مدل سازی مالی یک علم کامل نیست. در واقع، منصفانه است که بگوییم مدل سازی مالی بخشی از هنر و بخشی علم است. این به این دلیل است که نمی توان مراحل خاصی را که برای ایجاد یک مدل مالی لازم است، مشخص کرد. با این حال، چارچوب گسترده ای وجود دارد که برای ایجاد یک مدل کاری باید دنبال شود.

گام‌های عمده‌ای که باید برای ایجاد یک مدل مالی کاری انجام شود در این مقاله در زیر فهرست شده‌اند:

 

  1. مرحله اول: با حقایق تاریخی شروع کنید: اگر شرکتی که مدل مالی را تهیه می کند مدتی است که وجود داشته است، شروع با صورت های مالی تاریخی اقدام عاقلانه ای خواهد بود. این به این دلیل است که تجزیه و تحلیل اظهارات گذشته اغلب روندهای پنهانی را نشان می دهد که ممکن است آینده را شکل دهد. با این حال، باید درک کرد که روندهای گذشته فقط نشان دهنده هستند و آینده می تواند بسیار متفاوت باشد. با این حال، در بسیاری از موارد، مدل‌های مالی برای شرکت‌های نوپا که هیچ جزئیات قبلی در دسترس نیست، ایجاد می‌شوند. در چنین مواردی، می توان از جزئیات یک شرکت قابل مقایسه استفاده کرد، یا ممکن است این مرحله نادیده گرفته شود. 

     

  2. مرحله دوم: جداسازی پارامترها: هدف یک مدل مالی پیش‌بینی دقیق درآمدها و هزینه‌هایی است که ممکن است در آینده رخ دهد. با این حال، درک این نکته مهم است که این درآمدها و هزینه ها به صورت مجزا عمل نمی کنند. این اعداد درآمد و هزینه در واقع نتیجه تعامل بین چندین پارامتر اساسی است. بنابراین، اگر تلاشی برای پیش‌بینی اعداد بدون درک پارامترهای مربوطه انجام شود، احتمالاً پیش‌بینی‌ها چندان دقیق نخواهد بود. 

    از این رو، درک پارامترهای کلیدی که بر کسب و کار تأثیر می گذارد از اهمیت حیاتی برخوردار است. این پارامترها ممکن است مختص صنعت یا حتی یک سازمان خاص باشد.

    به عنوان مثال، شرکت هایی که از کالاها به عنوان ورودی یا خروجی خود استفاده می کنند باید به تأثیر نوسانات در قیمت کالا توجه داشته باشند. به عنوان مثال، افزایش یا کاهش قیمت فولاد و سیمان تاثیر زیادی بر صنعت املاک خواهد داشت. به طور مشابه، اگر یک شرکت بخش عمده ای از درآمد خود را از صادرات به دست آورد، ممکن است در برابر نوسانات نرخ ارز آسیب پذیر باشد.

    در پایان این مرحله، یک مدل ساز مالی باید تمام پارامترهای مربوطه را که احتمالاً بر تجارت آنها تأثیر می گذارد، شناسایی کرده باشد. این پارامترها باید جدا شده و به عنوان ورودی به کاربر ارائه شوند. این امکان را برای کاربر فراهم می کند که پارامترها را یکی یکی تغییر دهد و نتایج را تأیید کند. اگر مدل به خوبی طراحی شده باشد، تأثیر فردی هر پارامتر بر سطح سربه سر و سودآوری قابل شناسایی است.

     

  3. مرحله 3: رفتارهای هزینه را شناسایی کنید: صورت سود و زیان یک نمای ثابت از هزینه های مربوطه را نشان می دهد. با این حال، واقعیت این است که وقتی حجم تولید افزایش یا کاهش می یابد، همه هزینه ها به یک شکل عمل نمی کنند. به عنوان مثال، هزینه استهلاک بدون توجه به خروجی یک ماشین، ثابت می ماند. به همین ترتیب، هزینه‌های نیروی کار در کوتاه‌مدت کم و بیش ثابت می‌مانند، صرف نظر از اینکه برای تولید استفاده می‌شوند یا خیر. با این حال، هزینه هایی مانند مواد اولیه وجود دارد که به طور مستقیم با سطح تولید متفاوت است. همچنین هزینه هایی مانند برق وجود دارد که با افزایش تولید ممکن است افزایش یابد. این به این دلیل است که واحدهای متوالی برق نسبت به واحدهای قبلی گرانتر هستند. 

    مهم است که این رفتار هزینه های مختلف به مدل مالی وارد شده است. این اطمینان حاصل می کند که مدل زمانی که برای دانستن سود مورد انتظار در سطوح مختلف تولید شبیه سازی می شود، نتایج قابل اعتمادی ارائه می دهد.

     

  4. مرحله چهارم: شناسایی روابط متقابل در میان پارامترها: یک مدل ساز مالی باید اطمینان حاصل کند که مدل آنها همیشه منطقی است. به همین دلیل، مهم است که آنها روابط متقابل بین پارامترهای مختلف را شناسایی کرده و آنها را نیز مدل سازی کنند. به عنوان مثال، افزایش قیمت رابطه معکوس با مقدار فروخته شده دارد. به طور مشابه، افزایش یک هزینه ممکن است گاهی اوقات باعث کاهش یا حتی حذف سایر هزینه ها شود. مشکل این است که رابطه بین پارامترها اغلب پیچیده و غیر خطی است. شناسایی و مدل سازی دقیق آنها هنری است که باید در طی چندین سال آموخته شود! 

     

  5. مرحله پنجم: ارائه یک محدوده برای همه پارامترها: اقدامات بیشتری برای اطمینان از دقت منطقی مدل باید انجام شود. به همین دلیل است که تمام پارامترهایی که شناسایی شده اند باید یک محدوده داده شوند. اگر نتایج مدل مالی از محدوده خاصی فراتر رود، باید خطا ایجاد کند. شرکت‌ها باید هزاران تکرار از این تست‌ها را انجام دهند تا مطمئن شوند که تمام خطاهای احتمالی شناسایی شده و حتی در این فرآیند اصلاح شده‌اند. نتیجه نهایی یک مدل محکم و قابل اعتماد خواهد بود که می تواند برای تصمیم گیری استفاده شود. 

     

  6. مرحله ششم: تجزیه و تحلیل سناریو: در نهایت، مدل مالی باید به گونه ای ساخته شود که تنها یک نتیجه را به همراه نداشته باشد. واقعیت این است که آینده به شدت نامشخص است و تصمیم گیرندگان اگر چندین سناریو ارائه کنند وضعیت بهتری خواهند داشت. به عنوان مثال، بهترین سناریو زمانی که درآمدها بالاترین و هزینه ها کمترین است. بدترین سناریو زمانی که هزینه ها بالاترین و درآمدها کمترین است. 

نکته اصلی این است که مدل سازی مالی یک کار بسیار پیچیده است. این مراحل یک دستورالعمل گسترده برای انجام کار ارائه می دهد. با این حال، واقعیت این است که چندین کار دیگر وجود دارد که باید بر اساس مدل مالی خاص در حال ایجاد انجام شود.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *