7 عادت افراد بسیار موثر

7 عادت افراد بسیار مؤثر نوشته استفان آر. کاوی بر اهمیت رفتار فعالانه، تعیین اهداف، اولویت بندی وظایف و تقویت روابط معنادار تأکید می کند. این کتاب خوانندگان را تشویق می کند تا ذهنیتی فعالانه را پرورش دهند و مسئولیت زندگی خود را بپذیرند. هفت عادت کاوی، مانند «پیش‌گیر باشید»، «با پایان در ذهن شروع کنید»، و «ابتدا به دنبال درک، سپس درک شدن باشید»، بینش‌های عملی و استراتژی‌هایی را برای رشد و اثربخشی شخصی ارائه می‌دهند. اکنون بخوانید تا موثر شوید.

“7 عادت افراد بسیار موثر” نوشته استفان آر. کاوی یک کتاب خودسازی مشهور است که به باور اصلی نویسنده مبنی بر اینکه ادراک ما واقعیت ما را شکل می دهد، می پردازد. کاوی تأکید می کند که تغییر با تغییر دادن خود و ادراکات ما برای تأثیرگذاری بر نتایج مطلوب آغاز می شود.

معرفی

این کتاب به‌عنوان راهنمای ارزشمندی برای کسانی که مشتاق موفقیت هستند عمل می‌کند و بینش‌هایی را در مورد عادت‌هایی ارائه می‌دهد که می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی بر سفر ما به سمت موفقیت تأثیر بگذارند.

کاوی با شناخت قدرت ادراکات ما، خوانندگان را تشویق می کند تا ذهنیتی فعالانه اتخاذ کنند و مسئولیت رشد و اثربخشی شخصی خود را بر عهده بگیرند. ما می توانیم از طریق تغییرات عمدی در عادات خود، راه را برای تجربه های متحول کننده و موفقیت هموار کنیم.

در نهایت، “7 عادت افراد بسیار موثر” یک نقشه راه برای افرادی است که به دنبال کشف کامل پتانسیل خود و دستیابی به اهداف خود هستند. با پذیرش اصولی که در کتاب آمده است، خوانندگان می توانند مهارت ها و طرز فکر لازم را برای عبور از چالش ها، تقویت رشد شخصی و دستیابی به موفقیت طولانی مدت پرورش دهند.

7 عادت افراد بسیار موثر:

1. فعال باشید
2. آخرش را در نظر گرفتن
3. اولین چیزها را در اولویت قرار دهید
4. برد-برد فکر کنید
5. اول به دنبال درک کردن، سپس برای درک شدن باشید
6. هم افزایی کنید
7. اره را تیز کنید

افراد بسیار با نفوذ دارای عادات خاصی هستند که به موفقیت آنها کمک می کند. با این حال، نویسنده در کتاب خود تأکید می کند که حتی کسانی که به موفقیت های ظاهری دست یافته اند، اغلب با کشمکش های درونی و میل به رشد شخصی و روابط معنادار روبرو هستند.

به گفته کاوی، ریشه مشکل در نحوه درک ما از موقعیت نهفته است. برای ایجاد تغییر واقعی، ما باید دستخوش تغییرات پارادایم شویم که ما را به طور اساسی متحول می کند نه اینکه صرفاً نگرش ها و رفتارهای ما را به طور سطحی تغییر دهد.

کاوی هفت عادت افراد بسیار مؤثر را برای رفع این نیازها ارائه می دهد. سه عادت اول حول محور تسلط بر خود و گذار از وابستگی به استقلال است. آنها پایه و اساس اثربخشی و رشد شخصی را می گذارند.

عادات چهار، پنج و شش بر تقویت کار تیمی، همکاری و ارتباط موثر متمرکز است. آنها افراد را تشویق می کنند تا از استقلال به سمت وابستگی متقابل حرکت کنند و بر ارزش همکاری با یکدیگر و ایجاد روابط سودمند متقابل تأکید می کنند.

عادت هفتم شامل رشد و بهبود مستمر است و به عنوان تجسم همه الگوهای دیگر عمل می کند. این افراد را تشویق می کند که به طور مداوم برای توسعه شخصی و حرفه ای تلاش کنند و ذهنیت یادگیری و پیشرفت مادام العمر را در آغوش بگیرند.

