فصل 1 “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “اهمیت مسئولیت پذیری” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند خود را برای موفقیت در نقش جدید خود آماده کنند.
فصل با تأکید بر اهمیت اتخاذ رویکردی فعالانه برای انتقال رهبری آغاز می‌شود. واتکینز استدلال می کند که 90 روز اول برای ایجاد اعتبار و ایجاد حرکت حیاتی است و رهبرانی که در این مدت مسئولیت را بر عهده نگیرند در خطر عقب ماندن و از دست دادن حمایت سهامداران کلیدی هستند.
برای کمک به رهبران برای آماده شدن برای نقش جدید خود، واتکینز یک فرآیند چهار مرحله ای را برای تصدی مسئولیت شرح می دهد:
خود را ارتقا دهید: این مرحله شامل ابتکار عمل برای ارتقای نامزدی خود برای این نقش و انتقال فعال دیدگاه و سبک رهبری خود به سهامداران کلیدی است.
یادگیری خود را تسریع کنید: در این مرحله، واتکینز بر اهمیت انجام یک ارزیابی کامل از نقش جدید، از جمله فرهنگ، ارزش ها و انتظارات سازمان تاکید می کند. او راهنمایی های عملی در مورد چگونگی شناسایی سهامداران کلیدی، تعیین اولویت ها و ایجاد یک شبکه پشتیبانی قوی ارائه می دهد.
تطبیق استراتژی با موقعیت: این مرحله شامل ایجاد یک برنامه روشن و مختصر برای 90 روز اول، بر اساس درک عمیق از نقاط قوت، ضعف و فرصت های سازمان است.
پیروزی های اولیه ایمن: در نهایت، واتکینز بر اهمیت تضمین بردهای اولیه در 90 روز اول، به منظور ایجاد شتاب و ایجاد اعتبار نزد سهامداران کلیدی، تاکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین درباره مشکلات و چالش‌های رایجی که رهبران ممکن است در طول این فرآیند با آن مواجه شوند، هشدار می‌دهد، مانند مقاومت در برابر تغییر، عدم حمایت سهامداران کلیدی و عدم تطبیق با شرایط جدید.
به طور کلی، فصل 1 یک نمای کلی از اینکه چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند خود را برای موفقیت در نقش جدید خود آماده کنند، با اتخاذ رویکردی پیشگیرانه برای انتقال رهبری و تمرکز بر ایجاد اعتبار و حرکت در 90 روز اول ارائه می دهد.

فصل 2 کتاب “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “ارزیابی نقاط قوت و ضعف شما” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند مهارت ها، توانایی ها و سبک رهبری خود را ارزیابی کنند تا زمینه های بهبود را شناسایی کنند. و بر روی نقاط قوت خود بسازند.
فصل با تأکید بر اهمیت خودآگاهی برای رهبری مؤثر آغاز می شود. واتکینز استدلال می کند که رهبرانی که درک روشنی از نقاط قوت و ضعف خود دارند، برای رهبری تیم خود و هدایت پویایی های پیچیده سازمانی مجهزتر هستند.
برای کمک به رهبران در ارزیابی نقاط قوت و ضعف خود، واتکینز چارچوبی برای خودارزیابی ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
نقاط قوت خود را شناسایی کنید: این مرحله شامل بازتاب موفقیت ها و دستاوردهای گذشته و همچنین بازخورد دیگران است تا زمینه های تخصص و نقاط قوت رهبری خود را شناسایی کنید.
نقاط ضعف خود را بشناسید: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می‌کند تا زمینه‌هایی را که ممکن است در آن‌ها تجربه کمتری داشته یا اثربخشی کمتری دارند، شناسایی کنند تا استراتژی‌هایی برای بهبود ایجاد کنند.
سبک خود را درک کنید: این مرحله شامل تفکر در مورد سبک رهبری خود و اینکه دیگران چگونه ممکن است آن را درک کنند، به منظور ایجاد خودآگاهی و تطبیق رویکرد خود در صورت نیاز است.
پاسخگویی به نیازهای توسعه: در نهایت، واتکینز بر اهمیت توسعه برنامه ای برای بهبود در زمینه هایی که ممکن است ضعیف تر یا کمتر تجربه شده باشید، تاکید می کند تا مهارت های خود را بسازید و اثربخشی خود را به عنوان یک رهبر افزایش دهید.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت جستجوی بازخورد از دیگران، از جمله همکاران، مربیان، و مربیان، برای به دست آوردن دیدگاه عینی تر در مورد نقاط قوت و ضعف خود تأکید می کند.
به طور کلی، فصل 2 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا نقاط قوت و ضعف خود را ارزیابی کنند، خودآگاهی ایجاد کنند و استراتژی هایی برای بهبود توسعه دهند تا در نقش جدید خود مؤثرتر باشند.

