در چند مقاله قبلی نحوه محاسبه جریان های نقدی آزاد که به شرکت به عنوان یک کل و همچنین سهامداران سهام تعلق می گیرد را فهمیدیم. با این حال، در حین انجام این تحلیل، ما یک فرض ضمنی داشتیم. ما فرض کردیم که تنها دو دسته از وجوه در دسترس شرکت وجود دارد، این سرمایه و بدهی است.
این فرض در دنیای نظری خوب است. این به ما کمک می کند تا درک اساسی از نحوه عملکرد جریان های نقدی آزاد داشته باشیم. با این حال، این روش در زندگی واقعی کار نمی کند. در زندگی واقعی، بسیاری از حالت های ترکیبی مالی می توانند مورد استفاده قرار گیرند. یکی از حالت های رایج استفاده از سهام ترجیحی است.
فقط برای تازه کردن حافظه شما، سهام ممتاز تا حدی مانند بدهی و تا حدودی مانند سهام رفتار می کنند. نرخ بازده ثابتی دارند. اما در صورت عدم وجود سود در سال جاری، پرداخت این سود ثابت برای شرکت الزامی نیست.
در این مقاله به چگونگی تأثیر سهام ممتاز بر محاسبه جریان‌های نقدی آزاد می‌پردازیم.
سهام ممتاز: مانند بدهی رفتار می شود:
تا آنجا که به جریان های نقدی مربوط می شود، سهام ممتاز باید مانند بدهی تلقی شود. این به این دلیل است که آنها نرخ بازده ثابتی دارند و در بیشتر شرایط شرکت ها سود سهامی را که بر روی آنها تعیین شده است پرداخت می کنند. شباهت به بدهی این فرض را واقع بینانه می کند.
سود سهام ترجیحی قابل کسر مالیات نیستند:
با این حال، تفاوت ظریفی بین روش‌های سود پرداختی به بدهی و سود سهام پرداختی برای سهام ممتاز وجود دارد. سود پرداختی بابت بدهی قابل کسر مالیات است. با این حال، سهام ممتاز قانونی به عنوان بخشی از حقوق صاحبان سهام در نظر گرفته می شود. به همین دلیل است که هرگونه غرامت پرداختی به سهامداران ممتاز به عنوان هزینه مالیاتی محسوب نمی شود.
به عبارت ساده تر، سهام ممتاز قابل کسر مالیات نیستند. این امر باعث می‌شود که هنگام محاسبه جریان نقدی آزاد به دلیل حقوق صاحبان سهام و همچنین شرکت، تغییرات خاصی انجام شود. بیایید این تغییرات را مورد بحث قرار دهیم:
محاسبه جریان نقدی رایگان به شرکت (FCFF):
روش محاسبه جریان نقدی آزاد به شرکت (FCFF) یکسان است. تنها تفاوت در تنظیمات زیر است:
- اضافه کردن مجدد سود سهام ترجیحی: همراه با بهره، هنگام محاسبه جریان نقدی آزاد در دسترس شرکت، سود سهام ترجیحی را نیز اضافه می کنیم. با این حال، ما معمولا سپر مالیات بر بهره را از مبلغ بهره کاهش می دهیم. در صورت سود سهام ترجیحی، هیچ سپر مالیاتی وجود ندارد. از این رو، کل مبلغ پرداخت شده به عنوان سود تقسیمی ترجیحی به سادگی باید به جریان های نقدی اضافه شود تا جریان نقدی آزاد شرکت به دست آید.
- میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) را تعدیل کنید: همچنین، نرخی که با آن جریان های نقدی آزاد را تنزیل می کنیم، باید با گنجاندن بدهی ترجیحی اصلاح شود. قبلاً ما برای محاسبه WACC تنها با استفاده از دو جزء یعنی بدهی و حقوق صاحبان سهام استفاده می کردیم.
اکنون، از آنجایی که سه حالت مختلف تامین مالی با سه هزینه متفاوت وجود دارد، بدیهی است که WACC ما میانگین وزنی هر سه حالت خواهد بود!
محاسبه جریان نقدی رایگان به سهام (FCFE):
هنگام محاسبه جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام، باید از تعدیل شماره یک که در بالا ذکر شد استفاده کنیم، یعنی سود سهام ترجیحی را برگردانیم. با این حال، ما نباید از تنظیم شماره دو استفاده کنیم. این به این دلیل است که جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام به بهای تمام شده حقوق صاحبان سهام تنزیل می شود. در WACC تخفیف داده نمی شود.
با این حال، تعدیل دیگری وجود دارد که مختص محاسبه جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام است. در زیر به همین موضوع اشاره شده است:
- استقراض خالص را تعدیل کنید: درست همانطور که هنگام محاسبه جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام، برای بدهی تعدیل انجام دادیم، به طور مشابه باید در حقوق صاحبان سهام ترجیحی نیز اصلاحاتی انجام دهیم.
همه بازپرداخت‌ها باید از جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام کم شود، در حالی که هر نقدی که با انتشار جدید سهام ممتاز به دست می‌آید باید به جریان‌های نقدی اضافه شود. بار دیگر، باید تغییر خالص در موقعیت سهام ممتاز را در صورتی که شرکت سهام بیشتری منتشر کند و سهام قدیمی را به طور همزمان بازخرید کند، در نظر بگیریم.
به طور خلاصه، سهام ترجیحی یک روش نسبتاً رایج تأمین مالی است که توسط شرکت ها استفاده می شود. تنظیماتی که باید در فرآیند استاندارد محاسبه جریان های نقدی آزاد انجام شود، بسیار بصری و جزئی هستند. اگر دانش آموزی با محاسبه جریان های نقدی آزاد به خوبی آشنا باشد، گنجاندن سهام ترجیحی تفاوت چندانی ایجاد نخواهد کرد.
بدون نظر