انواع صندوق های تامینی

صندوق های تامینی به سادگی صندوق هایی با اهرم بالا و بدون مقررات هستند هستند. آنها در چند دهه گذشته یا بیشتر به وجود آمده اند. با این حال، بسیاری از مدیران صندوق از استراتژی‌های مختلف و طبقات مختلف دارایی استفاده کرده‌اند. نتیجه افزایش انواع صندوق های تامینی است. بنابراین سرمایه گذار مدرن گزینه های بسیار متنوعی برای انتخاب دارد. در این مقاله، گزینه های مختلفی را که در دسترس است توضیح خواهیم داد.

استراتژی های رویداد محور

رویدادهای بزرگ شرکتی مانند ادغام، تصاحب و ورشکستگی، تحرکات زیادی در بازار سهام ایجاد می کند. صندوق های تامینی از چنین حرکاتی بهره می برند. صندوق های زیادی وجود دارند که در چنین سرمایه گذاری هایی تخصص دارند. رویدادها نوسان ایجاد می کنند و شرط بندی های اهرمی روی این نوسان می تواند بازده استثنایی ایجاد کند.

صندوق های تامینی تحلیلگرانی را استخدام می کنند که آموزش دیده اند تا به سرعت ارزش شرکت ها را در میانه بحران مشخص کنند. سپس این صندوق ها سعی می کنند سهامی را خریداری کنند که کمتر از ارزش گذاری شده اند در حالی که همزمان شرکت هایی را که ارزش آنها بیش از حد ارزش گذاری شده را می فروشند. صندوق‌های پوشش ریسک معمولاً هم موقعیت‌های لانگ و هم موقعیت‌های فروش کوتاه را می‌گیرند، زیرا از ریسک کردن بیزار هستند.

آربیتراژ حقوق صاحبان سهام

بر خلاف ریسک بسیار، تعداد قابل توجهی از صندوق های تامینی از آربیتراژ سهام استفاده می کنند. این بدان معناست که استراتژی آنها حول محور شرط بندی بدون ریسک برای کسب درآمد می چرخد. سهام به اشکال مختلفی مانند بازار نقدی، شاخص‌های بخشی، شاخص‌های بازار و اوراق مشتقه مانند معاملات آتی معامله می‌شوند. استراتژی صندوق تامینی حول محور یافتن فرصت‌های آربیتراژ در طول معاملات روزانه چنین سرمایه‌گذاری‌هایی و سپس قرار دادن شرط‌های دارای اهرم بالا می‌چرخد. این اهرم است که این معامله را خطرناک می کند. اغلب اوقات، معامله گران از چنین معاملاتی درآمد کسب می کنند. با این حال، زمانی که همه چیز اشتباه می شود، ضرر می تواند قابل توجه باشد.

آربیتراژ وام مسکن

بازارهای توسعه یافته مانند ایالات متحده دارای بازار بسیار توسعه یافته ای برای اوراق بهادار مرتبط با وام مسکن نیز هستند. اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن و تعهدات بدهی وثیقه در حال فروخته شدن هستند. همچنین، محصولات مشتقه خارج از بورس برای این اوراق موجود است. این استراتژی مشابه آربیتراژ سهام است. تفاوت این است که محصولات وام مسکن به جای محصولات سهام استفاده می شود. بار دیگر، موقعیت‌های متفاوتی در بازارهای مختلف اتخاذ می‌شود تا تفاوت قیمت را به تصویر بکشد. اگر اهرم شدیدی که استفاده می شود نباشد، درآمد نسبتاً ناچیز خواهد بود. نسبت های اهرمی 10:1 در چنین معاملاتی کاملاً استاندارد هستند.