فصل 3 از “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “روشن کردن انتظارات” است و بر این تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند انتظارات روشنی را با رئیس خود، تیم خود و سایر سهامداران کلیدی ایجاد کنند تا اعتماد و اعتماد ایجاد کنند. هم ترازی.
فصل با تأکید بر اهمیت وضوح در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می‌کند که رهبرانی که درک روشنی از نقش، مسئولیت‌ها و انتظارات عملکرد خود دارند، برای موفقیت در نقش جدید خود موقعیت بهتری دارند.
برای کمک به رهبران در شفاف سازی انتظارات، واتکینز چارچوبی برای ایجاد انتظارات ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
ایجاد گفتگو: این مرحله شامل شروع گفتگو با رئیس، تیم و سایر ذینفعان کلیدی برای روشن کردن انتظارات آنها و هماهنگی با اولویت ها است.
توافق بر سر اولویت ها: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می کند تا با رئیس و تیم خود برای تعیین اولویت های روشن برای 90 روز اول، بر اساس درک مشترک از اهداف استراتژیک سازمان، همکاری کنند.
تعریف موفقیت: این مرحله شامل تعریف موفقیت در نقش جدید، بر اساس معیارهای عملکرد و نقاط عطف خاص است که با سهامداران کلیدی توافق شده است.
شفاف سازی نقش ها و مسئولیت ها: در نهایت، واتکینز بر اهمیت شفاف سازی نقش ها و مسئولیت ها با تیم خود و سایر سهامداران کلیدی، به منظور جلوگیری از سردرگمی و اطمینان از پاسخگویی، تأکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت گوش دادن فعال، پرسیدن سؤالات شفاف و ایجاد اعتماد با سهامداران کلیدی به منظور ایجاد انتظارات روشن تأکید می کند.
به طور کلی، فصل 3 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا انتظارات روشنی را با رئیس، تیم و سایر ذینفعان کلیدی خود ایجاد کنند تا اعتماد و همسویی ایجاد کنند و خود را برای موفقیت در نقش جدید خود قرار دهند.

فصل 4 از “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “تسریع در یادگیری شما” است و بر این تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند به سرعت درباره سازمان، صنعت و چشم انداز رقابتی جدید خود بیاموزند تا تصمیمات آگاهانه بگیرند و اقدام قاطعانه انجام دهد
فصل با تأکید بر اهمیت سرعت در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می کند که رهبرانی که می توانند به سرعت محیط جدید خود را ارزیابی کنند و شروع به اقدام کنند، احتمال موفقیت بیشتری در نقش جدید خود دارند.
برای کمک به رهبران در سرعت بخشیدن به یادگیری خود، واتکینز چارچوبی برای یادگیری ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
جمع آوری اطلاعات: این مرحله شامل جمع آوری اطلاعات در مورد فرهنگ، تاریخچه، استراتژی، ساختار و سهامداران کلیدی سازمان و همچنین صنعت و چشم انداز رقابتی است.
مفروضات خود را بیازمایید: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می‌کند تا مفروضات خود را در مورد سازمان و محیط آن با جستجوی دیدگاه‌های متنوع و به چالش کشیدن تعصبات خود آزمایش کنند.
تمرکز بر آنچه مهم است: این مرحله شامل اولویت بندی تلاش های یادگیری شما بر اساس حیاتی ترین مسائل پیش روی سازمان و تصمیمات کلیدی است که باید در 90 روز اول گرفته شوند.
از شبکه خود استفاده کنید: در نهایت، واتکینز بر اهمیت ایجاد و استفاده از شبکه ای از مربیان، مشاوران و همکارانی که می توانند در طول فرآیند یادگیری راهنمایی و پشتیبانی کنند، تأکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت فروتنی، کنجکاوی و اتخاذ یک رویکرد استراتژیک برای یادگیری به منظور تسریع درک شما از محیط جدید تأکید می کند.
به طور کلی، فصل 4 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا به یادگیری خود سرعت بخشند و به سرعت درک عمیقی از سازمان، صنعت و چشم انداز رقابتی جدید خود به دست آورند تا تصمیمات آگاهانه و اقدام قاطعانه اتخاذ کنند.

