جهانی شدن انگیزه ای به تجارت بین المللی داده است که روز به روز در حال افزایش است. تجارت بین‌المللی شامل آژانس‌های متعدد، کارگزاران حمل‌ونقل، حامل‌ها و همچنین گمرکات و بانک‌ها و غیره دو کشور درگیر در تجارت است. هر معامله صادرات یا واردات شامل حمل و نقل کالا عمدتاً از طریق دریا یا هوا و در برخی موارد از طریق حمل و نقل جاده ای نیز می شود. مبادلات صادرات و واردات اساساً وابسته به اسناد و اطلاعات است تا در تمام آژانس‌های مرتبط جریان داشته باشد. در واقع ضروری است که اطلاعات از قبل قبل از رسیدن یا جابجایی کالاهای فیزیکی به آژانس های درگیر در هر بخش منتقل شود. پیشرفت فناوری از نظر اینترنت و EDI به هموارسازی تراکنش های بین المللی در تمام کشورها کمک کرده است. به طور مشابه در مورد شرایط تجارت بین المللی نیز،

اینکوترمز شرایط استاندارد تجارت است که حقوق و تعهدات طرفین درگیر در تجارت را تعریف می کند. مسئولیت خریدار و فروشنده را با تعریف معامله و جنبه های هزینه مربوط به معامله و به ویژه مربوط به حمل و نقل، عوارض گمرکی و بیمه و غیره مشخص می کند. اما خود را به محدوده مسئولیت هزینه ها و تعریف محدود می کند. آن و با مالکیت یا انتقال عنوان کالا سروکار ندارد.

اینکوترم ها به 4 گروه E,F,C و D تقسیم می شوند.

1. گروه – E

   این گروه شامل تنها یک Incoterm به نام EXW – Ex. آثار.

   این عبارت نشان دهنده حداقل مسئولیت از جانب فروشنده است. مسئولیت فروشنده با تحویل کالا در سند کارخانه پایان می یابد. بقیه ریسک و هزینه های مربوط به خریدار است و باید از طریق نماینده او در Origin انجام شود.

2. گروه – اف

   شامل شرایط FCA، FAS و FOB است. در این دسته، فروشنده هزینه های قبل از حمل را در مبدا پرداخت می کند و هزینه های حمل اصلی و همچنین هزینه های مقصد بر عهده خریدار است.

   FCA – حامل رایگان – فروشنده کالا را به وسیله نقلیه تعیین شده خریدار تحویل می دهد و مسئولیت او با تحویل متوقف می شود. تخلیه، حمل و نقل و همچنین بیمه از این نقطه به عهده خریدار می باشد.

   FAS – رایگان در کنار کشتی – فروشنده تشریفات صادرات را تکمیل می کند و محموله را در کنار کشتی تحویل می دهد. از این مرحله به بعد ریسک و هزینه ها شامل حمل و نقل و بیمه به خریدار منتقل می شود.

   FOB – رایگان در کشتی – فروشنده مسئول حمل و نقل داخلی، ترخیص صادرات و همچنین تحویل محموله در کشتی. پس از سوار شدن به کشتی، ریسک و مسئولیت به خریدار منتقل می شود که هزینه های حمل و نقل، بیمه و مقصد را پرداخت می کند.

3. گروه – سی

   در این گروه، فروشنده هزینه حمل و نقل را ترتیب می دهد و هزینه حمل و نقل را پرداخت می کند، اما این ریسک را نمی پذیرد.

   CFR – هزینه و بار – فروشنده هزینه حمل و نقل را تا بندر مقصد پرداخت می کند. بیمه و ریسک از زمانی که فروشنده محموله را در کشتی تحویل می دهد با خریدار است.

   CIF – هزینه، بیمه و بار – فروشنده هزینه حمل و نقل و بیمه را پرداخت می کند اما به محض تحویل محموله در کشتی، ریسک به خریدار منتقل می شود.

   CPT – فروشنده هزینه حمل و نقل را پرداخت می کند. ریسک و بیمه از محل تحویل محموله به حامل توسط فروشنده بر عهده خریدار است.

   CIP – حمل و نقل و بیمه پرداخت شده به – فروشنده هزینه حمل و نقل و بیمه را پرداخت می کند. زمانی که فروشنده محموله را به متصدی حمل و نقل تحویل می دهد، ریسک به خریدار منتقل می شود.

4. گروه – D

   در این گروه، فروشنده تمام یا بیشتر ریسک را به عهده می گیرد و مسئولیت تحویل در مقصد را تا نقطه تحویل توافق شده بر عهده می گیرد.

   DAF – تحویل در مرز – فروشنده مسئول تحویل محموله تا نقطه ورود در مقصد است. ریسک و مسئولیت بیشتر به خریدار منتقل می شود.

   DES – تحویل کشتی قبلی – فروشنده ریسک را تا زمانی که کشتی با محموله به بندر مقصد برسد، متقبل می شود. سپس ریسک از نقطه تخلیه کشتی به بعد به خریدار منتقل می شود.

   DEQ – تحویل قبلی Quay Duty Paid – فروشنده مسئولیت تا تحویل محموله پس از ترخیص واردات در مقصد و پرداخت عوارض گمرکی و تحویل به نقطه در اسکله خریداران را بر عهده می گیرد.

   DDU – تحویل وظیفه بدون پرداخت – فروشنده مسئولیت تحویل محموله در بندر مقصد را بر عهده می گیرد که خریدار مسئولیت ترخیص واردات، عوارض واردات و تحویل بعدی را بر عهده می گیرد.

   DDP – تحویل وظیفه پرداخت شده – فروشنده مسئولیت را تا رسیدن محموله به مقصد، ترخیص گمرک، پرداخت وظیفه و تحویل محموله در اسکله خریدار بر عهده می گیرد.