با ادغام این عادات در زندگی خود، افراد بسیار مؤثر پایه ای قوی از تسلط بر خود، کار گروهی و رشد شخصی را پرورش می دهند. علاوه بر این، این رویکرد کل نگر آنها را قادر می‌سازد تا در چالش‌ها پیمایش کنند، روابط معنادار را تقویت کنند و به طور مداوم خود و شرایط خود را بهبود بخشند.

1. فعال باشید

اولین عادتی که کاوی در کتابش به آن پرداخته، فعال بودن است. این عادت ریشه در ظرفیت منحصربه فرد انسانی ما برای بررسی شخصیت، انتخاب دیدگاه هایمان و کنترل اثربخشی ما دارد. در اصل، فعال بودن برای دستیابی به هدف واقعی ضروری است.

افراد واکنش پذیر رویکردی منفعلانه اتخاذ می کنند و خود را قربانی شرایط می دانند. آنها اغلب می گویند: “هیچ کاری نمی توانم انجام دهم” یا “من اینطور هستم.” با این حال، این طرز فکر واکنشی مشکل ساز است، زیرا چرخه ای از قربانی شدن را تداوم می بخشد ، که منجر به احساس درماندگی و عدم کنترل می شود.

در مقابل، افراد فعال مسئولیت یا «توانایی پاسخگویی» خود را تصدیق می کنند. کاوی توانایی پاسخگویی را به عنوان توانایی انتخاب نحوه واکنش ما به هر موقعیت یا محرکی تعریف می کند. برای فعال بودن، باید تمرکز خود را به دایره نفوذ در حلقه نگرانی خود تغییر دهیم. این به معنای هدایت تلاش هایمان به سمت چیزهایی است که می توانیم کاری انجام دهیم.

افراد واکنش‌گرا، برعکس، بر موضوعاتی در دایره‌ی نگرانی‌شان تمرکز می‌کنند که خارج از دایره‌ی نفوذشان قرار دارد.

این تمایل منجر به عادت به سرزنش عوامل خارجی ، تولید انرژی منفی و در نهایت کوچک شدن دایره نفوذ آنها می شود.

برای عملی کردن اصل فعال بودن، می توانید با انجام مراحل زیر خود را به چالش بکشید:

زبان واکنشی را با زبان فعال جایگزین کنید. به جای اینکه بگویید «او مرا خیلی عصبانی می‌کند»، با گفتن «من احساساتم را کنترل می‌کنم» یک طرز فکر فعالانه اتخاذ کنید. این تغییر به شما قدرت می‌دهد تا احساسات و پاسخ‌های خود را در اختیار بگیرید.

با پرورش یک رویکرد پیشگیرانه، می توانید ذهنیت خود را تغییر دهید و کنترل اعمال و نتایج خود را در دست بگیرید. پذیرش کنشگری به شما این امکان را می دهد که از چرخه واکنش پذیری رها شوید و رشد و اثربخشی شخصی را ممکن می سازد.

وظایف واکنشی را به کارهای پیشگیرانه تبدیل کنید.

2. با پایان در ذهن شروع کنید

یکی از جنبه های مهم مورد بحث توسط کاوی، اهمیت شروع با یک مقصد روشن در ذهن است. او بر قدرت تخیل در شکل دادن به دید ما از آنچه که آرزوی تبدیل شدن به آن را داریم تأکید می کند.

اغلب ما به راحتی زندگی خود را پر از مشغله می کنیم. ما خستگی ناپذیر برای پیروزی ها، ترفیعات، افزایش درآمد و شناخت تلاش می کنیم.

با این حال، در میان این فعالیت مداوم، ما به ندرت مکث می کنیم تا در مورد معنای عمیق تری که در پشت کارها وجود دارد فکر کنیم.

در نتیجه، ما باید بپرسیم که آیا چیزهایی که مشتاقانه روی آنها تمرکز می کنیم با آنچه واقعاً برای ما اهمیت دارد، همسو هستند یا خیر.

عادت 2 به ما توصیه می کند که هر کاری را که انجام می دهیم با در نظر گرفتن پایان شروع کنیم. این مستلزم داشتن یک مقصد و هدف متمایز است. با انجام این کار، اطمینان حاصل می‌کنیم که گام‌هایی که برمی‌داریم با نتایج دلخواه ما همسو می‌شوند.

