سازمان ها در زمان کنونی در حال رقابت در بازار جهانی هستند که زمان و مسافت هیچ معنایی ندارد. از آنجایی که رقابت شدید است، شرکت ها باید اطمینان حاصل کنند که عملکرد خط مقدم را همیشه ارائه می دهند و خطر هر نوع شکستی را تهدید نمی کنند. مفهوم برنامه ریزی بازیابی فاجعه و تداوم کسب و کار در دنیای جدید به بلوغ رسیده است.

مفاهیم تجزیه و تحلیل ریسک و کاهش به تمام حوزه های کسب و کار و مقیاس سازمان ها مربوط می شود. با این حال، این مفهوم در صنعت فناوری اطلاعات و خدمات جایگاه بیشتری پیدا کرده است، جایی که خطر شکست سیستم‌های فناوری اطلاعات می‌تواند برای شرکت فاجعه‌بار باشد.

هر سازمان بزرگ یا کوچک درگیر بسیاری از سیستم های فناوری اطلاعات و ابزارهای ارتباطی است. از رایانه‌های رومیزی، لپ‌تاپ، سرورها گرفته تا انواع دیگر تجهیزات جانبی، نرم‌افزارها، برنامه‌ها، پایگاه‌های داده و همچنین شبکه‌های ایمیل و ارتباطات گسترده، ستون فقرات عملیاتی هر شرکت را تشکیل می‌دهند . داده هایی که شرکت ها در سیستم خود از جمله جزئیات مشتری، داده های مالی و همچنین سایر داده های عملیاتی از جمله فروش، خرید، موجودی و سایر عملیات ها در سیستم خود دارند بسیار ارزشمند است. هر گونه از دست دادن داده ها می تواند به طور جدی عملیات تجاری را با مشکل مواجه کند و زیان های هنگفتی به سازمان وارد کند.

سیستم‌های فناوری اطلاعات دارای ریسک بسیار بالایی از شکست هستند. دلایل خرابی سیستم ها می تواند بسیار باشد. تجهیزات بسیار حساس به نوسانات برق هستند، هر گونه اختلال یا نوسان برق می تواند باعث آسیب یا تخریب داده ها شود. تصور کنید بانکی داده های تراکنش های موجود در حساب های خود را از دست می دهد. تصور کنید یک سازمان داده های مالی خود را از دست می دهد. اینها غیرقابل تصور اما محتمل است.

انواع خطرات سیستم های فناوری اطلاعات:

سیستم های IT می توانند طعمه چندین دسته از خطرات شوند. برخی از مناطق رایج بلایا عبارتند از:

  1. حمله ویروس – حفاظت ناکافی از نظر دیوار آتش و سایر موانع سیستم های داخلی می تواند کل سیستم را در برابر حملات ویروس از طریق اینترنت آسیب پذیر کند که می تواند به سیستم های داخلی آسیب برساند و داده ها را از بین ببرد یا خراب کند.
  2. خطر خرابی سیستم ها و خرابی شبکه ارتباطی به دلیل نوسانات برق و عدم وجود حفاظت موثر UPS.
  3. خرابی سخت افزار یا LAN.
  4. از دست دادن داده ها به دلیل امکانات یا رویه پشتیبان ناکافی.
  5. کارکنان فناوری اطلاعات با آموزش ضعیف و مهارت کم که فاقد دانش کافی هستند.
  6. وابستگی بیش از حد به فروشنده برون سپاری و کارکنان آنها.
  7. شیوه های ضعیف مدیریت فناوری اطلاعات و عدم وجود فرآیندهای مناسب برای ذخیره سازی و پشتیبان گیری از داده ها در تمام زمینه های کسب و کار.
  8. در استفاده کافی از بسته آنتی ویروس برای محافظت.
  9. فقدان امکانات و نگهداری سیستم های فناوری اطلاعات در محیط های ضعیفی که برای سخت افزار و عملکرد سیستم مناسب نیستند.

جدا از موارد فوق، خطرات متعدد و بسیار بیشتری می تواند با خرابی سیستم های IT همراه باشد. از موارد فوق، خرابی‌های مربوط به برق و وابستگی بیش از حد به فروشندگان برون‌سپاری و نیروی انسانی شایع‌ترین رویدادهایی هستند که منجر به از دست رفتن داده‌ها در سازمان‌ها می‌شوند. در بسیاری از سازمان ها به نظر می رسد عدم جدیت عمومی در برنامه ریزی و نگهداری از پشتیبان گیری های منظم وجود دارد.

ماهیت خطر یا وقوع هر چه که باشد، از دست دادن داده ها می تواند تأثیر عمده ای بر تجارت سازمان ایجاد کند. شرکت هایی مانند شرکت های کارت اعتباری، بانک ها و سایر سازمان های خدماتی نمی توانند هیچ داده ای را از دست بدهند. بنابراین حفاظت از داده‌های آنها مستلزم سرمایه‌گذاری کافی در روش‌های حفاظتی و همچنین در برنامه‌ریزی و حفظ یک طرح پشتیبان خوب برای بازیابی فاجعه است.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *