تیم‌هایی که معمولاً متنوع هستند، مزیت رقابتی را به سازمان‌هایی می‌دهند که مایل به پذیرش آنها هستند. با این حال، مدیریت تنوع نسلی می تواند چالش برانگیز باشد. رهبران باهوشی که ظرافت های آن را درک می کنند و سبک رهبری خود را برای تطبیق با آن تطبیق می دهند، می توانند نیروی کار چند نسلی را معجزه کنند.   

تنوع نسلی یک نقطه قوت است.

با افزایش امید به زندگی و انتخاب بیشتر و بیشتر مردم برای کار خوب در سنین بالا، تنوع نسلی نیروی کار هرگز قوی تر از این روزها نبوده است. حداکثر پنج نسل مختلف می توانند خود را در یک دفتر کار با هم بیابند.

“باشه بومر.” – عباراتی که جوانان برای تمسخر نگرش های ظاهرا قدیمی افراد مسن که معمولاً به نسل بیبی بومر تعلق دارند استفاده می کنند.

تنوع نسلی در نیروی کار مفید است

سازمان ها از این تنوع سود می برند و از سبک، ویژگی ها، توانایی ها و تمایلات منحصر به فرد هر نسل به نفع خود استفاده می کنند. با وجود تنوع نسلی، تضاد بین نسلی به وجود می آید. رهبران توانمند و تحول آفرین می دانند که این درگیری اجتناب ناپذیر است و خنثی کردن آن به عهده آنهاست.

علل تضاد بین نسلی

برای حل موفقیت آمیز مشکلی مانند درگیری بین نسلی، باید علل آن را درک کرد.

علاوه بر ویژگی ها و آرزوهای منحصر به فرد خود، هر گروه نسلی مجموعه ای مشابه از انتظارات منحصر به فرد را به میز می آورد. این انتظارات تعریف می‌کنند که گروه خاصی می‌خواهند دیگران چگونه با آن رفتار کنند، نیازهایش را برآورده کنند و به آن احترام بگذارند. زمانی که محیط کار نتواند این انتظارات را برآورده کند، تعارض رخ می دهد.

نادیده گرفتن این ویژگی ها و انتظارات منحصر به فرد منجر به شکاف روزافزون بین آنها و واقعیت های وضعیت موجود بین نسلی می شود.

از منظر رهبری، راه کاهش این شکاف، نشان دادن  همدلی و حساسیت نسبت  به نیازهای همه گروه های نسلی است.

مدیریت تنوع نسلی

در این مثال، الگوبرداری به معنای برداشتن گام‌های لازم توسط مدیریت برای تصدیق و پذیرش ویژگی‌ها و انتظارات منحصربه‌فرد گروه‌های نسلی مختلف است. محیط پذیرش و درک کارکنان را تشویق می کند تا موضع مشابهی در قبال تضاد نسلی اتخاذ کنند.