این اصل نه تنها برای افراد بلکه برای مشاغل نیز اهمیت دارد. در حالی که نقش‌های مدیریتی اغلب حول محور بهینه‌سازی کارایی می‌چرخند، رهبری اصیل شامل تنظیم چشم‌انداز استراتژیک درست برای سازمان از همان ابتدا است.

رهبران از خود می پرسند: “ما در تلاشیم تا به چه چیزی برسیم؟” آنها ضرورت شروع با یک مقصد روشن را برای هدایت اقدامات و تصمیمات خود درک می کنند.

افراد و سازمان‌ها می‌توانند تلاش‌ها و منابع خود را در جهت اهداف معنادار با شروع با یک مقصد روشن هماهنگ کنند.

علاوه بر این، این رویکرد پیشگیرانه امکان تمرکز و هدف بیشتر را فراهم می کند و اطمینان حاصل می کند که اقدامات انجام شده هدفمند هستند و به سمت نتایج مطلوب هدایت می شوند.

چه در عرصه های شخصی و چه حرفه ای، داشتن چشم اندازی روشن از مقصد، افراد و رهبران را قادر می سازد تا انتخاب های عمدی داشته باشند و مسیرهای خود را با وضوح و قاطعیت طی کنند.

قبل از اینکه ما به عنوان افراد یا سازمان ها شروع به تعیین و دستیابی به اهداف کنیم، باید بتوانیم ارزش های خود را شناسایی کنیم. این فرآیند ممکن است شامل برخی از بازنویسی‌ها باشد تا بتوانیم ارزش‌های خود را اثبات کنیم.

کاوی توضیح می‌دهد که بازنویسی، شناسایی اسکریپت‌های بی‌اثر نوشته شده برای شما و تغییر آن اسکریپت‌ها با نوشتن فعالانه اسکریپت‌های جدید مبتنی بر ارزش‌های شما است.

شناسایی مرکز ما نیز ضروری است . هر آنچه در مرکز زندگی ما باشد، منبع امنیت، راهنمایی، خرد و قدرت ما خواهد بود.

مراکز ما اساساً بر ما تأثیر می گذارند. آنها تصمیمات، اعمال و انگیزه های روزانه و همچنین تفسیر ما از رویدادها را تعیین می کنند.

با انجام کارهای زیر خود را به چالش بکشید تا اصل شروع با پایان را در ذهن آزمایش کنید:

1. مراسم تشییع جنازه خود را با جزئیات کامل تجسم کنید. کی اونجاست؟ آنها چه می گویند؟ چگونه زندگی خود را گذرانده اید؟ روابط؟ چی میخوای بگن؟ به این فکر کنید که اگر فقط 30 روز بیشتر از زندگی داشته باشید، اولویت های شما چگونه تغییر می کند. زندگی را با این اولویت ها شروع کنید.
2. نقش‌های مختلف زندگی‌تان، اعم از حرفه‌ای، شخصی یا اجتماعی را تقسیم کنید و سه تا پنج هدفی را که می‌خواهید برای هر کدام به دست آورید، فهرست کنید.
3. تعریف کنید که چه چیزی شما را می ترساند. سخنرانی عمومی؟ بازخورد انتقادی بعد از نوشتن کتاب؟ بدترین سناریو را برای بزرگترین ترس خود بنویسید، سپس تصور کنید که چگونه با این موقعیت کنار می آیید. در نهایت، دقیقا بنویسید که چگونه آن را دریافت خواهید کرد.

3. اولین چیزها را در اولویت قرار دهید

برای مدیریت موثر خود، اولویت بندی بسیار مهم می شود. اولویت دادن به چیزها مستلزم نظم و انضباط است تا اقدامات روزانه خود را بر اساس اهمیت به جای فوریت سازماندهی کنیم.

در عادت 2، اهمیت شناسایی ارزش‌هایمان و روشن کردن اهدافمان را بررسی کردیم. با این حال، عادت 3 به اجرای این اهداف می پردازد و بر نیاز به اجرای مداوم اولویت هایمان در زندگی روزمره تاکید دارد.

حفظ انضباط و تمرکز برای ماندن در مسیر رسیدن به آرزوهایمان، نیاز به نیروی اراده برای عمل در زمانی که ممکن است تمایلی به انجام آن نداشته باشیم، دارد.

علاوه بر این، به جای اینکه صرفاً توسط امیال یا انگیزه‌های لحظه‌ای هدایت شود، مستلزم هماهنگی اعمال ما با ارزش‌هایمان است.

