شرکت ها در فعالیت روزانه خود هزینه های مختلفی را متحمل می شوند. این هزینه ها بسیار متفاوت از یکدیگر هستند و باید توسط حسابداران به گونه ای متفاوت برخورد شود تا تصویری منصفانه از سازمان ارائه شود. در اینجا لیستی از انواع مختلف هزینه هایی که معمولاً توسط یک سازمان متحمل می شوند و همچنین پیامدهای آنها در مورد هزینه سفارش کار آمده است.
مواد مستقیم
از آنجایی که هزینه‌یابی سفارش کار بیشتر در بخش تولید دنبال می‌شود، مواد مورد استفاده اولین نوع هزینه‌هایی هستند که متحمل می‌شوند. محاسبه این هزینه ها بسیار ساده است. اکثر شرکت ها قبلاً کارهای مختلفی را انجام داده اند و می توانند مواد مورد نیاز برای انجام کار را با دقت قابل توجهی دقیق کنند. ممکن است تفاوت‌های جزئی در هزینه‌های مواد پیش‌بینی‌شده و واقعی وجود داشته باشد، اما این تفاوت‌ها ناچیز هستند، مگر اینکه مدیریت ناکارآمد یا هدر رفت گسترده وجود داشته باشد. در هزینه یابی سفارش کار، زمانی که مواد مصرف می شوند، به بخشی از موجودی تبدیل می شوند. مواد خام تبدیل به کار در حال پیشرفت می شود. سپس تبدیل به کالای تمام شده می شود که بلافاصله فروخته می شود زیرا کار تنها پس از توافق در مورد فروش انجام شد.
کار مستقیم
کار مستقیم بسیار شبیه مواد مستقیم است. این هزینه نیز می تواند با درجه بالایی از دقت تعیین شود. با این حال، بر خلاف تصور عمومی، نیروی کار بلافاصله هزینه نمی شود. همچنین هزینه محصول است. این بدان معنی است که درست مانند مواد، هزینه های نیروی کار به مواد اولیه اضافه می شود و تا پایان فروش به عنوان موجودی ذخیره می شود.
سربار تولید
سربارها باید در یک سیستم هزینه یابی سفارش کار طبقه بندی شوند. طبقه بندی بر اساس اینکه آیا هزینه های سربار مربوط به تولید است یا خیر انجام می شود. این به این دلیل است که سربار ساخت، هزینه های محصول است. مانند نیروی کار و مواد، آنها به قیمت موجودی اضافه می شوند و تنها زمانی که موجودی فروخته می شود و معامله کامل می شود، به عنوان هزینه درج می شود.
سربار غیر تولیدی
دسته آخر سربارهایی هستند که نمی توان مستقیماً در هیچ فعالیت تولیدی ردیابی کرد. از آنجایی که این هزینه ها هزینه های ساخت نیستند، ارزش آنها در موجودی انبار ذخیره نمی شود. یک مثال خوب می تواند اجاره دفتر باشد. این سرباری است که صرف نظر از اینکه تولیدی وجود دارد یا خیر، خرج می شود. این هزینه بر اساس دوره زمانی که گذشته است تعیین می شود. اگر ماه به سررسید اجاره به پایان رسیده باشد، مهم نیست که چه! از این رو این هزینه‌ها را هزینه‌های دوره می‌نامند، برخلاف سایر هزینه‌های محصول که قبلاً ذکر شد. آنها باید در دوره ای که این هزینه ها انجام شده است هزینه کنند.
تفاوت بین هزینه های محصول و دوره بسیار ظریف است. دستمزد پرداختی به کارکنان در کارخانه به موجودی کالا اضافه می شود در حالی که حقوق پرداختی به پرسنل دفتر بلافاصله هزینه می شود. اجاره کارخانه را می توان به هزینه موجودی اضافه کرد در حالی که اجاره دفتر باید بلافاصله هزینه شود. بسته به اینکه در دفتر یا کارخانه انجام شده باشد، همین هزینه ها می توانند به هزینه های محصول یا دوره تبدیل شوند.
بدون نظر