استراتژی های منبع یابی و فرآیندهای تدارکات

چندی پیش، عملکرد خرید به عنوان یک کار میز، کار کاغذی یکنواخت، کسل کننده و غیرفعال و بیشتر یک عملکرد اداری بود. مدیریت خرید، بچه های پاییزی بودند که تنها هدفشان حفظ کف مغازه و اجتناب از وضعیت موجودی بود.

امروز شرایط به کلی تغییر کرده است. عملکرد تدارکات به عنوان یک ابتکار استراتژیک در نظر گرفته می شود و به نظر می رسد ارزش افزوده به کل فرآیند کسب و کار است. مشخصات مدیران تدارکات تغییر کرده و انتظارات از این مدیران متفاوت است.

مدیران تدارکات مدرن، عملکرد تدارکات و منبع یابی را در سطوح استراتژیک و عملیاتی مدیریت می کنند. آنها به طور فعال در ساخت شبکه های تامین کننده، تخمین، کنترل و کاهش هزینه ها علاوه بر انجام سایر عملکردها و اطمینان از سطح خدمات مشارکت دارند. توابع شغلی آنها همراه با زنجیره تامین و عملکردهای تولیدی در حال افزایش است.

فرآیند تدارکات و کار کاغذی امروزه توسط سیستم های ERP مدیریت می شود که فرآیند کسب و کار تدارکات را هدایت می کند.

عملکرد تدارکات

عملکرد تدارکات همانطور که در بالا توضیح داده شد بخشی از تابع منبع یابی است. در یک محیط دارای ERP، عملکرد تدارکات شامل فرآیند تورفتگی دقیق، مدیریت بودجه تدارکات، انتشار سفارش خرید، برنامه‌ریزی زمان‌بندی ارسال با فروشنده همراه با اطمینان از انطباق با اسناد و فرآیندهای به‌روزرسانی سیستم است. تمامی این فرآیندها توسط ERP هدایت می شوند.

عملکرد تدارکات نه تنها با تهیه مواد اولیه و قطعات، بلکه با تجهیزات سرمایه ای، تهیه پروژه، خرید قطعات یدکی برای بازار پس از فروش، مدیریت رد، بازگشت معیوب، فرآیند تعویض گارانتی با تامین کنندگان نیز سروکار دارد.

توسعه فروشنده یک عملکرد کلیدی در تدارکات است. منبع یابی و توسعه فروشنده برخی از مجموعه مهارت های مورد نیاز برای توسعه توسط تیم تدارکات است.

عملکرد تدارکات از نزدیک با تدارکات تدارکات یا زنجیره تامین ورودی کار می کند. یک متخصص تدارکات باید دانش عملیاتی از فعالیت های لجستیکی در شبکه زنجیره تامین، آژانس های مختلف، دانش سیاست ها، قوانین گمرکی، مالیات، اسناد تجاری، تدارکاتی و گمرکی علاوه بر آگاهی از قوانین و شرایط تجارت تجاری داشته باشد.

فرآیند تدارکات و استراتژی منبع یابی

اگرچه فرآیند تدارکات و استراتژی منبع یابی نزدیک به هم مرتبط هستند، یکسان نیستند.

استراتژی منبع یابی با برنامه ریزی، طراحی و ایجاد یک پایگاه تامین کننده قابل اعتماد و رقابتی، تعیین استراتژی برای تدارکات، تعریف استراتژی های قیمت گذاری و الزامات زنجیره تامین سر و کار دارد. استراتژی شامل ادغام اهداف آن در راستای یا تایید اهداف سهامداران در عملیات، مالی است. بازاریابی و توزیع. در نهایت استراتژی منبع یابی شامل برنامه ریزی برای منابع خرید رقابتی برای مواد خام، اجزاء و خدمات آن همراه با متغیرهای جایگزین است.

فرآیند تدارکات همانطور که در بالا توضیح داده شد، به فرآیند عملیاتی تجاری عملیات تدارکات و تضمین عملکرد می پردازد.

تغییر در رویکرد استراتژیک منبع یابی

با درک اینکه تامین کنندگان نقش مهمی در شبکه زنجیره تامین کسب و کار ایفا می کنند، تغییری در نحوه درک و رویکرد سازمان ها نسبت به روابط تامین کننده ایجاد شده است.

عوامل متعددی در تغییر ارزش درک مشارکت تامین کنندگان نقش داشته اند. مدل‌های تجاری پیچیده در مقیاس جهانی همراه با تقاضای بازار، شرکت‌ها را ملزم به راه‌اندازی تأسیسات تولید یا مونتاژ نزدیک‌تر به بازارها و همچنین در مکان‌هایی کرده است که هزینه‌های تبدیل نسبتاً ارزان‌تر است. این امر مستلزم آن است که کسب و کار توسط یک پایگاه فروشنده محکم پشتیبانی شود که بتواند از عرضه در همه مکان ها اطمینان حاصل کند.

پیشرفت در فناوری و افزایش قابلیت تحقیق و توسعه منجر به چرخه عمر محصول کوتاه‌تر می‌شود. نسخه های جدید و نوآوری محصول به این معنی است که محصولات سریعتر منسوخ می شوند. علاوه بر این، معرفی جدید محصولات به توسعه سریع قطعات تامین‌کننده طراحی جدید بستگی دارد و تامین‌کنندگان باید همگام با تغییر طرح‌ها و الزامات باشند.

مفهوم تولید ناب و هزینه هر واحد مستلزم این است که مدیران همچنان به دنبال کاهش هزینه تدارکات و همچنین هزینه تدارکات تدارکات باشند. با ایجاد رابطه با تامین کنندگان در حالت مشارکتی، خریداران می توانند شرکت های تامین کننده را ترغیب کنند تا برای آنها موجودی در محل خریدار نگهداری کنند و مالکیت موجودی را تا نقطه مصرف به تعویق بیندازند. امروزه تامین کنندگان ترجیحی خریدار را در کشورهایی دنبال می کنند که خریدار در آن تسهیلات ایجاد می کند و خدمات ارزش افزوده از جمله مدیریت انبارداری را با روح مدیریت ارتباط با مشتری انجام می دهد.

بنابراین، مدیریت ها به این واقعیت پی برده اند که برای اینکه بتوانند مدل کسب و کار جهانی را توسعه دهند، باید مشارکت های تامین کننده را توسعه دهند و با روحیه همکاری کار کنند و در توسعه قابلیت های تامین کننده و همچنین سرمایه گذاری در ایجاد رابطه سرمایه گذاری کنند. مدیریت تامین کننده دیگر تراکنشی نیست.