برای دسته بندی موثر فعالیت های خود، می توانیم فوریت و اهمیت را در نظر بگیریم. اما ابتدا برای درک بهتر به ماتریس مدیریت زمان مراجعه می کنیم :

اغلب، ما خود را در حال واکنش به مسائل فوری می بینیم و وقت خود را صرف کارهایی می کنیم که ممکن است اهمیت چندانی نداشته باشند. متأسفانه، این تمایل ما را به غفلت از Quadrant II سوق می دهد که در واقع بحرانی ترین Quadrant از همه است.

با اولویت‌بندی آگاهانه فعالیت‌های Quadrant II، که هم مهم و هم غیر فوری هستند، می‌توانیم واقعاً روی فعالیت‌هایی تمرکز کنیم که با ارزش‌ها و اهداف بلندمدت ما همسو هستند.

این رویکرد پیشگیرانه به ما اجازه می دهد تا حواس پرتی کارهای فوری اما بی اهمیت را به حداقل برسانیم و انرژی خود را در فعالیت هایی سرمایه گذاری کنیم که عمیقاً بر زندگی شخصی و حرفه ای ما تأثیر می گذارد.

با پایبندی به اصل اولویت دادن به چیزها، می توانیم زمان و تلاش خود را بهینه کنیم و توانایی خود را برای دستیابی به آنچه واقعا برایمان مهم است، پرورش دهیم. این شامل انتخاب های عمدی، ارزش گذاری اهداف بلندمدت نسبت به خواسته های کوتاه مدت و پذیرش یک ذهنیت فعال برای پیگیری اثربخشی شخصی است.

اگر روی Quadrant l تمرکز کنیم و زمان خود را صرف مدیریت بحران‌ها و مشکلات کنیم، آنقدر بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شود تا زمانی که ما را مصرف کند. این منجر به استرس، فرسودگی شغلی و خاموش کردن مداوم آتش می شود.

اگر روی Quadrant همه تمرکز کنیم، بیشتر وقت خود را صرف واکنش به مسائل فوری می کنیم، زمانی که واقعیت این است که فوریت درک شده آنها بر اساس اولویت ها و انتظارات دیگران است. این منجر به تمرکز کوتاه مدت، احساس عدم کنترل و روابط کم عمق یا شکسته می شود.

اگر روی Quadrant lV تمرکز کنیم، زندگی غیرمسئولانه ای داریم. این اغلب منجر به اخراج شدن و وابستگی شدید به دیگران می شود.

Quadrant ll – به مواردی مانند ایجاد روابط ، برنامه ریزی بلندمدت، تمرین و آماده سازی می پردازد، همه مواردی که می دانیم باید انجام دهیم، اما گاهی اوقات به دلیل اینکه احساس فوری ندارند، به انجام آن ها می پردازیم.

برای تمرکز بر زمان خود در ربع دوم، باید یاد بگیریم به فعالیت‌های دیگر، گاهی اوقات آنهایی که فوری به نظر می‌رسند، «نه» بگوییم. ما همچنین باید بتوانیم به طور مؤثر تفویض اختیار کنیم.

به علاوه، وقتی روی Quadrant II تمرکز می‌کنیم، به این معنی است که به آینده فکر می‌کنیم، روی ریشه‌ها کار می‌کنیم و از وقوع بحران‌ها در وهله اول جلوگیری می‌کنیم! این به ما کمک می کند تا اصل پارتو را اجرا کنیم – 80٪ از نتایج شما از 20٪ از زمان شما می آید.

در اینجا چند روش وجود دارد که می‌توانید در اولویت قرار دادن چیزها تمرین کنید:

1. یک فعالیت Quadrant II را که باید به آن توجه کنید، شناسایی کنید. لطفا آن را یادداشت کنید و متعهد به اجرای آن باشید.
2. برای شروع اولویت بندی، ماتریس مدیریت زمان خود را ایجاد کنید.
3. تخمین بزنید که در هر ربع چقدر زمان می گذرانید. سپس زمان خود را در سه روز ثبت کنید. برآورد شما چقدر دقیق بود؟ چقدر زمان را در Quadrant II (بحرانی ترین ربع) صرف کردید؟

4. برنده-برنده فکر کنید

برای ایجاد روابط متقابل مؤثر، باید متعهد شویم که موقعیت‌های برد-بردی را ایجاد کنیم که برای هر طرف سودمند و رضایت بخش باشد.

