محیط تیم مجازی با عدم قطعیت، عضویت سیال و پیچیدگی کار مشخص می شود. کارآمدی و کارآمدی در شرایط خاص محیط مجازی برای همه آسان نیست. کسانی که عملکردشان به ساختار قابل توجه محل کار وابسته است، قادر به ارائه پتانسیل کامل خود در تنظیمات مجازی نیستند. برای یک تیم مجازی موفق، باید در انتخاب یک عضو تیم نهایت دقت را به خرج داد. مدیر منابع انسانی و همچنین رهبر تیم مجازی باید به دنبال شایستگی هایی فراتر از مهارت های فنی و ارتباطی خوب باشند.
در اینجا شایستگی‌های فردی به‌عنوان دانش، مهارت‌ها و توانایی‌هایی تعریف می‌شوند که یک فرد برای انجام مؤثر وظایفش و همچنین کمک به تیم‌سازی دارد.
- مستقل، با انگیزه و منضبط – در محیط کار مجازی جهانی، مدیران و اعضای تیم در مکان‌های مختلف، حتی گاهی اوقات در مناطق زمانی مخالف قرار دارند. هیچ کس برای نظارت روزانه اعضا وجود ندارد. برای اطمینان از پایبندی دقیق به جدول زمانی پروژه، عضو باید بتواند اهداف و برنامه های روزانه خود را ایجاد کند و باید بتواند به جدول زمانی تعیین شده خود پایبند باشد. فرد باید از سطح تخصص لازم برای انجام وظایف محوله بدون حداقل حمایت برخوردار باشد.
- حساسیت بین فرهنگی – تیم های مجازی جهانی در سراسر مرزهای فرهنگی پراکنده شده اند. فرد باید از ظرایف سایر صفات فرهنگی آگاه باشد و بتواند به آنها احترام بگذارد. این امر باعث ایجاد تعاملات موفق و همچنین ایجاد اعتماد در بین اعضا می شود.
- مدیریت پیچیدگی و عدم قطعیت – تفاوت در مناطق زمانی، زبان ها، فرهنگ ها، ماهیت وظایف و تعاملات مبتنی بر فناوری، پیچیدگی محیط کار را افزایش می دهد. همچنین سطح مشخصی از عدم اطمینان در مورد نقش‌های درون تیم‌ها، ابزارهای فناوری برای استفاده، واگذاری وظایف و رشد شغلی وجود دارد. این همه عدم قطعیت و پیچیدگی به عنوان مانعی برای اعتماد عمل می کند. فرد باید بتواند کار را به نقاط عطف تقسیم کند، چشم انداز بلندمدت و انطباق کامل با گردش کار و فرآیندهای از پیش تعریف شده داشته باشد تا در محیط پیچیده مجازی سازنده بماند.
- فعال و مشارکتی – نظارت روزانه در محیط کار مجازی یک گزینه نیست. مانند تیم‌های کاری سنتی، در تیم‌های مجازی نیز نمی‌توان به اتاق مجاور همکار رفت تا کمک بگیرد. عضو تیم مجازی باید به اندازه کافی فعال باشد تا برای حل هر مشکلی با سایر اعضا ارتباط برقرار کند. از طرف دیگر، اعضا باید در صورت مواجهه با شرایط مشابه با سایر اعضا همکاری کنند. تنظیمات مجازی همچنین خواستار اقدام پیشگیرانه در اطلاع رسانی رهبر تیم مجازی در مورد هرگونه تاخیر و تغییر احتمالی است.
- شبکه – محیط کار مجازی منجر به انزوای اجتماعی می شود زیرا بیشتر تعاملات تیمی بر روی وظایف متمرکز است. اعضا باید با تعامل در زمینه‌هایی غیر از محل کار، شبکه‌هایی را در تیم ایجاد کنند. اینها روابط را عمیق تر می کند، شخصیت ها را درک می کند و ارتباطات معناداری ایجاد می کند. ابزارهای شبکه های اجتماعی برای تسهیل چنین تعاملاتی بهترین هستند.
- شایستگی استفاده از ابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) – فرد باید بتواند به طور موثر از انواع فناوری اطلاعات و ارتباطات برای برقراری ارتباط و همکاری با اعضای تیم استفاده کند. ابزارهای مختلف ICT عبارتند از ایمیل، کنفرانس وب، پیام فوری و غیره. فرد باید در استفاده از این ابزارها مهارت داشته باشد، اطلاعات نوشتاری و شفاهی را به شیوه ای منطقی و منسجم ارائه کند که برای دیگران به راحتی قابل درک باشد و همچنین توانایی درک عبارات را داشته باشد. ارتباط با سایر اعضا
- امانتداری، صراحت و صداقت – علاوه بر شش شایستگی فردی که در بالا ذکر شد، عضو تیم مجازی باید در برخورد با دیگران نیز قابل اعتماد و صادق باشد. او باید بتواند به وعده های خود عمل کند و در برابر هر مشکلی باز باشد. او باید بتواند وظایف محول شده خود را با سطح بالایی از صداقت انجام دهد، مانند عدم اشتراک گذاری داده های محرمانه و استفاده از اطلاعات و روش های صحیح برای کار.
درک این شایستگی های حیاتی اعضای تیم مجازی برای استخدام نامزدهای مناسب برای کار و همچنین برای طراحی برنامه های آموزشی برای اعضای تیم مجازی ضروری است. این امر باعث می شود تیم های مجازی در رسیدن به نقاط عطف پروژه خود موفق و مؤثر باشند.
بدون نظر