فصل 5 “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “پیروزی های اولیه مطمئن” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند در نقش جدید خود پیشرفت ملموس داشته باشند و برای موفقیت بلندمدت حرکت ایجاد کنند.
فصل با تأکید بر اهمیت پیروزی های اولیه در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می‌کند که رهبرانی که می‌توانند به سرعت اثربخشی خود را نشان دهند و پیشرفت ملموسی داشته باشند، به احتمال زیاد حمایت می‌شوند و برای موفقیت بلندمدت حرکت می‌کنند.
برای کمک به رهبران برای تضمین پیروزی های اولیه، واتکینز چارچوبی برای شناسایی و اجرای فرصت های اولیه ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
شناسایی برنده های اولیه: این مرحله شامل شناسایی فرصت های اولیه برای ایجاد تأثیر ملموس بر سازمان، بر اساس درک عمیق از اولویت ها و چالش های کلیدی سازمان است.
ایجاد ائتلاف: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می‌کند تا ائتلاف‌هایی از حامیانی بسازند که می‌توانند به پیروزی‌های اولیه کمک کنند، از جمله سهامداران کلیدی، همکاران با نفوذ و اعضای تیم با عملکرد بالا.
اقدام سریع: این مرحله شامل انجام اقدامات سریع برای استفاده از فرصت های اولیه و ایجاد پیشرفت ملموس، در عین حال مدیریت ریسک ها و اجتناب از گام های اشتباه است.
تثبیت سود و تولید برنده‌های بیشتر: در نهایت، واتکینز بر اهمیت تثبیت برنده‌های اولیه و استفاده از آنها به‌عنوان بستری برای کسب بردهای بیشتر در بلندمدت، با ایجاد موفقیت‌های خود، گسترش شبکه حامیان خود، و همسو کردن اقدامات خود با اهداف استراتژیک سازمان
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت تمرکز، انعطاف پذیر ماندن و برقراری ارتباط موثر با سهامداران کلیدی به منظور ایجاد شتاب و حمایت برای موفقیت بلندمدت تاکید می کند.
به طور کلی، فصل 5 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا بتوانند پیروزی های اولیه را تضمین کنند و حرکتی برای موفقیت بلندمدت در نقش جدید خود ایجاد کنند.

فصل 6 از “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “مذاکره موفقیت” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند در مورد انتظارات، منابع و حمایت با سهامداران کلیدی مذاکره کنند تا خود را برای موفقیت در خود آماده کنند. نقش جدید
فصل با تأکید بر اهمیت مذاکره در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می کند که رهبرانی که می توانند به طور مؤثر با سهامداران کلیدی مذاکره کنند، به احتمال زیاد حمایت و منابع مورد نیاز برای موفقیت در نقش جدید خود را به دست می آورند.
برای کمک به رهبران در مذاکره موفقیت آمیز، واتکینز چارچوبی برای مذاکره فراهم می کند که شامل چهار مرحله کلیدی است:
ارزیابی وضعیت: این مرحله شامل ارزیابی انتظارات، منابع، و حمایت سهامداران کلیدی، و همچنین سطح فوریت و احتمال درگیری در فرآیند مذاکره است.
استراتژی مذاکره خود را بسازید: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می‌کند تا یک استراتژی مذاکره شفاف ایجاد کنند که اهداف خود و همچنین منافع و نگرانی‌های سهامداران کلیدی را در نظر بگیرد.
انجام مذاکره: این مرحله شامل انجام خود مذاکره، با استفاده از انواع تکنیک ها و استراتژی های مذاکره برای دستیابی به اهداف خود و همچنین ایجاد و حفظ روابط با سهامداران کلیدی است.
پیگیری از طریق توافقات: در نهایت، واتکینز بر اهمیت پیگیری توافقات انجام شده در طول فرآیند مذاکره، به منظور ایجاد اعتبار و اعتماد با سهامداران کلیدی، تاکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت گوش دادن فعالانه، چارچوب بندی مجدد مسائل برای یافتن زمینه های مشترک و استفاده از مذاکره به عنوان ابزاری برای ایجاد روابط و دستیابی به نتایج برد-برد تأکید می کند.
به طور کلی، فصل 6 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا انتظارات، منابع و پشتیبانی را با سهامداران کلیدی مذاکره کنند تا خود را برای موفقیت در نقش جدید خود آماده کنند.