کاوی توضیح می دهد که شش پارادایم از تعامل انسانی وجود دارد:

1. برد-برد: هر دو نفر برنده می شوند. توافقات یا راه حل ها برای هر دو طرف سودمند و رضایت بخش هستند.
2. برد – باخت: “اگر من برنده شوم، تو بازنده.” افراد برد-بازنده مستعد استفاده از موقعیت، قدرت، اعتبار و شخصیت برای رسیدن به مسیر خود هستند.
3. باخت – برد: “من باختم، تو برنده شوی.” افراد باخت به سرعت راضی می‌شوند، دلجویی می‌کنند و از محبوبیت یا مقبولیت قدرت می‌جویند.
4. باخت – باخت: هر دو نفر ضرر می کنند. وقتی دو نفر برد-باز با هم جمع می‌شوند، وقتی دو فرد مصمم، سرسخت و سرمایه‌گذاری‌شده بر خود با هم تعامل می‌کنند، نتیجه یک باخت-بازنده خواهد بود.
5. برد: افرادی که ذهنیت برنده دارند لزوماً نمی خواهند که شخص دیگری ببازد. مهم این است که به آنچه می خواهند برسند.
6. برد-برد یا بدون معامله: اگر نتوانید به توافقی دوجانبه سودمند برسید، هیچ معامله ای وجود ندارد.

یکی دیگر از عوامل مهم در حل موقعیت‌های برد-برد، حفظ ذهنیت فراوانی یا اعتقاد به وجود چیزهای زیادی برای همه است .

ذهنیت کمیابی یک طرز فکر رایج است که در آن افراد همه چیز را به عنوان یک بازی حاصل جمع صفر درک می کنند.

در این طرز فکر، این باور وجود دارد که اگر شخص دیگری موفق شود یا مورد شناسایی قرار گیرد، فرصت های او را کم می کند.

در نتیجه، کسانی که دارای ذهنیت کمیابی هستند برای به اشتراک گذاشتن اعتبار تلاش می کنند، جشن گرفتن واقعی دستاوردهای دیگران را چالش برانگیز می دانند و از جایی که منافع شخصی دارند کار می کنند.

در رهبری بین فردی ، اصالت و سطح کنشگری شخصیت ما به طور مستقیم بر اثربخشی ما تأثیر می گذارد.

هر چه اصیل تر و همسوتر با ارزش های خود باشیم، پیشگامی ما بیشتر می شود. به طور مشابه، هر چه تعهد ما برای دستیابی به نتایج برد-برد عمیق‌تر باشد، رهبری ما تأثیرگذارتر می‌شود.

برای دستیابی به موقعیت‌های برد-برد، تمرکز بر نتایج به جای گرفتار شدن در روش‌های خاص بسیار مهم است. ما می توانیم با اولویت دادن به نتایج مطلوب و باز ماندن برای حل خلاقانه مشکلات، همکاری و همکاری را تقویت کنیم.

علاوه بر این، توجه به حل مشکلات به جای مقصر دانستن افراد، به ایجاد یک محیط سازنده تر و هماهنگ تر کمک می کند.

با فراتر رفتن از ذهنیت کمیابی و اتخاذ ذهنیتی که ریشه در فراوانی دارد، می توانیم فرهنگ همکاری، شناخت مشترک و شادی واقعی را برای موفقیت دیگران پرورش دهیم.

این تغییر دیدگاه به نفع روابط فردی است و پویایی کلی تیم را افزایش می دهد و رشد و موفقیت جمعی را تقویت می کند.

5. ابتدا به دنبال درک، سپس برای درک شدن باشید

قبل از ارائه مشاوره، پیشنهاد راه حل، یا تعامل مؤثر با شخص دیگری، باید از طریق گوش دادن همدلانه به دنبال درک آنها و دیدگاه آنها باشیم.

فرض کنید به یک اپتومتریست مراجعه کرده اید و به او می گویید که در دید واضح با مشکل مواجه شده اید، و او عینک خود را برمی دارد، به شما می دهد و می گوید: «اینها را امتحان کنید. سال‌ها برای من کار می‌کنند!»

آنها را می پوشید، اما آنها فقط مشکل را بدتر می کنند. چه شانسی دارید که به آن اپتومتریست بازگردید؟

متأسفانه ما در تعاملات روزمره خود با دیگران همین کار را می کنیم. ما قبل از تشخیص مشکل، راه حلی را تجویز می کنیم.

