مدیریت تیم در دوران #MeToo: به فعلیت رساندن فرهنگ عاری از تبعیض

جنبش #MeToo چیست و چه تفاوتی با جنبش های قبلی دارد

جنبش #MeToo در درجه اول یک روند آنلاین است که در آن زنان در بخش‌ها و صنایع، علیه آزار جنسی در محل کار یا محیط‌های روزمره صحبت می‌کنند و همان را به مقامات مربوطه گزارش می‌دهند.

علاوه بر این، جنبش #MeToo همچنین در مورد مسئول ساختن سازمان‌ها و پایان دادن به «فرهنگ سکوت» است که تبعیض جنسیتی در محیط کار را احاطه کرده است.

هدف از نامگذاری و شرمساری عاملان آزار جنسی در محل کار، تحت فشار قرار دادن سازمان ها برای اقدام علیه مجرمان و مجازات و جلوگیری از گرفتار شدن دیگران در دام آزار و اذیت است.

با محبوبیت فزاینده خود در ماه های اخیر، جنبش #MeToo در واقع بسیار بیشتر از آنچه قبلاً پیش بینی شده بود شده است و اکنون پدیده ای است که می توان آن را با مبارزات تاریخی برای اجازه دادن به زنان و همچنین سایر جنبش های فمینیستی برای رای دادن برای دستمزد برابر مقایسه کرد. و حقوق برابر در محل کار

در واقع، همانطور که جنبش وادار کردن دولت‌ها به زنان برای رای دادن اولین موج مبارزات در عصر صنعتی بود و جنبش‌های بعدی نشان‌دهنده امواج دیگر فمینیسم بود، جنبش #MeToo کاملاً برای عصر اطلاعات و عصر اطلاعات طراحی شده است. دیجیتال.

چرا چشمک و تکان دادن سر پذیرش تبعیض باید پایان یابد؟

با عطف به اینکه جنبش #MeToo چگونه بر محیط‌های کاری در سراسر جهان تأثیر گذاشته است، متوجه می‌شویم که شرکت‌ها بیش از هر زمان دیگری از حقوق زنان آگاه هستند و فرهنگ «چشمک و تلنگر» پذیرش آزار جنسی ممکن است به زودی به گذشته تبدیل شود.

برای توضیح، در حالی که آزار و اذیت و تبعیض جنسی آشکار ممکن است مخفیانه و زیر نظر رهبران شرکت ها و مدیران منابع انسانی (HR) باشد، تبعیض موذیانه و آشکاری که هر روز اتفاق می افتد معمولاً شانه خالی می شود یا به خنده رد می شود زیرا “پسران پسر خواهند شد”. .

علاوه بر این، مواردی وجود دارد که هم مردان و هم زنان در محل کار با هم درگیر می شوند و در طول مکالمات و جلسات گروهی، شوخی های شادی آور به گوش می رسد که غالباً جنبه جنسیتی دارد و همچنین دارای مفاهیم جنسیتی است.

در واقع، طبق تجربه ما، این چیزی است که همیشه اتفاق می افتد و به نظر می رسد جنبش #MeToo مدیران و رهبران را مجبور می کند که بنشینند و تحت تبعیض راداری به این موضوع توجه کنند.

بنابراین، مدیران معاصر باید اطمینان حاصل کنند که تیم‌هایشان از سخت‌گیری سیاست‌های سازمانی آگاه هستند و باید عواقب رفتار جنسی خود را توضیح دهند.

آزار و اذیت آشکار و عواقب آن برای همه ذینفعان

در حالی که مقابله با چالش‌های فوق نسبتاً آسان‌تر است، موارد شدیدتر که در آن آزار جنسی و جنسی آشکار وجود داشته باشد، عزم مدیران و رهبران شرکت را مورد آزمایش قرار می‌دهد، زیرا این امر پیامدهای جدی مانند آسیب به شهرت شرکت دارد. ، دعواهای حقوقی گران قیمت و مهمتر از آن، یک محل کار بی روحیه که زنان به جای ماندن در فرهنگی که برای آنها ارزشی قائل نیست، تمایل به ترک آن دارند.

