دارایی معنوی (IP) یک فرد بدون رضایت صریح و تایید کتبی او و همچنین بدون پرداخت حق امتیاز به آن شخص. دزدی دریایی همانطور که می‌دانیم مربوط به خرید محصولات IP با قیمت‌های بسیار تخفیف‌خورده است، زیرا محصول دزدی دریایی می‌شد و از این رو، هیچ هزینه‌ای برای دزدان دریایی به جز حداقل هزینه تولید مثل وجود ندارد. گستره چنین محصولاتی می تواند شامل نرم افزار، فیلم، موسیقی، کتاب و حتی داروها و سایر آثار هنری باشد که با هزینه گزافی توسط مخترع تولید می شد.

هزینه های دزدی دریایی

تخمین زده می‌شود که جهان سالانه میلیاردها دلار به دلیل دزدی دریایی از دست می‌دهد، زیرا همانطور که قبلاً ذکر شد، تنها کاری که دزدان دریایی باید انجام دهند این است که محصولات IP را با حذف حفاظت دیجیتالی که سازندگان ایجاد می‌کردند، بازتولید کند. در واقع، این واقعیت که دزدان دریایی در حال ابداع روش‌های مبتکرانه برای حذف DRM یا لایه امنیتی مدیریت حقوق دیجیتال هستند به این معنی است که علیرغم پیشرفت‌های فناوری، دارندگان IPR به سادگی قادر به مبارزه و مهار تهدید دزدی دریایی نیستند.

دزدی دریایی و اثرات آن در سراسر جهان

مشکل دزدی دریایی به حدی شایع شده است که حتی رهبران صنعتی مانند مایکروسافت، اپل، خانه های استودیو موشن پیکچر هالیوود و ناشران بزرگ دست خود را به ناتوانی خود در جلوگیری از دزدی دریایی فشار می دهند. مشکل دزدی دریایی که تا آن زمان محدود به کشورهای در حال توسعه بود و کشورهای آسیایی به عنوان مقصر اصلی شناخته می شدند، اکنون به لطف ظهور اینترنت و حفاظت نسبتاً ناشناس که اینترنت از دزدان دریایی ارائه می دهد، به تمام نقاط جهان گسترش یافته است. این بدان معناست که مشکل دزدی دریایی تنها به جهان سوم محدود نمی شود و اکنون کل جهان را تحت تأثیر قرار می دهد.

نکات مطرح شده توسط حامیان دزدی دریایی

نکته کلیدی در مورد دزدی دریایی این است که حامیان آن ادعا می کنند که آنها صرفاً تقاضای محصولات IP ارزان را برآورده می کنند که به سادگی برای مشتریان و مصرف کنندگانی که توانایی خرید آنها را ندارند قیمت بسیار بالایی دارند. آنها همچنین به این واقعیت اشاره می کنند که در عصر دیجیتال، محصولات IP با قیمت بالاتر ارتباطی ندارند، زیرا رسانه به گونه ای است که امکان اشتراک گذاری محصولات را به صورت رایگان و با هزینه نهایی برای تولیدکنندگان فراهم می کند. ادعای آنها این است که دارندگان IP می توانند محصولات خود را با هزینه ای که آنها را قادر می سازد سرمایه گذاری های خود را بازیابی کنند و نه چندان بالا که ناشی از سود طمع آمیز باشد، قیمت گذاری کنند. علاوه بر این، حامیان نرم افزار رایگان و محصولات IP رایگان اصرار دارند که آینده اینترنت و عصر دیجیتال در توزیع رایگان به جای قیمت گذاری غارتگرانه نهفته است.

واکنش صنعت به دزدی دریایی

پاسخ صنعت به این نکات این است که آنها پول زیادی را صرف می کنند و تلاش و منابع را برای عرضه محصولات IP به بازار سرمایه گذاری می کنند زیرا باید هزینه هایی مانند حق امتیاز برای سازندگان، هزینه های بازاریابی و سایر هزینه ها را بر عهده بگیرند. که باید بازیابی شوند علاوه بر این، آنها معتقدند که اگر دزدان دریایی به راه خود ادامه دهند، انگیزه برای سازندگان IP کاهش می یابد زیرا آنها نه می توانند پول دربیاورند و نه زمان و تلاش لازم برای ایجاد آثار اصلی را سرمایه گذاری می کنند. مهم‌تر از همه، صنعت ادعا می‌کند که دزدی دریایی یک جنایت است و همانطور که در طول تاریخ، دزدان دریایی به‌عنوان دزدان دریایی و استثمارگر تلقی می‌شدند، معادل‌های امروزی نیز باید به همین شکل رفتار شوند.

حرکات اخیر

در واقع، این اتفاق قبلاً در سال‌های اخیر رخ داده است، ابتدا توسط دادگاه عالی ایالات متحده که سایت محبوب اشتراک‌گذاری فایل، Napster را تعطیل کرده است، و سپس اخیراً، FBI ایالات متحده (دفتر تحقیقات فدرال) با سایر سازمان‌های مجری قانون همکاری کرده است. صاحبان سایت های به اشتراک گذاری فایل مانند مگا آپلود، کیم داتکام را دستگیر کنید و سپس این سایت ها را تعطیل کنید. علاوه بر این، اقدامات هماهنگی از سوی دولت‌های کشورهای مختلف برای سرکوب شدید دزدان دریایی و کسانی که نرم‌افزار، موسیقی، کتاب و سایر محصولات IP غیرقانونی را در سراسر جهان دستفروشی می‌کنند، صورت گرفته است. اگرچه این اقدامات به موفقیت هایی در مهار دزدی دریایی منجر شده است، مگر اینکه تغییری در طرز فکر و اجماع بین صنعت و دولت ها از یک سو و طرفداران جنبش IP آزاد از سوی دیگر ایجاد شود، مشکل دزدی دریایی همچنان با ما باقی خواهد ماند.

اندیشه های پایانی

بنابراین، آنچه این مقاله پیشنهاد می‌کند این است که همه ذینفعان باید زیر نظر یک سازمان چندجانبه جهانی مانند سازمان ملل متحد گرد هم آیند و سپس در مورد موضوعات مختلف بحث‌برانگیز بحث کرده و به راه‌حلی معنادار دست یابند. در این زمینه، همچنین لازم به ذکر است که دزدی دریایی بر اساس تمایل انسان برای به دست آوردن چیزی به صورت رایگان رشد می کند و از این رو، مگر اینکه این جنبه در نظر گرفته شود، صنعت و همچنین مصرف کنندگان همچنان با هم اختلاف دارند. با این حال، باید توجه داشت که هر دو طرف باید به جای اهداف متقابل با هم کار کنند زیرا در نهایت، هر دو طرف در این فرآیند ضرر می کنند و صنعت درآمد خود را از دست می دهد و در نتیجه نوآوری و خلاقیت را از بین می برد که در پایان بر مصرف کنندگان تأثیر می گذارد. در نتیجه،