عادت 5 بر اهمیت جست و جوی درک قبل از جست و جوی درک شدن تأکید می کند. گوش دادن محور اصلی این عادت است که درک همدلانه را امکان پذیر می کند.

گوش دادن همدلانه مستلزم یک تغییر اساسی در طرز فکر ما است. به طور معمول، غریزه ما این است که به جای درک دیگران، درک شدن را در اولویت قرار دهیم. ما اغلب برای پاسخ دادن به گفتگوها به جای درک واقعی نزدیک می شویم.

تمرکز ما بین صحبت کردن و آماده کردن پاسخمان تقسیم شده است و فضای کمی برای درک درست باقی می‌ماند.

کاوی اهمیت ارتباط موثر را برجسته می کند و کارشناسان تخمین می زنند که:

• 10 درصد از ارتباطات ما از طریق کلمات منتقل می شود.
• 30٪ از طریق صداها داده می شود.
• 60 درصد از طریق زبان بدن منتقل می شود.

بخش دوم عادت 5 «پس باید فهمیده شود» است. این مرحله در دستیابی به راه حل های برد-برد که در آن همه طرف ها از نتیجه منتفع می شوند، به همان اندازه حیاتی است.

برای پرورش عادت جستجوی اول برای فهمیدن، اعمال زیر را در نظر بگیرید:

1. در گوش دادن فعال شرکت کنید، که شامل توجه کامل شما به گوینده و تلاش برای درک دیدگاه او قبل از فرمول بندی پاسختان است.
2. با قرار دادن خود به جای دیگران، همدلی را تمرین کنید. درک احساسات، نگرانی‌ها و انگیزه‌های آنها باعث ایجاد ارتباط عمیق‌تر و تسهیل ارتباط مؤثر می‌شود.
3. سؤالات باز بپرسید و گوینده را تشویق کنید تا افکار و احساسات خود را توضیح دهد و بیان کند. این امر باعث ترویج گفت‌وگوی مبتنی بر درک به جای فرضیه می‌شود.
4. ایجاد عادت به جستجوی ابتدا برای درک، پایه ای برای تعاملات معنادار و سازنده ایجاد می کند. این امکان را برای اتصالات معتبر، بهبود همکاری، و کشف راه حل های Win-Win فراهم می کند که به نفع همه طرف های درگیر است. علاوه بر این، می‌توانیم مهارت‌های ارتباطی خود را افزایش دهیم و با گوش دادن فعال و همدلی، روابط هماهنگ را تقویت کنیم .
5. دفعه بعد که ارتباط دو نفر را تماشا می کنید، گوش و چشم خود را بپوشانید. چه احساساتی بیان می شود که ممکن است تنها از طریق کلمات به دست نیاید؟ به عنوان مثال، آیا یک نفر یا دیگری علاقه بیشتری به گفتگو داشت؟ آنچه را که متوجه شدید بنویسید.

6. هم افزایی کنید

درک و قدردانی از دیدگاه‌های منحصربه‌فرد دیگران این فرصت را برای ما فراهم می‌کند که هم افزایی را پرورش دهیم، مفهومی قدرتمند که به کشف احتمالات جدید از طریق باز بودن و خلاقیت دامن می‌زند.

هم افزایی ما را قادر می سازد تا از پتانسیل جمعی یک گروه بهره ببریم و به ما امکان می دهد از محدودیت های تفکر فردی فراتر برویم. این شامل پذیرش این مفهوم است که ترکیب دیدگاه های متنوع می تواند چیزی مهم تر از مجموع اجزای آن ایجاد کند.

Synergy ما را تشویق می‌کند که فیلمنامه‌های منسوخ را کنار بگذاریم و روند نوشتن جمعی روایت‌های جدید را بپذیریم.

با تقویت هم افزایی در یک تیم یا جامعه، ما توانایی تولید جایگزین های نوآورانه و کشف مناطق ناشناخته را باز می کنیم.

این رویکرد مشارکتی جرقه ایده های تازه، تشویق همکاری، و پرورش محیطی است که در آن افراد می توانند نقاط قوت و دیدگاه های منحصر به فرد خود را به اشتراک بگذارند.

