یکی از مسئولیت های یک بانکدار سرمایه گذاری، تنظیم قوانین پایه است که باید در حین ورود به بورس از آنها پیروی کرد. برخی از این قوانین توسط نهادهای نظارتی و حاکمیتی وضع می شوند، در حالی که برخی دیگر از قوانین خود تحمیلی هستند. تنظیم همه این قوانین و ابلاغ آن به طرف های ذیربط ساختار یک موضوع عمومی نامیده می شود. در این مقاله، نگاهی دقیق‌تر به برخی از قوانینی خواهیم داشت که در ساختار یک موضوع عمومی رعایت می‌شوند .

قبل از اینکه به ساختار موضوع نگاه کنیم، اجازه دهید معانی برخی اصطلاحات مهم را که اغلب در توضیح این قواعد استفاده می شود، روشن کنیم.

اندازه موضوع: نهادهای نظارتی در سراسر جهان قوانین خاصی در مورد نحوه تخصیص سهام منتشر شده در یک انتشار عمومی دارند. آنها به طور کلی به یکی از سه روش اختصاص داده می شوند.

 

  • آنها برای مروج یا همکاران آنها صادر می شود. 

     

  • آنها به موسسات مالی بر اساس تخصیص ثابت صادر می شوند. این بدان معناست که مؤسسات مالی مجبور به طی مراحل مناقصه نیستند و سهام آنها به طور متناسب تخصیص نمی یابد. در عوض، اگر برای 100 سهم اقدام کنند، 100 سهم به سادگی به آنها داده می شود. 

     

  • در نهایت، بر اساس تعداد درخواست های دریافتی، می توان سهام را برای عموم صادر کرد. درصورتی که انتشار بیش از حد مجاز باشد، ممکن است لازم باشد سهام بین سهامداران تقسیم شود. به عنوان مثال، این احتمال وجود دارد که یک سرمایه گذار برای 100 سهم پیشنهاد دهد و تنها 80 سهم را دریافت کند. 

در دو مورد اول، سهام معمولاً با قیمت بالاتری نسبت به عموم مردم تخصیص می‌یابد.

پیشنهاد عمومی ناخالص: اکنون، همانطور که از تعریف بالا می بینیم که همه سهام در انتشار عمومی به طور کلی در دسترس عموم نیست. زیرا اولین دسته از سهام ذکر شده در بالا در اختیار خود مروجین خواهد بود. برای عموم مردم صادر نخواهد شد. به همین دلیل است که دسته دوم و سوم سهام، یعنی سهام مؤسسات مالی و سرمایه گذاران خرد، با هم پیشنهاد عمومی ناخالص نامیده می شوند.

خالص پیشنهاد عمومی: همه سهام فهرست شده در پیشنهاد عمومی ناخالص پیشنهاد نمی شود. زیرا سهام صادر شده برای مؤسسات مالی بر اساس تخصیص قطعی است. از این رو، به تعداد سهامی که مناقصه در آنها انجام می شود، پیشنهاد عمومی خالص می گویند. این فقط شامل سهامی می شود که در اختیار سرمایه گذاران خرد است.

از این رو، هنگامی که یک IPO انجام می شود، شرکت ممکن است بخواهد 100 سهم را بفروشد که از این تعداد 10 سهم توسط مروج خریداری می شود. 20 سهم دیگر توسط موسسات مالی به صورت قطعی خریداری می شود. بنابراین خالص پیشنهاد فقط برای مانده 70 سهم خواهد بود. این موجودی 70 سهمی است که در نهایت مناقصه روی آنها انجام می شود.

شرایط رایج در ساختار مسائل عمومی

 

  • بانک های سرمایه گذاری در حین انتشار عمومی قرار است ارزش اسمی سهامی را که منتشر می شود ذکر کنند. در مورد شماره‌های کتاب‌سازی، در همان ابتدا نمی‌توانند قیمت بازار را اعلام کنند، اما می‌توانند کف قیمتی را ارائه کنند که کمتر از آن شماره خود را بفروشند. بانک های سرمایه گذاری موظفند حق بیمه ای را که از فروش سهام وصول می شود به اطلاع عموم برسانند و در حساب جداگانه ای نگهداری کنند. 

     

  • بانکداران سرمایه گذاری باید حداقل و حداکثر مقدار پیشنهادهایی را که می پذیرند تعریف کنند. نیاز به تعیین حداقل مقدار وجود دارد در غیر این صورت، شرکت باید به پیشنهادات بسیار کوچک رسیدگی کند. از سوی دیگر، آنها نمی خواهند همه سهام را به یک سرمایه گذار بفروشند. از این رو، آنها حداکثر محدودیتی را نیز ارائه می دهند که به سرمایه گذار اختصاص می دهند. 

     

  • بانکداران سرمایه گذاری نیز باید شرایط پرداخت را اصلاح کنند. یعنی باید مکانیزمی ایجاد کنند که به وسیله آن پرداخت اولیه را بپذیرند. سپس پس از اینکه قیمت قطعی پس از ساخت کتاب بدست آمد، آنها می توانند پول بیشتری جمع آوری کنند یا پول موجود را بر اساس قیمت قطعی بازپرداخت کنند. تعداد روزهایی که این نقل و انتقالات انجام می شود و همچنین نحوه پرداخت قابل قبول، لازم است توسط بانکداران سرمایه گذاری ذکر شود. 

     

  • هر کشوری قوانین خاص خود را در مورد اینکه چه تعداد سهام می تواند برای مروجین و همچنین مستقیماً برای مؤسسات بر اساس تعهد قاطع صادر شود، دارد. بانکداران سرمایه گذاری باید مطمئن شوند که موضوع با این قوانین مطابقت دارد. همچنین جزئیات مربوط به انواع مختلف تخصیص سهام باید به وضوح در دفترچه ذکر شود. 

     

  • هزینه ها و بودجه های مربوط به موضوع عمومی نیز باید در ساختار عمومی مشخص شود. جمعیت سرمایه‌گذار حق دارند بدانند چه مقدار از درآمد آنها به شرکت صادرکننده و چه مقدار به واسطه‌ها خواهد رفت. 

ساختاربندی مسائل ممکن است به عنوان یک کار پیش پا افتاده یا اداری در نظر گرفته شود. با این حال، در واقعیت، برای موفقیت یک IPO، رعایت قانون بسیار مهم است.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *