منابع محدود و مصرف بی نهایت

ما در دنیایی از منابع محدود زندگی می کنیم که بسیاری از آنها با سرعت هشدار دهنده ای مصرف می شوند. با توجه به این واقعیت که بازارهای نوظهور مانند بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) هم از نظر سطح زندگی و هم از نظر توسعه اقتصادی در حال پیوستن به کشورهای توسعه یافته غرب هستند، اجتناب ناپذیر است اشتهای مصرف در این کشورها منجر به جنگ های طولانی و تلخ بر سر منابع می شود.

روندی که اخیراً در بین کسب‌وکارهای بین‌المللی مشاهده شده است این است که ازدیاد شرکت‌هایی که در حال جست‌وجوی منابع در جهان هستند، منجر به این می‌شود که برنده تمام منابع جهان را به دست بگیرد . به عنوان مثال، هر دو دولت هند و چین به طور فعال در خاورمیانه و آفریقا مشغول خرید دارایی و زمین هستند که به اعتقاد آنها می توان از آنها برای حفظ مصرف شهروندان خود در سال های آینده استفاده کرد.

برنده چین همه منابع را به دست آورد

علاوه بر این، دولت چین تا آنجایی که به نبرد برای منابع مربوط می شود، از دیگر کشورها پیشی گرفته است. این کشور سرمایه گذاری زیادی در منطقه MENA (خاور میانه و شمال آفریقا) برای همه چیز از نفت و مواد معدنی گرفته تا فلزات و محصولات کشاورزی انجام داده است. این امر واکنش‌های خصمانه آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها را برانگیخته است که در این سرزمین، تصرف منابع و تلاش آشکار چینی‌ها برای ربودن راهپیمایی بر سر آنها در سال‌های آینده را می‌بینند. از آنجایی که دولت چین دارای ذخایر دلاری بزرگی است، کمک های سخاوتمندانه و سایر اشکال انگیزه برای آن آسان است و به پول مورد نیاز برای خرید زمین های بزرگ، به دست آوردن حقوق بر ذخایر نفت و فلزات و مواد معدنی اشاره نمی کنیم.

برداشت و پیامدهای منابع جهانی

پیامدهای این جنگ‌های منابع در پایتخت‌های کشورهای توسعه‌یافته و جهان نوظهور با نگرانی و وحشت احساس می‌شود، زیرا این مسابقه به سمت پایین می‌تواند به راحتی به درگیری مسلحانه تبدیل شود و با مقاومت مردم محلی در آن کشورها مواجه شود. به هر حال، چه کسی دوست دارد منابعی را که متعلق به یک کشور بومی است، به یک سرزمین خارجی منتقل کند؟ این نقطه اصلی جنگ های منابع در زمان های گذشته بود و این نکته پایانی جنگ های در حال شتاب برای منابع باقی مانده جهان است. قابل توجه است که بسیاری از کسب و کارهای بین المللی در حال حاضر شرکای فعال با دولت های خود در این دستیابی به منابع جهانی هستند.

همکاری به جای رقابت

پیامدهای دیگر این چنگ انداختن منابع در این واقعیت نهفته است که اگر اقدامی هماهنگ از سوی دولت‌های جهان صورت نگیرد، طبیعی است که این مبارزه ناخوشایند شود. این به این دلیل است که منابع مورد نیاز همه است و از این رو، این طبیعت انسان است که برای سهم منابع بجنگد. در این زمینه، نیاز به یک گردهمایی جهانی از افراد همفکر برای توسعه استراتژی های مشترک به جای جنگ های منابع وجود دارد. همکاری باید به جای رقابت کلید بخورد.