کودکانی که در طیف اتیسم یا اختلال پردازش حسی تشخیص داده‌شده‌اند، در شکل‌ها، اندازه­ها و توانایی­های مختلفی هستند. آن‌ها مانند سایر کودکان با همه­ی علایق، نیازها و حساسیت‌هایشان منحصربه‌فرد هستند. تفاوتی که بین این کودکان با سایر کودکان وجود دارد این است که کودکان اتیستیک یا کودکان دارای اختلال پردازش حسی علایق، نیازها و حساسیت­های خود را نشان می­دهند. به‌عنوان مثال اگر علی صدای بلند را دوست نداشته باشد شما آن را متوجه می‌شوید و وقتی صدای بلندی می‌شنود دست‌هایش را روی گوش‌هایش قرار می­دهد. او در چنین موقعیتی بی‌نهایت احساس ناامنی و بحران می­کند. همچنین اگر مریم از انجام دادن کاری آشفته می‌شود و یا آن را ترک می‌کند، باید موقعیت­های مختلفی برای رسیدن به اهدافتان برایش فراهم کنید. مینا لمس شدن و شوخی کردن را دوست ندارد. شما باید به او ایده بدهید. کودکان عادی تمایل بیشتری دارند که برنامه‌های شمارا همراهی کنند حتی اگر انتخاب اولشان نباشد زیرا آن‌ها نیاز به ستایش و محبت دارند. کودکان با اختلال طیف اتیسم یا اختلال یکپارچگی حسی معمولاً نمی‌توانند نیازهای خود را بیان کنند. اگه شما بخواهید به این کودکان آرامش دهید باید به نیازهای آن‌ها توجه کنید. چالشی که برای والدین، درمانگران و سایرین وجود دارد این موضوع است که به‌راحتی نمی‌توانند نیازهای آن‌ها را شناسایی کنند.