سال گذشته باب استوارت جایزه “بهترین رهبر تیم” را دریافت کرد زیرا تیم او تمام نقاط عطف را به طور دقیق و به موقع ارائه کرده بود. علاوه بر این جایزه، مسئولیت بیشتری به او داده شد تا تیمی بزرگتر و متنوع‌تر را رهبری کند که اعضای آن در 3 کشور مختلف قرار داشتند. اما امسال نه تنها نام باب در لیست نامزدهای جایزه بهترین رهبر تیم یافت نشد، بلکه تیم او حتی نتوانست به نقاط عطف پروژه دست پیدا کند. آیا شما هم در موقعیت مشابهی قرار دارید؟ اگر بله، پس این مقاله فقط اطلاعاتی را در اختیار دارد که همیشه منتظر بودید تا شما را از این وضعیت نه چندان مطلوب بیرون بکشد .
با نیاز روزافزون به زمان چرخه کوتاه تر، نوآوری افزایش یافته، هزینه های عملیاتی کمتر و استفاده از استعدادهای جهانی، تیم های مجازی به عنوان یک راه حل می آیند. تیم های مجازی مزیت رقابتی بسیار مطلوب را به سازمان ها در این سناریوی تجاری شدید می دهند. اگرچه بسیاری از سازمان‌ها تیم‌های مجازی را پذیرفته‌اند، اما تنها تعداد کمی از آنها می‌توانند آب آن را فشرده کنند، در حالی که بقیه تنها شاهد نتایج بدتری هستند. در این مقاله سعی شده است تا شش دلیل اساسی برای شکست تیم های مجازی خلاصه شود .
- عدم برخورد متمایز با پویایی تیم مجازی – درست مانند مورد فوق، بسیاری از سازمان ها پیچیدگی بیشتر یک تیم مجازی را از نظر زمان، فاصله و تفاوت های فرهنگی تصدیق نمی کنند. هیچ آموزش یا جهت گیری به رهبران یا اعضای تیم مجازی داده نمی شود. باور عمومی بر این است که تیم مجازی نوع دیگری از تیم است.
- ابهام نقش و فرآیند – بسیاری از اعضای تیم های مجازی فاقد وضوح نقش وظیفه یا نقش های رابطه ای خود یا حتی هر دو هستند. آنها نمی دانند چه فعالیت های خاصی را باید انجام دهند و چه نتیجه ای خواهند داشت. علاوه بر این، به دلیل عدم وجود تعاملات چهره به چهره، اعضا قادر به ایجاد روابط در محل کار نیستند که برای به اشتراک گذاری اطلاعات و اعتماد بسیار حیاتی است. عدم قطعیت در مورد معیارهای عملکرد و همچنین مسیر شغلی همیشه برای اعضا وجود دارد. همه اینها باعث سردرگمی در مورد اینکه چه کسانی در تیم هستند، چه کسی باید چه فعالیت هایی را انجام دهد، چگونه نقش یک نفر به دیگری وابسته است و غیره بر بهره وری و زمان بندی تأثیر منفی می گذارد، سردرگمی می شود.
- رهبری ناکارآمد – باب استوارت به عنوان یک رهبر تیم مجازی ناکارآمد شناخته می شود، حتی اگر سال گذشته “جایزه بهترین رهبر” را دریافت کرد. وقتی صحبت از تیم مجازی می شود، رهبران از ابزارهای رهبری جدید استفاده نمی کنند. بنابراین اگر در دنیای پرشتاب امروزی که ایمیل‌ها و پیامک‌ها وجود دارد به ارتباط با کبوترها یا کارت پستال‌ها ادامه دهد، محکوم به شکست است. علاوه بر مهارت‌های فنی، یک رهبر تیم مجازی به مهارت‌های قوی بین فردی و تیم‌سازی نیاز دارد که به ادغام اعضای تیم مجازی پراکنده برای رسیدن به هدف مشترک کمک می‌کند.
- عدم اعتماد – اعتماد نیروی حیاتی برای تعیین موفقیت تیم مجازی است. فرآیند اجتماعی شدن ذاتی برای توسعه اعتماد در یک تیم در محیط تیم مجازی وجود ندارد. عدم اعتماد در سطح اعضای تیم یا رهبر تیم منجر به تعهد رابطه ای کم و تعارضات زیاد می شود که در بهره وری و عملکرد پایین تیم مشهود است.
- مشارکت ضعیف تیم – درگیر کردن یک عضو تیم در محیط سنتی بسیار آسان است – آن عضو را برای یک فنجان قهوه ببرید و بازخورد غیر رسمی بدهید، همانطور که از اتاقک او عبور می کنید از او بخواهید نظرات شخصی خود را در مورد طراحی محصول جدید یا در مورد عمل به اشتراک بگذارد. برنامه در جلسات گذشته تصمیم گیری شد. اما همه اینها وقتی امکان پذیر نیست که عضو تیم شما در قاره دیگری نشسته باشد و هنگام کار شما بخوابد یا برعکس. اعضا فقط گرد هم می آیند تا وظایف خود را با تمام جلسات و بحث های متمرکز بر کار انجام دهند. اعضا تصورات خود را در مورد سایر اعضای تیم، تصمیمات اتخاذ شده و غیره ایجاد می کنند. این می تواند یک قاتل خاموش برای عملکرد یک تیم مجازی باشد.
- فقدان ارتباط مؤثر – در محیط تیم مجازی، نشانه‌های بصری غیرکلامی که برای ایجاد اعتماد در بین اعضا بسیار مهم است، وجود ندارد. اگرچه ابزارهای ارتباطی بی‌شماری مانند ایمیل، ویدئو کنفرانس، پیام‌رسانی فوری، تلفن و غیره وجود دارد، اما برای اطمینان از اثربخشی، باید در مورد چه، زمان و نحوه استفاده از آنها مهارت داشته باشید. بسیاری از اوقات، اعضا بدون هیچ گونه به روز رسانی مداوم پیشرفت در مورد پروژه، مسئولیت های روشن و دقیق و جدول زمانی به حال خود رها می شوند. به آنها تصویری بزرگتر از اینکه چگونه کار انجام شده توسط آنها ارزش افزوده به پروژه یا سازمان کلی می دهد، داده نمی شود.
رفتارهای خاصی وجود دارد که نشان‌دهنده عدم مشارکت اعضای تیم مجازی است، مانند غیبت مکرر از تماس‌های تیم، مشارکت کمتر در جلسات تیم و عدم علاقه به اشتراک‌گذاری اطلاعات با سایر اعضای تیم یا پیشرفت کلی پروژه. اگر شاهد هر یک از این موارد هستید، مطمئن باشید که زمان آن رسیده است که رویکرد مدیریت تیم مجازی را اصلاح کنید تا موفق شوید. تیم از کار افتاده یا ناکارآمد می تواند به دلیل هر یک از مشکلاتی باشد که در بالا مورد بحث قرار گرفت. به جای رفع مشکلات زمانی که مشکلات متبلور می شوند، باید اقدامات پیشگیرانه را درست از مرحله شکل گیری تیم های مجازی انجام دهید. باب استوارت دیگری نباش!
بدون نظر