رابط کاربری مستقیماً بر قابلیت استفاده یک سیستم ERP تأثیر می گذارد. یک رابط کاربری با طراحی مناسب دسترسی مناسب به عملکردهای مورد نظر سیستم را فراهم می کند و امکان اجرای تراکنش ها را فراهم می کند. کاربران قبلی با پایانه‌های گنگ (ASCII) به سیستم دسترسی پیدا می‌کردند که کمبودهای کاربردی زیادی داشت و این منجر به پذیرش بعدی رابط کاربری گرافیکی (اغلب با ظاهر و احساس MS Windows) در طول دهه 1990 شد. با ظهور فناوری اینترنت، رابط کاربری بیشتر به پورتال سازمانی تبدیل شد که دسترسی آسان بین مشتری اینترنت و سرور برنامه را فراهم می کند.
رابط کاربری مبتنی بر اینترنت: این محبوب ترین نوع رابط کاربری در حال حاضر به دلیل راحتی در دسترسی به برنامه های ERP حتی از یک مکان راه دور است. تعمیر و نگهداری توسط مدیر سیستم نیز آسان تر است، زیرا آنها نیازی به رفتن به دسکتاپ فردی یا استفاده از نرم افزارهای توزیع نرم افزار اضافی برای نگهداری ندارند. برنامه سرور اینترنتی به عنوان یک دروازه بین مشتری اینترنت (IC) و سرور برنامه کاربردی به منظور نمایش عملکرد ERP در دامنه اینترنت استفاده می شود.
معماری رابط کاربری اینترنت در نمودار زیر نشان داده شده است:
مدیریت کاربر: قابلیت مدیریت کاربر برای ایجاد کاربر، ارائه لاگین کاربر و رمز عبور و دادن مجوز به کاربران استفاده می شود. مجوزهای کاربر به نقش آنها در یک شرکت بستگی دارد. برای اینکه بتوانند با برنامه های ERP کار کنند، کاربران باید دارای مجوز جلسه، مجوز پایگاه داده و مجوز کتابخانه باشند. در طول نصب ERP، برخی از نقش های پیش فرض به طور خودکار ایجاد می شوند. نقش‌های پیش‌فرض اطمینان می‌دهند که کاربران می‌توانند از مرورگر منو و عملکردها و دستورات مرتبط با آن استفاده کنند.
نوع کاربران: انواع مختلفی از کاربران برای یک بسته ERP وجود دارد که به طور کلی می توان آنها را به صورت زیر طبقه بندی کرد:
- کاربران عادی، که مجوزهای محدودی برای شروع جلسات، دسترسی به فیلدهای جدول، کار با داده های مربوط به شماره های خاص شرکت (پایگاه داده) و غیره دارند.
- کاربران فوق العاده که دارای مجوزهای نامحدود هستند. یک مدیر سیستم نمونه خوبی از یک کاربر فوق العاده است.
مجوز کاربران وابسته به نقش: از دیدگاه کاربر، یک نقش نشان دهنده یک عملکرد در یک سازمان است. در ERP، یک نقش مجموعه ای از مجوزها را برای یک عملکرد در یک شرکت (پایگاه داده) نشان می دهد. مجوزهای کاربر که برای هر نقش به جای هر کاربر تعریف می شوند، به طور قابل توجهی داده های اضافی را کاهش می دهند. بنابراین مجوزهای کاربران عادی در نقش هایی تعریف می شوند که می توان به آنها پیوند داد. مفهوم نقش یک روش کاربرپسند برای افزودن سریع کاربران جدید یا به‌روزرسانی مجوزهای کاربر ارائه می‌کند.
از آنجا که یک کارمند می تواند بیش از یک وظیفه در یک شرکت داشته باشد، ممکن است بیش از یک نقش به کاربر اختصاص داده شود. یک نقش همچنین می تواند حاوی بیش از یک نقش فرعی باشد که می تواند نقش های فرعی نیز داشته باشد. همه این نقش ها و نقش های فرعی یک درخت نقش را تشکیل می دهند که با مرورگر نقش قابل مشاهده است. مرورگر نقش درخت نقش را در یک رابط کاربری گرافیکی نشان می دهد.
مجوزهای وابسته به نقش را می توان در سطوح اجزای زیر در یک سیستم ERP تعریف کرد:
- مجوزهای جلسه – مجوزهای جلسه مشخص می کند که کاربران می توانند کدام جلسات را شروع کنند و چه کاری می توانند با این جلسات انجام دهند.
- مجوزهای پایگاه داده – مجوزهای پایگاه داده اقداماتی را که کاربران می توانند روی جداول پایگاه داده مشخص شده و فیلدهای مرتبط در جدول پایگاه داده انجام دهند را مشخص می کند.
- مجوزهای کتابخانه – سیستم ERP از انواع رابط های مختلف برای ادغام برنامه های خارجی استفاده می کند که از طریق کتابخانه های پیوند پویا (DLL) با محیط ERP ارتباط برقرار می کنند. مجوزهای کتابخانه تعیین می کنند که آیا کاربرانی که به نقش مرتبط هستند می توانند به عملکردهایی که در DLL تعریف شده اند دسترسی داشته باشند یا خیر.
مجوزهای غیر وابسته به نقش: علاوه بر این مجوزهای وابسته به نقش، برخی مجوزهای اضافی را می توان مشخص کرد که با نقش کارمند تعریف نمی شوند، به عنوان مثال، پارامترهای توسعه، ترجیحات دستگاه و غیره. این مجوزهای غیر وابسته به نقش در قالب‌هایی برای کاهش داده‌های اضافی تعریف شده‌اند که سپس می‌توانند به نمایه کاربر پیوند داده شوند.
این الگوهای مربوط به مجوزهای غیر وابسته به نقش را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:
- قالب های مرتبط با توسعه
- قالب های مرتبط با متن
- قالب های مرتبط با دستگاه
بدون نظر