شرکت های فراملی و برنامه های تداوم کسب و کار

شرکت‌های فراملیتی یا شرکت‌های چندملیتی که به آن‌ها نیز گفته می‌شود، برای مدیریت ریسک‌های بی‌شمار ناشی از فعالیت‌های تجاری خود، باید برنامه‌های تداوم کسب‌وکار قوی و مدنظر داشته باشند. شرکت‌های چندملیتی معمولاً در چندین کشور فعالیت می‌کنند و بنابراین خطراتی که کسب‌وکار آن‌ها با آن روبرو هستند به مکانی که در آن واقع شده‌اند بستگی دارد و از این رو از مکانی به مکان دیگر متفاوت است. بنابراین، MNC ها نیاز دارند تا انواع خطرات را از حملات طبیعی و تروریستی در کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده و اروپا تا مدیریت شورش ها، سیل ها و ناآرامی های منطقه ای در کشورهایی مانند چین و هند کاهش دهند. برای مثال،

نکته کلیدی برای MNC ها این است که وقتی آنها در کشورهایی مانند هند و چین فعالیت می کنند، باید پاسخ های خود را به خطرات “جهانی” کنند. Glocalization اصطلاحی است که توسط نویسنده مشهور، توماس فریدمن، برای نشان دادن تلاقی جهانی و محلی در تجارت ابداع شده است.

از آنجایی که ما در یک اقتصاد جهانی زندگی می‌کنیم و در شرایط محلی فعالیت می‌کنیم، MNC باید برای موارد احتمالی برنامه‌ریزی کند که ماهیت کاملاً محلی دارند اما بر عملیات جهانی آنها تأثیر می‌گذارند . به عنوان مثال، مراکز تماسی که توسط Infosys اداره می‌شوند، بر اساس برنامه 24 ساعته کار می‌کنند، اما ممکن است به دلیل اختلالات محلی تحت تأثیر قرار گیرند. بنابراین، برای کاهش ریسک، شرکت‌هایی مانند Citibank، Fidelity و Infosys یک استراتژی کاهش ریسک ابداع کرده‌اند که در سطوح مختلف عمل می‌کند.

هر سطح از استراتژی کاهش ریسک شامل مدیریت ریسک در آن سطح است که اولویت را به سطح جهانی و بعدی محلی می دهد. بنابراین، اختلال در پیوندهای ماهواره ای و رویدادهای جهانی همراه با اختلال در خدمات کابین و خدمات لجستیکی به دلیل شرایط محلی مدیریت می شود. همانطور که قبلاً ذکر شد، مدیر ریسک باید اطمینان حاصل کند که می تواند به طور مؤثر با مخاطبان جهانی ارتباط برقرار کند و در عین حال به روش محلی انجام تجارت به اندازه کافی آشنا باشد تا اطمینان حاصل کند که عملیات تجاری به دلیل اختلالات متضرر نمی شود.

علاوه بر این، استراتژی کاهش ریسک باید این واقعیت را در نظر بگیرد که روش های انجام تجارت از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. بنابراین یک استراتژی موثر کاهش ریسک برای چین ممکن است در هند خیلی خوب کار نکند. از این رو، در این مقاله بر «جهانی سازی» یا نیاز به برنامه ریزی برای تداوم تجاری عملیات جهانی با در نظر گرفتن شرایط محلی تأکید شده است. به همین دلیل است که بسیاری از مدیران ریسک یا مدیران تداوم کسب‌وکار در این MNC‌ها کسانی هستند که سفرهای زیادی داشته‌اند اما با روش‌های محلی انجام تجارت نیز آشنا هستند. در واقع، تقاضای زیادی برای مدیران ریسک برای عملیات کشوری MNC ها وجود دارد که از شیوه های تجاری جهانی آگاه باشند و در عین حال به طور کامل با فرهنگ تجارت محلی آشنا باشند.

در نهایت، مدیریت ریسک در مواقع اضطراری همه چیز در مورد چگونگی واکنش به موقعیت در دست است و از این رو، حضور ذهن حیاتی و حیاتی است. فرد می تواند ماه ها یا حتی سال ها برای حوادث غیرمترقبه آماده شود اما در زمان وقوع فاجعه به درستی عمل نکند. بنابراین، چیزی که نیاز است، یک فرد یا تیمی است که بداند چگونه به شیوه ای چابک و شایسته به شرایط اضطراری واکنش نشان دهد. این امر در صورتی امکان پذیر است که تیم تداوم کسب و کار با عملیات جهانی آشنا باشد اما تا آنجا که به شرایط محلی مربوط می شود، پای خود را محکم روی زمین بگذارد.