تجارت بین‌الملل در محیط کنونی جهانی شدن به امر روز تبدیل شده است. ماهیت اقتصادها یعنی کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و توسعه یافته و همچنین در دسترس بودن منابع طبیعی، نیروی کار، فناوری و سرمایه مورد نیاز برای تولید و غیره نقش مهمی در اقتصاد کشورها و همچنین اتکای آن به تجارت بین‌المللی دارد. در حالی که کشورهایی که از نظر منابع غنی هستند به دنبال صادرات به سایر کشورها و کسب درآمد ارزی هستند، کشورهایی که عمدتاً کشورهای توسعه یافته هستند برای استفاده از آنها به واردات از کشورهای در حال توسعه متکی هستند.

کشورهایی مانند اروپا و آمریکا به شدت به واردات وابسته هستند، کشورهای در حال توسعه مانند چین و دیگر کشورهای آسیایی تمایل دارند به صادرات به این کشورها تکیه کنند.

اگرچه کشورها و سازمان تجارت جهانی از تجارت آزاد حمایت می کنند و چندین معاهدات دو جانبه و معاهدات چند جانبه برای رفع موانع تجاری از یک کشور عضو به کشور دیگر به وجود آمده اند، همه کشورها هنوز نیاز به تمرین و نگرش حمایت گرایانه نسبت به بین المللی دارند. تجارت ملاحظات سیاسی و همچنین اقتصادی وجود دارد که بر عوارض واردات و صادرات وضع شده توسط دولت ها حاکم است. هدف از عوارض واردات و صادرات در درجه اول تشویق یا محدود کردن مصرف و همچنین تولید در اقتصاد و بازار داخلی است.

کشورها عوارض واردات و صادرات را بر اقلام خاص و همچنین بر اساس کشورهای مبدا وضع می کنند. مدیریت وظایف و تعرفه ها از طریق قوانین و سیاست های تجاری مدیریت می شود. کشورها علاوه بر وضع عوارض، واردات و صادرات اقلام را نیز با کمک مجوزهای واردات و صادرات محدود و مدیریت می کنند.

انواع مجوزها

1. موارد دارای مجوز عمومی را باز کنید

   در حالی که اقلام عادی و کالاهای تجاری مانند منسوجات، کالاهای بادوام مصرفی، صنایع دستی، اقلام الکترونیکی، مواد غذایی، داروها و غیره عموماً مجاز به واردات و صادرات آزادانه و بدون محدودیت توسط همه کشورها هستند.

2. واردات در مقابل مجوزهای واردات خاص

   بسیاری از اقلام مانند تجهیزات سرمایه دست دوم، ماشین آلات و ماشین آلات، موتورها و غیره به طور معمول توسط کشورهای در حال توسعه و تحت اقتصادهای توسعه یافته مبادله، انتقال و وارد می شوند.

   واردات این گونه ماشین آلات و کالاهای دست دوم به کشورهای پذیرنده صرفاً با مجوز خاصی که برای این منظور اخذ شده است مجاز می باشد. چنین مجوزی شرایطی را که واردکننده برای اثبات عمر باقیمانده ماشین آلات و غیره باید رعایت کند را تعیین می کند.

   واردات اسلحه و مهمات آتش نشانی همیشه تحت مجوزهای خاص در اکثر کشورها پوشش داده می شود.

3. واردات – محدودیت های کمیت یا سهمیه

   برخی از کشورها مانند ایالات متحده محدودیت های کمی را برای واردات اقلامی مانند منسوجات به برخی کشورها اختصاص می دهند و صادرکنندگان باید به هنجارهای سهمیه ای پایبند باشند که به صورت دوره ای بررسی و در صورت لزوم اصلاح می شوند.

4. مجوزهای صادراتی

   در حالی که صنایع داخلی به صادرات برخی منابع طبیعی و مواد اولیه مهم مانند آهن و فولاد، انواع خاصی از گیاهان و غیره مشغول هستند، دولت ها با صدور مجوز صادرات، صادرات را کنترل و محدود می کنند.

5. لیست منفی

   اکثر کشورها فهرستی منفی از اقلامی دارند که واردات و صادرات برخی از اقلام مانند پوست حیوانات و سایر حیات وحش، حیات وحش گرانبها، حیوانات زنده، مواد مخدر و بسیاری از اقلام حساس دیگر را ممنوع می‌کنند.

زمانی که افراد اقلامی را بدون مجوز به کشور وارد یا صادر می کنند، محموله هایی را به دور از ترخیص گمرکی وارد نمی کنند و در نتیجه از پرداخت عوارض خودداری می کنند و همچنین اقلامی که ممنوع هستند به صورت غیرقانونی وارد کشور می شوند، این تجارت به عنوان قاچاق شناخته می شود.