اگر نسل قبلی اولین کسی بود که زندگی پس از بازنشستگی را به عنوان انقلاب صنعتی و تولد مدیریت علمی مدرن به این معنی بود که کارمندان بیشتر از سازمان خود زندگی می کردند. به عبارت دیگر، نسل بیبی بومر اولین نسلی بود که واقعاً به زندگی خود پس از بازنشستگی از دنیای شرکت ها فکر کرد. این بدان معناست که بسیاری از افراد رونق پس از بازنشستگی خود را به شغل ثانویه ای به عنوان مشاور مشغول می کنند، در هیئت مدیره شرکت هایی که از تجربه آنها استفاده می کنند، می نشینند و به طور کلی به موقعیت های افتخار و احترام در نهادهای اجتماعی مانند مدارس، کالج ها، دانشگاه ها و بیمارستان ها می رسند. بعد از رشد بیبی، نسل X یا متولدین دهه 1970 اکنون با همان وضعیتی روبرو هستند که والدینشان با آن مواجه بودند. با بخش دوم زندگی و حرفه خود چه کنیم؟ از آنجایی که اکثر Gen Xer ها به چهل سالگی رسیده اند یا از چهل سالگی عبور کرده اند، این تصمیم حیاتی در مورد اینکه بعد از چهل سالگی چه باید کرد واقعاً حیاتی است. این بدان معناست که تصمیمات در مورد ادامه دادن در همان شغل یا بخش، بازنشستگی از دنیای شرکت‌ها و تبدیل شدن به کارآفرینان اجتماعی و کاهش سرعت شلوغ کار، در غیر این صورت با فرسودگی شغلی مواجه می‌شوند یا خیر.

از جمله انتخاب‌های قبل از سنین نزدیک به چهل سال یا کمی بالای چهل سال، ایجاد یک شغل موازی در صنایع مرتبط است که هزینه مناسبی داشته باشد و به اندازه شغل فعلی وقت صرف کند. بعلاوه، ژنرال Xers که در زمینه مادی و شغلی موفق بوده اند، می توانند کارآفرینان اجتماعی، سرمایه گذاران خطرپذیر و سرمایه گذاران فرشته شوند، یا وقت خود را به فعالیت های با ارزش افزوده بالاتر مانند حضور در دولت در یک ظرفیت مشاوره و استفاده از تجربه خود برای بهبود رفاه عمومی البته این انتخاب ها در اختیار کسانی است که به اندازه کافی پس انداز کرده اند و برای تحصیل فرزندانشان بودجه در نظر گرفته اند. برای کسانی که هنوز پاهایشان را پیدا می کنند و به چهل سالگی نزدیک می شوند، بهترین اقدام این خواهد بود که اطمینان حاصل شود که آنها در مشاغل فعلی خود رشد می کنند و در مشاغل فعلی خود در سلسله مراتب بالا می روند تا در سن پنجاه سالگی پس انداز شخصی، رضایت حرفه ای و احساس موفقیت داشته باشند. به‌علاوه، برای کسانی که قبلاً در حرفه‌های فعلی‌شان نشانی برای خود ایجاد کرده‌اند و احساس می‌کنند که نمی‌توانند بیشتر از این رشد کنند، چهل سالگی زمان مناسبی است تا به تنهایی سرمایه‌گذاری کنند و استارت‌آپ‌هایی بسازند که پتانسیل تبدیل شدن به چیز بزرگ بعدی را داشته باشند.

با این حال، یک هشدار بزرگ برای این تصمیمات زندگی وجود دارد که بعد از چهل سالگی چه باید کرد و این به شکل بحران اقتصادی مداوم است که موفقیت های چند دهه اخیر را تهدید می کند. در واقع، ژنرال Xers قبلاً از طریق دو سقوط اقتصادی (ترک حباب Dotcom و رکود بزرگ 2008) زندگی کرده اند که به این معنی بود که آنها در زمانی که می خواستند در حرفه خود مستقر شوند (سقوط دات کام) ضربه خوردند و دوباره ضربه خوردند. آنها تازه در آستانه گذار به مدیریت ارشد یا مدیریت میانی بالا بودند. این دلیلی است که بسیاری از Gen Xers با یک بحران واقعی میانسالی روبرو هستند زیرا احساس می کنند که نه یک بار بلکه دو بار به اشتباه دست یافته اند. بنابراین در این شرایط،

در نهایت، مفهوم واضح بحث بالا این است که ژنرال Xers که میل به خودشکوفایی دارند، باید چند سال دیگر صبر کنند و اجازه دهند گرد و غبار روی رکود اقتصادی بنشیند قبل از اینکه تصمیمی برای تغییر زندگی بگیرند. این بدان معنی است که آنها باید سر خود را پایین بیاندازند و روی کار تمرکز کنند و هنگامی که همه چیز شروع به بالا رفتن کرد، می توانند هر یک از گزینه های مورد بحث در اینجا را انتخاب کنند.