همانطور که مدل جریان نقدی رایگان به شرکت (FCFF) را داریم، مدل جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام را نیز داریم. این مدل همچنین توسط تحلیلگران در محاسبات پیشرفته استفاده نمی شود. بلکه برای ابتدایی ترین محاسبات پشت جلدی برای استخراج ارزش حقوق صاحبان سهام یک شرکت معین استفاده می شود. با این حال، این مدل همچنین مبنایی را تشکیل میدهد که بر اساس آن مدلهای پیچیدهتر ارزیابی حقوق صاحبان سهام ساخته میشوند. از این رو، مهم است که ما درک خوبی از عملکرد این مدل داشته باشیم. ما سعی خواهیم کرد از طریق این مقاله به درک لازم دست یابیم.
وقتی استفاده می شود؟
مدل جریان نقد آزاد به حقوق صاحبان سهام در درجه اول در مورد ارزیابی های بین المللی استفاده می شود. این مدل زمانی موثرتر می شود که شرکت چند ملیتی نیز در برخی از کشورهایی که مستعد تورم بالا هستند، تجارت انجام دهد.
در این مورد، ورودیهایی که توسط فرمول جریان نقد آزاد به حقوق صاحبان سهام استفاده میشوند، یعنی هزینه حقوق صاحبان سهام و جریان نقد آزاد به حقوق صاحبان سهام، بسیار آسانتر از ورودیهای استفاده شده توسط فرمولهای دیگر، قابل پیشبینی هستند.
شباهت به مدل های رشد گوردون و FCFF تک مرحله ای:
مدل گوردون، جریان نقد آزاد تک مرحله ای به مدل رشد شرکت (FCFF) و همچنین مدل جریان نقد آزاد تک مرحله ای به حقوق صاحبان سهام (FCFE) همگی به طرز فریبنده ای شبیه به هم هستند. مزیت شباهت آنها این است که وقتی یکی از این مدل ها را فهمیدید، هر سه را درک می کنید. نقطه ضعف این است که ممکن است بین تفاوت های ظریفی که این مدل ها دارند گیج شوید.
قانون سرانگشتی این است که به یاد داشته باشید که متریک جریان نقدی مربوطه باید با نرخ تنزیل مربوطه تنزیل شود. بیایید ببینیم این چگونه کار می کند.
- تفاوت در جریان نقدی: مدل گوردون از سود سهام به عنوان اندازه گیری جریان نقدی استفاده می کند. ما قبلاً آن را در ماژول قبلی مشخص کرده ایم. جریان نقدی آزاد به شرکت از جریان نقدی آزاد به شرکت به عنوان ورودی استفاده می کند. بنابراین به استخراج ارزش کل شرکت به عنوان خروجی ختم می شود. جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام، از سوی دیگر، تنها جریان نقدی آزاد را در نظر می گیرد که ناشی از سهامداران است. بنابراین، ارزشی که بدین ترتیب به دست می آید، ارزش سهام شرکت است و نه خود شرکت!
- تفاوت در نرخ تنزیل: اکنون از آنجایی که معیارهای مختلفی از جریان های نقدی استفاده می شود، باید از نرخ های تنزیل مختلف نیز استفاده شود، اینطور نیست! بنابراین در مورد جریان نقدی آزاد به شرکت، ما از میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) استفاده می کنیم در حالی که در مورد هر دو مدل گوردون و همچنین مدل جریان نقد آزاد به حقوق صاحبان سهام، از هزینه حقوق صاحبان سهام استفاده می کنیم.
توجه داشته باشید که اگرچه مدل گوردون و جریان نقد آزاد به حقوق صاحبان سهام از معیارهای متفاوتی از جریان نقدی استفاده میکنند، اما از نرخ تنزیل یکسانی برای تنزیل آنها استفاده میکنند. از این رو، ما سه معیار مختلف جریان نقدی داریم اما تنها دو معیار متفاوت از نرخ تنزیل داریم. این ممکن است یک منبع سردرگمی احتمالی باشد و دانش آموزان ممکن است بخواهند در اینجا به آن توجه کنند.
- تفاوت در مفروضات نرخ رشد: نرخهایی که سود سهام رشد میکنند به سیاست تقسیم سود شرکت بستگی دارد. بنابراین سود سهام به شدت در نوسان نیست زیرا 100% در کنترل شرکت است. جریانهای نقدی آزاد، هم برای شرکت و هم به حقوق صاحبان سهام، در کنترل شرکت نیستند. آنها به عوامل خارجی وابسته هستند و ممکن است سال به سال به طور قابل توجهی متفاوت باشند. از این رو، هنگام محاسبه نرخ رشد جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام، باید توجه داشته باشیم که این نرخ می تواند به طور قابل توجهی با جریان نقدی آزاد به شرکت متفاوت باشد.
به عنوان مثال، اگر یک شرکت بدهی زیادی بپذیرد، جریان نقدی آزاد به شرکت ممکن است چندان تحت تأثیر قرار نگیرد. با این حال، هنگامی که پرداختهای بهره و بازپرداخت بدهیها را در نظر میگیرید، جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام ممکن است در نتیجه اهرم، نرخ رشد بسیار متفاوتی را نشان دهد.
فرمول:
فرمول محاسبه ارزش پایانی یک شرکت با استفاده از جریان نقدی آزاد به حقوق صاحبان سهام به شرح زیر است:
ارزش پایانی شرکت = FCFE (1) / ROE – g
جایی که
FCFE (1) جریان نقدی است که در سال اول پس از دوره افق به شرکت تعلق می گیرد.
ROE بازده حقوق صاحبان سهام است
G نرخ رشد بلند مدت است
- بار دیگر، برای اینکه فرمول پاسخ معتبری بدهد، عدد ROE باید بزرگتر از عدد g باشد که نرخ رشد را نشان میدهد.
- ثانیاً، مفروضات آتی در مورد تغییر در هزینه حقوق صاحبان سهام ممکن است برای دستیابی به بازده حقوق صاحبان سهام استفاده شود زیرا جریانهای نقدی تنزیلشده نیز مفروضاتی مربوط به آینده هستند.
بدون نظر