فصل 7 کتاب “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “تسریع در یادگیری” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند یادگیری و درک خود را از سازمان تسریع بخشند تا تصمیمات آگاهانه بگیرند و اقدامات موثری را انجام دهند. نقش جدید
فصل با تأکید بر اهمیت یادگیری در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می کند که رهبرانی که می توانند به سرعت در مورد فرهنگ، ساختار و ذینفعان کلیدی سازمان بیاموزند، احتمالاً تصمیمات آگاهانه و اقدام مؤثری را انجام می دهند.
برای کمک به رهبران در سرعت بخشیدن به یادگیری خود، واتکینز چارچوبی برای یادگیری ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
نیازهای آموزشی خود را ارزیابی کنید: این مرحله شامل شناسایی دانش و مهارت های کلیدی مورد نیاز برای موفقیت در نقش جدید، بر اساس درک عمیق از فرهنگ، ساختار و چالش های کلیدی سازمان است.
طرح یادگیری خود را طراحی کنید: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می‌کند تا یک برنامه آموزشی طراحی کنند که شامل طیف وسیعی از فعالیت‌های یادگیری، مانند جلسات با سهامداران کلیدی، بازدید از سایت و برنامه‌های آموزشی باشد.
تهاجمی بیاموزید: این مرحله شامل درگیر شدن فعالانه در فعالیت های یادگیری مشخص شده در برنامه یادگیری شما، در عین حال جستجوی فرصت های یادگیری اضافی و استفاده از طیف وسیعی از تکنیک های یادگیری برای تسریع یادگیری است.
یادگیری خود را مدیریت کنید: در نهایت، واتکینز بر اهمیت مدیریت فرآیند یادگیری با تعیین اهداف، ردیابی پیشرفت و انعکاس تجربیات یادگیری خود به منظور بهبود مستمر تأکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت ذهن باز ماندن، پرسیدن سوال و جستجوی بازخورد به منظور تسریع یادگیری و درک شما از سازمان تاکید می کند.
به طور کلی، فصل 7 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا به یادگیری و درک خود از سازمان سرعت بخشند تا تصمیمات آگاهانه بگیرند و در نقش جدید خود اقدام مؤثری انجام دهند.

فصل 8 کتاب “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “استراتژی تطبیق با موقعیت” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند وضعیت سازمان را ارزیابی کنند و استراتژی ایجاد کنند که با چالش ها و فرصت های منحصر به فرد آن هماهنگ باشد. .
فصل با تأکید بر اهمیت تطبیق استراتژی با موقعیت آغاز می شود. واتکینز استدلال می‌کند که رهبرانی که می‌توانند استراتژی متناسب با چالش‌ها و فرصت‌های منحصربه‌فرد سازمان را توسعه دهند، احتمالاً در نقش جدید خود موفق خواهند شد.
برای کمک به رهبران در تطبیق استراتژی با موقعیت، واتکینز چارچوبی برای توسعه استراتژی ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
ارزیابی وضعیت: این مرحله شامل ارزیابی محیط خارجی، قابلیت های داخلی سازمان و چالش ها و فرصت های کلیدی پیش روی سازمان است.
شفاف سازی اولویت های استراتژیک: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می کند تا اولویت های استراتژیک کلیدی را که تصمیم گیری و تخصیص منابع آنها را هدایت می کند، روشن کنند.
توسعه استراتژی: این مرحله شامل توسعه یک استراتژی جامع است که با چالش ها و فرصت های منحصر به فرد سازمان همسو می شود و برای دستیابی به اولویت های استراتژیک مشخص شده در مرحله قبل طراحی شده است.
بردهای اولیه ایمن: در نهایت، واتکینز بر اهمیت تضمین بردهای اولیه به منظور ایجاد شتاب و اعتبار تاکید می کند، در حالی که در صورت نیاز استراتژی را آزمایش و اصلاح می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت همکاری، ارتباطات و انعطاف پذیری در توسعه استراتژی همسو با چالش ها و فرصت های منحصر به فرد سازمان تاکید می کند.
به طور کلی، فصل 8 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می‌کند تا با ارزیابی وضعیت سازمان، شفاف‌سازی اولویت‌های استراتژیک، توسعه یک استراتژی جامع و تضمین پیروزی‌های اولیه برای ایجاد شتاب و اعتبار، استراتژی را با موقعیت تطبیق دهند.

