رهبران موثر تصمیم گیرندگان خوبی هستند

همه ما رهبران بزرگ را تصمیم گیرندگان سریع، چابک و موثر تصور می کنیم. چنین رهبرانی کج خلق نمی کنند. آنها اطلاعات موجود را به طور موثر تجزیه و تحلیل می کنند، تصمیمات خود را به سرعت انجام می دهند و اهداف حاصل را به گزارش ها/پیروان خود منتقل می کنند.

تصمیم گیرندگان موفق از سر، قلب و جرات خود استفاده می کنند تا به تصمیماتی برسند که در آزمون زمان و موشکافی مقاومت کنند.

ما تصمیم گیرندگان موفق را رهبرانی قوی می دانیم. 

برای اینکه یک رهبر تصمیم‌گیر خوبی باشد، باید مهارت‌ها و رفتارهایی را توسعه دهد که به او اجازه می‌دهد بر اضطراب، استرس،  عدم اطمینان و نگرش منفی همسالان و گزارش‌ها غلبه کند.

در  کتاب خود  “رهبری هوشمند” هفت عنصر تصمیم گیری را شناسایی کرده ام که رفتارهای بهینه و مهارت های رهبری را تعریف می کنند.

• تصمیم گیری منطقی  مستلزم استفاده از مهارت های شناختی شماست. تصمیم گیری منطقی شامل جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها از منابع مختلف و ارزیابی عینی راه حل های جایگزین است.
• تصمیم‌گیری خوب،  همسویی با ارزش‌های اصلی سازمان را در نظر می‌گیرد . برای تصمیم گیری درست، باید به حرف خود و دیگران گوش دهید. تصمیمات باید به طور گسترده در سازمان پذیرفته شوند.
• به عنوان یک تصمیم گیرنده خوب، باید به  غرایز خود اعتماد کنید  زیرا چنین تصمیماتی نیاز به تعادل بین تفکر غریزی و منطقی دارد.
• این سه روش اندیشیدن از طریق خرد را در یک کلیت ترکیب کنید که در برابر هر نوع بررسی دقیقی حفظ شود.

برای توسعه این رفتارها و استفاده از آنها از طریق تصمیم گیری، باید:

• فرهنگ سازمان خود را درک کنید و به آن احترام بگذارید
• تصویر واضحی از ساختار اختیارات تصمیم گیری سازمان خود داشته باشید
• زمینه تصمیم را درک کنید و آن را در تصمیمات خود لحاظ کنید

برخی از ویژگی ها/توانایی های رهبری، تصمیم گیری بهینه را تسهیل می کند.

هوش هیجانی و تصمیم گیری

هوش هیجانی یک عنصر تکرارشونده از رهبری هوشمند است. در تصمیم‌گیری نفوذ می‌کند و به شما این امکان را می‌دهد که هنگام تصمیم‌گیری در مورد موضوعات دارای اهمیت استراتژیک، خودکنترلی عاطفی را اعمال کنید.

احساسات دشمن اصلی عینیت و تصمیم گیری موفق هستند. آنها با تحریک واکنش جنگ یا گریز یا دادن یک شات آدرنالین، قضاوت را مختل می کنند.

یک تصمیم گیرنده خوب فردی است که بتواند بر این پاسخ های احساسی غلبه کند.

مدیریت عدم قطعیت

تصمیم گیری چالش برانگیز است زیرا مستلزم عدم قطعیت است و ما انسان ها از عدم قطعیت بیزاریم.

فراتر از قدرت فلج کننده آن در تصمیم گیری، عدم اطمینان باعث می شود که تصمیمات خود را بر اساس چیزها و رویدادهای نامرتبط قرار دهیم. با انتخاب اشتباه کردن در سمت احتیاط به دلیل عدم اطمینان، اغلب اشتباهات فاحشی مرتکب می شویم.

در نظر گرفتن راه حل های جایگزین برای مشکلات، سرمایه ای برای فرآیند تصمیم گیری است. با این حال، اغلب منطقی است که انتخاب های خود را محدود کنیم، بنابراین از بلاتکلیفی ناشی از خستگی اجتناب می کنیم.

انتخاب بیش از حد می تواند تأثیر فلج کننده ای بر تصمیم گیری داشته باشد.

علم حداکثر تعداد گزینه هایی را که باید قبل از تصمیم گیری در نظر بگیرید، تعریف کرده است. طبق یک  مطالعه در سال 2000 ، اگر با بیش از پنج یا شش مورد از آنها روبرو شوید، ممکن است در انتخاب های خود گم شوید.

سنجش شواهد با شهود: کلید تعادل عقل با غریزه

تصمیم گیرندگان خوب به شهود خود اعتماد دارند و از آن به طور فعال برای رضایت زیاد استفاده می کنند. شهود را با حدس و گمان اشتباه نگیرید. شهود واقعی نتیجه داشتن درک عمیق از یک موضوع است. هر چه بیشتر در مورد چیزی بدانید، بیشتر می توانید به شهود خود در آن موضوع خاص تکیه کنید.

شهود آن صدای ضعیف درونی است که شلوغی زندگی روزمره به آسانی از بین می رود. برای ایجاد یک “گوش” برای این صدا، تمرین مراقبه را در برنامه روزانه خود بگنجانید.