وجوه وجوه

نوع متفاوتی از صندوق تامینی “صندوق وجوه” نامیده می شود. این صندوق نیز مانند سایر صندوق های تامینی از سرمایه گذاران پول جمع می کند. اما عملیات این صندوق مشابه سایر صندوق های تامینی نیست. زیرا استراتژی سرمایه گذاری این صندوق غیرفعال است. این بدان معناست که این صندوق ها به سادگی پول را به صندوق های تامینی دیگر می دهند. بنابراین، هیچ معامله فعالی وجود ندارد، بلکه نظارت دوره ای و غیرفعال بر عملکرد سایر صندوق ها انجام می شود. چنین صندوق هایی از فرصتی برای تنوع بخشیدن به پرتفوی خود برای جلوگیری از ریسک ذاتی در موقعیت های صندوق تامینی خوشحال هستند. خطرات ناشی از اهرم تا حدودی با این تنوع جبران می شود.

بازارهای نوظهور

بازارهای نوظهور کشورهایی هستند که پتانسیل بالایی دارند. این کشورها معمولاً به سرعت در حال پیشرفت هستند. با این حال، بازارهای آنها به اندازه کافی توسعه نیافته است. صندوق های تامینی این مقررات پایین را به عنوان یک فرصت می بینند. از آنجایی که صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارای مقادیر هنگفتی از وجوه هستند، می‌توانند به معنای واقعی کلمه این بازارهای کوچک‌تر را به تنهایی حرکت دهند.

این استراتژی توسط بسیاری از صندوق های تامینی دنبال می شود. بازارهایی مانند برزیل و هند شاهد اعمال این استراتژی بوده اند. اکنون دولت‌های کشورهای توسعه‌یافته از نوساناتی که چنین سرمایه‌هایی می‌توانند ایجاد کنند، آگاه شده‌اند. بنابراین محدودیت های زیادی وجود دارد که میزان سرمایه گذاری هایی را که چنین سرمایه گذاران نهادی خارجی می توانند انجام دهند محدود می کند.

صندوق های جهانی

بسیاری از صندوق های تامینی بزرگ مانند صندوق کوانتومی جورج سوروس و همچنین صندوق عظیم ببر خود را به عنوان صندوق های جهانی تعریف می کنند. این بدان معنی است که آنها در مورد شرکت ها یا حتی بخش ها موضع نمی گیرند. آنها دنیای مالی را در سطحی بسیار کلان می بینند و آن حرکات را پیش بینی می کنند. به عنوان مثال، زمانی که برون سپاری برای اولین بار شروع شد، بسیاری از شرکت ها سرمایه گذاری هنگفتی را در شاخص های کلان هند و چین آغاز کردند. به طور مشابه قبل از بحران یورو، فاش شد که بسیاری از صندوق‌ها در برابر کشورهای اروپایی موقعیت‌های کوتاه دارند. جورج سوروس این استراتژی را زمانی محبوب کرد که بانک انگلستان را شکست و مدیران صندوق های تامینی را به سمت افراد مشهور سوق داد.

انتخاب یک صندوق

رویکرد معمول برای انتخاب سرمایه گذاری در سناریوی صندوق تامینی کار نمی کند. این به این دلیل است که معمولاً بازده گذشته قبل از تصمیم گیری برای سرمایه گذاری تجزیه و تحلیل می شود. با این حال، در مورد صندوق های تامینی، داده های مربوط به بازده گذشته با توجه به عمر کوتاه این صندوق ها در دسترس نیست. بنابراین سرمایه گذاران باید بر اساس پارامترهای دیگری مانند شهرت مدیر صندوق، مکانیسم های کنترل ریسک صندوق و همچنین فلسفه سرمایه گذاری خود، انتخاب خود را انجام دهند.

بنابراین، با توجه به اینکه عملاً هیچ مقرراتی برای جلوگیری از بی پروایی صندوق وجود ندارد و همچنین هیچ داده ای برای حمایت از هر نوع تصمیم گیری وجود ندارد، انتخاب یک صندوق تامینی یک کار بسیار چالش برانگیز است.