درمان ریسک الزاماً بخشی از یک برنامه مدیریت ریسک موثر است. این طرح در اینجا به این معنی است که چگونه به خطرات احتمالی گزارش شده پاسخ می دهید. این جزئیات در مورد استراتژی های نحوه مقابله با خطرات مختلف – کم یا زیاد، قابل قبول یا غیرقابل قبول است. این طرح همچنین نقش و مسئولیت های اعضای تیم را مشخص می کند.
به معنای واقعی کلمه، درمان ریسک که به عنوان کنترل ریسک نیز شناخته می‌شود، بخشی از مدیریت ریسک است که در آن تصمیم‌گیری درباره نحوه برخورد با ریسک‌ها در محیط خارجی یا داخلی اتخاذ می‌شود. گزینه های مختلفی مانند کاهش ریسک، اجتناب از ریسک، پذیرش ریسک و انتقال ریسک.
قبل از شروع درمان ریسک چیزی به نام برنامه ریزی واکنش به خطر وجود دارد که باید از آن مراقبت شود. در زیر به تفصیل توضیح داده شده است:
برنامه ریزی واکنش به ریسک
برنامه ریزی واکنش به ریسک بدون شک یک جنبه جدایی ناپذیر از درمان ریسک است. برنامه ریزی ورودی هایی مانند ثبت ریسک، پروفایل ریسک و ماتریس کنترل علت را مورد بحث و ارزیابی قرار می دهد. استراتژی ها در این مرحله تدوین و مستند می شوند. چهار استراتژی مختلف زیر مورد بحث قرار گرفته است.
- اجتناب از ریسک – اجتناب از ریسک قبل از هر چیز مستلزم شناسایی خطرات است. این را می توان از طریق تجربیات و تاریخچه پروژه های قبلی به دست آورد. سپس تجزیه و تحلیلی بر روی آنهایی که تمایل دارند در ابتدا در شروع پروژه ایجاد شوند، انجام می شود. سپس در نهایت پس از ارزیابی تأثیر نسبی خطرات، یک مسیر اقدام به دست می‌آید.
- انتقال ریسک – انتقال ریسک یکی از ابزارهای بهتر برای کاهش تاثیر ریسک است. در مدیریت پروژه و در امور مالی، یک ریسک اغلب به شخص ثالث منتقل می شود. این فقط به این معنی است که تأثیر ریسک تا حدی کاهش می یابد که رویداد یا فعالیت یا پروژه برای آن موضوع آسیبی به بدن وارد نشود. همچنین به این معنی است که یک تیم ویژه خارج از پروژه که تأثیر ریسک را تحمل می کند.
- کاهش ریسک – کاهش ریسک یک فرآیند کنترلی است که اساساً یک خطر را قبل از شروع تأثیرگذاری و رساندن آن به سطح قابل قبول متوقف می کند. اغلب یک طرح اضطراری برای جلوگیری از خطر تنظیم می شود.
- پذیرش ریسک – در نهایت، خطرات خاصی وجود دارد که اجتناب ناپذیر هستند. این استراتژی زمانی بهترین است که ریسک کم باشد. اما باید یک برنامه ریزی لازم برای همین موضوع وجود داشته باشد، مانند تعیین زمانی که پروژه در معرض خطر قرار می گیرد و بر این اساس تنظیمات کوچکی انجام می دهد. ریسکی که قابل قبول است را می توان منفعل در نظر گرفت زیرا هیچ اقدامی بر روی آن انجام نمی شود.
در پایان برنامه ریزی واکنش به ریسک، ریسک های مختلف و استراتژی های مربوطه مستند شده است. یک رجیستر ریسک آماده است که شامل تمام جزئیات در رابطه با زمان وقوع، اولویت و افراد درگیر در رسیدگی به ریسک است. خطرات قبلاً به عنوان داخلی یا خارجی طبقه بندی شده اند. ریسک های مربوطه بر این اساس به ذینفعان مربوطه اختصاص داده می شود.
بدون نظر