در این زمان‌های پرتلاطم که محیط کسب‌وکار با عدم اطمینان و مملو از انواع خطرات مشخص می‌شود، شرکت‌ها باید برای موارد احتمالی و اضطراری برنامه‌ریزی کنند. آمادگی در برابر بلایا که شرکت ها از خود نشان می دهند، کمک زیادی به سازگاری آنها با شرایط در حال تغییر هنگام وقوع فاجعه می کند. به عنوان مثال، شرکت ها ممکن است مجبور باشند با بلایای طبیعی و انسانی مانند زلزله و حملات تروریستی مقابله کنند. در سرتاسر جهان، کشورهای مختلف دارای ریسک‌های متفاوتی هستند و از این رو، شرکت‌ها باید اطمینان حاصل کنند که آمادگی آنها در برابر بلایا مطابق با خطر خاصی است که مکان و منطقه‌ای که در آن مستقر هستند دارد. این امر به ویژه در مورد شرکت‌های چندملیتی که در چندین کشور فعالیت می‌کنند و باید برنامه‌های تداوم کسب‌وکار خود را بر اساس موقعیت مکانی تنظیم کنند، صادق است.
برای مثال، سیتی بانک بسته به خطرات خاصی که هر کشور برای عملیات خود دارد، یک طرح آمادگی در برابر بلایا برای همه مکان‌های خود در سراسر جهان دارد. در اندونزی، بانک یک طرح اضطراری برای پوشش زلزله و سایر بلایای طبیعی دارد، در حالی که در کشورهایی مانند هند، این بانک برای اعتصابات و ناآرامی‌های داخلی بودجه اختصاص می‌دهد.
از این رو، این در ماهیت چیزها برای این شرکت ها است که اطمینان حاصل کنند که آمادگی آنها در برابر بلایا از نظر فکر جهانی است، اما در اجرا محلی است. این مؤلفه Glocal به این معنی که شرکت‌های جهانی باید خود را با شرایط محلی تطبیق دهند، پیش شرط لازم برای شرکت‌های چندملیتی قبل از شروع فعالیت در کشورهای مختلف در سراسر جهان است.
علاوه بر این، طرح‌های تداوم کسب‌وکار در سراسر جهان از نظر تمرکز و دامنه بسیار متفاوت است. برای مثال، در سنگاپور، اکثر شرکت‌های بزرگ فناوری اطلاعات مانند IBM مجبور نیستند برای قطع برق و اختلال در خدمات اولیه برنامه‌ریزی کنند، زیرا زیرساخت‌ها در سطح جهانی هستند و از کار می‌افتند . از سوی دیگر، در کشورهایی مانند هند، متخصصان فناوری اطلاعات باید این ملاحظات را نیز در نظر بگیرند. علاوه بر این، این شرکت‌ها باید اطمینان حاصل کنند که سیستم‌های ارتباطی آنها در مواقع اضطراری کار می‌کنند، همانطور که تاکید بر اطمینان از تضمین ارائه‌دهنده خدمات تلفن همراه از خدمات بدون وقفه است. این ملاحظات عمدتاً در کشورهای اسکاندیناوی و در کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی وجود ندارد.
البته در سال‌های اخیر کشورهایی مانند انگلستان نیز شاهد ناآرامی‌های داخلی بوده‌اند و از این رو، به هیچ وجه قطعی نیست که کشورهای غربی و کشورهای ذکر شده در بالا از هرج و مرج و بی نظمی ساخته دست بشر مصون باشند. از این رو، نکته کلیدی این است که شرکت‌ها باید در هر کجا که هستند و هر کاری که انجام می‌دهند برای بدترین شرایط آماده باشند و آمادگی در برابر بلایا مطمئناً در تضمین تداوم تجارت در مواقع اضطراری کمک زیادی می‌کند. نکته ای که باید به آن توجه شود این است که شرکت ها ممکن است در کشورهای مختلف درک ریسک متفاوتی داشته باشند. با این حال، این مانع از اتخاذ یک طرح جهانی که مطابق با مشخصات محلی تنظیم شده است، نیست.
در نهایت، شرکت‌ها در سراسر جهان تیم‌های کاهش خطر خود را برای مراقبت از شرایط اضطراری محلی و جهانی دارند. به عنوان مثال، حملات 911 و سونامی 311 ژاپن، بازارهای جهانی را به همان اندازه که مناطق محلی را که در آن حمله کردند، مختل کردند. بنابراین توجه به این نکته مهم است که هم مکان و هم تفکر جهانی برای شرکت ها هنگام تهیه برنامه های مدیریت بلایا مهم است.
بدون نظر