از آنجایی که تحقیقات نشان داده است که تنوع باعث ثروتمندتر شدن سازمان‌ها در همه جنبه‌ها می‌شود، مدیران باید واقعاً این کار را انجام دهند و از هرگونه آزار و اذیت جنسی آشکار جلوگیری کرده و از آن جلوگیری کنند.

برای اینکه این اتفاق بیفتد، ابتدا باید مدیران را حساس کرد و سپس باید به تیم های خود این پیام را بفرستند که آزار و اذیت از هر نوع و ماهیتی هرگز قابل تحمل نخواهد بود.

جدای از این، مدیریت تیم باید نظارت بر مجرمان احتمالی را نیز شامل شود و به همان شیوه ای که فهرستی از کسانی که ممکن است ترک کنند، باید یادداشت های محرمانه ای بین منابع انسانی و مدیران در مورد مجرمان احتمالی وجود داشته باشد.

این اعضای تیم باید تحت نظارت و نظارت دقیق قرار گیرند و در صورت وجود پرچم قرمز در هر زمان، مدیران و منابع انسانی باید فورا وارد عمل شوند.

پایان دادن به درماندگی آموخته شده و منطق سرد آزار و اذیت که به شرکت ها آسیب می رساند

با این حال، در حالی که هر شرکتی سیاست ها و قوانینی برای جلوگیری از آزار و اذیت جنسی دارد، اغلب آنها از Walk the Talk خودداری می کنند. علاوه بر این، در حالی که هر شرکتی ممکن است به تحمل صفر خود برای آزار جنسی افتخار کند، واقعیت های زمینی بسیار متفاوت است.

اینجاست که مدیران باید به فرهنگ «درماندگی آموخته‌شده» پایان دهند، جایی که قربانیان به دلیل ناآگاهی از حقوق خود و مهم‌تر از آن، به دلیل بدبینی که از شکایت از مدیران و کارکنان منابع انسانی چیزی حاصل نمی‌شود، سکوت می‌کنند.

این چالش برانگیزترین جنبه برای مدیران است و یکپارچگی شخصی و نظام ارزشی آنها اغلب در چنین مواردی مورد آزمایش قرار می گیرد.

در واقع، اینجاست که کلیشه‌های فرهنگی و نگرش‌های مبتنی بر فرهنگ‌های خاصی که مدیران از آنجا آمده‌اند، تعیین می‌کنند که او تا چه اندازه می‌تواند فرهنگ عاری از تبعیض را در محل کار به فعلیت برساند و اطمینان حاصل کند که تیم‌هایشان در هنگام کار با آن‌ها یا شخصی که با او کار می‌کنند، احساس درماندگی نمی‌کنند. آزار و اذیت را تجربه می کند و از صحبت کردن می ترسد.

به معنای سردتر و حساب شده‌تر، به نفع مدیران است که از پیشنهادات ذکر شده در اینجا پیروی کنند تا مبادا قربانیان با همتایان #MeToo خود در معرض دید عموم قرار گیرند.

افکار پایانی

در نهایت، جنبه مدیریت تیم در دوران #MeToo نیز از این جهت حائز اهمیت است که در مواقعی که اخبار در عرض چند دقیقه منتشر می‌شوند، مدیران نباید تسلیم تفکر کوتاه‌مدت شوند و در عوض، باید بر این موضوع تمرکز کنند که هر گونه اتهام و اتهامی چه تاثیری بر آن دارد. سازمان در طول سالها در حالی که به راحتی می توان نسبت به لحظه واکنش نشان داد، اما ادعای ما این است که مدیران باید تغییرات عمیقی را در تیم خود به فعلیت برسانند تا به هیچ وجه مورد آزار و اذیت وجود نداشته باشد و علاوه بر این، تیم ها شکوفا شوند و سازمان را با هم رونق دهند.