جوهر هم افزایی در شناخت این نکته نهفته است که استفاده از تفاوت‌های ما می‌تواند به نتایجی فراتر از آنچه هر شخص یا دیدگاهی می‌تواند به تنهایی انجام دهد، دست یابد. ما پتانسیل حل مشکل مشترک، راه حل های خلاقانه و رشد متحول کننده را از طریق هم افزایی باز می کنیم.

با پذیرش هم افزایی و اصول آن، می‌توانیم هوش و خلاقیت جمعی یک گروه را مهار کنیم و راه را برای ظهور ایده‌های بدیع، نوآوری‌های نوآورانه و روابط هماهنگ هموار کنیم. از طریق هم افزایی، می توانیم مسیرهای جدیدی را ترسیم کنیم، موانع را از بین ببریم و آینده ای پر از امکانات بی پایان بسازیم.

بنابراین چگونه می توانیم هم افزایی را در یک موقعیت یا محیط معین معرفی کنیم؟ با عادات 4 و 5 شروع کنید. شما باید برنده-برنده فکر کنید و ابتدا به دنبال درک باشید.

هنگامی که این موارد را در ذهن داشتید، می توانید خواسته های خود را با خواسته های فرد یا گروه دیگر ترکیب کنید. و سپس شما در طرف مقابل مشکل نیستید. شما از یک طرف با هم هستید، به وضعیت نگاه می کنید، همه نیازها را درک می کنید و برای ایجاد جایگزین سوم برای برآورده کردن آنها تلاش می کنید.

چیزی که ما در نهایت به آن می رسیم یک معامله نیست بلکه یک تحول است. هر دو طرف به آنچه می‌خواهند می‌رسند و در این فرآیند روابط خود را ایجاد می‌کنند. جوهر واقعی هم افزایی ارزش گذاری تفاوت های بین تفاوت های ذهنی، عاطفی و روانی بین افراد است.

Synergy به شما امکان می دهد:

• به تفاوت های افراد دیگر به عنوان راهی برای گسترش دیدگاه خود ارزش قائل شوید
• در موقعیت های وابسته به هم شجاعت به خرج دهید تا باز باشید و دیگران را به باز بودن تشویق کنید
• یک لحظه به فکر کردن و لیست کردن افرادی که تمایل دارند شما را عصبانی کنند اختصاص دهید. هنگامی که لیست خود را دارید، یک نفر را از آن انتخاب کنید.

در نظر بگیرید که چگونه دیدگاه ها و دیدگاه های این شخص با شما متفاوت است. اکنون، خود را به چالش بکشید تا به کفش آنها بروید و تصور کنید که بودن آنها چه حسی دارد. برای درک تجربیات و احساسات آنها در یک تمرین همدلی شناختی شرکت کنید. انجام این کار ممکن است بینش های ارزشمندی به دست آورد و درک عمیق تری از دیدگاه آنها ایجاد کند.

هدف این تمرین افزایش توانایی شما برای درک و همدلی با دیگران، به ویژه در هنگام اختلاف نظر است.

دفعه بعد که با فرد منتخب مخالفت کردید، تلاش آگاهانه ای برای درک نگرانی های آنها و دلایل پشت نظرات متفاوت آنها انجام دهید.

با تلاش برای درک عمیق تر آنها، فرصتی برای گفتگوی معنادار و یافتن زمینه های مشترک ایجاد می کنید.

هرچه بیشتر دیدگاه طرف مقابل را درک کنید، شرکت در بحث های سازنده آسان تر می شود که می تواند منجر به تغییر نظر یا تغییر دیدگاه شما شود.

با جستجوی درک قبل از اینکه به دنبال درک شدن باشید، درهایی را برای ارتباط موثر باز می کنید، شکاف ها را پر می کنید و ارتباطات قوی تری ایجاد می کنید.

به یاد داشته باشید، کلید در گوش دادن فعال و درک همدلانه نهفته است. با غوطه ور شدن در تجربه حضور در جایگاه آنها، می توانید بینش های ارزشمندی به دست آورید، مفروضات خود را به چالش بکشید، و راه را برای گفتگوهای معناداری که باعث رشد و درک متقابل می شود، هموار کنید.

7. The Saw را تیز کنید

برای اینکه بسیار موثر باشد، ضروری است که زمانی را برای تجدید سلامت جسمی، روحی، روانی و اجتماعی اختصاص دهیم. تجدید مداوم ما را قادر می سازد تا توانایی خود را برای تمرین هر عادت به طور هم افزایی افزایش دهیم و در نهایت پتانسیل خود را به حداکثر برسانیم.

