اکنون می‌دانیم که چگونه از مدل‌های پایه تک مرحله‌ای برای جریان نقدی آزاد به شرکت (FCFF) و جریان نقدی آزاد به سهام (FCFE) استفاده کنیم. اکنون زمان بررسی مدل های پیشرفته تر است که شامل دو یا چند مرحله است که برای آنها جریان های نقدی پیش بینی می شود. اکنون، باید درک کنیم که هیچ مدل محدودی برای محاسبه ارزش شرکت با استفاده از این معیارها وجود ندارد. اگر فرضیات مربوط به جریان نقدی آزاد به شرکت (FCFF) و جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام (FCFE) را کمی تغییر دهیم، می‌توانیم تعداد نامحدودی مدل داشته باشیم.
فهرست کردن همه مدل‌هایی که استفاده می‌شوند، هر دانش‌آموزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درعوض، باید ببینیم که چه چیزی باعث تغییرات در این مدل ها می شود. ما در این مقاله این کار را انجام خواهیم داد.
چند مرحله فرض کنیم؟
اولین سوالی که باید به آن پاسخ دهیم این است که چند مرحله از پیش بینی جریان نقدی را باید فرض کنیم تا به یک ارزیابی منصفانه برسیم.
بیایید ابتدا تعریف کنیم که مرحله به چه معناست و چرا اهمیت دارد. یک مرحله از جریان نقدی مجموعه ای از سال ها است که در آن جریان نقدی شرکت به شیوه ای مشابه رفتار می کند. به عنوان مثال، اگر یک شرکت در 5 سال آینده 7 درصد رشد جریان نقدی آزاد خود را تجربه کند، برای سهولت محاسبه می‌توانیم این 5 سال را در یک مرحله ترکیب کنیم و از یک فرمول واحد برای استخراج ارزش‌گذاری برای تمام این پنج سال استفاده کنیم. .
تغییرات رایج مورد استفاده مدل سازی دو مرحله ای، سه مرحله ای و حتی صفحه گسترده است که هر سال به طور جداگانه در نظر گرفته می شود و مفهوم مراحل به هیچ وجه کاربرد ندارد.
چگونه تعداد مراحل را تعیین کنیم؟
تعداد مراحلی که توسط تحلیلگر در ارزش گذاری استفاده می شود با ویژگی شرکت مورد ارزش گذاری مرتبط است.
- در صورتی که شرکت مورد ارزشیابی یک شرکت نسبتاً جدید باشد، انتظار می رود که نوسانات زیادی در جریان نقدی آزاد که به شرکت تعلق می گیرد وجود داشته باشد. در چند سال اول، شرکت ممکن است جریان نقدی منفی را تجربه کند. در سال‌های آتی، شرکت ممکن است جریان‌های نقدی مثبتی را تجربه کند که با نرخ بالایی رشد می‌کند و سپس نرخ رشد ممکن است قبل از اینکه در نهایت جریان‌های نقدی آزاد تثبیت شود، کاهش یابد. در این مورد، یک مدل سه مرحله ای ممکن است مرتبط باشد
- در مورد شرکت نسبتا بالغ، ممکن است جریان نقدی منفی وجود نداشته باشد. انتظار می رود نرخ رشد جریان های نقدی به دلیل چرخه های تجاری تغییر کند. بنابراین، در این مورد یک مدل رشد دو مرحله ای ممکن است مرتبط تر باشد
- در برخی موارد، تحلیلگران ممکن است به اطلاعات خاصی دسترسی داشته باشند که ممکن است به آنها امکان مدلسازی دقیق جریان های نقدی را که شرکت در طی چند سال دریافت می کند، بدهد. در چنین مواردی، مدل سازی صفحه گسترده تخمین بسیار دقیق تری ارائه می دهد.
از این رو، بر اساس ویژگی های شرکت، مدل مربوطه ممکن است تصمیم گیری شود.
از کدام متریک استفاده کنیم؟
سوال بعدی که مطرح می شود این است که کدام معیار جریان نقدی آزاد باید استفاده شود. آیا جریان نقدی آزاد به شرکت پیش بینی دقیق تری ارائه می دهد؟ یا جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام مرتبط تر است؟ این یک سوال نسبتاً ساده برای پاسخ دادن است. اگر فقط دیدگاه سهامداران را در نظر بگیریم، باید از جریان نقد آزاد به حقوق صاحبان سهام استفاده کنیم. در موارد دیگر، جریان نقدی آزاد به شرکت ممکن است استفاده شود. بنابراین هر مدل دارای دو تغییر خواهد بود مانند مدل دو مرحله ای با استفاده از جریان نقدی آزاد به شرکت و مدل دو مرحله ای با استفاده از جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام.
چگونه جریان نقدی رایگان را تخمین بزنیم؟
سوال بعدی به نحوه محاسبه نرخ رشد برای انتخاب های متریک جریان نقدی مربوط می شود. زمانی که از سود سهام استفاده می‌کردیم، چاره‌ای نداشتیم جز اینکه فرضیاتی در مورد میزان رشد سود سهام داشته باشیم.
وقتی صحبت از جریان های نقدی آزاد می شود، دو گزینه داریم:
- به عنوان مثال، ما فقط می‌توانیم به سادگی در مورد نرخ رشد این جریان‌های نقدی در سال‌های آینده فرضیاتی داشته باشیم. برای مثال، ممکن است فرض کنیم که جریان نقدی آزاد به شرکت برای 5 سال آینده 7 درصد رشد خواهد کرد. بدیهی است که این یک ارزش بسیار نادرست و نادرست از شرکت ارائه می دهد.
- ثانیاً، جریان های نقدی آزاد برای تحلیل بیشتر باز است. ما می‌توانیم محاسبه کنیم که حرکت در اجزای مجزای جریان‌های نقدی چگونه خواهد بود و در نتیجه جریان‌های نقدی را استخراج کنیم. برای مثال، می‌توانیم از تغییرات در خالص استقراض و سرمایه‌گذاری در گردش به عنوان ورودی استفاده کنیم و جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام را به عنوان خروجی استخراج کنیم. این مدل دقت بیشتری دارد. با این حال، همچنین مستلزم آن است که تحلیلگر باید به اطلاعاتی در مورد نحوه برنامه ریزی شرکت برای تغییر جریان های نقدی خود در دوره های آتی دسترسی داشته باشد. برای مدت کوتاهی، مثلاً 5 سال، این اطلاعات قابل دستیابی است. فراتر از آن، حدس و گمان محض است زیرا حتی شرکت در موقعیتی نیست که بتواند پیش بینی دقیقی برای چنین افق زمانی طولانی داشته باشد.
بدون نظر