در چند سال گذشته، با ظهور بحران اقتصادی جهانی، بسیاری از سرمایه گذاران به دنبال بازارهای جدیدتر برای سرمایه گذاری برای کسب بازده بالاتر یا حفظ بازده فعلی سرمایه گذاری خود بوده اند. همزمان با این روند، بازاریابان به فراتر از کشورهای پیشرفته غربی که برای فرصت های رشد جدید اشباع شده اند نگاه می کنند. در این زمینه، توجه زیادی به بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) و دیگر بازارهای نوظهور مانند اندونزی، ویتنام و کشورهای آفریقایی معطوف شده است. در حال حاضر، برخی از کشورهای آفریقایی به عنوان داستان های رشد بعدی شناسایی شده اند و این واقعیت که سرمایه گذاران بازارهای نوظهور را به BRICS و فراتر از آن تقسیم کرده اند، نشان دهنده یک واقعیت جالب است. این واقعیت به اندازه پایگاه مصرف کننده در این کشورها مربوط می شود. که انتظار می رود در مصرف از مصرف کنندگان غربی تقلید کند. تأثیر یک میلیارد چینی و یک میلیارد هندی را تصور کنید که مصرف خود را بر بازاریابان جهان افزایش می دهند. جای تعجب نیست که جایزه 30 تریلیون دلاری تا سال 2025 یا بازار 10 تریلیون دلاری تا سال 2015 باعث می شود که بازاریابان غرب از چشم انداز بازدهی کلان آب دهان خود را بیاموزند.

البته افزایش مصرف در هند و چین بدون خطر نیست زیرا ظرفیت حمل سیاره به دلیل مصرف گرایی افسارگسیخته و کاهش منابع در حال حاضر تحت فشار قرار گرفته است. این واقعیت که دنیای منابع محدود ما قادر به همراهی با مصرف بی‌بند و بار نیست به این معنی است که اضافه شدن مصرف‌کنندگان چینی و هندی به جلف باعث بدتر شدن اوضاع می‌شود. این جنبه برای شرکت‌های غربی از بین نرفته است زیرا آنها سعی می‌کنند شیوه‌های تجاری پایداری را طراحی کنند تا در برجام و فراتر از آن دنبال شوند. نکته قابل بحث در اینجا این است که اگر بازاریابان به درستی عمل کنند، نه تنها می توانند از بازار در حال رشد بهره ببرند، بلکه می توانند اطمینان حاصل کنند که مصرف به شیوه ای پایدار انجام می شود.

با بازگشت به اصل مطلب، بازاریابان در غرب دریافته اند که بازاریابی در غرب و بازاریابی در شرق دو چیز متفاوت هستند. از این رو، آنها ترکیبی از استراتژی‌ها را اتخاذ کرده‌اند که می‌توان آن را «گلوکال» یا ادغام فروش جهانی با شرایط محلی نامید. به این ترتیب، بازاریابان در غرب امیدوارند که از طبقه متوسط ​​رو به رشد در این کشورها که می خواهند سبک زندگی مشابه با غرب داشته باشند، سرمایه گذاری کنند. جنبه دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که این کشورها با سرعت بیشتری در حال باز شدن هستند و با توجه به اقدامات اخیر چینی ها و هندی ها برای آزادسازی بیشتر اقتصاد خود، درها به روی سرمایه گذاران خارجی باز شده و فرش قرمز روی آنها گذاشته شده است. برای آنها گذاشته شده است.

در نهایت، از هر جهت که به آن نگاه کنیم، سطوح آرزوی مصرف کنندگان چینی و هندی به این معنی است که پای مصرف 30 تریلیون دلاری که از هم اکنون تا سال 2025 قابل استفاده است، قطعاً توجه شرکت های غربی را به خود جلب خواهد کرد که متوجه شده اند داخلی آنها بازارها اشباع شده است.