عادت 7، «اره را تیز کن»، حول محور تجدید می چرخد ​​و پایه و اساس همه عادات دیگر است. با اولویت دادن به خود نوسازی، ما بزرگترین دارایی خود – خودمان – را حفظ و تقویت می کنیم.

طبیعت ما چهار بعد دارد و هر کدام باید به طور منظم و متعادل پرورش داده شوند:

بعد فیزیکی: بهبود مستمر فیزیکی ظرفیت ما را برای کار، سازگاری و لذت بردن از زندگی افزایش می دهد. برای تجدید فیزیکی خود، باید روی موارد زیر تمرکز کنیم:

• حفظ یک رژیم غذایی مغذی
• کسب آرامش کافی
• درگیر شدن در ورزش منظم برای بهبود استقامت، انعطاف پذیری و قدرت
• بعد معنوی: تجدید نفس معنوی ما راهنمایی می کند و تعهد ما را به ارزش هایمان تقویت می کند. برای تجدید روحی خود می توانیم:
• مدیتیشن روزانه را تمرین کنید
• با طبیعت ارتباط برقرار کنید
• در ادبیات یا موسیقی الهام بخش غوطه ور شویم.
• بعد ذهنی: تجدید سلامت روان شامل گسترش ذهن و دانش ما است. برای تجدید ذهنی خود می توانیم:
• ادبیات غنی را بخوانید
• برای انعکاس افکار، تجربیات و بینش ها یک دفتر خاطرات داشته باشید.
• مصرف تلویزیون را به برنامه هایی که به رشد شخصی کمک می کنند محدود کنید.
• بعد اجتماعی/عاطفی: نوسازی خودمان از نظر اجتماعی حول ایجاد روابط معنادار می چرخد. برای تجدید عاطفی خود، می توانیم:
• به دنبال درک عمیق دیگران باشید .
• مشارکت در پروژه هایی که زندگی دیگران را بهبود می بخشد.
• ذهنیت فراوانی را بپذیرید و از دیگران در دستیابی به موفقیت حمایت کنید.

همانطور که ما تجدید را در این چهار بعد در اولویت قرار می دهیم، باید تلاش کنیم تا بر دیگران تأثیر مثبت بگذاریم. برای مثال، ما می‌توانیم با نشان دادن اعتقاد خود به دیگران، گوش دادن با همدلی و تشویق رفتار فعالانه، الهام بخش دیگران باشیم تا مسیری بالاتر را دنبال کنند.

تجدید یک فرآیند دگرگون کننده است که به ما قدرت می دهد تا مارپیچ رو به رشدی از رشد، تغییر و بهبود مستمر را آغاز کنیم. با وقف خود به تجدید منظم خود، انرژی، سرزندگی و طرز فکر مورد نیاز برای پیشرفت در تمام جنبه های زندگی را پرورش می دهیم.

فعالیت هایی را فهرست کنید که به شما کمک می کند خود را در چهار بعد تجدید کنید. برای هر اندازه یک تمرین را انتخاب کنید و آن را به عنوان هدف هفته آینده فهرست کنید. در پایان هفته، عملکرد خود را ارزیابی کنید. چه چیزی باعث شکست یا موفقیت شما در رسیدن به هر هدف شد؟

نقد و بررسی کتاب 7 عادت افراد بسیار موثر

«7 عادت افراد بسیار مؤثر» نوشته استفان آر. کاوی یک کتاب خودیاری متحول کننده است که اصولی جاودانه را برای موفقیت شخصی و حرفه ای ارائه می دهد.

رویکرد کاوی بر اهمیت رفتار پیشگیرانه، تعیین اهداف، اولویت بندی وظایف و تقویت روابط معنادار تأکید می کند. این کتاب خوانندگان را تشویق می کند تا ذهنیتی فعالانه را پرورش دهند و مسئولیت زندگی خود را بپذیرند.

هفت عادت کاوی، مانند «پیشگیر باشید»، «با پایان در ذهن شروع کنید»، و «ابتدا به دنبال درک، سپس درک شدن باشید»، بینش‌ها و استراتژی‌هایی عملی برای رشد و اثربخشی شخصی ارائه می‌دهند.

این راهنمای تاثیرگذار به عنوان منبعی قدرتمند برای افرادی است که به دنبال افزایش بهره وری و دستیابی به موفقیت پایدار هستند.

متشکرم.