فصل 9 از “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “موفقیت مذاکره” است و بر این تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند انتظارات و اهداف روشن را با سهامداران کلیدی مذاکره کنند تا از موفقیت در نقش جدید خود اطمینان حاصل کنند.
فصل با تأکید بر اهمیت مذاکره در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می کند که رهبرانی که می توانند انتظارات و اهداف روشن را با سهامداران کلیدی مذاکره کنند، به احتمال زیاد در نقش جدید خود موفق خواهند شد.
برای کمک به رهبران در مذاکره موفقیت آمیز، واتکینز چارچوبی برای مذاکره فراهم می کند که شامل چهار مرحله کلیدی است:
شناسایی ذینفعان کلیدی: این مرحله شامل شناسایی ذینفعان کلیدی است که برای موفقیت رهبر حیاتی هستند و نیازها و علایق آنها را درک کنید.
شفاف سازی انتظارات و اهداف: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می کند تا در گفتگوی باز و صادقانه با ذینفعان کلیدی شرکت کنند تا انتظارات و اهداف خود را روشن کنند، و هر حوزه احتمالی درگیری را شناسایی کنند.
ارزیابی وضعیت: این مرحله شامل ارزیابی پویایی قدرت و خطرات بالقوه مرتبط با فرآیند مذاکره، و توسعه یک استراتژی مذاکره است که برای دستیابی به اهداف رهبر طراحی شده و در عین حال روابط مثبت با سهامداران کلیدی را نیز حفظ می کند.
مدیریت مذاکره: در نهایت، واتکینز بر اهمیت مدیریت فرآیند مذاکره از طریق برقراری ارتباط موثر، ایجاد روابط و حفظ تمرکز بر موفقیت بلندمدت سازمان تاکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت انعطاف پذیر بودن، نگرش باز و تمایل به سازش برای مذاکره موفقیت در یک محیط سازمانی پیچیده و پویا تاکید می کند.
به طور کلی، فصل 9 چارچوب جامعی را برای رهبران فراهم می کند تا با شناسایی ذینفعان کلیدی، شفاف سازی انتظارات و اهداف، ارزیابی وضعیت و مدیریت مؤثر فرآیند مذاکره، در مورد موفقیت مذاکره کنند.

فصل 10 از “90 روز اول” نوشته مایکل دی واتکینز با عنوان “دستیابی به پیروزی های اولیه” است و بر این موضوع تمرکز دارد که چگونه رهبران تازه منصوب شده می توانند در نقش جدید خود به موفقیت های اولیه دست یابند تا شتاب ایجاد کنند و اعتبار را نزد سهامداران کلیدی ایجاد کنند.
فصل با تأکید بر اهمیت دستیابی به پیروزی های اولیه در انتقال رهبری آغاز می شود. واتکینز استدلال می‌کند که رهبرانی که می‌توانند به موفقیت‌های اولیه دست یابند، احتمال بیشتری برای ایجاد حرکت، اعتبار و حمایت سهامداران کلیدی دارند.
برای کمک به رهبران برای دستیابی به پیروزی های اولیه، واتکینز چارچوبی ارائه می دهد که شامل چهار مرحله کلیدی است:
شناسایی فرصت ها: این مرحله شامل شناسایی زمینه های کلیدی است که رهبر می تواند در کوتاه مدت تأثیر مثبتی داشته باشد، مانند بهبود کارایی عملیاتی، افزایش درآمد یا افزایش رضایت مشتری.
اولویت‌بندی فرصت‌ها: در این مرحله، واتکینز رهبران را تشویق می‌کند تا فرصت‌های شناسایی‌شده در مرحله قبل را بر اساس تأثیر بالقوه و امکان‌سنجی آن‌ها اولویت‌بندی کنند و تلاش‌های خود را بر روی فرصت‌های با بالاترین اولویت متمرکز کنند.
برنامه ریزی و اجرا: این مرحله شامل تدوین یک برنامه روشن برای دستیابی به فرصت های شناسایی شده و اجرای موثر برنامه با تمرکز بر ارائه نتایج قابل اندازه گیری است.
ارتباط برقرار کنید و موفقیت را جشن بگیرید: در نهایت، واتکینز بر اهمیت ارتباط موفقیت های به دست آمده با سهامداران کلیدی و جشن گرفتن پیروزی ها به منظور ایجاد حرکت و ایجاد اعتبار تأکید می کند.
در سرتاسر فصل، واتکینز توصیه‌ها و مثال‌های عملی را برای کمک به رهبران در اجرای هر یک از این مراحل ارائه می‌کند. او همچنین بر اهمیت فعال بودن، داده محور بودن و مشارکت در دستیابی به پیروزی های اولیه تأکید می کند.
به طور کلی، فصل 10 چارچوبی جامع برای رهبران فراهم می‌کند تا با شناسایی فرصت‌ها، اولویت‌بندی آنها، برنامه‌ریزی و اجرای مؤثر، و برقراری ارتباط و جشن موفقیت با سهامداران کلیدی، به پیروزی‌های اولیه دست یابند.